tag:blogger.com,1999:blog-75741060140943063692024-02-07T18:56:11.746-08:00land and autonomya blog against Capitalism , social opposition within network society and EmpireAutonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.comBlogger366125tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-27962455908637307872009-06-22T08:46:00.000-07:002009-06-22T08:49:44.975-07:00Το land and autonomy άλλαξε σερβερ<h1><b><a href="http://autonomousland.blogsport.de">http://autonomousland.blogsport.de</a></h1></b><br /><br /><br /><br />To <strong>land and autonomy</strong> αλλάζει server από <a href="http://autonomous-land.blogspot.com">blogspot</a> , στον <strong>blogsport.de </strong> για λόγους αυτονόητους. Καλώ όλους όσους διαχειρίζονται ιστολόγια με περιεχόμενο προσανατολισμένο στον κοινωνικό ανταγωνισμό να χρησιμοποιούν σερβερς του κινήματος και όχι του καπιταλιστικού google. <strong>O ανοιχτός κώδικάς , οι αυτόνομοι σερβερς αποτελούν μια σημαντική κατάκτηση του ανταγωνιστικού κινήματος και πρέπει να είμαστε όλοι αλληλέγγυοι</strong> με την δουλειά που γίνετε τις τελευταίες δεκαετίες. Το land and autonomy θα συνεχίσει την αντιπληροφόρηση και πολιτική κριτική όπως και πριν κλείνωντας 2 χρόνια λειτουργίας. Καλώ όλους όσους νιώθουν κοντά με τις απόψεις και το σκεπτικό αυτού του μπλογκ να μην διστάσουν να επικοινωνήσουν μαζί μου στο <strong>vlanto@aktivix.org</strong>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-60103040612877710172009-06-21T15:35:00.000-07:002009-06-21T15:36:02.482-07:00Κάλεσμα αλληλεγγύης στο Sofia Gay Pride της Βουλγαρίας<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Με Πρωτοβουλία του <span style="" lang="EN-US">Athens</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">Pride</span><span lang="EN-US"> </span>και της Ο.Λ.Κ.Ε. την Παρασκευή στις 26 του μήνα θα μεταβούμε <span style=""> </span>με λεωφορείο γύρω στα 25 άτομα στη γειτονική Σόφια της Βουλγαρίας για να υποστηρίξουμε και να σταθούμε αλληλέγγυοι/ες στο 2<sup>ο</sup> <span style="" lang="EN-US">Gay</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">Pride</span><span lang="EN-US"> </span>της Σόφιας το οποίο πραγματοποιείται κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες (με την αυξημένη προστασία της αστυνομίας).</p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style=""> </span>Έχουμε ενημερωθεί πως φασίστες από τα Βαλκάνια θα μεταβούν επίσης στη Σόφια για να αντιδιαδηλώσουν και να εμποδίσουν την πραγματοποίηση της πορείας του <span style="" lang="EN-US">Pride</span><span lang="EN-US"> </span>στο κέντρο της Σόφιας.</p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style=""> </span>Καλούμε όσες και όσους θέλουν να στηρίξουν τη δράση αλληλεγγύης στους γείτονές μας στη Σόφια για το δικαίωμα όλων μας στη σεξουαλική ελευθερία και έκφραση.</p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Για πληροφορίες σχετικά με τη μετάβαση στη Σόφια:</p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">6972361073</p><p><a href="http://www.athenspride.eu/">www.athenspride.eu</a></p>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-24615529884383845702009-06-18T18:00:00.000-07:002009-06-19T07:05:02.363-07:00video από τις δράσεις στο Bristol april2008<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Z7n2-MeT03A&hl=en&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/Z7n2-MeT03A&hl=en&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="344" width="425"></embed></object>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-5416584379156303942009-06-18T17:58:00.000-07:002009-06-18T17:59:23.598-07:00ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΙ<p style="margin-bottom: 0cm;" align="center"><br /></p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="justify"><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;">Πριν από περίπου 5 μήνες στο Αγρίνιο δημιουργήθηκε ένα αρκετά αξιόλογο εγχείρημα που η συμμετοχή αρκετού κόσμου (πρωτοφανή για τα δεδομένα της πόλης) το ανέδειξε γρήγορα σε σημείο αναφοράς, αφετηρία ζύμωσης, αντιπληροφόρησης, δράσης. Ως απότοκο του Δεκέμβρη το αυτοοργανωμένο κοινωνικό ραδιόφωνο ραδιουργία 87,7 </span><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;"><span lang="en-US">fm</span></span><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;"> δημιουργήθηκε από ανθρώπους με αρκετά κοινά άλλα και πολλές αντιθέσεις, πράγμα όχι απαραίτητα κακό, όταν οι αντιθέσεις αυτές συνθέτουν μια πολύμορφη συλλογικότητα, εμπλουτίζοντας και εξελίσσοντας την αυτοοργανωμένη δράση. </span></p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="justify" lang="en-US"><br /></p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="justify"><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;">Οι διάφορες κλίκες - ομαδοποιήσεις και οι ιδεολογικές αγκυλώσεις κάποιων πάντα σε ένα αφηρημένο, γενικό, κοινωνιστικό πεδίο καθώς και οι υστερόβουλες, αντισυντροφικές, σεχταριστικές αντιλήψεις τους με μόνο σκοπό την προβολή του πολιτικού τους μαγαζιού για το «μάντρωμα των πιτσιρικάδων». Οι προσπάθειες για καπέλωμα της δράσης του σταθμού, όπως το πάρτι στο </span><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;"><span lang="en-US">nosotros</span></span><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;"> που για το οποίο η συνέλευση του σταθμού ποτέ δεν ενημερώθηκε ή αποφάσισε, παρά πληροφορήθηκε τυχαία και κατόπιν εορτής. Η λογοκρισία που προσπαθήθηκε να περάσει στις εκπομπές προσαρμοσμένη στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας με αφορμή εκπομπή με θέμα κρατική βία και λαϊκή αντιβία που επέλεξε να αναπαράγει την «απολογία» του Δημήτρη Κουφοντίνα (ήταν οι πρώτοι που εφάρμοσαν τον τρομονόμο στο Αγρίνιο αφήνοντας δεύτερο το κράτος). Οι σταλινικές καταβολές τους όπου με πλάγια μέσα, παράλληλες συνελεύσεις, λήψη αποφάσεων για το μέλλον του σταθμού εν αγνοία της συνέλευσης, οι πισώπλατες συκοφαντίες και ύβρεις, για συντρόφους σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο, στο βωμό της καθαρότητας και της επαναστατικής αλήθειας, για τη διασφάλιση μιας συγκεκριμένης και κατατεθειμένης (ρεφορμιστικής) γραμμής. Είχαν σαν αποτέλεσμα την αποχώρηση των πρώτων, με αφορμή μια από πρώτα γνωστή διαφωνία όσον αφορά την αντιεμπορευματική και </span><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;"><span lang="en-US">DIY</span></span><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;"> σκηνή και την αξιακή φύση του ζητήματος για κάποιους, που ήταν και οι μόνοι που πρότειναν μια εναλλακτική λύση για να αποφευχθεί η συρρίκνωση του σταθμού, μια αποχώρηση που με περίσσιο θράσος θελαν να την περάσουν ως διάσπαση πράγμα που συνεπάγεται τη διάλυση και επομένως το μοίρασμα της περιουσίας του σταθμού(!!!). </span></p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="justify"><br /></p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="justify"><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;">Στο προκείμενο λοιπόν, αυτό που βρήκε αντίθετη τη συντριπτική πλειοψηφία της συνέλευσης που είχε από καιρό καταλάβει και απαξιώσει, τη στάση τους, το επέβαλαν με ένα εξολοκλήρου βίαιο, αντισυντροφικό και φασιστικό τρόπο. Εισέβαλαν λοιπόν σαν κλέφτες στο χώρο που ήταν παραχωρημένος από κάποιο μέλος του σταθμού για τη λειτουργία του και ξήλωσαν στην κυριολεξία το δίπολο – κεραία, πήραν μηχανήματα, καλώδια, βάσεις, μικρόφωνα κλπ, κάνοντας πράξη το «μοίρασμα» που λέγαμε παραπάνω, αξίζει να σημειωθεί ότι πέρα από την αρπάγη των μηχανημάτων έσβησαν και προγράμματα αναπαραγωγής μουσικής από τον Η/Υ πράγμα που καταδεικνύει το μένος και την εκδικητικότητά τους, την ίδια στιγμή που δήλωναν πως αν γίνουν δυο σταθμοί θα βοηθήσουν τεχνικά και στους δυο. Η αρπαγή λοιπόν των μηχανημάτων διέκοψε την εκπομπή του σταθμού, πράγμα που οι υπόλοιποι πληροφορηθήκαμε όταν συντονιστήκαμε στην κενή πλέον συχνότητα και είδαμε τα μηχανήματα που είχαν κάνει φτερά ή καλυτέρα που τα σκόρπισε στους πέντε ανέμους «η αύρα ελευθερίας» ΑΚ. </span></p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="justify"><br /></p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="justify"><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;">Κάνοντας για μια ακόμα φόρα διακριτή τη θέση τους από τα αυτοοργανωμένα, ανατρεπτικά, αντισυστημικά, ακηδεμόνευτα, εγχειρήματα ας συνεχίσουν να τρέχουν πίσω από τους αριστερούς, να συνεργάζονται και να συνδιαλέγονται με κρατικούς και θεσμικούς φορείς καθώς και με ΜΚΟ. Η πόρτα του ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΑ 87,7 </span><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;"><span lang="en-US">FM</span></span><span style="font-family:Bookman Old Style, serif;"> θα είναι κλειστή, στον αντιεξουσιαστικό ρεφορμισμό. </span></p>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-78376148318928326552009-06-15T18:47:00.000-07:002009-06-15T18:48:47.198-07:00θαυμάστε Καρατζαφέρη<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/qlU9uLcuoVk&hl=de&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/qlU9uLcuoVk&hl=de&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="344" width="425"></embed></object>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-59661510240501644462009-06-15T10:55:00.000-07:002009-06-15T10:56:13.299-07:00LGTBIQ Parade Zagreb<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Y6hVu_1UgZ8&hl=de&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/Y6hVu_1UgZ8&hl=de&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-35343768427799513462009-06-15T10:39:00.001-07:002009-06-15T10:59:24.670-07:00Athens gay pride 2009<object height="340" width="560"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xtDCiAUfmxQ&hl=de&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/xtDCiAUfmxQ&hl=de&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="340" width="560"></embed></object>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-18345086819397681492009-06-15T09:20:00.000-07:002009-06-15T09:22:58.445-07:00Το επαναστατικό στοιχείο στον αντισημιτισμό<div class="Section1 style13"> <p class="MsoNormal"><a href="http://www.cafemorgenland.net/archiv/2009/2009.06.06_epanandi.htm"> http://www.cafemorgenland.net/archiv/2009/2009.06.06_epanandi.htm</a><br /></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><span style="font-size: 10pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">(Το κείμενο αυτό παρουσιάστηκε σε περιορισμένη μορφή στην εκδήλωση ενάντια στον αντισημιτισμό στις 6/6/2009, που οργανώθηκε από το </span><span style="font-size: 10pt; font-weight: normal;" lang="EN-US" lang="EN-US">terminal</span><span style="font-size: 10pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> 119 στον «κοινωνικό χώρο για την ελευθερία», στη Θεσσαλονίκη. Το δημοσιεύουμε στην πλήρη του μορφή) <o:p></o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="EN-US" lang="EN-US"><br /> <!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <br /> <!--[endif]--> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><i style=""><span class="style15" style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Το παρακάτω κείμενο είναι κάθε άλλο παρά αντικειμενικό και ουδέτερο, ούτε κρατάει ίσες αποστάσεις από τα γεγονότα, από τις ομάδες και τα άτομα στα οποία αναφέρεται. Αντίθετα είναι μονόπλευρο, γεμάτο προκαταλήψεις και μονομερείς συμπάθειες και αντιπάθειες. Με άλλα λόγια δεν θα αρέσει σε κανένα από όσους και όσες διέπονται από τέτοιες αρχές. Θα προτείναμε πάντως να το ακούσουν και αυτά τα άτομα, τουλάχιστον για να ξέρουν μετά τι θα βρίζουν</span></i><span style="color: rgb(0, 0, 102);"><i style=""><span style="font-size: 10pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">. <o:p></o:p> </span></i></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="EN-US" lang="EN-US"><br /> <!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <br /> <!--[endif]--> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ξεκίνησε λοιπόν ο Χανς, μέχρι τότε αθόρυβος και φιλήσυχος πολίτης (ούτε καν οι γείτονες του τον έδιναν σημασία) την μεγάλη του αποστ</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">o</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">λή από το μακρινό Αμβούργο ως την βαλκανική Θεσσαλονίκη, με μοναδικό σκοπό να ψάξει, να ανακαλύψει τον Σαμουήλ και την οικογένεια του, να τους συλλάβει και να τους αμπαρώσει σε ένα ειδικά για αυτό το σκοπό επιταγμένο τρένο, να τους μεταφέρει σε ένα μέχρι τότε μέρος άγνωστο σχεδόν της Πολωνίας, ειδικά επιλεγμένο για αυτό το σκοπό, στο Άουσβιτς και να τους θανατώσει σε έναν ειδικά για αυτό το σκοπό φτιαγμένο θάλαμο, με ένα ειδικά για αυτό τον σκοπό κατασκευασμένο θανατηφόρο αέριο, το Ζίκλον Β. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ούτε καν σκέψεις του στιλ, «αρκετούς μάζεψα, ας τον αφήσω τον Σαμουήλ και την οικογένεια του, ούτε καν τους ξέρω και ας την κάνω λούφα». Τίποτε από όλα αυτά. Ο Χανς, μάζωξε απτόητα και με ακραία υπερβολή, επιμονή<span style=""> </span>και αυτοθυσία όλους όσοι ήταν<span style=""> </span>εβραίοι ή όσους θεώρησε αυτός και οι όμοιοι του σαν εβραίους. <o:p></o:p> </span></p> <pre><span style="font-size: 11pt;" lang="el" lang="el"><o:p> </o:p></span></pre> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Αυτή η διαδικασία, την οποία μόλις περιγράψαμε, πραγματοποιήθηκε έξι εκατομμύρια φορές, με μικρές παραλλαγές, σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Αυτές οι παραλλαγές δεν έγιναν φυσικά για να σπάσει η μονοτονία της εξόντωσης, αλλά για να εντατικοποιηθεί και να γίνει αποτελεσματικότερος αυτός ο ιδιάζων τρόπος παραγωγής νεκρών. Έτσι για παράδειγμα, στην ημερήσια διάταξη ήταν στην αρχή οι εκτελέσεις με τυφεκισμό , μετά τις περιόρισαν γιατί μερικοί γερμανοί στρατιώτες είχαν ψυχολογικά προβλήματα λόγω της άμεσης επαφής με τα θύματα τους. Έβαλαν τότε σε εφαρμογή τα καμιόνια του θανάτου,<span style=""> </span>αυτά που συνδέανε την εξάτμιση με το ερμητικά κλειστό κουβούκλιο της καρότσας του φορτηγού, ώστε οι έγκλειστοι του να εξοντώνονται από τα καυσαέρια του φορτηγού. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de"><br /> Τεχνικά προβλήματα που παρουσιάζονταν, τα λύνανε με την απαράμιλλη γερμανική τους ευαισθησία. Απόσπασμα<span style=""> </span>από μια αναφορά του αξιωματικού των SS, <span style=""> </span>Rauff προς την κεντρική διοίκηση: <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><span style=""> </span>«<i style="">Βερολίνο, 5 Ιουνίου 1942 <o:p></o:p> </i></span></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Θέμα: τεχνικές αλλαγές στην λειτουργία του παραγόμενου οχήματος. <o:p></o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Από τον Δεκέμβρη του 1941 έγινε για παράδειγμα μόνο με 3 Φορτηγά, η επεξεργασία 97 χιλιάδων, χωρίς να εμφανιστούν προβλήματα στα φορτηγά. Οι μέχρι τώρα εμπειρίες μας όμως, οδηγούν σε ορισμένες αλλαγές για καλυτέρευση των οχημάτων: <o:p></o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">1. Για να αποφύγουμε την υπερπίεση όταν τα καυσαέρια απλώνονται γρήγορα στο κουβούκλιο, πρέπει να γίνουν 2 ανοίγματα 10χ1 εκατοστών στο πάνω μέρος του πισινού τοιχώματος. Αυτά θα πρέπει να έχουν από έξω κρεμαστά καπάκια ώστε να ανοιγοκλείνουν μόνα τους όταν υπάρχει υπερπίεση. <o:p></o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">2. Το γέμισμα του φορτηγού γίνεται κανονικά με 9-10 (άτομα) ανά τετραγωνικό μέτρο. Στα μεγάλα ειδικά καμιόνια όμως της μάρκας Σάουρερ, είναι τόσο μεγάλη ποσότητα αδύνατη, όχι λόγω υπερφόρτωσης αλλά λόγω δυσκολίας για μανουβράρισμα του φορτηγού. Θα πρέπει λοιπόν η πλατφόρμα να κοντύνει κατά ένα μέτρο και όχι να λιγοστέψει ο αριθμός του φορτίου. Αν λιγοστέψει μόνο ο αριθμός του φορτίου, θα πρέπει το φορτηγό να χρειαστεί περισσότερο χρόνο λειτουργίας, διότι η εξάπλωση του μονοξείδιου του άνθρακα διαρκεί περισσότερο, μιας και θα πρέπει να γεμίσουν οι κενοί χώροι. Αντιθέτως, το κόντεμα της καρότσας θα επιφέρει λιγότερο χρόνο λειτουργίας αφού δεν<span style=""> </span>θα υπάρχουν πια κενοί χώροι. <o:p></o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">3. Οι συνδέσεις των σωλήνων ανάμεσα στην εξάτμιση και στο κουβούκλιο σκουριάζουν συχνά, μια και τις καταστρέφουν τα υγρά που εκκρίνονται. Για να το αποφύγουμε αυτό, θα πρέπει να γίνεται η εισδοχή των σωλήνων από την οροφή προς τα κάτω. Έτσι θα αποφευχθεί η επίδραση των υγρών. <o:p></o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">4. Για να γίνεται πιο εύκολα ο καθαρισμός της καρότσας με το χέρι, πρέπει να τοποθετηθεί στο πάτωμα της καρότσας ένα καπάκι μεγέθους 200 μέχρι 300 χιλιοστών μαζί με ένα γυριστό σιφόνι, ώστε και κατά την διάρκεια της λειτουργίας του φορτηγού, να φεύγουν τα υγρά. Στο σιφόνι να μπει ένα κόσκινο, ώστε οι χοντρές βρωμιές να μαζεύονται και να καθαρίζονται από το μεγάλο καπάκι που υπάρχει. <o:p></o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><span style=""> </span>5. </span></i><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">..</span></i><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">.<span style=""> </span> <o:p></o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">6. Τα φώτα μέσα στην καρότσα πρέπει να προστατευτούν καλύτερα. Το σιδερένιο συρματόπλεγμα πρέπει να μπει ψηλά στις λάμπες έτσι ώστε να μην μπορεί να καταστραφεί. Έχει γίνει πρόταση να βγουν οι<span style=""> </span>λάμπες, γιατί τάχα μου δεν είναι απαραίτητες. Από την εμπειρία μας όμως αποδείχτηκε ότι όταν κλείνουν οι πόρτες και σκοτεινιάζει ο χώρος, τότε όλο το φορτίο μαζεύεται στις πόρτες. Αυτό<span style=""> </span>οφείλεται στο γεγονός ότι το φόρτωμα συνωστίζεται στην πόρτα, ψάχνοντας στο σκοτάδι για φως, πράγμα που δυσκολεύει το κλείσιμο της. Εκτός αυτού<span style=""> </span>κάνουν<span style=""> </span>πολύ θόρυβο όταν πέφτει σκοτάδι. Για αυτό είναι απαραίτητο να ανάβουν τα φώτα πριν και κατά την διάρκεια της λειτουργίας του φορτηγού. <o:p></o:p> </span></i></p> <p class="MsoNormal" style=""><i style=""><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">7....</span></i><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">». <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Σε αυτά προστέθηκαν και τα προβλήματα της αποτελεσματικότητας αυτής της μεθόδου. Όχι ότι επιζούσε κανείς, αλλά ο αριθμός αυτών που εξοντώνανε καθημερινά με αυτό τον τρόπο και ο αριθμός αυτών που έφτανε με τα τρένα καθημερινά από όλη την Ευρώπη ήταν δυσανάλογος... με άλλα λόγια δεν προλάβαιναν την «<i style="">επεξεργασία του υλικού</i>» όπως λέγανε στην γλώσσα τους. </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="EN-US" lang="EN-US"><br /> <!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <br /> <!--[endif]--> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Αυτό το φαινόμενο θα το γνωρίζετε ίσως και από την βιομηχανική παραγωγή, την<span style=""> </span>γνωστή ως χωρητικότητα της παραγωγής. Όταν οι εγκαταστάσεις δεν φτάνουν για να γίνει μια επεξεργασία ενός προϊόντος σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τότε πρέπει και να επεκταθούν οι εγκαταστάσεις και να γίνουν πιο αποτελεσματικές, ώστε στο ίδιο χρονικό διάστημα να πολλαπλασιαστεί η παραγωγή, στην προκειμένη περίπτωση η παραγωγή πτωμάτων. Για καθαρά ορθολογιστικούς λόγους λοιπόν και όχι από κτηνωδία ή από σαδισμό<span style=""> </span>μπήκε σε εφαρμογή η λειτουργία των θαλάμων αερίου και των κρεματορίων. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Ταυτόχρονα εγκαθίδρυσαν στην γερμανική κοινωνία μια νέα επαναστατική τάξη πραγμάτων, νέους τρόπους παραγωγής (βιομηχανική εξόντωση ανθρώπων), νέες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, τις σχέσεις της λαϊκής κολεκτίβας. Η λαϊκή κολεκτίβα («</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">volksgemeinschaft</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> στα γερμανικά) στην οποία μετατράπηκε η γερμανική κοινωνία δεν ήταν ένας προπαγανδιστικός μύθος αλλά μια βιωμένη, πολυτελής <span style=""> </span>πραγματικότητα για την συντριπτική πλειοψηφία των γερμανών.<br /> <!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <br /> <!--[endif]--> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Μέχρι σήμερα, ακόμη και άτομα που δεν ήταν ούτε είναι ναζίδες μιλάνε με τις καλύτερες αναμνήσεις για τις βραδιές τους με τις και τους άλλους νεολαίους και νεολαίες γύρω από τη φωτιά της κατασκήνωσης, για τα ομαδικά αθλήματα, για τις ομαδικές εκδρομές τους, για τα τραγούδια τους, για τις κολεκτίβες εργασίας τους στα εργοστάσια, για τις ομάδες αλληλεγγύης στις γειτονιές και στα τετράγωνα πολυκατοικιών κλπ. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οικονομική απελευθέρωση της γερμανίδας έχει τις ρίζες της στον εθνικοσοσιαλισμό, ότι η εργατική πρωτομαγιά καθιερώθηκε για πρώτη φορά επί Χίτλερ σαν αργία<a href="http://www.cafemorgenland.net/archiv/2009/2009.06.06_epanandi.htm#_ftn1" name="_ftnref1" title="" id="_ftnref1" style=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style=""> <!--[if !supportFootnotes]--> <span style="font-size: 11pt; color: black;" lang="el" lang="el">[1]</span> <!--[endif]--> </span></span></a>, ότι τα σημερινά συστήματα υγείας, κοινωνικής ασφάλειας, παιδικών σταθμών, φορολογίας κλπ. όλα αυτά δηλαδή που θαυμάζουν οι έλληνες και άλλοι στους γερμανούς, δημιουργήθηκαν και εγκαθιδρύθηκαν επί Χίτλερ. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Ακόμη και η διαλογή σκουπιδιών και η ανακύκλωση (αυτό το από άκρα αριστερά μέχρι άκρα δεξιά αγαπημένο λαϊκό άθλημα σήμερα στην Γερμανία) είναι εφεύρημα όχι των σημερινών πρασίνων και οικολόγων αλλά των εθνικοσοσιαλιστών. Που σημαίνει ότι τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι ποτέ πια δεν πρέπει να μπουν σαν κριτήρια ανθρωπισμού και κοινωνικής απελευθέρωσης, κοινωνικά επιτεύγματα από μόνα τους <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ναι, υπήρχε στα 12 χρόνια κυριαρχίας του εθνικοσοσιαλισμού επαναστατική έξαρση. Η εθελοντική εργασία πχ ήταν ένα μοναδικό φαινόμενο που όσον αφορά την μαζικότητα και την εντατικότητα της ποτέ και πουθενά, από καμία άλλη επανάσταση δεν μπόρεσε να ξεπεραστεί. Τα από τα πάνω και από τα κάτω είχαν καταργηθεί στη συνείδηση των γερμανών πολιτών. Η γερμανική κοινωνία έγινε ένα εθελοντικό συμπαγές , παθιασμένο και συναισθηματικά παραφορτωμένο από επαναστατικές ιδέες και επαναστατική πρακτική. Στις περίφημες μαζικές παρελάσεις βγαίνανε στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες γερμανοί και γερμανίδες, νέοι και γέροι, εργάτες και υπάλληλοι, επιστήμονες και αναλφάβητοι, <span style=""> </span>για να επευφημήσουν τον Αδόλφο, τον αρχηγό της επανάστασης τους...οι λιποθυμιές από το άκρατο παραλήρημα των μαζών ήταν ένα μόνιμο φαινόμενο, τα έξαλλα ουρλιαχτά των γερμανίδων που ικέτευαν τον ηγέτη τους να του χαρίσουν, να του γεννήσουν ένα παιδί σαν δώρο παραμένει μέχρι σήμερα ένα αίνιγμα για ιστορικούς και κοινωνιολόγους. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Απαραίτητη προϋπόθεση για όλα αυτά τα τεράστια κοινωνικά επιτεύγματα ήταν η εξόντωση 6 εκ. Εβραίων, 500 χιλιάδων Ρομά, εκατοντάδων χιλιάδων αντιφασιστών/αντιστασιακών, ομοφυλόφιλων, «διανοητικά αρρώστων», ρώσων αιχμαλώτων, σλάβων και άλλων «κατώτερων φυλών» με την παράλληλη κατοχή και συστηματικό πλιάτσικο όλης σχεδόν της Ευρώπης. Και επειδή οι γερμανοί εβραίοι ήταν οι πιο ενσωματωμένοι εβραίοι της Ευρώπης, ήταν δύσκολο να τους εντοπίσει η Γκεστάπο όταν τους μάζευαν. Άγγλοι ιστορικοί γράφουν ότι μόνο το 10% ήταν οι ανακαλυφθέντες από την Γκεστάπο, το υπόλοιπο 90% ανακαλύφτηκε από τις καταγγελίες των γειτόνων τους.<span style=""> </span> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Η ρουφιανιά αυτή δεν θεωρούνταν αρνητική αλλά επαναστατικό καθήκον. Όχι ότι δεν θεωρούσαν τη ρουφιανιά σαν κάτι αρνητικό, κάθε άλλο, μόνο όταν επρόκειτο για εβραίους ήταν εντάξει. Οι<span style=""> </span>μύθοι για καταπίεση του γερμανικού λαού κλπ. είναι ένα από τα ελεεινότερα ιστορικά ψέματα. Ο </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Goldhagen</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> έγραφε στο βιβλίο του «<i style="">οι πρόθυμοι εκτελεστές του Χίτλερ</i>» πάμπολλες περιπτώσεις, όπου πριν τις εκτελέσεις ο αξιωματικός ρωτούσε τους στρατιώτες του αν επιθυμούν να πάρουν μέρος στο<span style=""> </span>εκτελεστικό απόσπασμα. Τους ελάχιστους που αρνήθηκαν, δεν τους συνέβη απολύτως τίποτε. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Όταν οι γερμανίδες που ήταν παντρεμένες με εβραίους ξεσηκώθηκαν μετά την σύλληψη των συντρόφων τους και έκαναν διαδήλωση τον Μάρτιο του 43 μπροστά στις φυλακές του Βερολίνου στην </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Rosenstr</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">. για την απελευθέρωση των συζύγων τους, όχι μόνο δεν έγινε καταστολή της διαμαρτυρίας τους αλλά αναγκάστηκαν μάλιστα τα SS να τους απελευθερώσουν. Αυτά τα παραδείγματα μόνον, δείχνουν από την μια ότι οι περιπτώσεις αντίστασης ήταν ελάχιστες και από την άλλη, ότι όσοι ήταν με το καθεστώς δηλαδή η απόλυτη πλειοψηφία, απολάμβανε τότε περισσότερες ελευθερίες από οποιαδήποτε άλλη περίοδο, και από μια συγκεκριμένη πλευρά περισσότερες από σήμερα (σήμερα πχ. απαγορεύεται η θανάτωση μειονοτήτων). Δεν είναι τυχαίο ότι στην καρδιά του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία είχαμε το μικρότερο ποσοστό αντίστασης σε σχέση με όλες ανεξαιρέτως τις κατεχόμενες χώρες. Η Χάνα Άρεντ έγραφε για αυτήν τη μαζική ψύχωση στο βιβλίο της «Ο Άϊχμαν στην Ιερουσαλήμ»: <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> «<i style="">Η κατάσταση ενός αντίπαλου του ναζισμού, έμοιαζε με την τύχη ενός κανονικού ανθρώπου, που τον κλείσανε τυχαία σε ένα ψυχιατρείο, στο οποίο όλοι οι ασθενείς του έπασχαν από την ίδια ψυχική μανία. Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι δύσκολο να εμπιστεύεσαι τις αισθήσεις σου. Και έτσι υπήρχε η συνεχής πίεση, να πρέπει να συμπεριφέρεσαι ανάλογα με τους κανόνες του άρρωστου περιβάλλοντος, στο οποίο κανένας άνθρωπος δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να χάσει την αίσθηση προσανατολισμού του. Αυτή η κατάσταση απαιτούσε μια επαγρύπνηση, που δεν θα σου επέτρεπε ποτέ, να πέσεις σε αυθόρμητες αντιδράσεις που να κατευθύνουν την καθημερινότητα σου</i>». <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Όταν ο γερμανός φρουρός του στρατοπέδου εξόντωσης έκανε την μοιραία διαλογή των μελλοθάνατων, δεξιά για τους θαλάμους αερίων, αριστερά για τα καταναγκαστικά έργα, είχε στην συνείδηση του ότι εκτελούσε το επαναστατικό του καθήκον. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Ακόμη και μετά τον πόλεμο, στις ελάχιστες δίκες που ακολούθησαν, ήταν αδύνατον να διανοηθούν οι κατηγορούμενοι ότι κάνανε κάτι απαίσιο: «<i style="">Δεν τα έριξα μέσα, τα απέθεσα μέσα</i>», απάντησε διαμαρτυρόμενος για την κατηγόρια ο αστυνομικός Ντουντίν στην ερώτηση του δικαστή εάν είναι πραγματικότητα ότι έριξε τα παιδάκια ζωντανά στον λάκκο ταφής. Αντέδρασε δηλαδή στο θέμα της χειρονομίας και όχι της ουσίας. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Με απλόχερους υπολογισμούς, μόλις και μετά βίας φτάνει κανείς στο μηδέν κόμμα τόσο τις εκατό αυτών που πρόβαλαν αντίσταση (και στους οποίους φυσικά ανήκει όλος μας ο σεβασμός και η εκτίμηση, ανεξάρτητα των πολιτικών τους αποχρώσεων). <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Είναι αυτές οι πλευρές του Ολοκαυτώματος που καταδεικνύουν το αδιανόητο, δηλαδή ένα μανιακό, παράλογο έργο σε απόλυτα ορθολογιστικές βάσεις και διαδικασίες εκπλήρωσης του, μαζικό τόσο όσον αφορά τον αριθμό των θυμάτων όσο και τον αριθμό των θυτών, των συμμετεχόντων στην εξόντωση. Διότι, η αναγκαία όπως αναφέραμε πιο πάνω αύξηση της παραγωγής σήμαινε αναγκαστικά και αύξηση του εργατικού δυναμικού σε αυτήν την διαδικασία. Αλλιώς θα ήταν αδύνατον να έχει επιτυχία ένα τέτοιο τεράστιο έργο. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">«<i style="">Το να εξοντώσεις έναν άνθρωπο είναι θέμα ηθικής. Το να εξοντώσεις όμως έξι εκατομμύρια ανθρώπους είναι θέμα εργατικής ηθικής</i>», έγραφε κάποτε ο </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">W</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">. </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Pohrt</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, μια και αυτό απαιτεί υπακοή και αυτοθυσία, τέλεια οργάνωση και<span style=""> </span>ακραία εργατικότητα. Και προπαντός σταθερά, ατσάλινα κίνητρα που δεν καταρρέουν με το πρώτο τεχνικό, κοινωνικό ή ηθικό πρόβλημα που τυχόν εμφανιστεί. Αν αφαιρέσουμε τις διάφορες δευτερεύουσες όπως ονομάζονται αρετές των γερμανών, απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος (υπακοή, πειθαρχεία, οργανωτική ικανότητα.. κλπ.) παραμένει ένα ισχυρό κίνητρο, ένα κίνητρο που άντεξε ακόμη και την ήττα τους, αυτό που έλεγε και έπραττε ο εθνικοσοσιαλισμός και που ασπάσθηκαν εν ψυχή και σώματι οι οπαδοί του: η εκπλήρωση της εθνικής, σοσιαλιστικής επανάστασης και της ιστορικής αποστολής τους, η απελευθέρωση της Γερμανίας και όλου του κόσμου από τον χειρότερο εχθρό της ανθρωπότητας, τον εβραίο. Είναι γνωστοί οι πύρινοι λόγοι του </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Goebbels</span> <span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">και του Χίτλερ για τους σκοπούς της εθνικοσοσιαλιστικής επανάστασης τους. Μιλούσαν συνεχώς για αυτήν την ιστορική αποστολή που είχαν αναλάβει. Για το ότι τους είχε ανατεθεί αυτός ο ρόλος της απελευθέρωσης του κόσμου από το εβραϊκό μίασμα. <span style=""> </span> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Διότι σε αντίθεση με τον συνήθη ρατσισμό που υποτιμά τα θύματα του σαν κατώτερους ανθρώπους, ο αντισημιτισμός πρόσθεσε στον αντίπαλο του επιπλέον χαρακτηριστικά, αυτά του σκοτεινού, παντοδύναμου συνωμότη με υπερφυσικές ικανότητες, τέτοιες που τον κάνουν κατάλληλο για να κυριαρχήσει του κόσμου. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση ο εβραίος είναι μέχρι και σήμερα είτε ο ανατροπέας του ισχύοντας συστήματος, το παράσιτο, ο τοκογλύφος, η βδέλλα που ρουφάει το αίμα του απλού λαού, ο εβραιομπολσεβίκος όπως τον ονόμαζαν οι εθνικοσοσιαλιστές, είτε ο καπιταλιστής, ο χρηματιστής, ο υποχθόνιος πράκτορας ξένων συμφερόντων όπως τον ονομάζουν μέχρι σήμερα η αντιφα, μερίδες της ελαρ/ελαν και διάφορα άλλα<span style=""> </span>επαναστατικοποιημένα άτομα και ομάδες. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Έτσι πχ. δεν μας προξενεί καμία εντύπωση που για την πλειοψηφία της αντιφα και των ελαρ/ελαν το ΚΙΣ με τα ελάχιστα μέλη του, μερικές χιλιάδες ανάμεσα σε πάνω από 11 εκατομμύρια, θεωρείται σαν ένας παντοδύναμος μηχανισμός με τις πλεκτάνες του, τις διεθνείς διασυνδέσεις του, τον ύποπτο ρόλο του <span style=""> </span>«στην χώρα μας» κλπ. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Η διαφορά ανάμεσα στο ρατσισμό και τον αντισημιτισμό είναι μετά το Άουσβιτς, ότι οι μεν ρατσιστές λενε «δεν θέλουμε να ζήσετε ανάμεσα μας», ενώ οι αντισημίτες είναι πιο ολιγόλογοι, λενε <span style=""> </span>«δεν θέλουμε να ζήσετε». <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Όταν 33 χρόνια αργότερα μια ομάδα της οργάνωσης «<i style="">επαναστατικοί πυρήνες</i>» της μετά-Άουσβιτς Γερμανίας απήγαγε το 1976 ένα γαλλικό αεροπλάνο της Air France και μετά από ενδιάμεσο σταθμό στην Αθήνα το κατέβασε στο Έντεπε της Ουγκάντα, προέβη σε<span style=""> </span>διαλογή ομήρων. Δεξιά οι εβραίοι, αριστερά οι μη εβραίοι. Οι τελευταίοι αφέθηκαν μερικές μέρες αργότερα ελεύθεροι. Όταν λοιπόν προχώρησαν οι γερμανοί επαναστάτες σε αυτή την διαλογή των περίπου 100 εβραίων από το σύνολο των 250 επιβατών,<span style=""> </span>είχαν την συνείδηση ότι πραγματοποιούσαν επαναστατική πράξη. Και μάλιστα σε αυτή την μοιραία επιλογή<span style=""> </span>είχαμε ένα και μοναδικό θύμα ανάμεσα στους ομήρους, μια επιζήσασα του Άουσβιτς που ενόψει, 33 χρόνια μετά, της επανάληψης της διαλογής από ξανθούς, γαλανομάτηδες γερμανούς, πέθανε από συγκοπή καρδιάς. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Δυστυχώς, η μετέπειτα αυτοκριτική μερίδας των «επαναστατικών πυρήνων» δεν την ξαναφέρνει στην ζωή: «<i style="">Το κομάντο – </i>έγραφαν στο κείμενο τους<i style=""> «ο Άλμπατρος είναι νεκρός» - έκανε διαλογή ομήρων, οι οποίοι είχαν σαν μοναδικό κοινό τους, ότι ήταν εβραίοι. Κοινωνικά κριτήρια, όπως προσωπική ευθύνη, θέση στην κοινωνία, κριτήρια δηλαδή που εφαρμόζαμε πάντα στην πρακτική μας, δεν παίζανε σε αυτή την περίπτωση κανέναν απολύτως ρόλο. Η διαλογή πραγματοποιήθηκε στη βάση ρατσιστικών γραμμών. Το ότι το μοναδικό θύμα, που δεν επέζησε την απαγωγή του αεροπλάνου ήταν<span style=""> </span>μια πρώην φυλακισμένη στρατοπέδου εξόντωσης, ...άνηκε στην λογική αυτής της πράξης</i>.» <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Αυτή την γερμανική πρακτική, την χαρακτήρισαν σαν μοναδική, λίγο σαν μια έννοια που υποδηλώνει την αδυναμία τους να δώσουν μια απάντηση, λίγο σαν ευχή να μην ξαναγίνει ποτέ, να παραμείνει πράγματι μοναδική. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Άλλοι χαρακτήρισαν αυτή τη διαδικασία και ευρηματικότητα των γερμανών σαν διακοπή της ροής του ανθρώπινου πολιτισμού, δίνοντας έτσι στον μέχρι τότε εξελιχθέντα πολιτισμό ένα<span style=""> </span>θετικό χρώμα,<span style=""> </span>αντί να τον αντιμετωπίσουν σαν την λογική του εξέλιξη ή όπως πρεσβεύουμε εμείς, σαν το αποκορύφωμα, το ζενίθ αυτού του πολιτισμού. Διότι δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι αυτή η διαδικασία βιομηχανικής παραγωγής πτωμάτων, δεν έγινε ούτε σε μια υπανάπτυκτη, απολίτιστη χώρα, ούτε από βαρβάρους, αγριάνθρωπους κλπ. αλλά σε μια από κάθε άποψη άκρα εξελιγμένη χώρα, τόσο όσον αφορά τα πνευματικά της επιτεύγματα (Γκαίτε, Σίλερ, Μαρξ....) όσο και την επιστημονική της τεχνολογία κλπ. Και μάλιστα σε μια χώρα όπου ούτε καν ο αντισημιτισμός ήταν ο χειρότερος. Στην Πολωνία πχ αλλά και στην Γαλλία και αλλού ήταν πολύ πιο ανεπτυγμένος. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Όταν λοιπόν σε μια τέτοια χώρα πραγματοποιείται το έγκλημα των εγκλημάτων, είναι το λιγότερο παράλογο να μιλάμε για απολίτιστους, προσβάλλοντας ανεπανόρθωτα τους ανά της γης βαρβάρους, κανιβάλους κλπ. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Εμείς πάψαμε προ πολλού να προσπαθούμε να δώσουμε απάντηση σε αυτό το γιατί και ξεκινάμε από το γεγονός ότι το Άουσβιτς είναι όχι μόνο ένα ανεπανόρθωτο δεδομένο αλλά και ένα καθοριστικό και απόλυτο αφετηριακό σημείο για μας, για να καταμετρήσουμε την ανθρωπότητα, τις ομάδες που κινούνται σε αυτήν και την ιστορία της, τόσο όσον αφορά το παρελθόν της όσο και το παρόν και το μέλλον της. Για αυτό χωρίζουμε τις κοινωνίες σε κοινωνίες πριν και σε κοινωνίες μετά το Άουσβιτς. Έτσι το Άουσβιτς γίνεται αυτομάτως το μέτρο και το σταθμό με το οποίο εκτιμούμε και κρίνουμε καταρχάς τον εαυτό μας αλλά και άτομα και ομάδες, κοινωνίες και εξελίξεις. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> «<i style="">Μετά το Άουσβιτς δεν μπορούν να γραφτούν πια ποιήματα</i>» έγραφε κάποτε ο Αντόρνο. Κανονικά έπρεπε να υπάρξει από την στιγμή που βγήκε προς τα έξω όλη η αλήθεια εξόντωσης, ακριβώς αυτή η διακοπή της ανθρώπινης ιστορίας μέχρι να βρεθεί μια λύση, να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε έστω και μια χαλιναγώγηση να επέλθει. Τίποτε από όλα αυτά. Μετά το Άουσβιτς, η ζωή συνεχίστηκε όπως και πριν. Επιζώντες του </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">O</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">λοκαυτώματος, που περίμεναν να τους ακούσει η ανθρωπότητα με ανοιχτό το στόμα για αυτά που είδαν και έζησαν, έπρεπε να αποκτήσουν την εμπειρία, ότι τους γύρω τους δεν τους νοιάζει, ότι πρέπει να τα πούνε από οίκτο στα γρήγορα και να πάνε πάλι να κρυφτούν στις τρύπες τους, από εκεί που βγήκαν. Ήταν ένα σύνηθες γεγονός έγραφε η Άρεντ, το να γράφουν διανοούμενοι επιζώντες αισιόδοξα και ελπιδοφόρα άρθρα για την μελλοντική ελεύθερη και<span style=""> </span>ισότιμη κοινωνία και την άλλη μέρα να αυτοκτονούνε. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Έτσι η κατάσταση μετά το Άουσβιτς είναι χειρότερη από πριν. Διότι αν υπήρχε πριν το ελαφρυντικό στοιχείο ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατόν να το διανοηθεί, να το προβλέψει κανείς και επομένως να το αποτρέψει, σήμερα έχουμε το τρομερό φαινόμενο να υπάρχουμε και<span style=""> </span>να κινούμαστε όπως και πριν, εν γνώσει του Άουσβιτς. Εν γνώσει του Άουσβιτς σημαίνει ότι αυτό γίνεται κομμάτι της καθημερινότητας μας, μας συνοδεύει είτε το θέλουμε είτε όχι, επηρεάζει αυτομάτως τις πράξεις και σκέψεις μας. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Αυτό και μόνο αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο προσπαθούμε να κρίνουμε και να εκτιμήσουμε την ελληνική κοινωνία και συγκεκριμένα τον ρόλο της ελληνικής αριστεράς, τον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χώρο όλων τω αποχρώσεων στην αναβίωση και έξαρση του αντισημιτισμού στην Ελλάδα. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Με αφετηρία λοιπόν και οπτική γωνία το Άουσβιτς πρέπει να παμε πίσω, στην πριν από το Άουσβιτς εποχή, όταν η υλοποίηση της ιδέας να μετονομαστεί ο ρωμιός (όπως επί αιώνες ονομαζόταν ο τοπικός πληθυσμός) σε έλληνα, με όλες τις αποτρόπαιες συνέπειες αυτής της μεταλλαγής γινόταν πραγματικότητα. Βίαιος εξελληνισμός των μη ρωμιών, σφαγές και πογκρόμ, καταπιέσεις όλων των αποχρώσεων μειονοτήτων κλπ. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Με το ξεκίνημα αυτού του κλίματος, ξεκίνησαν και μερικοί πεφωτισμένοι διανοούμενοι, εμπνευσμένοι από τις σοσιαλιστικές ιδέες της εποχής, την δημιουργία των πρώτων αριστερών σχημάτων με κορυφαία την οργάνωση Φεντερατιόν, με τον ηγέτη της Μπεναρόγια, έναν στην Βουλγαρία γεννημένο εβραίο που ανέπτυξε ανατρεπτική δράση στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα στην μάδρε Ισραελ, στην Θεσσαλονίκη στην οποία ο εβραϊκός πληθυσμός ήταν και ο πολυπληθέστερος. Φυσιολογικό λοιπόν, να στελεχωθεί η οργάνωση τόσο σε ηγετικές θέσεις όσο και σε μέλη, κύρια από έλληνες εβραίους αλλά και σλάβους και τούρκους. <span style=""> </span>Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτοι πολιτικοί εξόριστοι της αριστεράς ήταν ο Μπεναρόγια και ο ηγέτης του συνδικάτου καπνού, ο Σαμουέλ<span style=""> </span>Γιονά που εξορίστηκαν στην Νάξο. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Να τι στέκει στα πρωτόκολλα της δίκης τους, σαν αθέλητο εγκώμιο επαναστατικής πρακτικής σε μια μαρτυρία ενός έλληνοχριστιανού καταδότη. «<i style="">Ο Μπεναρόγια παραμένει ενταύθα, συνεργαζόμενος μετά του Γιουνά και κατηχών τους εργάτας, λέγων αυτοίς να μη παραδέχονται θρησκείαν, Έθνος, Κυβέρνησιν και Βασιλείς, παριστάνων αυτά ως γελοία και βάρη του εργατικού κόσμου, συνιστών άμα αυτοίς ν' αποφεύγουν την καταβολήν δημοσίων φόρων και την Στρατολογίαν, και εάν τις εξ αυτών δεν συνηθή ν' αποφύγη την Στρατολογίαν, εν καιρώ πολέμου να μη βάλη κατά του αντιμετώπου αδελφού του αλλά κατά του αξιωματικού του, του οδηγήσαντος αυτόν εις το πεδίον της μάχης. Εν τέλει αναφέρω ότι οι ανωτέρω Μπεναρόγιας και Γιουνάς είναι τα μάλα επικίνδυνοι εις την Δημοσίαν Ασφάλειαν</i>» (από την εφημερίδα ελευθεροτυπία, «Ιος της Κυριακής»). <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Και για ολοκλήρωση, ο μεν Μπεναρόγια επέζησε και πέθανε σε βαθιά γεράματα στο Τελ Αβίβ το 1979, ξεχασμένος από το σύνολο της ελληνικής αριστεράς, ο δε Γιονά, εξοντώθηκε στο Άουσβιτς. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Το <span style=""> </span>φαινόμενο αυτό, του πρωτοποριακού ρόλου εβραίων στα νέα επαναστατικά κινήματα, δεν ήταν ένα ιδιαίτερο ελληνικό αλλά παγκόσμιο. Ήταν η εποχή που οι εβραίοι της διασποράς, μετά από αιώνες καταπίεσης και διωγμών, απέθεταν τις ελπίδες τους στις νέες ιδέες που υπόσχονταν ισοτιμία και αδελφοσύνη, που υπόσχονταν ένα τέλος στους διωγμούς και <span style=""> </span>την λύτρωση τους από τον θανατηφόρο αντιεβραϊσμό. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Έτσι για να πούμε ένα μόνο παράδειγμα, δεν ήταν καθόλου τυχαίο που όλοι σχεδόν οι ηγέτες της<span style=""> </span>μοναδικής επανάστασης της αριστεράς στην Γερμανία, της Νοεμβριανής επανάστασης του 1918/19 ήταν κύρια εβραϊκής καταγωγής, ούτε ήταν τυχαίο που ο εθνικοσοσιαλισμός κατασκεύασε την κατηγορία για τους αντιπάλους του, αυτή της<span style=""> </span>εβραιομπολσεβίκικης συνωμοσίας. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Δυστυχώς όπως απέδειξε η πράξη μετά δεν είχαμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ο λόγος? <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ο αντισημιτισμός δεν<span style=""> </span>ήταν στη<span style=""> </span>καλύτερη περίπτωση θέμα του μαρξισμού και στην χειρότερη ήταν κομμάτι του. Ακόμη και ο ίδιος ο Μαρξ στο κείμενο του «το εβραϊκό ζήτημα» έβλεπε την λύση της λύτρωση των εβραίων από τα δεινά τους στο γεγονός του ξεπεράσματος του εβραϊσμού, με την επιφανειακή αντίληψη, χωρίς εβραίους (με την έννοια όχι φυσικά της εξόντωσης αλλά της υπέρβασης του εβραϊσμού τους) κανένας αντισημιτισμός. Πράγμα που αποδείχτηκε αργότερα απόλυτα λάθος, μια και ο αντισημιτισμός μπορεί να υπάρχει και χωρίς εβραίους. Άσε που άλλοι όπως ο<span style=""> </span>August Bebel πχ. ανακάλυπταν και θετικές, επαναστατικές πλευρές στον αντισημιτισμό, χαρακτηρίζοντας τον σαν «σοσιαλισμό των ηλιθίων». Ούτε καν σκέψη για τη εξάλειψη του ίδιου του αντισημιτισμού. Μέχρι τότε είναι και θα είναι ο εβραϊσμός, η μοναδική δυνατότητα επιβίωσης και άμυνας τους. « <i style="">Όταν σε επιτίθενται σαν εβραίο. πρέπει να αντισταθείς σαν εβραίος</i>» έγραφε κάποτε η Χάνα Άρεντ. Ούτε σαν αναρχικός αν είσαι αναρχικός ούτε σαν σοσιαλιστής αν είσαι σοσιαλιστής ούτε σαν κάτι άλλο χαρακτηριστικό σου, μια και ο λόγος της επίθεσης δεν είναι η ιδεολογική σου απόχρωση αλλά η καταγωγή σου. «<i style="">Όταν με συνέλαβαν οι γερμανοί έμαθα ότι είμαι εβραίος. Από τότε είμαι εβραίος</i>» έγραφε ο άθεος Ζαν Άμερυ, ένας επιζώντας του Άουσβιτς αντιστασιακός, με ρωμαιοκαθολική ανατροφή. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Αλλά και σήμερα, ο ισχύων αντικαπιταλισμός της ελαν/εραλ είναι ένα πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη και στερέωση του αντισημιτισμού, λόγω της «συρρικνωμένης αντικαπιταλιστικής αντίληψης», που κυριαρχεί. Η ιδεολογία αυτή βλέπει τον καπιταλισμό περιορισμένο σε 100 ή 1000 κεφαλαιοκράτες. Ο αριθμός αυτός αυξομειώνεται ανάλογα με το πόσο πλατιά (=λαϊκίστικα) «επαναστατικά μέτωπα» θέλεις να χτίσεις και ιδιαίτερα στο τμήμα εκείνο των αιωνίων τοκογλύφων, συγνώμη εννοούμε τους χρηματιστές και τις τράπεζες, με το εντολοδόχο κράτος τους. Αυτή η εγκληματική απλούστευση μπορεί μεν να είναι πρόσφορη για δημιουργία κινημάτων του πάνω και κάτω και<span style=""> </span>να επιφέρει εξεγέρσεις, ακόμη και νίκες σε αυτά τα πλαίσια, είναι όμως σίγουρο ότι ποτέ δεν θα φέρει μια κοινωνική απελευθέρωση, αλλά ίσως και χειρότερες καταστάσεις από τις ήδη υπάρχουσες. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Διότι παραβλέπει ότι οι θύτες στο καπιταλιστικό σύστημα είναι μια τεράστια πλειοψηφία μέσα σε ένα πολύπλοκο πλέγμα από σχέσεις βίας, εκμετάλλευσης, εξόντωσης, παραμόρφωσης της ανθρώπινης υπόστασης, που μετατρέπει το έγκλημα σε προοδευτικό, παραγωγικό και καθημερινό ζωτικό παράγοντα ύπαρξης, στερέωσης και εξέλιξης της κοινωνίας. Με άλλα λόγια η διαφορά του κεφαλαιοκράτη από τον απλό μαγαζάτορα που απασχολεί με μισθούς πείνας, με ρατσιστικές και σεξιστικές ατάκες τις μετανάστριες πωλήτριες του, ή από τον σεξιστή, ομοφοβικό, ρατσιστή εργαζόμενο είναι απλά ποσοτική, μια και ποιοτικά είναι σε πολλές περιπτώσεις ακόμη χειρότερα.. ανάλογα παραδείγματα μπορούμε να πούμε για τους αγρότες, για τους υπαλλήλους, για τους ταξιτζήδες, για τους εισπράκτορες, για τους προλετ-άριους και για όποιον άλλο κλάδο ή κοινωνική ομάδα θέλετε. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Αν μάλιστα προσθέσουμε σε όλα αυτά και τα μαργαριτάρια της «συνομωσίας» και του «αιωνίου θύματος», τότε έχουμε την ολοκληρωμένη έκδοση της αντικαπιταλιστικής/ αντιιμπεριαλιστικής ελληνικής ιδεολογίας. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Όλο αυτό το συνοθύλευμα και όλοι οι συμμετάσχοντες σε αυτό αποτελούν, στηρίζουν και αναπαράγουν αυτό το σύστημα και τις θανατηφόρες ιδέες του, με<span style=""> </span>τον κατάλληλο καταμερισμό εργασίας, σχέσεων βίας και μοιράσματος της ευθύνης. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Πάμε πίσω στο σημείο που ξεκινήσαμε. Ήδη στο πρώτο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ το 1918 (του μετέπειτα ΚΚΕ), που έγινε με βασικό μοχλό και πρωτοβουλία της Φεντερασιόν, μπήκαν οι βάσεις για τη μετέπειτα εκκαθάριση από τα ανθελληνικά στοιχεία, στη βάση καθαρά του αντισημιτισμού, που έμελλε να έχει ολέθρια αποτελέσματα. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Έγραφε λοιπόν για το συνέδριο ο Νίκος Γιαννιός, στέλεχος της σοσιαλιστικής ένωσης της Αθήνας που πήρε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ.</span><span style="font-size: 11pt;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> <span style=""> </span></span><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">«<i style="">Ιδρυταί του ΚΚΕ, τόσον εις τας Αθήνας, όσον και εις την Θεσσαλονίκην, ήσαν Ισραηλίται ή κρυπτοεβραίοι Έλληνες, το δε κίνημά των, παρ’ όλα τα σοσιαλιστικά φαινόμενα ή προσχήματα, ήτο εβραϊκόν εθνικιστικόν. Δυστυχώς, τα σοσιαλιστικά μας επιχειρήματα δεν εισακούσθησαν εφ’ όσον η εβραϊκή ηγεσία είχε τους ιδικούς της ανθελληνικούς σκοπούς, οι δε γύρω αυτής Έλληνες προλετάριοι ήσαν αγράμματοι και αφελείς. Προσήλθαμε, εν τούτοις, ως μειοψηφία εις το πρώτον σοσιαλιστικόν συνέδριον (1918), ηγωνίσθημεν και πάλιν, αλλ’ αποχωρήσαμεν εν τέλει δια να μη γίνομε όργανα της κομμουνιζούσης εβραϊκής πλειοψηφίας</i>». (Σταυρίδης, τα παρασκήνια του κκε) <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Όταν λοιπόν με αυτά τα ιστορικά βάρη έρχεται σήμερα ο Αλαβάνος και αρνείται το κάλεσμα για την συμμετοχή του στην επέτειο του ολοκαυτώματος, επειδή η ισραηλιτική κοινότητα κάλεσε και τον πρεσβευτή του πιο μισητού κράτους του κόσμου, του Ισραήλ, τότε πρόκειται για την σκυτάλη του αντισημιτισμού που μεταδίδεται από γενεά σε γενεά από αριστερό σχήμα σε αριστερό σχήμα, αρνούμενος το δικαίωμα στους επιζώντες και στους απογόνους τους, να αποφασίζουν οι ίδιοι ποιους θα καλέσουν... αυτό έλλειπε, να αφήσει η ελληνική αριστερά τους εβραίους να κάνουν ότι αυτοί θεωρούν σωστό. <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Δεν ήταν ατυχής ο τίτλος της εφημερίδας «<i style="">Πριν</i>», την περίοδο του πολέμου στο Λίβανο «εβραίοι δολοφόνοι θα πληρώσετε» αλλά επαναστατική απειλή. <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Ούτε η προσπάθεια ξηλώματος του άστρου του Δαυίδ από τη συναγωγή της Λάρισας ήταν θέμα απερισκεψίας αλλά αντισημιτικής ανταρσίας. <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Δεν ήταν ηλιθιότητα τα συνθήματα στην συναγωγή του Βόλου, αλλά επαναστατική περιέργεια. <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Ίδια και παρόμοια με την βεβήλωση του μνημείου του ολοκαυτώματος από το <i style="">κκε</i>, ίδια και παρόμοια με την διαδήλωση του <i style="">παμε</i> κάτω από τα γραφεία της ισραηλιτικής κοινότητας Θεσσαλονίκης, στην ιστορική στοά Χιρς. <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Όταν νεοέλληνες επετέθησαν ενάντια στην ισραηλινή πρεσβεία στην Αθήνα με μολότοφ, μετά από αντιπολεμική διαδήλωση ενάντια στον πόλεμο στο Λίβανο, προσπαθώντας να μετατρέψουν το κτίριο και τους έγκλειστους ισραηλινούς σε κρεματόριο, καθοδηγούνταν από επαναστατικές εμπειρίες προηγουμένων. <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Η αριστερά είναι πρωτοπορία στην σχετικοποίηση του Άουσβιτς, θέλει να το περάσει στην λήθη, να το παραποιήσει σαν προϋπόθεση του δυναμώματος του χώρου της. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Το ότι σε κάθε ευκαιρία χαρακτηρίζει τους εβραίους και το Ισραήλ σαν ναζίδες δεν είναι μόνο ότι δεν τους συγχώρεσε που επέζησαν και θέλει να τους προσβάλει όπου και όποτε μπορεί, αλλά κάτι άλλο, κατά την ταπεινή μας γνώμη ακόμη πιο απαίσιο: Να υποτιμήσει το Άουσβιτς, να το κάνει Γουαντάναμο, να το κάνει Γάζα, να το κάνει τα πάντα. Και να το φέρει εκεί που θέλει, ένα παραπάτημα της ιστορίας, μια παράκαμψη από τον νικηφόρο δρόμο των λαών, ένα παρατράγουδο στην αιώνια ελπιδοφόρα σταδιοδρομία της ανθρωπότητας. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Είναι επομένως αυτονόητο, ότι η μοναδική εφημερίδα που πήρε υπό την προστασία της τον ιρανό πρόεδρο και προσπάθησε να κατευνάσει το κύμα κριτικής ενάντια στη αντισημιτική του ομιλία στο συνέδριο κατά του ρατσισμού πρόσφατα στην Ελβετία, ήταν ο ριζοσπάστης:<br /> «<i style="">Ας αναφερθεί τέλος, ότι ο Ιρανός ηγέτης δε χαρακτήρισε τελικώς «αμφίσημο και αμφίβολο» το Ολοκαύτωμα των Εβραίων κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως ανέφερε το αρχικό κείμενο της επίσημης ομιλίας του</i>»</span><span style="font-size: 11pt; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> 22.4.2009<span style=""> </span>ριζοσπάστης. <span style=""> </span></span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Αν αυτό σας θυμίζει την φράση με το αν έριξε ή αν απέθεσε τα παιδάκια στο λάκκο, είναι στην λογική του αντισημιτισμού.</span><span style="font-size: 11pt; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ας δούμε και άλλα πρόσφατα γεγονότα επαναστατικής συμπεριφοράς και έκφρασης. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Όταν βγαίνει η αντιφα και διαλαλεί ότι οι έλληνες εβραίοι είναι πράκτορες ξένης χώρας και υπονομεύουν την εθνική μας υπόσταση, δεν έχει νόημα πια να το αντικρούσουμε αλλά απλά να θυμίσουμε ότι αυτό στην Ελλάδα είναι τόσο παλιό όσο το απόσπασμα του Νίκου Γιοννιά από το 1918, που διαβάσαμε πιο πάνω. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Εν όψει του αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ στο Ηράκλειο Κρήτης, την 1. Απρίλη φέτος,, έβγαλε η ΚΟΕ μια αφίσα όπου πρόβαλε μια λέξη ενάντια στους αιώνιους εχθρούς: «ανεπιθύμητοι». Αυτή η λέξη είναι στα γερμανικά η πασίγνωστη λέξη των εθνικοσοσιαλιστών «</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Unerwünscht», που μέχρι και σήμερα χρησιμοποιείται σαν σύνθημα πάλης από τους νεοναζίδες. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Άλλοι πάλι είχαν το πρόβλημα ενόψει του προαναφερθέντος αγώνα, πως να καλέσουν σε εθνικιστικές, αντισημιτικές και ρατσιστικές εξάρσεις χωρίς να κατηγορηθούν μετά για εθνικισμό, αντισημιτισμό και ρατσισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έλυσε αυτό το πρόβλημα ως εξής στην προκήρυξη του. «<i style="">Να καλέσουμε</i></span><i style=""><span style="font-size: 11pt; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> όλους τους φιλάθλους που θα παρακολουθήσουν τον αγώνα να αποδοκιμάσουν με το στρέψιμο της πλάτης τους κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου του Ισραήλ, όχι με ρατσιστικές διαθέσεις, αλλά με πολιτική αποδοκιμασία στα εγκλήματα του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων (</span></i><span style="font-size: 11pt; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">και συνεχίζει, για να νίψει εκ των προτέρων τας χείρας του, γνωρίζοντας απόλυτα τι κινητοποιεί<i style="">). Ως ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι είμαστε ενάντια σε κάθε αντισημιτική – ρατσιστική εκδήλωση</i>». ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου, 31.3.2009 <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de"> <o:p> </o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Μερικά χρόνια νωρίτερα, το 2003<span style=""> </span>διαμαρτύρονταν ο πρόεδρος του συλλόγου ελλήνων ηθοποιών και στέλεχος του ΚΚΕ Βασίλης Κολοβός σε απεργιακή κινητοποίηση στο κρατικό θέατρο βορείου Ελλάδος λέγοντας </span></strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">«<i style="">Θα πρέπει κάποιος, επιτέλους, να απαντήσει: τι ρόλο παίζει το πανεπιστημιακό κατεστημένο και το εβραϊκό λόμπι</i>». Ο λόγος για το ουρανοκατέβατο «εβραϊκό λόμπι»? Πολύ απλός: Ο</span><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, ο Βίκτωρ Αρδίτης ήταν εβραϊκής καταγωγής!<span style=""> </span>Και να είσαστε σίγουροι, αν ο Αρδίτης ήταν ρωμαιοκαθολικός ή ορθόδοξος χριστιανός, αποκλείεται να μίλαγε ο Κολοβός για καθολικό ή ορθόδοξο λόμπι.<br /> Να σημειώσουμε ότι και αυτό με το λόμπι είναι τόσο παλιό όσο και ο ίδιος ο αντισημιτισμός. <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Άλλοι πάλι καλούσαν και καλούν σε μποϋκοτάζ των ισραηλινών προϊόντων «<i style="">μην αγοράζεται προϊόντα από το Ισραήλ</i>» λενε. Ούτε και αυτό είναι κάτι καινούργιο, αλλά ένα αραχνιασμένο σχεδόν σύνθημα, που πριν 50 χρόνια το γράφανε οι ναζίδες στους τοίχους των συναγωγών, των καταστημάτων και των σπιτιών των εβραίων «ka</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">u</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">ft nicht bei Juden» δηλ. «μην αγοράζεται από τους εβραίους». <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ξέρετε, χωρίς να θέλουμε να πάρουμε τους σημερινούς αυτοαναστατωμένους αντισημίτες υπό την προστασία μας, θα ήταν λάθος να τους κάνουμε κριτική ότι δεν έχουν φαντασία και δημιουργικότητα, επειδή επαναλαμβάνουν συνθήματα που χιλιοειπώθηκαν πριν 50 χρόνια αντί να βγάλουν κάτι δικό τους. Η αιτία είναι ότι οι γερμανοί είχαν με τόσο πάθος και ακραία φαντασία κάνει και πει τα πάντα, ώστε κανείς πια δεν μπορεί να τους ξεπεράσει. Ούτε στις πράξεις τους, αλλά ούτε και στις εκφράσεις τους. Οπότε αυτή η σημερινή μονοτονία και το χασμουρητό που προκαλούν αυτά τα συνθήματα,<span style=""> </span>μπορεί να θεωρηθεί μόνο σαν αντικειμενική αδυναμία, και όχι ότι φταινε οι επαναστάτες μας και οι αντιφαδες μας για την ελεεινότητα<span style=""> </span>και την έλλειψη δημιουργικότητας τους. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Μόνο στα θέματα που μπήκαν μετά το Ολοκαύτωμα μπορούν κάπως να τους συναγωνισθούν. Έτσι για παράδειγμα έχει πάρει παγκόσμια διάδοση στην ανά της γης αριστερά η εξής λογική και επιχειρηματολογία: Το Ισραήλ και οι εβραίοι της διασποράς εκμεταλλεύονται το Ολοκαύτωμα για ιδιοτελείς, επαίσχυντους σκοπούς. Δηλαδή, οι επαναστάτες μας είναι ενάντια στο Ολοκαύτωμα, και εύχονται πράγματι να μην είχε γίνει ποτέ, όχι επειδή εξοντώθηκαν 6 εκατομμύρια άνθρωποι αλλά επειδή .. το χρησιμοποιεί το Ισραήλ και το «παγκόσμιο εβραϊκό λόμπι» όπως ονομάζουν τους εβραίους της διασποράς σαν .. προπαγάνδα. Ο σύγχρονος διαφωτισμένος αντισημίτης είναι πράγματι<span style=""> </span>ενάντια στο Ολοκαύτωμα και ...ενάντια στους εβραίους. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Η το κλασσικό, «πως είναι δυνατόν, αυτοί που πέρασαν τόσα δεινά να φέρονται έτσι ενάντια στους παλαιστίνιους», δηλώνοντας έτσι την ιστορική άγνοια τους για τα στρατόπεδα εξόντωσης των ναζίδων: Νομίζουν ακόμη και μέχρι σήμερα ότι αυτά ήταν κέντρα διαπαιδαγώγησης καλής συμπεριφοράς των εγκλείστων τους. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Και πριν αρχίσει κανείς τα περί καλών προθέσεων των αντισημιτών αυτού του είδους, θέλουμε να θυμίσουμε ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα έγιναν από καλές προθέσεις. <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Σήμερα παρατηρούμε ένα άλλο γνωστό μας από τη Γερμανία φαινόμενο. Την χρησιμοποίηση, όλο και συχνότερα <span style=""> </span>κωδικών για επιφανειακά αθώα αντισημιτική επικοινωνία. Μόνο ένα παράδειγμα πρόσφατο. Μια σειρά από συλλογικότητες της ελαν προχώρησε σε εκδηλώσεις ενάντια - όπως λέγανε και γράφανε στις αφίσες τους -, στο τείχος. Το κωδικό σημείο εμφανίζεται στο γεγονός ότι αυτομάτως όλοι όσοι διάβαζαν τις αφίσες καταλάβαιναν για το περί τίνος πρόκειται. Ούτε για το γνωστό τείχος του Βερολίνου ο λόγος, ούτε για το τείχος στον τσέχικη πόλη </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Usti</span></strong> <strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">nad</span></strong> <strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Labem</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, που γκεττοποιεί<span style=""> </span>και απομονώνει τους ρομά απο τον υπόλοιπο «καθαρόαιμο» τσέχικο πληθυσμό, ούτε για το τείχος του Μπέλφαστ στην Ιρλανδία που χωρίζει τους καθολικούς από τους διαμαρτυρόμενους, ούτε για το τείχος του Λούλα στο Ρίο ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας που απομονώνει τους κατοίκους των </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Slums</span></strong> <strong><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">από τους ευκατάστατους πολίτες του, αλλά για το ένα και μοναδικό κατακριτέο τείχος στον κόσμο. <span style=""> </span>Η ευγενής προσπάθεια τους να καλυφθούν πίσω από αναρχικές ομάδες από το Ισραήλ που παλεύουν ενάντια στο τείχος, δεν καλυτερεύει αλλά χειροτερεύει την κατάσταση αυτή, μιας και θυμούνται τους εβραίους μόνο όταν είναι χρήσιμοι σαν άλλοθι του αντισημιτισμού τους.<span style=""> </span> <o:p></o:p> </span></strong></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> Αν ένα χιλιοστό του παθιασμένου ενδιαφέροντος, που δείχνει πρακτικά σε κάθε ευκαιρία η ελληνική αριστερά και ένα μέρος της ελαν για το μεσανατολικό αφιερώνονταν στην τύχη των ελλήνων εβραίων και των περιουσιών τους, θα είχαμε άλλες καταστάσεις, τουλάχιστον όσον αφορά την ιστορία αυτή. Γιατί εδώ έχουμε δυο πλευρές, που χάρη σε αυτήν ακριβώς την στάση των ελαρ/ελαν παραμένουν μέχρι σήμερα σκοτεινές. Η πρώτη και κυρίαρχη ήταν η ουδετερότητα, απάθεια και στάση σιωπής (που κρατάει μέχρι σήμερα), του οργανωμένου αντιστασιακού κινήματος (ΕΑΜ/ΕΛΑΣ) την περίοδο της κατοχής απέναντι στο Ολοκαύτωμα (για την εκτόπιση και εξόντωση των ελλήνων εβραίων όχι ότι δεν κουνήθηκε ούτε φύλο, αλλά ούτε καν σαν είδηση μπήκε στο σύνολο του τότε αντιστασιακού τύπου). Οι άκρου σεβασμού και θαυμασμού εξαιρέσεις που έλαβαν χώρα σε μια σειρά περιπτώσεις στην Ελλάδα ήταν κύρια από ατομική και τοπική πρωτοβουλία. Αυτό δεν θα το αναπτύξουμε εδώ περισσότερο. Όσα άτομα ενδιαφέρονται μπορούν να ρίξουν μια μάτια σε παλιότερο κείμενο μας «η κρυφή γοητεία του αριστερού αντισημιτισμού». Σήμερα θέλουμε να σταθούμε περισσότερο στο δεύτερο έγκλημα, στην κατάσχεση και στο πλιάτσικο των περιουσιών των ελλήνων εβραίων (Τα παρακάτω στοιχεία είναι από το βιβλίο του </span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">G</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">ö</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">tz</span> <span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Aly</span><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> «το λαϊκό κράτος του Χίτλερ). <span style=""> </span> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p> </o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><u><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Γερμανοελληνική φιλία και συνεργασία: </span></u><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Η Ελλάδα αριθμούσε το 1941, γύρω στα 7 εκατομμύρια κατοίκους. Το λαϊκό εισόδημα ήταν 60 δις. δραχμές το χρόνο. Για να μπορέσει να πληρώσει το χαράτσι που επέβαλαν οι γερμανοί για να καλύψουν τις ανάγκες του στρατού τους, θα έπρεπε να παραδώσει μέχρι και το 90% του ετήσιου εισοδήματος της, πράγμα που ήταν για όλες τις πλευρές αρνητικό. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί χρήμα. Στην αρχή βοηθήθηκαν οι γερμανοί με το να στέλνουν στην Ελλάδα χρήματα και υλικό από γείτονες κατεχόμενες χώρες, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία. Ακόμη και με ελβετική βοήθεια (διεθνής ερυθρός σταυρός) κατέβαζαν καναδικό σιτάρι με σουηδικά πλοία στα ελληνικά λιμάνια. Επειδή αυτή η λύση ήταν προσωρινή, αποφάσισαν στις 5-2-1943, σε συνεδρίαση στον πύργο-αρχηγείο του Χίτλερ στο Wolfsschanze την κατάσχεση του συνόλου των περιουσιών των ελλήνων εβραίων της Θεσσαλονίκης. Στη συνεδρίαση συμμετείχαν ο Η</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">itler</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, ο </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">von</span> <span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Thaden</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, ο </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Neubacher</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> και ο </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Altenburg</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, με θέμα την «κάλυψη των αναγκών της Βερμαχτ στην Ελλάδα»</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <u>Το τερπνόν μετά του ωφελίμου:</u> Τα σχέδια της κατάσχεσης της περιουσίας των ελλήνων εβραίων κατατέθηκαν από τον Άλτενμπουργκ στον τότε πρωθυπουργό Ελλάδας Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο παίρνοντας την συγκατάθεση του. </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><u><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">η διαδικασία και οι συμμετέχοντες:</span></u><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> Η ληστεία της εβραϊκής περιούσιας έγινε σε δυο φάσεις. </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext;" lang="el" lang="el">Η πρώτη φάση</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> ξεκίνησε το 1942. Στις 17.οκτοβρη 1942 απαίτησαν οι γερμανοί από την ισραηλιτική κοινότητα, σαν λύτρα για απελευθέρωση των εβραίων που βάλανε σε καταναγκαστικά έργα, 10.000 αγγλικές λίρες. Στις αρχές Νοέμβρη ζήτησαν άλλα 3,5 δις. δραχμές από την κοινότητα, τα οποία λιγόστεψαν στα 2,5 δις. δραχμές, υπό τη προϋπόθεση ότι θα δοθούν σε χρυσό. Αυτά πληρώθηκαν σε δόσεις μέχρι τις 15 Δεκέμβρη ανά 5000 αγγλικές λίρες κάθε δόση. Συνολικά μάζεψαν 25000 αγγλικές η 500.000 γερμ. μάρκα. </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext;" lang="el" lang="el">Η δεύτερη φάση</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> που ήταν και η πιο πλουσιοπάροχη, ξεκίνησε το Μάρτη του 1943 (στα πλαίσια της προαναφερθείσας απόφασης) με το βίαιο μάζωμα όλων των περιουσιών τους. Πρωτεργάτες από την γερμανική πλευρά ήσαν οι </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">M</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">erten</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">s</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, von Thaden, </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">A</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">lte</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">n</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">b</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">u</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">rg, , </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Hahn</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">A</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">lois </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">B</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">runner, </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">W</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">isl</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">iceny</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> (οι δυο τελευταίοι ήταν συνεργάτες του </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Άϊχμαν</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">). Για να κρατηθούν τα προσχήματα και η νομική διαδικασία, μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο πλυσίματος των λαφύρων. Η ελληνική κυβέρνηση ίδρυσε στις 8. Μαρτίου 1943 την υπηρεσία ΥΔΙΠ (υπηρεσία διαχειρίσεως ισραηλιτικής περιούσιας) με διευθυντή τον νομικό Ηλία Δούρο. Στην αρχή ήταν η ΥΔΙΠ κάτω από την γερμανική στρατιωτική διοίκηση, μετά πέρασε στο υπουργείο οικονομικών, με διευθυντή τον Μαυραγάνι. Τα έσοδα από την πώληση των εβραϊκών λαφύρων, καταθέτονταν στο αριθμό λογαριασμού με το νούμερο 707 στην εθνική τράπεζα, στο παράρτημα της στην Θεσσαλονίκη. Το Γενάρη του 1943 παραιτήθηκε ο διευθυντής της εθνικής τράπεζας και αντικαταστάθηκε από τον Χατζηκυριάκο. Σαν υπουργό οικονομίας έβαλε ο </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Neubacher</span> <span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">(ειδικός απεσταλμένος του Χίτλερ) τον Έκτορα Τσιρονικο του οποίου «<i style="">τα φιλικά προς τους γερμανούς αισθήματα του ήταν υπεράνω κάθε υποψίας</i>» όπως τόνιζε ο ειδικός απεσταλμένος του Χίτλερ. Με την σύμφωνη γνώμη των δυο αυτών πουλούσαν οι χρηματέμποροι στο χρηματιστήριο τις με βία κατασχεμένες περιούσιες των εβραίων. Έτσι όλη η περιουσία πέρασε στα χέρια ελλήνων εμπόρων, μαυραγοριτών, ευκατάστατων για την εποχή εκείνη ελλήνων πολιτών αλλά και δημοτικών αρχών όπως της Θεσσαλονίκης και μετατράπηκε σε χαρτονομίσματα, δηλαδή ρευστοποιήθηκε. </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Συντηρητικοί αριθμοί μιλούν για ένα κατασχεμένο ποσό πάνω από 1,7 εκ. αγγλικές λίρες (12 τόνους καθαρό χρυσό). Σε αυτό το ύψος υπολόγισε τις κατασχεμένες περιούσιες και το World </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">J</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">ewish </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">C</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">ongress, το 1948. Ορισμένα στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτό τον αριθμό των 1,7 εκ.: Σύμφωνα με έναν κατάλογο της εθνικής τράπεζας από το 1944, ήταν τα έξοδα του γερμανικού στρατού τον Ιούνιο του 1942, 250.000 αγγλικές λίρες. Η Ελλάδα θα έπρεπε να πληρώσει δηλαδή 3 εκ. αγγλ. λίρες. Σύμφωνα πάντα όμως με την εθνική τράπεζα, η Ελλάδα πλήρωσε μόνο 1,26 εκ. Τα υπόλοιπα 1,74 εκ. ήταν από τα έσοδα της καταλήστευσης της εβραϊκής περιουσίας.</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Η ισραηλιτική κοινότητα υπολόγισε στην δεκαετία του 50 την κλεμμένη περιούσια σε 130 εκατομμύρια μάρκα (δηλαδή σε 46 τόνους χρυσό)! Αυτός ο υπολογισμός δεν έρχεται σε αντίθεση με τον πρώτο, αν υπολογιστούν και τα περιουσιακά στοιχεία που δεν μετατράπηκαν σε χαρτονομίσματα. Για αυτό θεωρούμε τον αριθμό της κοινότητας πιο ολοκληρωμένο. Με αυτά τα χρήματα πάντως, κατάφερε ο γερμανικός στρατός να καλύψει τις ανάγκες του και η Ελλάδα να επιβιώσει οικονομικά, πράγμα που σήμαινε ότι ο πληθυσμός της γλίτωσε έτσι έναν τεράστιο λοιμό, πολύ πιο χειρότερο από τον ήδη επικρατούσα μια και δεν ήταν πια αναγκασμένη να πληρώσει το χαράτσι που της επέβαλαν οι γερμανοί. </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Σε αυτά έρχονται να προστεθούν και τα παράπλευρα οφέλη της ελληνικής πλευράς: Οι βίαιες καταλήψεις από έλληνες χριστιανούς των εγκαταλειμμένων σπιτιών αυτών που εκτοπίστηκαν, οι κατασχέσεις των σπιτιών τους και το μοίρασμα τους σε έλληνες πρόσφυγες που κατέκλυσαν την πόλη, οι πωλήσεις των τεμαχίων (μέχρι και τις ταφόπετρες που απόμειναν από το πλιάτσικο του εβραϊκού νεκροταφείου πούλησαν), τα μαγαζιά, τα ιδρύματα κλπ., κλπ. </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Γράφει ο Μιχαήλ Μόλχο για τότε. «<i style="">Έτσι γέμιζαν τα θησαυροφυλάκια τους στην οδο Βελισαρίου με όλα τα λάφυρα του Αλί Μπαμπά. Πάνω στα τραπέζια κείτονταν σε τάξη και σε διαφορετικούς σωρούς δαχτυλίδια με διαμάντια και πανάκριβες πέτρες όλων των ειδών και των αποχρώσεων, Καρφίτσες κοσμήματα, κονκάρδες, άλλα κοσμήματα, βραχιόλια, χρυσές αλυσίδες, δαχτυλίδια γάμου, ρολόγια κάθε μορφής, , νομίσματα, τακτοποιημένα κατά εικόνες και έτος, αμερικανικά και καναδέζικα δολάρια, λίρες, στερλίνες, ελβετικά μάρκα κλ[. Στο πάτωμα ήταν στοιβαγμένα Βάζα, κινέζικες πορσελάνες, μοναδικά αντικείμενα, τεράστιοι σωροί από χαλιά. Σε αυτό το χώρο υπήρχε τόσο πολύ μαζεμένος πλούτος, που ακόμη και η μεγάλη φαντασία του Αλέξανδρου Δουμά δεν θα μπορούσε να τα αντικατοπτρίσει στα μάτια του Μόντε Χρήστο</i>». </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ο </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">M</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">έρτενς όταν μετά από ένα απερίσκεπτο ταξίδι του μετά τον πόλεμο στην Ελλάδα συνελήφθη και φυλακίστηκε προσωρινά (μετά παραδόθηκε στην Γερμανία και εκεί αφέθηκε ελεύθερος), άρχισε να διαδίδει για να σώσει το κορμί του, ότι τον κλεμμένο πλούτο δεν τον πήραν οι γερμανοί αλλά ότι τον φόρτωσαν σε ένα καράβι που το <span style=""> </span>βούλιαξαν στο μεσσηνιακό κόλπο στην Πελοπόννησο.<span style=""> </span>Αυτός ο μύθος που φυσικά ταίριαζε σε όλους τους συμμετέχοντας στο έγκλημα μια και τους κάλυπτε, καλλιεργήθηκε και διαδόθηκε επί χρόνια, τόσο συστηματικά και εντατικά, που ακόμη και το κέντρο Σίμον Βίσενταλ έπεσε στην φάκα και τ</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">o</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">ν πήρε στα σοβαρά. Πολλοί ήταν εκείνοι που ξεκίνησαν την ανεύρεση του θησαυρού των εβραίων. </span><span class="postbody"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Τον Αύγουστο του 2000 πραγματοποιήθηκε μεγάλη επιχείρηση κατάδυσης κοντά στο νησάκι Βενετικό, υπό την επιτήρηση της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος</span><span style="font-size: 10pt; line-height: 115%;" lang="el" lang="el">. </span></span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ακόμη πιο τραγελαφικό, το 2000 ξέσπασε καυγάς ανάμεσα στους επίσημους και ανεπίσημους ανιχνευτές, σε ποιον θα ανήκει ο χρυσός αν βρεθεί. Δηλαδή, ούτε καν σκέψη, έστω και μετά 55 χρόνια, να παραδώσουν τα κλεμμένα στους ιδιοκτήτες τους!</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><u><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Ένοχη σιωπή</span></u><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> Σήμερα όλοι ασκούν ακραία σιωπή. Και οι γερμανοί καλύπτουν τους έλληνες και οι έλληνες καλύπτουν τους γερμανούς. Κανείς δεν θέλει μετά από τόσα χρόνια να βγάλει στο φως τις βρωμιές αυτές, μια και είναι ένα καυτό σίδερο που θα κάψει πολλούς και στις δυο χώρας. Έτσι, άλλοι από φόβο μην καούν τα πολιτικά τους τζάκια, άλλοι, που διατυμπανίζουν ότι παλεύουν ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και στο κράτος, σιωπούν απέναντι στην ανώτερη μορφή του, στην δολοφονική κρατική ληστεία.. είπαμε.. ήταν απλώς ..η περιούσια των εβραίων.. Έτσι δίπλα στις επιτυχείς προσπάθειες να παρουσιάζουν την χώρα σαν μη αντισημιτική, κρύβοντας και εξοστρακίζοντας εθελοντικά αντισημιτικά γεγονότα και εκφράσεις από τις ειδήσεις (ή δικαιώνοντας δικαστικά τα ακραία φαινόμενα αντισημιτισμού, πχ. πλεύρης) κατάφεραν και εδώ επιτυχώς, να καλύψουν με την σκόνη του χρόνου και με διάφορους μύθους που πλασάρανε, μια από τις πιο βρώμικες ιστορίες της κατοχής. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Θεωρούμε υποχρέωση αυτών που ωφελήθηκαν αντικειμενικά από αυτήν την καταλήστευση, δηλαδή όλων εμάς των απογόνων της γενιάς που λόγω της αποφυγής της λοίμωξης επέζησε και κατά συνέπεια δημιούργησε εμάς, να κάνουμε ότι μας είναι δυνατόν για αποκατάσταση του ιστορικού δικαίου. Ο άμεσος παραλήπτης της απαίτησης μας για επιστροφή των κλεμμένων στους κατόχους τους και στους απόγονους τους, είναι η νομική κληρονόμος των τότε κυβερνήσεων, η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό κράτος. Το αν τα ζητήσει από την Γερμανία ή τους τα χαρίσει ή αν τους καλύψει και πάλι όπως έκανε και στο παρελθόν με τις αποζημιώσεις των θυμάτων είναι άλλο θέμα. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Προϋπόθεση για αυτό το αίτημα είναι να ανοίξουν επιτέλους τα αρχεία των τραπεζών, των υπηρεσιών, των χρηματιστηρίων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας, καθώς και των υπουργείων για να βγουν στο φως της ιστορίας τόσο οι συνεργάτες των γερμανών, όσο και τα ποσά που καταληστεύτηκαν. Πρέπει να βγουν στο φως τα ονόματα αυτών που άρπαξαν και ιδιοποιήθηκαν τα ακίνητα των ελλήνων εβραίων, όσο μεγάλη και αν θα είναι η έκπληξη από την πληθώρα της αριοποίησης α λα ελληνικά. <span style=""> </span>Οι προσπάθειες του </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">G</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">ö</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">tz</span> <span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Aly</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, αλλά και άλλων ιστορικών για πρόσβαση στα ελληνικά αρχεία, απέτυχαν χάρη στη σθεναρή αντίσταση της τράπεζας της Ελλάδας και όλων των άλλων „εμπλεκομένων», που τα κρατάνε ερμητικά κλειστά, εδώ και πάνω από 60<span style=""> </span>χρόνια. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Όσο θα το αρνούνται, άλλο τόσο θα συνεχίσουμε να τους καταγγέλλουμε ότι συνεχίζουν στην μεταάουσβιτς κοινωνία τους, την συνεργασία τους με τους νομικούς και κοινωνικούς κληρονόμους των εθνικοσοσιαλιστών, τους γερμανούς και το κράτος τους σήμερα. Έτσι γίνεται αυτή η προϋπόθεση το πρώτο και αυτή την στιγμή κυρίαρχο αίτημα προς τις ελληνικές αρχές.<span style=""> </span>Είναι πια καιρός, το σύνθημα «<i style="">δεν ξεχνάμε τίποτε, δεν συγχωρούμε τίποτε</i>», να επανακτήσει την έννοια που του ανήκει. <o:p></o:p> </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Και για να προλάβουμε τις γνωστές από την Γερμανία τάσεις σχετικοποίησης και απαλλαγής των γερμανών από τα εγκλήματα τους: Είναι τουλάχιστον και ιστορικά αλλά και ηθικά απαράδεκτο, να στοχοποιείται η ισραηλιτική κοινότητα για την κάλυψη αυτής της βρωμιάς και να επαναλαμβάνονται τα γνωστά αντισημιτικά κλισέ περί των εβραίων που συνεχώς θέλουν λεφτά από το καημένο το<span style=""> </span>γερμανικό κράτος, σχετικοποιώντας μάλιστα ακόμα και τα εγκλήματα των γερμανών και απαλλάσσοντας τους από την ευθύνη τους, όπως στέκει στο παρακάτω απόσπασμα (και που δεν διαψεύσθηκε μέχρι σήμερα): «</span><i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Τόσο η ελληνική συντεταγμένη πολιτεία όσο και ο ελληνικός λαός, αλλά και η εβραϊκή κοινότητα της χώρας αποσιωπούν το θέμα της αρπαγής των εβραϊκών περιουσιών, προβάλλουν μύθους που καταρρίπτονται εύκολα από τη διερεύνηση του αρχειακού υλικού και το μόνο που διεκδικούν είναι οι αποζημιώσεις από το γερμανικό κράτος» είπε έπ’ αυτού στην «Κ» η ιστορικός-ερευνήτρια Γαβριέλλα Ετμεκτσόγλου που μετέχει στη συνάντηση. </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de"> </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Σύμφωνα με την ίδια, μύθος είναι ότι το εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης καταστράφηκε με πρωτοβουλία και ευθύνη των Γερμανών. «Οι Έλληνες παράγοντες της διοίκησης Μακεδονίας, μεταξύ των οποίων ο γενικός διοικητής Βασίλιος Σιμωνίδης, είπαν στον Μέρτεν πως θέλουν να αξιοποιήσουν αυτή την ευκαιρία ώστε να μεταφερθεί το νεκροταφείο. Υπήρξε ελληνική πρωτοβουλία για την καταστροφή του νεκροταφείου</span></i><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">», τόνισε η ίδια («Καθημερινή», 23-05-09 ).<br /> <br /> Άσε που στην πρώτη φράση τίποτε δεν στέκει ιστορικά μια και είναι γνωστό ότι η ελληνική πολιτεία μετά από κάτι ψίχουλα-αποζημιώσεις που πήρε από τους γερμανούς μετά τον πόλεμο για τις μαζικές δολοφονίες και καταστροφές ενάντια στον τοπικό πληθυσμό, παραιτήθηκε από όλα τα αιτήματα αποζημίωσης (η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που είχε <span style=""> </span>τις πιο τεράστιες απώλειες ανθρώπινης ζωής και ταυτόχρονα τις πιο ελάχιστες αποζημιώσεις) κάνοντάς τα πλακάκια με την Γερμανία. Ακόμη και οι ελάχιστες προσπάθειες από πρωτοβουλίες επιζώντων και απογόνων τους ( όπως <span style=""> </span>η περίπτωση του Δίστομου), στέφθηκαν με απόλυτη αποτυχία, χάρις στην σθεναρή στάση αυτού του καημένου του γερμανικού κράτους και το σιγοντάρισμα του ελληνικού κράτους. Είπαμε μεν ότι τα πιο ανιστόρητα τα γράφουν ιστορικοί αλλά όχι και έτσι...<br /> <br /> Για να μην επαναλαμβανόμαστε: </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Χωρίς γερμανούς, κανένα Ολοκαύτωμα, χωρίς Ολοκαύτωμα, καμία καταστροφή του νεκροταφείου και κατάσχεση των εβραϊκών περιουσιών. Οι γερμανοί <span style=""> </span>έδωσαν το πλαίσιο (για να κερδίσουν την συνεργασία των ελλήνων) ώστε να μπορέσει η ελληνική πλευρά να πραγματοποιήσει το αίτημα και όνειρο της για το οποίο αγωνίζονταν πάνω από 15 χρόνια, την αρπαγή του εβραϊκού νεκροταφείου. Στην προσπάθεια, θύτες δηλ. «<i style="">ελληνική συντεταγμένη πολιτεία</i>» και θύματα δηλ. «<i style="">εβραϊκή κοινότητα</i>» να ριχτούν στο ίδιο καλάθι όσον αφορά το αίτημα για φως σε αυτή την βρωμιά, πρέπει να επισημάνουμε μια μικρή λεπτομέρεια: Το να ζητήσει η ισραηλιτική κοινότητα τα περιουσιακά στοιχεία πίσω, είναι δικαίωμα της, όπως και δικαίωμα της και των μελών της είναι, το αν θα<span style=""> </span>αποφασίσει να εξασκήσει αυτό το δικαίωμα της η όχι. Το να μπει όμως αυτό το αίτημα από τους μη εβραίους έλληνες είναι όχι δικαίωμα, αλλά υποχρέωση τους όπως αναφέραμε πιο πάνω. Υποχρέωση ηθική και ιστορική. Αυτή είναι μια μικρή μεν, καθοριστική δε διαφορά, γιατί είναι η διαφορά «εφ όλης της ύλης». Τελεία και παύλα. </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> <br /> </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Κλείνουμε με το απόσπασμα από μια περιγραφή της επίσκεψης ενός νεοέλληνα επαναστάτη από την «κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά» στο Νταχάου, όπου εμπνεύστηκε τόσο από αυτά που είδε, ώστε βιάστηκε να σχετικοποιήσει το Ολοκαύτωμα και να καταφερθεί ενάντια στο Ισραήλ (ακριβώς κάτι τέτοια μας αναγκάζουν να μιλάμε για μανιακό αντισημιτισμό). </span><em><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">«Στη γωνία, μία άλλη πύλη μικρότερη, οδηγεί σε ένα άλλο ξεχωριστό οικόπεδο με ένα κτήριο… Η αλληλουχία των θαλάμων του κτηρίου αυτού σχεδιασμένη απλά και λειτουργικά: θάλαμοι αποστείρωσης ρούχων στην άκρη και μετά θάλαμος συγκέντρωσης νεοαφιχθέντων, θάλαμος αερίων, θάλαμος συγκέντρωσης πτωμάτων, κρεματόρια, καμινάδες</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal; font-style: normal;" lang="el" lang="el">...</span></em><i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Θάνατος στο Νταχάου σήμερα, είναι ό,τι το αποκόβει από τα γκούλαγκ της Σιβηρίας και την Καμπότζη έως το Γκουαντάναμο, το τείχος, την κατοχή και το αίμα στην Παλαιστίνη...(</span></i><i><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">Σύντροφος από την κατάληψη που βρέθηκε στο Νταχάου), 2.4.09. </span></i><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> <br /> Αντί για δική μας απάντηση, αφήνουμε τον Ζαν Άμερυ, που αυτοκτόνησε στο Σαλσβούργο το 1978 να <span style=""> </span>απαντήσει. «<i style="">Η αυτοκρατορία του Χίτλερ θα συνεχίσει να ισχύει καταρχάς σαν ένα ατύχημα της ιστορίας. Τελικά όμως θα καταντήσει απλώς ιστορία, ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη από άλλες δραματικές εποχές, ίσως βουτηγμένη στο αίμα μεν, αλλά παρόλα αυτά μια αυτοκρατορία, που είχε την δική της οικογενειακή καθημερινότητα. Η φωτογραφία του προπάππου με την στολή των ΣΣ θα κρέμεται στο ωραίο σαλόνι και τα παιδιά στο σχολείο θα μαθαίνουν λιγότερο για την ράμπα διαλογής και περισσότερο για τις αξιοθαύμαστες επιτυχίες της ενάντια στην ανεργία.</i><br /> <br /> <i style="">Ο </i></span><i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Hitler</span></i><i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, ο </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Himmler</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, ο </span></i><i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Heydrich</span></i><i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, ο </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Kaltenbrunner</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">, θα ανήκουν στην κατηγορία των ονομάτων όπως ο Ναπολέων, ο Φουχέ, ο Ροβεσπιέρος, ο Σαμτ Γιουστ... Θα τους διδάσκουν και θα τους λενε, ότι αυτό που συνέβη από το 1938 μέχρι το 1945 στην Γερμανία, θα μπορούσε κάτω από ανάλογες συνθήκες να πραγματοποιηθεί παντού – και κανείς δεν θα δώσει σημασία στην λεπτομέρεια, ότι ακριβώς στην Γερμανία και μόνο στην Γερμανία πραγματοποιήθηκε αυτό και πουθενά αλλού. </span></i><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> <br /> <i style="">Σε ένα βιβλίο με τον τίτλο «με το βλέμμα πίσω στο τοίχος του δασούς» γράφει ο αξιωματικός </i></span><i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Prinz</span></i> <i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Ferdinand</span></i> <i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">von</span></i> <i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">der</span></i> <i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">Leyen</span></i><i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">.. «από έξω μας ήρθε μια πιο φοβερή είδηση. Εκεί είχαν διεισδύσει κομάντο των </span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">SS</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> στα σπίτια και πετάγανε από τα παράθυρα των επάνω ορόφων κάτω στο πλακόστρωτο του δρόμου, μωρά, που ούτε καν ακόμα περπατούσαν». Αλλά κάτι τέτοιες πράξεις, που έγιναν από έναν λαό με τόσο υψωμένο πολιτισμό, με οργανωτική σιγουράδα<span style=""> </span>και σχεδόν απόλυτη επιστημονική ακρίβεια ολοκληρώνοντας την δολοφονία εκατομμυρίων ατόμων, θα θεωρούνται μεν ένα λυπηρό γεγονός αλλά σε καμία περίπτωση κάτι το μοναδικό, βάζοντας το δίπλα στην δολοφονική δίωξη των αρμενίων από τους τούρκους ή τις καταστρεπτικές πράξεις βίας των Γάλλων αποικιοκρατών. </span></i><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><br /> <br /> <i style="">Όλα θα αναμιχθούν σε ένα συνοθύλευμα<span style=""> </span>του «αιώνα της βαρβαρότητας». Σαν οι πραγματικά αδίδακτοι και ασυμφιλίωτοι, σαν οι εχθροί<span style=""> </span>της ιστορίας και οι αντιδραστικοί με όλη την σημασία της λέξης θα στεκόμαστε μόνο εμείς. Και θα φαίνεται τελικά σαν ιστορικό ατύχημα ότι μερικοί από εμάς επιζήσαμε</i>» (Ζ</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">αν Άμερυ «προκαταλήψεις»)</span><i style=""><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; font-weight: normal;">.</span></i></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"> </p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"><span style=""> </span><span style=""> </span>Caf</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%; color: windowtext; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">é Morgenland, 6-6-2009 <o:p></o:p> </span></p> </div> <!--[if !supportFootnotes]--> <br /> <hr align="left" size="1" width="33%"> <!--[endif]--> <a href="http://www.cafemorgenland.net/archiv/2009/2009.06.06_epanandi.htm#_ftnref1" name="_ftn1" title="" id="_ftn1" style=""><span class="MsoFootnoteReference1"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-weight: normal;" lang="de" lang="de"><span style=""> <!--[if !supportFootnotes]--> <span style="font-size: 10pt; font-family: "Times New Roman","serif"; color: black;" lang="de" lang="de">[1]</span> <!--[endif]--> </span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-weight: normal;" lang="de" lang="de"> </span><i style=""><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-weight: normal;" lang="el" lang="el">«Η κυβέρνησα του Ράιχ, αποφάσισε τον παρακάτω νόμο, που ανακοινώνεται εδώ: §1. </span></i><i style=""><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-weight: normal;" lang="de" lang="de">H</span></i><i style=""><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-weight: normal;" lang="el" lang="el"> 1η Μαΐου είναι μια αργία της εθνικής εργασίας. §2. Για αυτήν την ημέρα εφαρμόζονται οι κανονισμοί του Ράιχ και των ειδικών διατάξεων των κρατιδίων που ισχύουν και<span style=""> </span>για την πρωτοχρονιά. Παραπέρα διατάξεις μπορούν να αποφασιστούν με συμφωνία<span style=""> </span>του υπουργού εσωτερικών και του υπουργού διαφώτισης και προπαγάνδας» (μπαίνει σε ισχύ από 12 Απριλίου 1933), Βερολίνο, 10. Απριλίου 1933</span></i>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-28246553187647640512009-06-15T08:15:00.000-07:002009-06-15T08:35:48.384-07:00antinationale Parade Βερολίνο 23-5-2009Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η αντι εθνικιστική διαδήλωση την μέρα εορτασμού του "έθνους" ,στο Βερολίνο στις 23 Μάη ύστερα από κάλεσμα αντιφασιστικών ομάδων .Για ακόμα μια φορά ανοίγονται ερωτήματα για το που βαδίζουμε ως κοινωνία και ως αντιφασιστικό κίνημα. Η διαδήλωση όπως ήταν αναμενόμενο χτυπήθηκε άγρια και προκλητικά από τις δυνάμεις καταστολής , χωρίς κάποιους ιδιαίτερους λόγους και αφορμές. Αυτό φανερώνει για μια ακόμα φορά ότι η ταχτική που ξεδιπλώνετε στην Ευρώπη , είναι αυτή της θριαμβευτικής επιστροφής της πολιτικής της κυριαρχίας στον εθνικισμό - ενίσχυση του εθνικού φρονήματος - επιστροφή στο έθνος κράτος , με άλλα λόγια παραδοσιακές συνταγές με τα ανάλογα αποτελέσματα στο παρελθόν. Όλα αυτά βέβαια πάνε πακέτο με την συνολική άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη Φρούριο , αλλά και με την "αντιιμπεριαλιστική" στροφή της αριστεράς? και τον αφανισμό της <br /><br /><object width="560" height="340"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/DpCtCaqWvx0&hl=de&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/DpCtCaqWvx0&hl=de&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-61397780395450953272009-06-12T09:38:00.001-07:002009-06-12T09:40:28.065-07:00Εβραϊκό Νεκροταφείο Ιωαννίνων βανδαλίζεται (ξανά)<p style="text-align: justify;"><strong>από το blog <a href="http://abravanel.wordpress.com/">http://abravanel.wordpress.com/<br /></a></strong></p><p style="text-align: justify;"><strong>Το Εβραϊκό Νεκροταφείο Ιωαννίνων</strong>, μια κοινότητα από τις παλαιότερες της Διασποράς – σπίτι των Εβραίων Ρωμανιωτών, <strong>έγινε στόχος βανδαλισμού ξανά για 3η φορά από την αρχή του χρόνου</strong>. Πρώτη φορά τον Ιανουάριο κατά την διάρκεια του πολέμου με την Χαμάς, ξανά μετά τον Μάρτιο και ξανά (!) τα χαράματα της Τετάρτης 3 Ιουλίου 2009. Αυτή ήταν μόνο μια, από τις δεκάδες βεβηλώσεις την τελευταία δεκαετία, που έχει υποστεί το νεκροταφείο, χωρίς ποτέ να υπάρξει έστω και ένας πιθανός ύποπτος.</p> <p style="text-align: justify;">Αυτή τη φορά οι βάνδαλοι αντισημίτες ξεπέρασαν κάθε όριο – έ<strong>σπασαν 7/8 τάφους και το Μνημείο των Γιαννιωτών <a href="http://abravanel.wordpress.com/files/2009/06/ioannina_june_3.jpg"><img class="alignright" title="Ioannina_June_3" src="http://abravanel.wordpress.com/files/2009/06/ioannina_june_3.jpg" alt="Ioannina_June_3" height="149" width="201" /></a>Εβραίων που δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα μέσα στο νεκροταφείο</strong>. Οι τάφοι όχι απλώς καταστράφηκαν αλλά χρησιμοποιήθηκε και μια χελώνα για να τους <strong>πασαλείψουν με αίμα (!)</strong> κατά την διάρκεια αυτής της ανίερης επίθεσης. Ενας από τους τάφους ανήκε στον Ευεργέτη της πόλης των Ιωαννίνων <em>Ιωσήφ Γκανή</em>, ενώ ένας άλλος στην μητέρα του προέδρου της Ισραηλιτικής Κοινότητας. Αυτές οι στοχευμένες επιθέσεις είναι ενδεικτικές οτι <span style="text-decoration: underline;">δεν</span> αποτελούν ένα μεμονωμένο περιστατικό που να οφείλεται σε κάποιο “τρελό”, αλλά υπήρξαν<strong> προϊόν προσεκτικού σχεδιασμού</strong>.</p> <p style="text-align: justify;">Ο πρόεδρος της Κοινότητας, <em>Μωυσής Ελλιασάφ</em>, που είδε το τάφο της ίδιας του της μητέρας κατεστραμμένο, <strong>κατηγόρησε την Αστυνομία οτι δείχνει απόλυτη απροθυμία για να συλλάβει τους δράστες ή να αποτρέψει παρόμοια γεγονότα στο μέλλον</strong>. Το νεκροταφείο έχει βανδαλισθεί δεκάδες φορές και σε μερικές από αυτές είχε υπάρξει συγκεκριμένη προειδοποίηση και έκκληση για προστασία από τον κ.Ελλιασάφ, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.</p> <p style="text-align: justify;">Επίσης ανακύπτει το θέμα του πως <strong>οι γείτονες δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτε</strong>, ενώ το νεκροταφείο βρίσκεται μέσα στον οικιστικό ιστό της πόλης και η καταστροφή μαρμάρων δεν είναι ακριβώς μια ήσυχη ή μη-χρονοβόρα διαδικασία. Στα θετικά του γεγονότος είναι η αντίδραση των τοπικών ΜΜΕ που καταδίκασαν με σκληρά λόγια τις επιθέσεις, σε αντίθεση με την Ελληνική Αστυνομία ή τα ελληνικά ΜΜΕ γενικά. Το βίντεο πιο πάνω είναι από τα Ioannina TV, ενώ τοπικές εφημερίδες όπως οι <a href="http://www.neoiagones.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8473:2009-06-03-09-34-48&catid=14:2009-05-17-13-43-13&Itemid=41">Νέοι Αγώνες</a> που έχει ένα καλό αναλυτικό ρεπορτάζ ή ιστότοποι όπως η <a href="http://www.epiruspost.gr/epikairotita/1317-2009-06-03-10-01-11.html">Epirus Post</a> καταδίκασαν με σφοδρότητα την επίθεση.</p>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-10978580579861787392009-06-12T08:02:00.000-07:002009-06-12T08:03:56.619-07:001o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Σάμου<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrXN6YGswGhtJKsblj7VFK2elVtdjGjWo5voIHMACeL8PQSdBfSofPDMI_7cDAjozVQtNKl7SN1AjRnTSxxhx5Q3Cy4DVoTKiV3-0DUcSnInvZJi7P_UkQMNbxHaY7OGg4iih9Y9ymvUdj/s1600-h/antira_new2.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 294px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrXN6YGswGhtJKsblj7VFK2elVtdjGjWo5voIHMACeL8PQSdBfSofPDMI_7cDAjozVQtNKl7SN1AjRnTSxxhx5Q3Cy4DVoTKiV3-0DUcSnInvZJi7P_UkQMNbxHaY7OGg4iih9Y9ymvUdj/s400/antira_new2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5346456893137363522" border="0" /></a>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-53820673283995749732009-06-10T16:56:00.000-07:002009-06-10T17:00:32.049-07:00Αντικαπιταλιστική παρέμβαση στα Mc Donalds της Λήδρας. Κύπρος<p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><br /></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; color: rgb(255, 255, 255);font-family:Geneva;font-size:12px;"><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span">Το</span></span></span><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span"> </span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span">Σάββατο</span></span></span><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span"> 23/5/2009.</span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span"><br /></span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span"></span></span></span><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span"></span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span"></span></span></span><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span"></span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span"></span></span></span><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span"></span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span"></span></span></span><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span"></span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span"></span></span></span><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span"></span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span"></span></span></span><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span"></span></span><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span"></span></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style=""></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style=""></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style=""></span></span></p><p face="'Lucida Grande'" size="12px" style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; color: rgb(255, 255, 255);"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style=""></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; color: rgb(255, 255, 255);font-family:arial;font-size:12px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style=""></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style=""></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style=""></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style=""></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span"> </span></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span"> </span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span"> </span></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span">Οι πολυεθνικές καταστρέφουν την υγεία μας τζιαί το περιβάλλον τζιαί εκμεταλλεύκουνται εργάτες τζιαί παιδιά με την δική μας συμμετοχή τζιαί συνενοχή (ταχεία εξυπηρέτηση + κεφάλαιο = χαμηλή ποιότητα + ανθρώπινη τζιαί παιδική εκμετάλλευση + οικολογική καταστροφή => η δική μας συμμετοχή).<br />Μποϊκοτάζ τωρά.</span></span></span></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span">Τα McDonald’s, μια που τις μιαλλύττερες εταιρίες fast food σε ούλλο τον κόσμο, όπως τζιαί άλλες τόσες αλυσίδες ταχείας εξυπηρέτησης (Starbucks, KFC, Burger King κ.τ.λ.), εκμεταλλεύκουνταί μας καθημερινά, φκάλλοντας τα κέρδη τους εις βάρος ούλλων μας, είτε είμαστε καταναλωτές τους είτε όι. Τα παρακάτω εν ενδεικτικά τούντης κατάστασης. </span></span></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span">Καταρχάς, ας πιάσουμε το θέμα της ποιότητας του «φαγιού» που σερβίρεται σε έτσι τόπους. Το «φαΐ» των McDonald’s εν ψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, άλας, ζάχαρη, συντηρητικά, συνθετικές βαφές τζιαί αρωματικές ουσίες, ενώ η περιεκτικότητά του σε βιταμίνες, φυτικές ίνες τζιαί ιχνοστοιχεία εν πολλά χαμηλή (αν υπάρχει τζιαί καθόλου). Παράλληλα, τα παραπάνω «κρέατα» τζιαί «φυτικά» προϊόντα που χρησιμοποιούν εν μεταλλαγμένα, δηλαδή γενετικά τροποποιημένα. Οι διάφορες βιομηχανίες έχουν επέμβει στο DNA των «ζώων» που εκτρέφονται προς κατανάλωση για τούντες εταιρείες, με σκοπό την αύξηση των κερδών τους τζιαι με αποτέλεσμα τούντα «ζώα» να μεν θυμίζουν σε τίποτε τα ζώα που ξέρουμε: εν έχουν πόδκια, κόκκαλα, τρίχωμα, ουρά, ή αυτιά τζιαι η κκελέ τους εν στο μέγεθος μαππούας του ττένις. Ακόμα, τα «φαγιά» που σεβίρουν, όι μόνο εν προτηανισμένα, αλλά τηανίζουνται τζιαί μέσα σε λάδι που ετηανιστήκαν προηγουμένως άλλα τόσα πράματα. Ως αποτέλεσμα, αυξάνονται για τους καταναλωτές τούτων των «τροφών» οι πιθανότητες για παρουσίαση καρκίνου του εντέρου και του μαστού, καρδιακών παθήσεων, διαβήτη τζιαί άλλων ασθενειών. Τα McDonald’s σε καμιά περίπτωση εν σερβίρουν υγιεινό φαΐ, παρόλο που στες διαφημίσεις τους διατυμπανίζουν πως τάχα το «φαΐ» τους εν πολλά θρεπτικό τζιαί υγιεινό. Για να μπορούν τα McDonald’s να πουλούν «φαΐ» σε χαμηλές τιμές τζιαί ταυτόχρονα να φκάλουν τα κέρδη που έχουν, εν λογικό ότι το κόστος παράγωγης εν μειωμένο, με αποτέλεσμα, την χαμηλή ποιότητα του φαγιού που σερβίρουν τζιαί τις πιο πάνω επιπτώσεις να βαραίνουν τους καταναλωτές. </span></span></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span">Oι επιπτώσεις όμως που την λειτουργία εταιρειών όπως τα McDonald’s εν βαραίνουν μόνο τους καταναλωτές τους, αλλά ούλλους τους κάτοικους τούντου πλανήτη, εξαιτίας τζιαί της οικολογικής καταστροφής που προκαλούν. Οι πολυεθνικές εταιρίες fast food, εν πρωταγωνιστές στην καταστροφή του περιβάλλοντος με πάρα πολλούς τρόπους. Τεράστιες εκτάσεις τροπικών δασών, οι πνεύμονες της Γης, κόφκουνται καθημερινά για να γινούν εκτάσεις για καλλιέργεια σιτηρών, τα οποία χρησιμοποιούνται ως τροφές των ζώων στις φάρμες. Παράλληλα, προωθώντας την κατανάλωση κρέατος, συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, αφού οι αγελάδες που εκτρέφουνται για να καλυφτούν οι ανάγκες της αγοράς παράγουν τεράστιες ποσότητες μεθανίου, ένα που τα κύρια αέρια που εν υπεύθυνα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ακόμα, τα McDonald’s τζιαί οι υπόλοιπες πολυεθνικές εταιρίες fast food παράγουν ασύλληπτες ποσότητες σκουπιθκιών που πλαστικό, χαρτόνι τζιαί πολυεστέρα, αφού παράγουν εκατομμύρια κιλά περιττών συσκευασιών μιας χρήσης.</span></span></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span">Τα McDonald’s εκμεταλλέυκουνται σε καθημερινή βάση σιλλιάες αθρώπους ανά την υφήλιο. 10χρονα μωρά δουλεύκουν σε εργοστάσια στην Κίνα τζιαί το Χονγκ Κονγκ 14-15 ώρες την ημέρα σε συνθήκες δουλείας, χωρίς καμιά ελευθερία κινήσεων τζιαί με μισθό 20-30 σεντς την ώρα, για να φτιάχνουν τα παιχνιδούθκια των happy meals, με τα οποία σσιαίρουνται τα δικά μας μωρά, τα οποία βομβαρδίζονται συνεχώς με διαφημίσεις τζιαί άλλα τεχνάσματα (όπως χυδαίοι κλόουν και παιχνιδότοποι αμφιβόλου ασφαλείας), κάμνοντάς τους βασικά πλύση εγκεφάλου για το πόσο «καλά» εν τα burgers. Οι εργαζόμενοι στα εστιατόρια των McDonald’s πληρώνουνται μισθούς πείνας, εργάζονται χωρίς συμβάσεις εργασίας τζιαί εν δικαιούνται να οργανωθούν σε συντεχνίες. Παράλληλα, οι πολυεθνικές εταιρείες απομυζούν την εργασία αγροτών σε «τρίτες χώρες», οι οποίοι εργάζονται επίσης με όρους δουλείας για την παραγωγή σιτηρών που χρησιμοποιούνται ως τροφή για τα ζώα που εκτρέφονται για την βιομηχανία κρέατος και παραγόντων του. Τα McDonald’s επίσης ένει εν μέρει υπεύθυνα για τον υποσιτισμό εκατομμύρια αθρώπων, αφού, για να παραχθεί ένας τόνος κρέατος τζιαί υποπροϊόντων του απαιτούνται εφτά τόνοι σιτηρών, οι οποίοι εννά εμπορούσαν να θρέψουν ένα σωρό κόσμο. </span></span></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span">Αν κάμουμε τον λοαρκασμό, κάθε burger τζιαί happy meal που καταναλώνουμε αποτελείται που: 1) τον κόπο τζιαι την στέρηση ελευθερίας των μωρών της Ασίας, 2) τον κόπο των εργατών γης του «τρίτου κόσμου», 3) την απομύζηση των εργαζομένων στα εστιατόρια τζιαι 4) μεταλλαγμένο τζιαί άθλιας ποιότητας κρέας. Η σούμα ένει η ακόλουθη: όσο καταναλώνουμε τζίνα που μας σερβίρουν οι πολυεθνικές συμβάλλουμε στην (οικολογική, μεταξύ άλλων) καταστροφή του πλανήτη, στον θάνατο αθώων, ανάμεσά τους τζιαι μωρά, που την πείνα τζιαι στην στέρηση της ελευθερίας τζιαι της αξιοπρεπούς διαβίωσης άλλων τόσων αθώων, ανάμεσά τους τζιαι μωρά τζιαι πάλε. Η εξίσωση εν ισχύει μόνο για τα McDonald’s, αλλά τζιαί για ούλλες τις πολυεθνικές fast food τζιαί όι μόνο. Δαμέ εν τζιαί η ουσία ολόκληρου του συστήματος του καπιταλισμού: η εκμετάλλευση που άθρωπο σε άθρωπο με σκοπό να πλουτίζουν μερικοί τζιαί να εξαθλιώνουνται ούλλοι οι υπόλοιποι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, διαιωνίζοντας τες σχέσεις εξουσίας μεταξύ των αθρώπων. </span></span></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);font-family:arial;"><span style="font-size:100%;"><span class="Apple-style-span">ΚΑΜΙΑ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΜΑΣ<br />ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΖΙΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΕΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΡΑΣΣΙΕΣ<br />ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ </span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style=""></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span"><span class="postbody" style="line-height: 125%;"></span></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal;font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span"><span class="postbody" style="line-height: 125%;"></span></span></span></p><p style="margin: 0px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; text-align: left; color: rgb(255, 255, 255);font-family:'Lucida Grande';font-size:12px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:100%;"><span style="line-height: 15px;"></span></span></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);font-family:arial;"><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span">Α</span></span><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span">υτόνομη</span><span class="Apple-style-span"> </span></span><span style="line-height: 15px; color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span">Δ</span></span></span><span style="line-height: 15px; color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span">ράση</span></span><span class="Apple-style-span"> </span></span><span style="line-height: 15px; color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" ><span style=""><span class="Apple-style-span">Α</span></span></span><span style="line-height: 15px;font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(255, 255, 255);"><span style="color: rgb(255, 255, 255);">ντιεξουσια</span>στών</span></span></span></p>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-49603362892127609082009-06-10T12:11:00.000-07:002009-06-10T12:13:20.250-07:00Βερολίνο 2009 action weeks for autonomous spaces<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJCmVKVV6U3xUkP6Gct_GMx1JuXwI7-GD2Tsw1fTajpo1L8XqAGJjY10NItZKZiT_Il8fzzpIZu1h8ZW33qiarfQ1OBE3Wq1tdB5ds2NKo3qPXl9G7Msx8Hd2KSp_Bh1AON9tMs22ROUyM/s1600-h/ActionweeksFlyerVorderseiteMedium.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 283px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJCmVKVV6U3xUkP6Gct_GMx1JuXwI7-GD2Tsw1fTajpo1L8XqAGJjY10NItZKZiT_Il8fzzpIZu1h8ZW33qiarfQ1OBE3Wq1tdB5ds2NKo3qPXl9G7Msx8Hd2KSp_Bh1AON9tMs22ROUyM/s400/ActionweeksFlyerVorderseiteMedium.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5345778678986395218" border="0" /></a>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-31751941973502427752009-06-09T15:02:00.000-07:002009-06-09T15:45:01.837-07:00Squat Tempelhof<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6zOENgny31dG0iJcNouUVbQyl0vMgmr-bx7uiH_Fq9ZEUEVFL3OOuzdaVQFfcNDQPiNQ-sGFAbIeocPPI_8_5_8XfhNbUE5BTwPJM00LTzin_ydl1C7Qe08W9Vn5sUD7BguCfRShfwzfO/s1600-h/flyerupdate.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 283px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6zOENgny31dG0iJcNouUVbQyl0vMgmr-bx7uiH_Fq9ZEUEVFL3OOuzdaVQFfcNDQPiNQ-sGFAbIeocPPI_8_5_8XfhNbUE5BTwPJM00LTzin_ydl1C7Qe08W9Vn5sUD7BguCfRShfwzfO/s400/flyerupdate.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5345451793780380146" border="0" /></a><br /> Εδώ και κάποιους μήνες τo ιστορικό tempelhof (αεροδρόμιο του Χίτλερ) , το ένα από τα 3 αεροδρόμια του Βερολίνου έκλεισε. Το tempelhof έδω και δεκαετίες αποτελούσε το αεροδρόμιο διαφόρων κυβερνητικών στελεχών και γενικά διαφόρων πλουσίων που σε κάθε περίπτωση ήθελαν ένα αεροδρόμιο χωρίς πολύ κίνηση , ώστε να είναι άνετο και γρήγορο σε αποβίβαση , επιβίβαση. Για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα , οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από το αεροδρόμιο διεκδικούσαν το οριστικό λουκέτο του αεροδρομίου , με άλλα λόγια μιας τεράστιας γεωγραφικής έκτασης , ώστε να γίνει χώρος πρασίνου και κοινωνικών δραστηριοτήτων. Αν και η τοπική κυβέρνηση δεσμεύτηκε , ό χώρος να γίνει πάρκο , δεν είναι λίγες οι φήμες που θέλουν την ιδιωτικοποίηση της έκτασης. Σε μια προσπάθεια αντεπίθεσης και αναγέννησης του αυτόνομου καταληψιακού κινήματος διάφοροι ακτιβιστές σκοπεύουν να καταλάβουν το αεροδρόμιο μέσα στις επόμενες εβδομάδες , όχι μόνο ως μια συμβολική κίνηση , αλλά ως μια απόπειρα συνολικής αυτοδιαχείρησης. Μένει να δούμε τις εξελίξεις λοιπόν.Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-80908041526793893722009-06-09T10:22:00.000-07:002009-06-09T10:23:26.485-07:00πορεία για τον Υμηττό<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN_Fn5nOA9gE4mFtZ_pExbSS0BtB8q3x680eVqfOxiZwx2mqa9ipKD4S9aUcYfShUQa44amjsRnZzCf-mp2Ssewzwg30Q-2nJAccC-xArd6906KuxgFiV1_PuCfquCLs92aYaVe8lAQbeC/s1600-h/afisa_poreia_georgias.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 286px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN_Fn5nOA9gE4mFtZ_pExbSS0BtB8q3x680eVqfOxiZwx2mqa9ipKD4S9aUcYfShUQa44amjsRnZzCf-mp2Ssewzwg30Q-2nJAccC-xArd6906KuxgFiV1_PuCfquCLs92aYaVe8lAQbeC/s400/afisa_poreia_georgias.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5345379608711178338" border="0" /></a>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-65678917528337765392009-06-09T10:11:00.000-07:002009-06-09T10:13:00.632-07:00κάλεσμα και συνέλευση στο Πεδίο του Άρεως<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3luw4T23m7yUviqmXYaU0SpTRuMiHEwIhDpEjoY9wQbIj8SW2Y_2ug0fzsiaNMZUag5jIdDkdAXT4Li8XyAxlidB-Ca1K4PCpLYv2DMJa2CUCax2tP_2_nfMZWFd-DOrFl_Y8HRy4mlQd/s1600-h/kala4_net.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 283px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3luw4T23m7yUviqmXYaU0SpTRuMiHEwIhDpEjoY9wQbIj8SW2Y_2ug0fzsiaNMZUag5jIdDkdAXT4Li8XyAxlidB-Ca1K4PCpLYv2DMJa2CUCax2tP_2_nfMZWFd-DOrFl_Y8HRy4mlQd/s400/kala4_net.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5345376854172133234" border="0" /></a>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-18051314090695226532009-06-05T20:05:00.000-07:002009-06-05T20:06:20.909-07:00Καραμανλής: εξαγγελία κατάργησης ασύλου- νέων κουκουλονόμων-ρατσισμού<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong>Έχει θέση εδωμέσα η...υπέρτατη προεκλογική στιγμή του θεματοφύλακα του καθεστώτος Καραμανλή, «σημεία της ομιλίας του» στο π. Άρεως;</strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong> </strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong>Μάλλον ναι, καθώς αφιέρωσε μεγάλο κομμάτι της στην καταστολή, στη σκλήρυνση του σιδερένιου- οπλισμένου κράτους, με περισσότερο ρατσισμό , μηδενικό άσυλο, νέους κουκουλονόμους.</strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong>Ξεκίνησε το κομμάτι με αναφορά στο μακαρίτη από το μεσημέρι (..οπότε ας τον πούμε απλά «αστυνομικό») Δελτά, που χτυπήθηκε από ποινικούς προ καιρού στη Γκράβα.</strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong>Συνέχισε με υμνολόγιο στους μπάτσους και προαναγγελία νέας χειρότερης φάσης καταστολής:</strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong>Μηδενικό πανεπιστημιακό άσυλο, νέο κουκουλονόμο, ρατσιστικά πογκρόμ, από ντόπιους και ευρωενωσίτες «φρουρούς της τάξης» παντού- από το Αιγαίο και τον Έβρο και τα σύνορα, ως όλη τη Χώρα. Με το πρόσχημα των δουλεμπόρων, αναγγελία, δηλαδή, νέων πνιγμών, δολοφονιών, τραυματισμούς, βασανιστήρια...</strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong> </strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong>Είπε προκαλώντας ρεύση στους μπάτσους, τους οννεδίτες του και τους «φιλήσυχους πολίτες»:</strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong> </strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><span style=""> </span>«...<span style=""> </span>Έχουμε βαθιά επίγνωση των καθημερινών προβλημάτων. Έχουμε επίγνωση των ανησυχιών που δημιουργήθηκαν από την έξαρση της εγκληματικότητας και τα φαινόμενα της εξτρεμιστικής βίας. Θέλω, στο σημείο αυτό, να εκφράσω τη βαθιά μου οδύνη γιατί, σήμερα το μεσημέρι, ο Σπύρος Θεοδώρου, ο Αστυνομικός που τραυματίστηκε βαρύτατα, το βράδυ της 2ας Απριλίου, στην Κυψέλη, από δολοφονικά χέρια, έχασε τη μάχη για τη ζωή. Του είμαστε ευγνώμονες για τη θυσία του και την προσφορά του. <strong>Εκείνοι που κάνουν εύκολη κριτική στην Αστυνομία, εκείνοι που λαϊκίζουν απροκάλυπτα, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή είναι η Αστυνομία που κάνει με αυτοθυσία το καθήκον της. Υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο και είναι δίπλα στον πολίτη. Η σύγκρουσή μας με τη βία είναι εντεινόμενη. Πήραμε και θα πάρουμε κάθε αναγκαίο μέτρο. Οι Αρχές εντείνουν τον αγώνα τους. Οι νόμοι απέναντι στους «κουκουλοφόρους» θα γίνουν πιο αυστηροί. </strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal">Είμαστε αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε το δικαίωμα του πολίτη για προστασία της ζωής και της περιουσίας του. Το δικαίωμα να πηγαίνει στη δουλειά του με ανοιχτούς δρόμους. <strong>Το δικαίωμα να βρίσκει ανοιχτό το σχολειό, ανοιχτό το Πανεπιστήμιό του. Η θέση μας είναι ξεκάθαρη: Καμία ανοχή στα όποια κίνητρα της βίας. Καμία ανοχή στις πράξεις βίας.</strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"><strong>Είμαστε αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε ότι το πανεπιστημιακό άσυλο δεν θα γίνεται ασυλία στο έγκλημα. Εάν ο νόμος δεν εφαρμόζεται, ο νόμος θα αλλάξει και πάλι. Ακριβώς για να προστατέψει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Ακριβώς για να προστατέψει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο.</strong> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal"> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt;" class="MsoNormal">Οι παραμορφωτικοί φακοί δεν βοηθούν κανέναν. <strong>Και αυτό αφορά ιδιαίτερα τα θέματα μετανάστευσης</strong>. Προστατεύουμε τα δικαιώματα των οικονομικών μεταναστών που εργάζονται νόμιμα στη χώρα μας. Επιδιώκουμε την κοινωνική τους ενσωμάτωση. Είμαστε όμως σε ανοιχτή σύγκρουση με τους σύγχρονους δουλέμπορους. <strong>Δεν ανεχόμαστε ανεξέλεγκτα κύματα μετανάστευσης. Εντείνουμε διαρκώς τους ελέγχους. Πραγματοποιούμε κοινές ασκήσεις με ευρωπαίους εταίρους μας. Προωθούμε την πρόταση Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής. Διεκδικούμε ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα...</strong>». </p></span>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-35162426676137383172009-06-04T09:29:00.000-07:002009-06-04T09:30:51.216-07:00vegan Κουζίνα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRywWcANMTg1wlf2wkLlhea5cNue21mRWoD_RXiPrz6rMzP2Vym_G_Xhxmsm8Fq9QwwmWCDhe-j-dPBXMyoIK2IIt0Px7OyK3G7VoUheDpxWSIJWKT0mlHng5krG2Ene5bpW4bILmWf1Fw/s1600-h/VEGANKOYZINA2.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 285px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRywWcANMTg1wlf2wkLlhea5cNue21mRWoD_RXiPrz6rMzP2Vym_G_Xhxmsm8Fq9QwwmWCDhe-j-dPBXMyoIK2IIt0Px7OyK3G7VoUheDpxWSIJWKT0mlHng5krG2Ene5bpW4bILmWf1Fw/s400/VEGANKOYZINA2.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5343510693630287538" border="0" /></a>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-48906955197788436172009-06-04T07:26:00.000-07:002009-06-04T07:40:52.924-07:00Βερολίνο Πετυχημένο party αλληλεγγύης για τις τσιγγάνικες μειονότητεςΠετυχημένο το party που οργανώθηκε το περασμένο Σάββατο στο supersiv κοντά στην Rosentaler platz, όπου και οι δύο ορόφοι του κοινωνικου κέντρου γέμησαν ασφυκτικά από κόσμο . Κάτω από τους ήχους του klasses kulla όπου έπαιξε γνωστές και ακυκλοφόρητες δουλειές του (ότι καλύτερο στο χώρο του "<span style="font-weight: bold;">αντι-γερμανικού</span>" techno και breakcore) , αλλά και διάφοροι άλλοι djs με dubstep , drum n bass ήχους. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν θα διατεθούν σε τσιγγάνικες μειονότητες , όπου αντιμετωπίζουν άγρια καταστολή από τις Γερμανικές αρχές το τελευταίο διάστημα και παραμένουν άστεγοι και κυνηγημένοι. Την ίδια στιγμή όπου όλοι διαθέτουν τα χρήματα τους για τις προεκλογικές τους γελοιότητες , υπάρχει ακόμα κόσμος που αγωνίζεται για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος στην Ευρώπη φρούριοAutonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-58799613031828218262009-06-04T07:24:00.000-07:002009-06-04T07:25:52.033-07:00επίθεση φασιστών σε εκδήλωσηΧτες μετά την συγκεντρωσή τους οι Χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στην εκδήλωση που οργάνωνε το ουράνιο Τόξο για το Μακεδονικό λεξικό. Αποκαλυπτικό το βίντεο...<br /><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/OeioPKkd9-Y&hl=de&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/OeioPKkd9-Y&hl=de&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-11958963591308695952009-06-03T09:02:00.000-07:002009-06-03T09:03:31.182-07:00Morze Infoshop Βουδαπέστη , νέα αφίσα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkt4mbV20StKjv33vUq7USvlPvCjw6GdTr0AAVvN8k1k1BesZMGZ-zBjl3QQuZm-qA8tsJ7W_90daSSMQP3Oe0xR3YRUrDww8NpzLXYvs0Ka7xc43aWozAc_IddLF64MAVza7l_ZVXyDiy/s1600-h/jj-poster1-mail.png"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 283px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkt4mbV20StKjv33vUq7USvlPvCjw6GdTr0AAVvN8k1k1BesZMGZ-zBjl3QQuZm-qA8tsJ7W_90daSSMQP3Oe0xR3YRUrDww8NpzLXYvs0Ka7xc43aWozAc_IddLF64MAVza7l_ZVXyDiy/s400/jj-poster1-mail.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5343132404199391218" border="0" /></a>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-44153020240376152142009-06-01T02:14:00.000-07:002009-06-01T02:15:44.366-07:00Καταναλωτισμός: Μια ιστορική προσέγγισηhttp://antispe-gr.blogspot.com/2009/06/blog-post.html<br /><br /><br />To παρόν άρθρο πρώτη φορά εμφανίστηκε στο βιβλίο Selling the Work Ethic: From Puritan Pulpit to Corporate το 2000.<br /><br />Υπερπαραγωγή και μικρότερη εργάσιμη εβδομάδα<br /><br />Η αύξηση της παραγωγής στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα απαίτησε μεγαλύτερες αγορές. Αυτό σήμανε τη διεύρυνση της καταναλωτικής τάξης πέρα από τα μεσαία και τα υψηλότερα στρώματα, ώστε να συμπεριληφθεί η εργατική τάξη. Η παραγωγή μεταξύ του 1860 και του 1920 αυξήθηκε 12 - 14 φορές στις ΗΠΑ, ενώ ο πληθυσμός αυξήθηκε μόνο κατά τρεις φορές. Οι προμήθειες ξεπέρασαν τη ζήτηση και τα προβλήματα της έλλειψης αντικαταστάθηκαν από τα προβλήματα του πώς να δημιουργηθεί περισσότερη απαίτηση.<br /><br />Μέχρι τις αρχές του '20, όταν οι αμερικανικές αγορές έφταναν στον κορεσμό, «η υπερπαραγωγή» και η έλλειψη καταναλωτικής ζήτησης κατηγορήθηκαν για την ύφεση. Παράγονταν περισσότερα αγαθά από όσα ένας πληθυσμός με «καθορισμένες συνήθειες και μέσα» θα μπορούσε να καταναλώσει. Δύο σχολές σκέψης υπήρχαν για το πώς πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα. Η μία ήταν ότι οι ώρες εργασίας πρέπει να μειωθούν και η οικονομία να σταθεροποιηθεί ώστε η παραγωγή να ικανοποιεί τις τρέχουσες ανάγκες και η εργασία να μοιραστεί. Αυτή η άποψη εκφράστηκε από διανοούμενους, συνδικαλιστές, μεταρρυθμιστές, εκπαιδευτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες. Στην Αμερική και στην Ευρώπη, ο κόσμος πίστευε ευρέως ότι οι καταναλωτικές επιθυμίες είχαν όρια που θα μπορούσαν να καλυφθούν και η παραγωγή πέρα από αυτά τα όρια θα είχε ως αποτέλεσμα αυξανόμενο ελεύθερο χρόνο για όλους.<br /><br />Η αντίθετη άποψη, που κατείχαν κυρίως επιχειρηματίες και οικονομολόγοι, ήταν πως η υπερπαραγωγή μπορούσε και θα έπρεπε να λυθεί από την αυξανόμενη κατανάλωση, ώστε να μπορεί η οικονομική ανάπτυξη να συνεχιστεί. Οι κατασκευαστές έπρεπε να επεκτείνουν συνεχώς την παραγωγή ώστε να αυξάνονται τα κέρδη τους. Οι εργοδότες επίσης φοβήθηκαν ένα τέτοιο μέλλον, λόγω του ενδεχομένου να υπονομευτεί η εργασιακή ηθική και να ενθαρρυνθεί ο εκφυλισμός μεταξύ των εργαζομένων, οι οποίοι ήταν ανίκανοι να κάνουν κατάλληλη χρήση του χρόνου τους. Η αυξανόμενη παραγωγή και κατανάλωση εξασφάλισαν την τρέχουσα κεντρικότητα της εργασίας.<br /><br />Θέλοντας να διατηρήσουν τη σημασία της εργασίας απέναντι στις πιέσεις για περισσότερο ελεύθερο χρόνο, οι επιχειρηματίες εκθείαζαν τις αρετές και την ευχαρίστηση της εργασίας και της ανάγκης της στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, παρέχοντας αξιοπρέπεια και εμπνέοντας σπουδαιότητα. Οι οικονομολόγοι υποστήριξαν κι αυτοί ότι η δημιουργία της εργασίας ήταν ο στόχος της παραγωγής. Ο John M. Clark, σε μια κριτική των οικονομικών αναπτύξεων, δήλωσε: «Η κατανάλωση δεν είναι πλέον ο αποκλειστικός σκοπός, ούτε η παραγωγή αποκλειστικά το μέσο για αυτό το σκοπό. Η εργασία είναι ένας αυτοσκοπός…» Η δημιουργία της εργασίας, και το δικαίωμα στην εργασία, υποστήριξε, είχε μια υψηλότερα επιβεβλημένη ηθική από την κάλυψη βασικών αναγκών.<br /><br />Ο κατασκευαστής, H. C. Atkins, μαζί με τον πρόεδρο της Εθνικής Ένωσης Κατασκευαστών, John E. Edgerton, προειδοποίησε πως μια εβδομάδα πέντε ημερών θα υπονόμευε την εργασιακή ηθική, αφήνοντας περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Εάν η εργασία διαρκούσε λιγότερο μέσα στη μέρα, θα ήταν λιγότερο σημαντική στις ζωές των ανθρώπων. Ο Edgerton, παρατήρησε: «Είμαι υπέρ του οτιδήποτε θα έκανε την εργασία πιο χαρούμενη, αλλά ενάντια σε οτιδήποτε θα υπαγάγει περαιτέρω τη σημασία της... Η έμφαση πρέπει να δοθεί στην εργασία - περισσότερη εργασία και καλύτερη εργασία - αντί στον ελεύθερο χρόνο».<br /><br />Οι περισσότεροι επιχειρηματίες θεώρησαν πως λιγότερες ώρες σήμαιναν λιγότερη παραγωγή, η οποία θα περιόριζε την επιχειρησιακή ανάπτυξη της Αμερικής. Υποστήριξαν ότι δεν θα μπορούσαν να αντέξουν τις εβδομάδες μειωμένης εργασίας, ότι θα γινόντουσαν μη ανταγωνιστικοί και ότι θα χρεοκοπούσαν. Φοβήθηκαν ακόμα πως αν δινόταν πρόσθετος ελεύθερος χρόνος, οι άνθρωποι θα τον ξόδευαν με τρόπους μη κοινωνικούς, γυρνώντας προς το έγκλημα, την κακία, τη δωροδοκία και τον εκφυλισμό, ακόμα και σε ριζοσπαστικές ενέργειες ενδεχομένως. «Οι απλοί άνθρωποι έπρεπε να κρατηθούν στα γραφεία και τις μηχανές τους, για να μην εξεγείρονται ενάντια στους καλύτερους από αυτούς». Και o Edgerton, υποστήριξε ότι «τίποτα δεν αναπαράγει τo ριζοσπαστισμό γρηγορότερα από τη δυστυχία, εκτός από τον ελεύθερο χρόνο. Εφ' όσον οι άνθρωποι εργάζονται ευτυχισμένοι και κερδοφόρα, ο κίνδυνος για ριζοσπαστισμό είναι μικρός». Στις ΗΠΑ τα ποσοστά κατανάλωσης αυξάνονταν στα μέσα της δεκαετίας του '20 και το «νέο οικονομικό ευαγγέλιο της κατανάλωσης» κέρδισε πολλούς υποστηρικτές. Η αντίληψη ότι υπήρχαν όρια στις καταναλωτικές επιθυμίες άρχισε να επισκιάζεται από την αντίληψη πως τέτοιες επιθυμίες θα μπορούσαν να δημιουργούνται ες αεί. Το 1929 η Προεδρική Επιτροπή των Πρόσφατων Οικονομικών Αλλαγών δήλωσε: «οι επιθυμίες είναι σχεδόν ακόρεστες· η ικανοποίηση μιας επιθυμίας ανοίγει δρόμο για μια άλλη… μέσα από τη διαφήμιση και άλλα προωθητικά μέσα, από την επιστημονική διερεύνηση και από την προσεκτικά προ-αναπτυγμένη κατανάλωση, ένα μετρήσιμο άνοιγμα στην παραγωγή… έχει δημιουργηθεί».<br /><br />Το κοινό ωθήθηκε από την εθνική ένωση των κατασκευαστών (NAM) για «να τελειώσει η απεργία των αγοραστών.» Εντούτοις η επιθυμία για κατανάλωση δεν ήρθε φυσιολογικά, έπρεπε να γνωστοποιηθεί: «Οι άνθρωποι έπρεπε να απομακρυνθούν από τις συνήθειες αυστηρής λιτότητας προς συνήθειες κατά τις οποίες θα είναι έτοιμοι να ξοδέψουν». Από τη δεκαετία του '20 οι εταιρίες άρχισαν να διαφημίζουν προς τις εργατικές τάξεις, σε μια προσπάθεια να σπάσουν αυτές τις παλιές συνήθειες της λιτότητας και να ενθαρρυνθούν νέες καταναλωτικές επιθυμίες. Συγχρόνως επιδίωξαν να αντιμετωπίσουν τα αντι-εταιρικά συναισθήματα που παρήχθησαν από τις συνθήκες εργασίας στα εργοστάσιά τους.<br /><br />Γαντζώνοντας την εργασία και τον ελεύθερο χρόνο στην κατανάλωση<br /><br />Οι υψηλότερες αμοιβές βοήθησαν σε αυτή τη μετατόπιση από την προτεσταντική ηθική του ασκητισμού σε μια καταναλωτική, που ταίριαξε με τις απαραίτητες αγορές για μαζική παραγωγή. Σε περιόδους ραγδαίας οικονομικής αύξησης, δόθηκαν στους εργάτες αυξημένες αμοιβές αντί για αυξημένο ελεύθερο χρόνο. Μεταξύ του 1910 και του 1929 η μέση αγοραστική δύναμη των εργαζομένων στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 40%. Με αυτές τις αυξανόμενες αμοιβές αγόραζαν περισσότερο και η ανοδική πορεία της παραγωγής και της κατανάλωσης διατηρήθηκε. Σε προηγούμενες περιόδους οι υψηλότερες αμοιβές ενθάρρυναν τους εργάτες να δουλεύουν λιγότερες ώρες, αλλά μόλις οι εργάτες εκπαιδεύτηκαν στο να γίνουν καταναλωτές, ο κίνδυνος για αυτό μίκρυνε. Με τη βοήθεια εμπόρων και διαφημιστών, οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν έμπιστα «να ξοδεύουν περισσότερο παρά να εργάζονται λιγότερο».<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο ήταν σημαντικό ο ελεύθερος χρόνος να μην είναι μια εναλλακτική λύση στην εργασία και μια ευκαιρία για να στρέψουν τη σκέψη τους στη ζωή, αλλά να είναι ευκαιρία για κατανάλωση. Κατά αυτόν τον τρόπο η 40ωρη εβδομάδα, αντί να απειλήσει την οικονομική ανάπτυξη θα την ενθάρρυνε. Τα αγαθά του ελεύθερου χρόνου όπως τα ραδιόφωνα, οι φωνογράφοι, οι κινηματογράφοι, τα ρούχα, τα βιβλία και οι ψυχαγωγικές εγκαταστάσεις όλες ωφελήθηκαν από τον αυξημένο ελεύθερο χρόνο. Συγχρόνως ο ελεύθερος χρόνος έπρεπε να είναι κατώτερος από την εργασία και κυρίως, μια ευκαιρία για εργασία.<br /><br />Οι επιχειρηματίες ήθελαν ακόμα να περιορίσουν τη μείωση των ωρών εργασίας και θεώρησαν ότι «εκπαιδεύοντας» τους εργαζομένους να γίνουν καταναλωτές, η απαίτηση των εργαζομένων για μειωμένες ώρες απασχόλησης θα περιοριζόταν επίσης. Οι κατασκευαστές επέκτειναν τις αγορές επεκτείνοντας το εύρος των αγαθών που παρήγαγαν, κινούμενοι από τις βασικές προϋποθέσεις διαβίωσης όπως τα τρόφιμα, τα ρούχα και τα οικοδομικά σε αντικείμενα όπως τα αυτοκίνητα και τα ραδιόφωνα που παρείχαν ψυχαγωγία και αναψυχή. Τα αμερικανικά συνδικάτα βρήκαν ελκυστική τη λύση της κατανάλωσης απέναντι στην υπερπαραγωγή στα τέλη της δεκαετίας του '20 και επικεντρώθηκαν στην πάλη για υψηλότερες αμοιβές. Οι επικεφαλής των συνδικάτων προώθησαν την αυξανόμενη παραγωγή και την οικονομική ανάπτυξη ως τρόπο αύξησης των μισθών. Δεν ήταν πριν το κραχ της δεκαετίας του '30 που πάλεψαν ξανά για πιο σύντομη εργασιακή εβδομάδα ως λύση στην ανεργία.<br /><br />Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η ιδέα της επίλυσης της ανεργίας με τη μείωση των ωρών απασχόλησης εξαφανίστηκε από την επικρατούσα σκέψη. Κατά τη διάρκεια του πολέμου η απαίτηση για καταναλωτικά αγαθά ενισχύθηκε και ακολουθώντας την, οι εργαζόμενοι έτειναν προς το να προτιμήσουν τις αυξήσεις στις αμοιβές αντί για τις πιο σύντομες ώρες. Τα συνδικάτα δεν πίεζαν πλέον για πιο σύντομες ώρες εργασίας και οι ίδιοι οι εργάτες έγιναν δέσμιοι σε έναν καταναλωτικό τρόπο ζωής που απαιτούσε πολλές ώρες για να τον υποστηρίξουν. Πολλά συνδικάτα ουσιαστικά εγκατέλειψαν τον αγώνα τους για έλεγχο της παραγωγής, παλεύοντας για ένα μερίδιο των καρπών παραγωγής και των «συνεχώς αυξανόμενων επιπέδων υλικής ευημερίας για τους εργαζομένους τους».<br /><br />Η υπόσχεση της πλήρους απασχόλησης μετρίασε τους φόβους ότι οι πολλές ώρες εργασίας μπορεί να δημιουργήσουν ανεργία. Ο ελεύθερος χρόνος προσανατολίστηκε καταναλωτικά, περιστρεφόμενος γύρω από το σπίτι με τα αγαθά διασκέδασής του και τις ανέσεις του και τις διακοπές, όπου οι εργάτες μπορούσαν να απολαύσουν μια ζωή στην πολυτέλεια για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Όπως παρατήρησε ο Cross: «Η ταύτιση του ελεύθερου χρόνου με την κατανάλωση κέρδισε πολλούς στη σκληρή και σταθερή εργασία σε δυσάρεστες θέσεις».<br /><br />Η Juliet Schor παρατήρησε στο βιβλίο της «The Overworked American», πως μέχρι το 1991 η παραγωγικότητα στις ΗΠΑ αυξανόταν σταθερά από τη δεκαετία του '40: «τώρα θα μπορούσαμε να παράγουμε τα αναγκαία για τη διαβίωση μας το 1948 (η μέτρηση έγινε με όρους αγορασμένων αγαθών και υπηρεσιών) σε λιγότερο από το μισό χρόνο που χρειάστηκε εκείνο το έτος. Θα μπορούσαμε στην ουσία να έχουμε επιλέξει την τετράωρη ημέρα, ή ένα έτος εργασίας έξι μηνών…» Αντ' αυτού, οι εργάτες δουλεύουν περισσότερες ώρες τώρα απ' ότι το 1948 και καταναλώνουν δύο φορές περισσότερο από τότε. Ήταν η «κοινωνική απόφαση να κατευθυνθεί η βιομηχανική καινοτομία προς την παραγωγή απεριόριστων ποσοτήτων αγαθών παρά προς τον ελεύθερο χρόνο» που δημιούργησε τα θεμέλια για το σύγχρονο καταναλωτικό πολιτισμό μας, «ένα πολιτισμό εργασίας και ξοδέματος». Το κίνημα για περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τους εργαζομένους και για ελεύθερο χρόνο χωρίς αγοραστικές επιλογές, νικήθηκε από τα μέσα του 20ού αιώνα όταν απογειώθηκε ο πολιτισμός της μαζικής κατανάλωσης. Ο καταναλωτικός πολιτισμός, αντί να διαβρώσει την ηθική εργασία, έδεσε περισσότερο τους ανθρώπους στις πολλές ώρες εργασίας, προκειμένου να κερδίσουν χρήματα για τις καταναλωτικές τους επιθυμίες.<br /><br />Ο καταναλωτισμός σαν όπιο των μαζών<br /><br />Ο Stuart Ewen στο βιβλίο του Captains of Consciousness: Advertising and the Social Roots of the Consumer Culture έδειξε ότι η διαφήμιση για τη μαζική κατανάλωση στόχευε όχι μόνο στην αύξηση των αγορών για αγαθά, αλλά και στη μετατόπιση του γεωμετρικού τόπου της δυσαρέσκειας, από τη δουλειά των ανθρώπων, σε χώρους που οι διαφημιστές θα μπορούσαν να τους υποσχεθούν πως θα ικανοποιούνταν από την κατανάλωση. Οι απογοητεύσεις και η στεναχώρια τους θα μπορούσαν έπειτα να οδηγήσουν σε αγορές, αντί για πολιτικές διαμαρτυρίες ενάντια στις συνθήκες εργασίας ή άλλα στοιχεία της βιομηχανικής κοινωνίας.<br /><br />Ο Ewen υποστηρίζει ότι ο καταναλωτισμός, «η μαζική συμμετοχή στις αξίες της αγοράς που απεθύνεται στις μάζες», δεν ήταν μια φυσική ιστορική ανάπτυξη αλλά μια επιθετική διαδικασία εταιρικής επιβίωσης». Η δυσαρέσκεια στον εργασιακό χώρο θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πρόκληση στην εξουσία των επιχειρήσεων, αλλά η δυσαρέσκεια στην καταναλωτική σφαίρα παρείχε ένα κίνητρο για σκληρότερη εργασία και απεικόνισε μια αποδοχή των αξιών του καπιταλιστικού εγχειρήματος. Ομοίως ο Robert Lane υποστηρίζει στο βιβλίο του Political Ideology πως: «Όσο περισσότερη έμφαση δίνει μια κοινωνία στην κατανάλωση -μέσω της διαφήμισης, της ανάπτυξης νέων προϊόντων, και των ευκολιών αγοράς- τόσο περισσότερο η κοινωνική δυσαρέσκεια θα διοχετεύεται στην ανταγωνιστική κατανάλωση μέσα στις χαμηλές τάξεις, αντί στη δυσαρέσκεια και τη σύγκρουση ανάμεσα στις τάξεις… τόσο περισσότερο τα εργατικά συνδικάτα θα στρέφονται προς τις βιοποριστικές πτυχές του συνδικαλισμού, αντιτιθέμενοι στα ιδεολογικά στοιχεία του».<br /><br />Εάν οι άνθρωποι ήταν εξαρτημένοι από τα προϊόντα των εργοστασίων ήταν λιγότερο πιθανό να είναι επικριτικοί με τις απαίσιες συνθήκες εργασίας μέσα σε αυτά. Η καλή ζωή που επιτεύχθηκε μέσω αυτής της κατανάλωσης, ήταν επίσης αποζημίωση για τη δυσαρέσκεια που προκαλεί η εργασία και αποσπούσε την προσοχή από αυτή τη δυσαρέσκεια. Οι διαφημιστές πρόσεχαν να μην σκιαγραφούν τους ανθρώπους που εργάζονται στα εργοστάσια. Η Helen Woodward συμβούλεψε πως η κατανάλωση θα μπορούσε να βοηθήσει στην ώθηση της μετουσίωσης και του επαναπροσανατολισμού, που διαφορετικά θα μπορούσε να εκφραστεί πολιτικά ή επιθετικά. «Για αυτούς που δεν μπορούν να αλλάξουν τις ζωές τους ή τα επαγγέλματά τους», υποστήριξε, «ακόμα και ένα καινούριο φόρεμα είναι συχνά μια ανακούφιση».<br /><br />O μεγαλέμπορος πολυκαταστήματος Edward Filene, εκπρόσωπος των βιομηχάνων τη δεκαετία του '20 και του '30, μίλησε ανοιχτά για την ανάγκη για κοινωνικό προγραμματισμό προκειμένου να δημιουργηθεί ένας καταναλωτικός πολιτισμός όπου η βιομηχανία θα μπορούσε «να πουλήσει στις μάζες όλα αυτά τα οποία χρησιμοποιεί τις μάζες για να τα δημιουργήσουν» και την ανάγκη για εκπαίδευση ώστε να μάθουν οι μάζες για να είναι καταναλωτές σε έναν κόσμο μαζικής παραγωγής. Υποστήριξε ότι ο καταναλωτικός πολιτισμός θα μπορούσε να ενοποιήσει το έθνος και, μέσω της εκπαίδευσης, η κοινωνική αλλαγή θα μπορούσε να περιοριστεί στις αλλαγές των προϊόντων που παρήγαγε η βιομηχανία.<br /><br />Η κατανάλωση επιτρέπει στους ανθρώπους στο κατώτατο σημείο της κοινωνικής ιεραρχίας, να αισθάνονται πως έχουν κάποιο μέτρο πρόσβασης στη καλή ζωή, για όλα τα προβλήματά τους. Η διαφυγή από την πραγματική ζωή που παρέχεται από τις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου, επιτρέπει στους ανθρώπους να συνεχίσουν τη θλιβερή και τσαλαπατημένη ύπαρξή τους. Η Lisa Macdonald και ο Allen Myers από την Green Left Weekly, ισχυρίζονται πως οι εργαζόμενοι προσπαθούν να κερδίσουν την ιδιοκτησία αυτού που παράγουν και να υπερνικήσουν την αλλοτρίωσή τους μέσω της κατανάλωσης: «είναι μόνο ως αγοραστές, που αντιμετωπιζόμαστε με ευγένεια αντάξια ενός ανθρώπου». Εργοδότες ενθάρρυναν τους εργαζομένους να σκεφτούν τον καταναλωτισμό σαν λογική για την εργασία τους, αλλά τα μέτρα της επιτυχίας μετακινήθηκαν από τη σφαίρα της παραγωγής και της εργασίας, στη σφαίρα της κατανάλωσης. Τα διαφημιστικά μηνύματα επηρέασαν τις φιλοδοξίες των ανθρώπων. Απεικόνισαν μια γενναιοδωρία των καταναλωτικών αγαθών, ως τους καρπούς του αμερικανικού ονείρου. Αντί να εμπνεύσουν τα παιδιά τους να γίνουν κορυφαίοι επιχειρηματίες ή ανώτατα διοικητικά στελέχη επιχειρήσεων ή πολιτικοί αρχηγοί, οι διαφημίσεις πρόσφεραν μηνύματα όπως «κάποια ημέρα το αγόρι σας θα έχει μια Buick».<br /><br />Οι διαφημιστές υπονόμευσαν επίσης τον «πολιτισμό του χαρακτήρα» του 19ου αιώνα, που ήταν η βάση του μύθου του αυτοδημιούργητου ατόμου, κάποιου που πέτυχε ως αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, ηθικής και πειθαρχίας. Στη θέση του ένας «πολιτισμός προσωπικότητας» εξελίχθηκε, ο οποίος προώθησε τη σημασία της παρουσίασης και την εμφάνιση, πράγματα στα οποία οι διαφημιστές ήταν τόσο πρόθυμοι να βοηθήσουν. Αυτό που ήταν σημαντικό για να βγουν μπροστά και να επηρεάσουν τους ανθρώπους, ήταν η εντύπωση που έκανε ένα πρόσωπο σε άλλους. Πράγματα όπως τα ρούχα τους, τα έπιπλά τους, η προσωπική τους καθαριότητά, όλα χρησιμοποιήθηκαν από τους άλλους για να κρίνουν το χαρακτήρα τους. Επίσης η διαφήμιση και ο καταναλωτισμός έπαιξε έναν κύριο ρόλο στην αποδοχή του καπιταλιστικού οράματος και των σχετικών ανισοτήτων του. Ο Roland Marchand στο βιβλίο του Advertising the American Dream υποστήριξε ότι οι διαφημιστές επανειλημμένα χρησιμοποίησαν «την παραβολή της δημοκρατίας των αγαθών» για να πουλήσουν τα προϊόντα τους στις μεσαίες τάξεις. Σε αυτήν την παραβολή, αν και υπήρξε μια κοινωνική ιεραρχία με τον πλούτο να συγκεντρώνεται στην κορυφή, οι απλοί άνθρωποι θα μπορούσαν να απολαύσουν τα ίδια προϊόντα και αγαθά που απολάμβαναν οι άνθρωποι στην κορυφή. Ο Joe Blo θα μπορούσε να πιει την ίδια μάρκα καφέ με τον πλουσιότερο καπιταλιστή. Η Mary Jane θα μπορούσε να αγοράσει το ίδιο σαπούνι με την κυρία που έχει την υπηρέτρια στην αναμονή. Ο πιο ταπεινός των πολιτών (όχι όμως οι φτωχοί οι οποίοι δεν ήταν οι στόχοι αυτών των διαφημίσεων) θα μπορούσαν να αγοράσουν τα ίδια ποιοτικά προϊόντα με τους εκατομμυριούχους.<br /><br />Το κοινωνικό μήνυμα της παραβολής της Δημοκρατίας των Αγαθών ήταν σαφές. Ο ανταγωνιστικός φθόνος των πλουσίων ήταν απρεπής· τα προγράμματα ανακατανομής του πλούτου ήταν περιττά. Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή ήταν ήδη διαθέσιμα και όλα σε λογικές τιμές. Διαρκώς και δελεαστικά επαναλαμβανόμενα, τα διαφημιστικά οράματα των επιδιώξεων σε μια Δημοκρατία Αγαθών ενθάρρυναν τους Αμερικανούς να αναζητήσουν τις ομοιότητες τους στις μορφές κατανάλωσης, παρά στην πολιτική δύναμη ή στον έλεγχο του πλούτου, σαν στοιχεία ουσιαστικής ισότητας.<br /><br />Σύμφωνα με τον Filene, η διαδικασία αγοράς των αγαθών ήταν ένας τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι υποστήριζαν τη βιομηχανία και μπορούσαν έτσι να εκλέξουν τους κατασκευαστές, οι οποίοι δημιουργούσαν τα αγαθά, σε μια κυβέρνηση που θα ικανοποιούσε τις ανάγκες τους. Ψήφιζαν τους ηγέτες της βιομηχανίας σε θέσεις ηγεσίας της κοινωνίας. Κατ' αυτόν τον τρόπο «οι μάζες έχουν εκλέξει τον Henry Ford. Έχουν εκλέξει τη General Motors. Έχουν εκλέξει τη General Electric, και τη Woolworth's και όλους τους άλλους μεγάλους ηγέτες του βιομηχανικού και επιχειρηματικού κόσμου της εποχής». Όχι μόνο η επιθυμία για κοινωνική αλλαγή μετατοπίστηκε από μια επιθυμία για αλλαγές στα προϊόντα, αλλά η πολιτική ελευθερία εξισώθηκε με την καταναλωτική επιλογή και την πολιτική υπηκοότητα με τη συμμετοχή στην αγορά μέσω της κατανάλωσης. Η κατανάλωση προωθήθηκε σαν εκδημοκρατισμός, την ίδια στιγμή που χρησιμοποιούνταν για να κατευνάσει την πολιτική ανησυχία των εργατών. Σύμφωνα με το γνωστό κοινωνιολόγο Daniel Bell: «Εάν ο Αμερικάνος εργαζόμενος έχει “εξημερωθεί”, αυτό δεν έγινε μέσω της πειθαρχίας της μηχανής, αλλά μέσω της “καταναλωτικής κοινωνίας”, μέσω του ενδεχομένου μιας καλύτερης διαβίωσης που η αμοιβή του, το δεύτερο εισόδημα από την εργαζόμενη σύζυγό του και η εύκολη πίστωση, όλες μαζί επιτρέπουν».<br />Παραγωγή, κατανάλωση και κοινωνική θέση<br />O Vance Packard, στο βιβλίο του The Status Seekers, υποστήριξε πως η χρήση καταναλωτικών αγαθών σαν σύμβολα κοινωνικής θέσης, ήταν μια σκόπιμη στρατηγική των διαφημιστών, ή «των μεγαλεμπόρων της δυσαρέσκειας», οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τη «ανάγκη ανανέωσης» των ανθρώπων. Το μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι μπορούσαν να βελτιώσουν τη θέση τους μέσω της κατανάλωσης, στόχευε συγκεκριμένα στους ανθρώπους που είχαν λίγες πιθανότητες να ανεβάσουν την κοινωνική τους θέση μέσω της εργασίας τους, επειδή οι ευκαιρίες για προώθησή τους ήταν ελάχιστες. Οι εργοδότες επιδίωξαν να εκτρέψουν τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων από τη φύση της εργασίας τους, προς μια πιο προσωπική δυσαρέσκεια που θα μπορούσε να αντιπαρέλθει με τα καταναλωτικά αγαθά: «προσφέροντας οράματα ατομικισμού δημιουργημένα από τη μάζα, μέσα από τα οποία οι άνθρωποι θα μπορούσαν να απεγκλωβίσουν τους εαυτούς τους από τη μάζα».<br /><br />Ο διαφημιστής πρόσφερε στους εργαζομένους τη δυνατότητα να κερδίσουν την κοινωνική τους θέση μέσω της αγοράς αγαθών που ήταν καλύτερα από αυτά των γειτόνων τους. Με τη βοήθεια των πλάνων για δόσεις και της πίστωσης, θα μπορούσαν να αγοράσουν τα σύμβολα της επιτυχίας ακόμα κι αν δεν επιτύγχαναν στον εργασιακό τους χώρο. Αυτό δεν ήταν κάτι που ήρθε φυσιολογικά στους εργαζομένους που, στο μεγαλύτερο μέρος τους, είχαν παραιτηθεί από τη θέση τους στη ζωή. Σύμφωνα με τον Packard «χρειάζονται σπρώξιμο και “εκπαίδευση” για να επιθυμήσουν πολλά από τα παραδοσιακά προϊόντα υψηλής κατηγορίας που οι μεγαλέμποροι της μάζας θέλουν να διακινήσουν σε τόσο μεγάλους αριθμούς, όπως οι ηλεκτρικά περιστρεφόμενες σούβλες ή οι εκλεκτές τροφές».<br /><br />Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων, συγκεκριμένα, εκμεταλλεύτηκαν την επιθυμία των ανθρώπων για κοινωνική θέση, ξοδεύοντας «μικρές περιουσίες ερευνώντας την κοινωνική θέση που σημαίνει το προϊόν τους». Βρήκαν, παραδείγματος χάριν, ότι οι άνθρωποι στα συγκροτήματα κατοικιών όπου όλα τα σπίτια φαίνονταν ίδια, ήταν πιο πιθανό να αφήσουν τα μεγάλα καινούρια αυτοκίνητά τους σταθμευμένα στηο δρόμο μπροστά από το σπίτι τους, παρά στο γκαράζ όπου κανένας δε θα τα έβλεπε. Οι διαφημίσεις του Πλίμουθ απεικόνιζαν μια οικογένεια μπροστά από το αυτοκίνητό τους να λέει «δεν είμαστε πλούσιοι… απλά το κοιτάμε!» Οι διαφημίσεις της Dodge έδειχναν έναν άντρα να λέει σε έναν ιδιοκτήτη αυτοκινήτου Dodge «πρέπει να είσαι πλούσιος για να έχεις ένα αυτοκίνητο τόσο μεγάλο όσο αυτό!» Και οι διαφημίσεις της Ford έδειχναν το πίσω μέρος ενός από τα αυτοκίνητά τους και έλεγαν «ενημερώστε τους ανθρώπους πίσω σας πως είστε μπροστά τους!»<br /><br />Τέτοιες διαφημίσεις ήταν τόσο επιτυχείς, που οι άνθρωποι άρχισαν να μεταθέτουν τα κεφάλαιά τους από άλλες αγορές στην αγορά ενός αυτοκινήτου για να ενισχύσουν την κοινωνική τους θέση, και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '50 οι Αμερικάνοι «ξόδευαν περισσότερα του συνολικού τους εισοδήματός στο οικογενειακό άρμα, από ότι στη χρηματοδότηση του σπιτιού τους, το οποίο στέγαζε την οικογένεια και το, ή τα, αυτοκίνητά της». Για να μη ξεπεραστούν, οι εγχώριοι εργολάβοι και πωλητές εξασφάλισαν ότι το σπίτι έγινε ένα σύμβολο κοινωνικής θέσης που συναγωνίστηκε το μηχανικό αυτοκίνητο.<br /><br />Ο Chinoy παρατήρησε πως η κατανάλωση εξόπλισε τους εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας στη δεκαετία του '50 με μια διαδικασία που ανέλυαν την αποτυχία τους, προς όφελος της δουλείας τους: «Η πρόοδος έχει φτάσει να σημαίνει την προοδευτική συσσώρευση των πραγμάτων, καθώς επίσης και την αυξανόμενη ικανότητα για κατανάλωση... Εάν ένας κατορθώνει να αγοράσει ένα καινούριο αυτοκίνητο, εάν κάθε χρόνο βλέπει μια σημαντική προσθήκη στις οικιακές συσκευές του – ένα πλυντήριο, ένα ψυγείο, ένα νέο σαλόνι, τώρα πιθανώς ένα σετ τηλεόρασης - τότε αυτός ο ένας προοδεύει». Αντί να αμφισβητήσουν το Αμερικάνικο Όνειρο, οι εργάτες είτε θα κατηγορούσαν τους εαυτούς τους για την αποτυχία τους να το ζήσουν, είτε θα έβρισκαν άλλους τρόπους να το ερμηνεύσουν.<br /><br />Τέτοιες τάσεις δεν περιορίστηκαν στις ΗΠΑ. Ο καταναλωτισμός που πολλαπλασιάστηκε στις ΗΠΑ στις δεκαετίες του '20 και του '30, διαδόθηκε σε άλλα βιομηχανοποιημένα έθνη μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ιδιαίτερα στη δεκαετία του '50. Στο βιβλίο του για την άνοδο μιας καταναλωτικής κοινωνίας στην Αυστραλία, ο Greg Whitwell είπε: «Η κατοχή ορισμένων ειδών καταναλωτικών αγαθών, όλα ταξινομημένα ανάλογα με τη μάρκα τους, ήρθε για να φανεί ως οδηγός στο εισόδημα ενός ατόμου το οποίο στη συνέχεια, έτσι θεωρείται, σήμαινε κάτι για την εσωτερική αξία του/της. Τα καταναλωτικά αγαθά έγιναν εξωτερικά σημάδια, που χρησιμοποιούνταν για να δώσουν μια αίσθηση ιεραρχίας από τα μέλη μιας κοινωνίας που χαρακτηριζόταν από μια έμφαση στην αλλαγή και στην κοινωνική και γεωγραφική κινητικότητα».<br /><br />Ανάγκη περισσότερων χρημάτων για αγορά «αγαθών»<br /><br />Σε μια βρετανική έρευνα της εργατικής τάξης τη δεκαετία του '50, ο Ferdynand Zweig βρήκε «μια απότομη άνοδο στις κτητικές τάσεις και μια ψύχωση με τα χρήματα στις εργατικές συμπεριφορές». Υπήρχαν πολύ λιγότερες διαφορές ανάμεσα στις αγορές της μεσαίας και της εργατικής τάξης στα καταναλωτικά αγαθά διαρκείας (αυτοκίνητα, ηλεκτρικές συσκευές) από ότι προηγουμένως και ο αυτοπροσδιορισμός της κοινωνικής τάξης, πλέον εξαρτιόταν περισσότερο από παράγοντες όπως η κατοχή ακινήτου από το είδος εργασίας. Στην πραγματικότητα ο Zweig βρήκε τους εργάτες ανυπόμονους με ερωτήσεις σχετικά με τις τάξεις. Ενδιαφέρονταν περισσότερο για την κοινωνική θέση, ως τρόπο οργάνωσης της κοινωνικής κλίμακας.<br /><br />Ο αυξημένος καταναλωτισμός οδήγησε σε μια αυξανόμενη έμφαση στη σημασία της αμοιβής. Πολλοί άνθρωποι εργάζονται ώστε να κερδίσουν χρήματα για να αγοράσουν καταναλωτικά αγαθά και κάποιο μέτρο κοινωνικής θέσης που θα τους συνοδεύει. Μια ευρωπαϊκή μελέτη από το Henley Center το 1991, βρήκε πως ο «καλύτερος μισθός» ήταν η προτεραιότητα για τις νέες θέσεις εργασίας για το 70 τοις εκατό των ερωτηθέντων, έναντι της ευχάριστης εργασίας, η οποία ήταν προτεραιότητα για το 58 τοις εκατό.<br /><br />Μια αμερικανική μελέτη βρήκε ότι εκείνοι που πίστευαν πως «το να έχεις πολλά λεφτά» ήταν «εξαιρετικά σημαντικό», είχαν φτάσει σχεδόν στα δύο τρίτα το 1986, από λιγότερο από το μισό που ήταν το 1977. Αυτό ταξινομήθηκε υψηλότερα από οποιοδήποτε άλλο στόχο στη ζωή. Οι Αμερικάνοι που γεννήθηκαν μέχρι το 1963, εκείνοι που αποκαλούνται «γενιά Χ», είναι περισσότερο πιθανό να συμφωνήσουν ότι «το μόνο πραγματικά σημαντικό μέτρο επιτυχίας είναι τα χρήματα», από οποιαδήποτε προηγούμενη γενιά. Ξοδεύουν περισσότερα χρήματα σε στερεοφωνικά, κινητά τηλέφωνα, βομβητές και αυτοκίνητα από τους μεγαλύτερους ανθρώπους και είναι περισσότερο πιθανό να αναλάβουν μια λιγότερο ενδιαφέρουσα δουλειά εάν πληρώνει καλά.<br /><br />Ο Jimmy Carter, ως Πρόεδρος των ΗΠΑ παρατήρησε: Η «ανθρώπινη ταυτότητα δεν καθορίζεται πλέον από αυτό κάνει κάποιος, αλλά από αυτά που κατέχει». Η κατανάλωση έχει γίνει μια σημαντικότερη πηγή ταυτοποίησης και κοινωνικής θέσης από ότι η εργασία για πολλούς ανθρώπους. Η Compton Advertising ανέλαβε μια έρευνα για τη συμπεριφορά του κοινού απέναντι στο οικονομικό σύστημα το 1974 και βρήκε ότι τα δύο τρίτα εκείνων που ρωτήθηκαν, προσδιόρισαν το ρόλο τους στο οικονομικό σύστημα σαν «καταναλωτές και ξοδευτές χρημάτων» παρά σαν εργάτες ή παραγωγοί. Αυτό συμπεριλάμβανε τους μισούς από αυτούς που είναι στο εργατικό δυναμικό.<br /><br />Πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, «οι άνθρωποι όλο και περισσότερο μετράνε την επιτυχία με μέτρο τη ποσότητα κατανάλωσης». Σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν ξέρουν ο ένας τον άλλον πολύ καλά, η εμφάνιση είναι σημαντική και η κοινωνική θέση, που επιτυγχάνεται καλύτερα μέσω του επαγγέλματος, μπορεί να προβληθεί στους ξένους μέσω της κατανάλωσης. Όταν οι άνθρωποι ξεριζώνονται και μετακινούνται στις πόλεις είναι ξένοι μεταξύ τους. Παλιότερα ο καθένας ήξερε τη δουλειά του άλλου και την κοινωνική θέση που αποδίδεται σε κάθε πρόσωπο. Σε μια ανώνυμη πόλη ένα πρόσωπο μπορεί να υιοθετήσει έναν ορισμένο τρόπο ζωής, ρούχα, αυτοκίνητο που είναι ψηλότερα στην κλίμακα κοινωνικής θέσης από ότι το επάγγελμά τους θα προσδιόριζε, ιδιαίτερα εάν είναι πρόθυμοι να χρεωθούν για αυτό. Η κατανάλωση τότε γίνεται δείκτης επιτεύγματος.<br /><br />Η επιθυμία για κατανάλωση συχνά απεικονίζεται ως φυσικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό που δεν μπορεί να αλλάξει. Εντούτοις είναι προφανές ότι οι πληθυσμοί έχουν εκπαιδευτεί στο να είναι φιλάργυροι καταναλωτές. Αυτό που οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά, περισσότερο από το πλήθος των διαθέσιμων αγαθών, είναι η κοινωνική θέση. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι καθοριστικοί παράγοντες της κοινωνικής θέσης αλλάζουν. Εάν θέλουμε να ζήσουμε σε μια οικολογικά βιώσιμη κοινωνία, τότε πρέπει να απονείμουμε την ανώτερη κοινωνική θέση σε αυτούς που είναι ευχαριστημένοι με ένα βασικό επίπεδο άνεσης, αντί σε αυτούς που συσσωρεύουν τα αγαθά τους. Εάν, ως κοινότητα, θαυμάσαμε τη σοφία αντί του πλούτου και τον οίκτο και τη συνεργασία αντί του ανταγωνισμού, θα μπορούσαμε να υπονομεύσουμε για τα καλά το κίνητρο της κατανάλωσης.<br /><br />Αναδημοσίευση από http://thomaspainescorner.wordpress.com/Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-89384326038002831452009-05-31T14:04:00.000-07:002009-05-31T14:05:18.447-07:00ΚΚΕ ισχυρό στον χαφιεδισμό<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Ic97UB9894g&hl=de&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/Ic97UB9894g&hl=de&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-63638295395533254202009-05-29T01:56:00.000-07:002009-05-29T01:57:11.194-07:00EscadaΗ Εσκάντα είναι μια αυτόνομη αντικαπιταλιστική κολλεκτίβα στην Ισπανία, μια χώρα με παράδοση στην λαϊκή αυτονομία αλλά και τον αναρχισμό. Με έντονες οικολογικές ευαισθησίες, η Εσκάντα οργανώνει σεμινάρια κατασκευής ανεμογεννήτριας και καλλιεργεί το δικό της κήπο. Δεκτοί γίνονται και επισκέπτες, αρκεί να έχουν όρεξη για δουλειά και αντοχή στην έλλειψη ανέσεων που φαντάζουν τριτοκοσμικές στην καταναλωτική συνείδηση όσων δεν έχουν ζήσει σε παρόμοιο χώρο.<br /><br />Η Εσκάντα (Escanda, που σημαίνει: συντονισμός) είναι μια διεθνής κολλεκτίβα στο μικρό αγροτικό χωριό Ρονζόν (Ronzon, τόσο μικρό που έχουμε μόλις δύο γείτονες) τέσσερα χιλιόμετρα έξω από τη κομόπολη Πόλα ντε Λένα της Αστώριας στην βόρεια Ισπανία μεταξύ της θάλασσας και των βουνών Καντάβρια, σε μια περιοχή με ωκαιάνιο κλίμα που έχει παράδωση στα ριζοσπαστικά πολιτικά κινήματα (όπως την επανάσταση των εργατών στα ορυχεία του 1934 που πότισε με αίμα ο Φράνκο αλλά και τη μετέπειτα ενεργή αντίσταση ενάντια στη δικτατωρία). Η Εσκάντα, με διαδυκτιακή παρουσία στη διεύθυνση www.escanda.org, είναι ένας χώρος για την επικοινωνία μεταξύ ομάδων και ανθρώπων, δικτύων και κινημάτων· ένας χώρος για τη πράξη και το πειραματισμό όσων θέλουν να ζουν μαζί, δίχως εμπορικές σχέσεις και με οριζόντιες δομές. Η κοινή μας καταγωγή είναι τα αντιεξουσιαστικά, αντικαπιταλιστικά λαϊκά κινήματα, με έμφαση στο περιβάλλον. Δουλεύουμε για την οικολογική και συνεργατική παραγωγή των τροφίμων και της ενέργειας που καταναλώνουμε. Ωστόσο, δεν αρνούμαστε τη σύγχρονη τεχνολογία που η επιστήμη έχει κάνει διαθέσιμη. Μας αρέσει και ο κινηματογράφος και τα ηχοσυστήματα όπως και τα σπιτικά φαγητά που φτιάχνουμε!<br /><br />Είναι μια βάση οπου οι άνθρωποι μπορούν να συναντιώνται για να μιλήσουν, να σχεδιάσουν κοινές δράσεις, να βρουν άλλους για να δουλέψουν σε κάτι κοινό ή να γνωριστούν. Είμαστε μέρος ενός παγκόσμιου κινήματος ενάντια στο καπιταλισμό και προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε το κοσμο πάνω σε θέματα ανανεώσιμων μορφών ενέργειας και κοινωνικής αλλαγής. Έχουμε οργανώσει αντικαπιταλιστικές ημερίδες, επικοινωνούμε με το κόσμο μέσα από ελεύθερα μέσα αντιπληροφόρησης (σ.τ.μ: βάζουν σύνδεσμο στο Indymedia), έχουμε πάρει μέρος σε δράσεις κοινωνικής ανυπακοής αλλά και σε άμεση δράση, και έχουμε παράγει αρκετές εκδόσεις...<br /><br />Παρόλο που υπάρχουμε ως Εσκάντα μόνο για 5 χρόνια, έχουμε ήδη αναπτύξει:<br /><br />Ανανεώσιμη καθαρή ενέργεια: Γράψαμε μια έρευνα πάνω στη χρήση ανανεώσιμων μορφών ενέργειας στο τόπο μας. Οργανώσαμε μια ημερίδα με θέμα “Ανανεώσιμη ενέργεια και κοινωνική αλλαγή”, και παραδίδουμε μαθήματα κατασκευής ανεμογεννήτριας. Επίσης προσπαθούμε να αναπτύξουμε τη χρήση ανανεώσιμων μορφών ενέργειας στη περιοχή μας.<br /><br />Λαϊκή εκπαίδευση: Οργανώσαμε μια διεθνής ημερίδα με θέμα τη λαϊκή εκπαίδευση, και κάνουμε δουλειά με τοπικά σχολεία και άλλες σχολές.<br /><br />Κήπος οικολογικής καλλιέργειας: Ο όμορφος κήπος που έχουμε μας δίνει το φαγητό μας, τα φαρμακευτικά μας βότανα, έναν ευχάριστο χώρο για βόλτα, και έναν τρόπο επαφής με την φύση και μάθησης. Έχουμε οργανώσει μαθήματα καλλιέργειας, και είμαστε μέρος του δικτύου 'Wwoof'.<br /><br />Διεθνής λαϊκή δικτύωση: Στην Εσκάντα γίνεται πάρα πολύ άτυπη δικτύωση ανάμεσα σε άτομα από διάφορους χώρους, όπως διάφορα πολιτικά δίκτυα και ομάδες όπως η Carbon Trade Watch, το Trapese και η Prol-position.<br /><br />Η πολιτική μας δράση βασίζεται στην ιδέα πως η κοινωνική αλλαγή θα έρθει από αυτοοργανωμένη λαϊκή πάλη ενάντια στην καταπίεση οποιασδήποτε μορφής. Θέλουμε η Εσκάντα να είναι ένας χώρος συνεχούς ζύμωσης, ανοικτός σε ανθρώπους από οπουδήποτε στο κόσμο, ένας χώρος οπου οργανώσεις και ακτιβιστές μπορούν να ανταλλάζουν εμπειρίες, γνώσεις, δεξιοτεχνείες, ιδέες και να μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο. Δεν βλέπουμε την Εσκάντα ως μια προσπάθεια απόδρασης από τη κοινωνία, αλλά ως ένα μέσο για να εμβαθύνουμε τη συμμετοχή μας σε παγκόσμια δίκτυα αλλυλεγγύης και αντίστασης. Μαθαίνουμε μαζί πως να μειώσουμε την εξάρτησή μας από τις αγορές και το κράτος, και το κάνουμε αυτό με οργανική καλλιέργεια, ανανεώσιμη ενέργεια, οικολογική διάχειρηση του δάσους, και αυτόνομες επικοινωνίες.<br /><br />Η Εσκάντα δεν είναι κατάληψη. Η γη πάνω στην οποία λειτουργεί ο χώρος μας ανήκει σε ένα ίδρυμα το οποίο ιδρύθηκε όταν δυο αδελφές που ήταν ιδιοκτήτριες γης στη περιοχή πέθαναν δίχως να αφήσουν απογόνους. Το ίδρυμα ελέγχεται από τον Δήμαρχο της κομόπολης Πόλα ντε Λένα, ηγέτες πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, και συμμετέχουν επίσης ένας αντιπρόσωπος των δασκάλων και ένας αντιπρόσωπος των γεωργών. Μας πήρε πάρα πολύ χρόνο και εξαιρετική προσπάθεια για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την εμπιστοσύνη τους και να τους πείσουμε να μας επιτρέψουν να χρησιμοποιήσουμε το χώρο αυτό για τις ιδέες μας. Η μακροπρόθεσμη επιτυχία της Εσκάντα εξαρτάται από τις καλές μας σχέσεις με την τοπική κοινωνία και από τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας.<br /><br />Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μας, θα βρείτε την διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μας και το τηλέφωνό μας στην εξής σελίδα: http://www.escanda.org/contacto.php<br /><br />Αν θέλετε να μας επισκευθείτε, μπορείτε να έρθετε εύκολα, αλλά θα πρέπει να μας το πείτε από πριν γιατί οι χώροι είναι μικροί και τα άτομα πολλά. Οι επισκέπτες δεν χρειάζεται να δώσουν χρήματα, μα υπάρχει στη κουζίνα ένα κουτί για προσφορές αν θέλετε να μας βοηθήσετε με τα διάφορα έξοδα. Κάθε βδομάδα υπάρχει και ένα διαφορετικό άτομο που δέχεται τους επισκέπτες, απαντά ερωτήσεις, και τους δείχνει τους χώρους μας. Ευελπιστούμε πως όσο μείνετε μαζί μας θα βγείτε έξω στο χωριό να γνωρίσετε τους χωρικούς και τους γείτονές μας. Το χτίσημο καλών σχέσεων με τη τοπική κοινωνία είναι βασικό μέρος της εργασίας μας στην Εσκάντα. Πρέπει να ξέρετε πως η ατομική σας συμπεριφορά θα έχει επιπτώσεις στις απόψεις που έχουν οι γεωργοί του χωριού για την Εσκάντα, κι έτσι θα ήταν καλό να φέρεστε λογικά και να χαμογελάτε, λέγοντας στο κόσμο πόσο ωραία είναι η Εσκάντα.<br /><br />Η Εσκάντα, πρέπει να ξέρετε, δεν είναι μέρος για τουρισμό. Εδώ γίνεται δουλειά, και προσπαθούμε κάθε μέρα να δουλεύουμε. Κάθε βδομάδα στη κουζίνα υπάρχει ένα χαρτί με δουλειές που πρέπει να γίνουν. Όλοι οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην Εσκάντα πρέπει να αναλαμβάνουν τρεις με τέσσερις εργασίες κάθε βδομάδα, και αυτό είναι το ελάχιστο. Αν δεν φτάνουν τα άτομα για όλες τις εργασίες, τότε ο καθένας πρέπει να αναλάβει περισσότερες δουλειές, μερικές από τις οποίες μπορεί να είναι: το μαγείρεμα, η καθαριότητα (και στις τουαλέτες), η ανακύκλωση, το μάζεμα αυγών από το κοτέτσι και η φροντίδα των πουλιών (κότες και χήνες), η φροντίδα και το πότισμα του κήπου καλλιέργειας, και άλλα πολλά! Επειδή όμως τα άτομα που έρχονται εδώ μπορεί να είναι απο πολύ διαφορετικούς ρυθμούς ζωής και ζώνες ώρας, με διαφορετικές ώρες ύπνου και ξυπνήματος, ο θόρυβος πρέπει να αποφεύγεται καθώς όλες τις ώρες μπορεί να υπάρχουν άτομα που κοιμούνται. Θα πρέπει επίσης να ξεχάσετε και τα όποια απομεινάρια καταναλωτισμού σας και τις ανέσεις σας. Κανείς εδώ στην Εσκάντα δεν υπηρετεί τους άλλους, κι έτσι μην περιμένετε άμεση τουριστικού τύπου εξυπηρέτηση αν κοπεί για λίγο η πρόσβαση στο διαδίκτυο, αν δεν υπάρχει ζεστό νερό ή και καθόλου νερό (το νερό της βρύσης της περιοχής δεν πίνεται, παίρνουμε νερό από μια πηγή και το βάζουμε σε ένα μεγάλο δοχείο, αν το βρείτε άδειο θα πρέπει εσείς να πάτε να το γεμίσετε από τη πηγή), αν δεν μπορείτε να βρείτε γάλα για το καφέ σας ή σοκολάτες. Υπάρχει ένα πλυντήριο ρούχων, μα δεν δουλεύει πάντα. Αν οι επισκέπτες είναι πολλοί, ίσως θα πρέπει να βάλετε μια σκηνή μπροστά από το χώρο μας για να κοιμώσαστε. Μπορεί να μην βρίσκετε που να παρκάρετε το αυτοκίνητό σας, αν έρθετε με αμάξι.<br /><br />Κάθε Πέμπτη απόγευμα έχουμε γενική συνέλευση. Συζητάμε θέματα της κολλεκτίβας αλλά και θέματα οικονομικής φύσεως. Αυτές οι συνελεύσεις είναι πολύ σημαντικές για την Εσκάντα, και οι διάφορες ομάδες επίσης ενημερώνουν η μία την άλλη για την έκβαση διάφορων δράσεων και εργασιών. Οι νέοι επισκέπτες έχουν δικαίωμα να παρευρεθούν για ορισμένο λόγο για να μας πουν τι προτίθονται να κάνουν στην Εσκάντα.<br /><br />Στο χώρο μας γενικά δεν καπνίζουμε τσιγάρα. Αν καπνίζετε, κάντε το έξω, εκτός κι αν όλοι οι παρευρισκόμενοι σε ένα δωμάτιο συμφωνούν (όπως για παράδειγμα στο δωμάτιο κινηματογράφου το βράδυ).<br /><br />Προσπαθούμε να τρώμε ότι καλλιεργούμε στο κήπο μας, αλλά αυτά δεν φτάνουν. Κάθε Παρασκευή πρωί πηγαίνουμε στη πόλη να αγοράσουμε μερικά τρόφιμα που δεν μπορούμε να φτιάξουμε, και κάθε εξάμηνο κάνουμε από μια μεγάλη παραγγελία βιολογικών τροφίμων. Γενικά παραγγέλνουμε σπόρους, ζυμαρικά, φασόλια, ξηρούς καρπούς. Ένας έμπορας κοντά στην Οβιέντο μας δίνει λίγο φαγητό δωρεάν. Ότι μένει από το φαγητό το κομποστοποιούμε και με τα αποφάγια επίσης αναζωογονούμε και το χώμα του κήπου μας.<br /><br />Για να επικοινωνήσετε μέσω τηλεφώνου κινητού η σταθερού όσο μένε στην Εσκάντα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια κάρτα διεθνών τηλεφωνικών κλήσεων των 5 ευρώ που μπορείτε να αγοράσετε όταν πάτε στην κομόπολη Πόλα ντε Λένα. Εσείς θα πρέπει να πληρώσετε για τα τηλεφωνήματά σας. Αν χρησιμοποιήτε πάρα πολύ το διαδίκτυο στην Εσκάντα, παρακαλούμε να μας βοήθησετε να πληρώσουμε και το λογαριασμό. Μόνο οι υπολογιστές στο χώρο των τηλεφώνων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πρόσβαση στο διαδίκτυο, οι άλλοι υπολογιστές στα γραφεία είναι μόνο για εργασίες που έχουν σχέση με τις δράσεις μας.<br /><br />Για να έρθετε θα πρέπει να μας το πείτε από πριν, γιατί οι χώροι είναι μικροί και τα διαθέσιμα αγαθά που έχουμε είναι πολύ λίγα και δεν θα έφταναν για πάρα πολλά άτομα. Δυο βδομάδες αφότου έχετε έρθει, θα σας ρωτήσουμε πόσο παραπάνω θέλετε να μείνετε, και τι προτίθεστε να κάνετε όσο είσαστε στην Εσκάντα. Ενώ εμείς συζητούμε και αποφασίζουμε σχετικά με την παραμονή σας, θα πρέπει να φύγετε από το δωμάτιο όπου γίνεται αυτή η συζήτηση. Αν τελικά αποφασίσετε να μείνετε για λίγους μήνες, ή ακόμα και να γίνετε μέλος της κολλεκτίβας, παρακαλούμε να το συζητήσετε με το άτομο που αναλαμβάνει να απαντά τις ερωτήσεις των επισκεπτών για να σας εξηγήσει τις σχετικές διαδικασίες.<br /><br /><br />Περισσότερες πληροφορίες για επισκέπτες μπορείτε να διαβάσετε (στα Αγγλικά) στο κείμενο http://www.escanda.org/downloads/guia_visitantes/visitors%20guide%20english.pdf (υπάρχει και στα Ισπανικά)<br /><br /><br /><br />www.escanda.org/Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7574106014094306369.post-66990067168054048872009-05-25T06:38:00.000-07:002009-05-25T06:43:13.852-07:00land and autonomy links updatesΞεκινήσα σήμερα την ανανέωση της λίστας των συνδέσμων του land and autonomy , με διάφορα sites , προσανατολισμένα στην ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή. Αν πιστεύεις πως έχεις κάποιο ενδιαφέρον λινκ ή κάποια νέα κατηγορία που πρέπει να μπεί επιπλέον , δεν έχεις παρά να μου γράψεις ένα σχόλιο κάτω από αυτό το ποστ.Autonome Birdhttp://www.blogger.com/profile/00339147286531836578noreply@blogger.com0