Σημειώσεις και σκέψεις με αφορμή την πρόσφατη εξέγερση στην Ελλάδα και το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης
Sunday, December 28, 2008
στις
3:26 AM
|
. Με αφορμή την δολοφονία του 15 χρονου μαθητή στα Εξάρχεια , ένα κύμα οργής ξέσπασε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Για περίπου 2 εβδομάδες κόσμος από τον αυτόνομο , εξεγερσιακό , αναρχικό , αντεξουσιαστικό , πολύμορφο αντικαπιταλιστικό χώρο καθώς και απλοί πολίτες , βρέθηκαν στον δρόμο , σε οδοφράγματα και συγκρούσεις με την αστυνομία. Ο καυτός δεκέμβρης στην Αθήνα και την υπόλοιπη χώρα θύμισε μέρες του 68 για κάποιους και για κάποιους άλλους επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις για το μέλλον. Η εξέγερση έγινε και αφορμή για να ξεκινήσει ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης σε ολόκληρο τον κόσμο , από την Αγγλία στις ΗΠΑ , στις Φιλιππίνες και στην Νέα Ζηλανδία δράσεις αλληλεγγύης , καταλήψεις σε πρεσβείες και προξενεία , έδωσαν νέα πνοή στο αυτόνομο , εξεγερσιακό χώρο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το κίνημα στην Ελλάδα δεν ξέσπασε μόνο ως αγανάκτηση για έναν φόνο από τους μηχανισμούς της κρατικής καταστολής. Οι αιτίες είναι πολύ περισσότερες , στην Ελλάδα της αυτοκρατορίας του 210υ αιώνα. Η κατάρρευση του ελληνικού καπιταλισμού και σε μεγάλο βαθμό των επεκτατικών του σχεδίων στα Βαλκάνια , η ανεργία και η επισφαλής εργασία ,η ακρίβεια , η αστυνομοκρατία και η πλήξη στις δυτικές μεταφορντικές κοινωνίες συνέθεσαν το εκρηκτικό μείγμα της εξέγερσης.
Αν και αυτή η εικόνα μόνο ως θετική μπορεί να χαρακτηριστεί , το ζήτημα της στρατηγικής του κινήματος παραμένει ένα κεντρικό πρόβλημα στην όλη συζήτηση. Η εμπειρία και από αυτόν τον πρόσφατο αναβρασμό δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν έχουμε σχέδιο. Μιλώντας για σχέδιο θέτουμε ανοιχτά προς συζήτηση και προβληματισμό , τι κοινωνία θέλουμε , πώς θα φτάσουμε σε αυτήν , τι κοινωνικές συμμαχίες πρέπει να χτίσουμε , ποια είναι η κοινωνική ανάλυση που έχουμε για την σημερινή πραγματικότητα.
Αν και αυτά είναι κάποια καίρια ερωτήματα για την στρατηγική του κινήματος δεν είναι αρκετά σε καμιά περίπτωση αν δεν κάνουμε και μια πλατιά αποτίμηση του κινήματος καθώς και στους συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί μέσα στην κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες.
Μερικά από τα σημεία που θα θέλαμε να συ μειώσουμε σε αυτό το μικρό άρθρο είναι το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης , η εξέγερση στην Αργεντινή και οι δράσεις του αυτόνομου κινήματος στην Ευρώπη.
Το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης παρόλο τις ιστορικές του αντιφάσεις έκλεισε έναν ιστορικό κύκλο για το κίνημα της αντικαπιταλιστική αμφισβήτησης. Για περισσότερα από 10 χρόνια μια πλατιά μάζα ακτιβιστών , αναρχικών ομάδων , καταλήψεων κλπ σε ολόκληρη την Ευρώπη πειραματίστηκαν σε νέες μορφές δράσης και οργάνωσης. Ως αποτέλεσμα έχουμε νέα εργαλεία και κάποιες περιστασιακές νίκες. Εργαλεία όπως το indymedia και η πλατιά δικτύωση αυτόνομων σέρβερς ή νίκες του αυτόνομου καταληψιακού κινήματος στην Δανία , Φιλανδία και Γαλλία είναι μερικά από τα θετικά αποτελέσματα.
Περνώντας όμως σε μια κριτική στάση στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε το χάσιμο χρόνου όπως πχ σύντροφοι να δουλεύουν πάνω από 2 χρόνια πολλές φορές για 2 μέρες διαδήλωσης σε συνόδους κορυφής χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα και κέρδη στο θέμα της στρατηγικής προσέγγισης. Ούτε βέβαια την αφομοίωση πολλών ομάδων και πρώην συντρόφων στα φόρουμ και σε κάθε λογής ΜΚΟ κλπ. Η αποριζοσπαστικοποίηση του κινήματος αποτέλεσε μια περιστασιακή νίκη της σοσιαλδημοκρατίας και των αφομοιωμένων από το σύστημα τάσεων. Δεν καταφέραμε να ξεδιπλώσουμε μια ριζοσπαστική πολιτική πρόταση μέσα στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης με πλειοψηφικούς όρους.
Από την άλλη πλευρά μόνο ως θετικά πρέπει να συμπεριλάβουμε τα αποτελέσματα της εξέγερσης στην Αργεντινή. Ένα πείραμα αυτοοργάνωσης , αυτονομίας και οριζόντιας πρακτικής μέσα στην κοινωνία για περισσότερα από 5 χρόνια (από το 2001 ίσως σε κάποια μέρη μέχρι και σήμερα). Η εξέγερση στην Αργεντινή δείχνει ξεκάθαρα πως και αν είναι εφικτή μια άλλη κοινωνική οργάνωση. Από τις συνελεύσεις στις γειτονιές και τις απαλλοτριώσεις μέχρι την αυτοδιαχείριση των εργοστασίων. Ήταν ξεκάθαρα μία απόπειρα στην πράξη για κοινωνική και πολιτική αυτονομία που θα μπορεί μια σοβαρή μελέτη να δώσει μαθήματα στον Ευρωπαϊκό κινηματικό χώρο.
Στην Ευρώπη αν και το κίνημα περιστασιακά υποχωρεί μιας και είναι εγκλωβισμένο σε φαύλους κύκλους , τα μηνύματα που έστειλαν οι Δανοί με το ungdomshuset , η ελληνική εξέγερση , τα γαλλικά προάστια κλπ .. είναι μία εικόνα για το τι μπορούμε να κάνουμε στο μέλλον. Το θέμα είναι πως πρέπει να χτίσουμε την ανάλογη στρατηγική αν θέλουμε να μιλήσουμε για συνολικές νίκες. Ας αναλογιστούμε όλοι πως οι κοινωνικές συμμαχίες και συσχετισμοί έχουν αλλάξει ριζικά , πρέπει να αλλάξουν και τα εργαλεία μας για την ανανέωση τυ πολιτικού μας λόγου και πράξης. Η λεγόμενη εργατική τάξη όχι μόνο έχει συντιρικοποιηθεί αλλά αντιδραστικοποιηθεί. Στην Ελλάδα για παράδειγμα αν υποθέσουμε ότι η αντιπροσώπευση της έγινε από κόμματα όπως το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ , αλλά περισσότερο η στάση της στις πρόσφατες κινητοποιήσεις μας δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα για την κίνηση της.
Από την άλλη η νέα βάρδια της επισφάλειας και του αναλώσιμου εργασιακού δυναμικού δεν είχε μόνο ενεργή δράση στις κινητοποιήσεις και την εξέγερση αλλά προσπάθησε να δώσει και έναν τόνο νίκης.Αυτό σίγουρα βάζει ξεκάθαρα το πρεκαριάτο μέσα στο επαναστατικό πρόταγμα και μάλιστα με σημαντικούς όρους και αιτίες που προέρχονται από τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.
Κλείνουμε αυτήν την ενότητα με λίγα λόγια για το κίνημα αλληλεγγύης στην Ελληνική εξέγερση. Σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο , το κίνημα αλληλεγγύης ήταν η αφορμή να ξεκινήσουν τοπικές διαδικασίες ριζοσπαστικοποίηση. Το κίνημα είχε αποτελεσματικότητα στον συντονισμό , ίσως αυτό είναι μια νέα καλή αρχή και στην συζήτηση για την στρατηγική.
Δεν θα θέλαμε να θέσουμε κάποιου είδους πολιτική γραμμή για τι θέλουμε σε στρατηγικό επίπεδο , κυρίως θέλουμε να ανοίξει η συζήτηση για νέες μορφές οργάνωσης , ξεπεράσματος της θεωρητικής φτώχειας. Θα θέλαμε επίσης να θέσουμε ανοιχτά την επιθυμία μας για μια ολοκληρωτική ρήξη με τον εργατισμό και τις παραδοσιακές ορθόδοξες τάσεις του εργατικού κινήματος.
Θέλουμε να υψώσουμε το βλέμμα κοιτώντας μπροστά σε μια εποχή που ο εσωτερικός εχθρός μας λέει να κοιτάμε πίσω, θέλουμε μία θεωρητική αναγέννηση σε μια εποχή που κάποιοι ακόμα μιλάνε για το 1936. Αν και οι σύντροφοι μας στην Ελλάδα μας έδωσαν πραγματικά μαθήματα για το πως γίνεται μια εξέγερση στον 21ο αιώνα στην Ευρώπη φρούριο , ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο επίπεδο να μιλάμε για συνολική νίκη. Ο αναρχικός ριζοσπαστισμός του σήμερα πρέπει να ανοίξει την συζήτηση με μια αντιδογματική συμπεριφορά αν θέλει να κερδίσει
Το κίνημα στην Ελλάδα δεν ξέσπασε μόνο ως αγανάκτηση για έναν φόνο από τους μηχανισμούς της κρατικής καταστολής. Οι αιτίες είναι πολύ περισσότερες , στην Ελλάδα της αυτοκρατορίας του 210υ αιώνα. Η κατάρρευση του ελληνικού καπιταλισμού και σε μεγάλο βαθμό των επεκτατικών του σχεδίων στα Βαλκάνια , η ανεργία και η επισφαλής εργασία ,η ακρίβεια , η αστυνομοκρατία και η πλήξη στις δυτικές μεταφορντικές κοινωνίες συνέθεσαν το εκρηκτικό μείγμα της εξέγερσης.
Αν και αυτή η εικόνα μόνο ως θετική μπορεί να χαρακτηριστεί , το ζήτημα της στρατηγικής του κινήματος παραμένει ένα κεντρικό πρόβλημα στην όλη συζήτηση. Η εμπειρία και από αυτόν τον πρόσφατο αναβρασμό δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν έχουμε σχέδιο. Μιλώντας για σχέδιο θέτουμε ανοιχτά προς συζήτηση και προβληματισμό , τι κοινωνία θέλουμε , πώς θα φτάσουμε σε αυτήν , τι κοινωνικές συμμαχίες πρέπει να χτίσουμε , ποια είναι η κοινωνική ανάλυση που έχουμε για την σημερινή πραγματικότητα.
Αν και αυτά είναι κάποια καίρια ερωτήματα για την στρατηγική του κινήματος δεν είναι αρκετά σε καμιά περίπτωση αν δεν κάνουμε και μια πλατιά αποτίμηση του κινήματος καθώς και στους συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί μέσα στην κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες.
Μερικά από τα σημεία που θα θέλαμε να συ μειώσουμε σε αυτό το μικρό άρθρο είναι το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης , η εξέγερση στην Αργεντινή και οι δράσεις του αυτόνομου κινήματος στην Ευρώπη.
Το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης παρόλο τις ιστορικές του αντιφάσεις έκλεισε έναν ιστορικό κύκλο για το κίνημα της αντικαπιταλιστική αμφισβήτησης. Για περισσότερα από 10 χρόνια μια πλατιά μάζα ακτιβιστών , αναρχικών ομάδων , καταλήψεων κλπ σε ολόκληρη την Ευρώπη πειραματίστηκαν σε νέες μορφές δράσης και οργάνωσης. Ως αποτέλεσμα έχουμε νέα εργαλεία και κάποιες περιστασιακές νίκες. Εργαλεία όπως το indymedia και η πλατιά δικτύωση αυτόνομων σέρβερς ή νίκες του αυτόνομου καταληψιακού κινήματος στην Δανία , Φιλανδία και Γαλλία είναι μερικά από τα θετικά αποτελέσματα.
Περνώντας όμως σε μια κριτική στάση στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε το χάσιμο χρόνου όπως πχ σύντροφοι να δουλεύουν πάνω από 2 χρόνια πολλές φορές για 2 μέρες διαδήλωσης σε συνόδους κορυφής χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα και κέρδη στο θέμα της στρατηγικής προσέγγισης. Ούτε βέβαια την αφομοίωση πολλών ομάδων και πρώην συντρόφων στα φόρουμ και σε κάθε λογής ΜΚΟ κλπ. Η αποριζοσπαστικοποίηση του κινήματος αποτέλεσε μια περιστασιακή νίκη της σοσιαλδημοκρατίας και των αφομοιωμένων από το σύστημα τάσεων. Δεν καταφέραμε να ξεδιπλώσουμε μια ριζοσπαστική πολιτική πρόταση μέσα στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης με πλειοψηφικούς όρους.
Από την άλλη πλευρά μόνο ως θετικά πρέπει να συμπεριλάβουμε τα αποτελέσματα της εξέγερσης στην Αργεντινή. Ένα πείραμα αυτοοργάνωσης , αυτονομίας και οριζόντιας πρακτικής μέσα στην κοινωνία για περισσότερα από 5 χρόνια (από το 2001 ίσως σε κάποια μέρη μέχρι και σήμερα). Η εξέγερση στην Αργεντινή δείχνει ξεκάθαρα πως και αν είναι εφικτή μια άλλη κοινωνική οργάνωση. Από τις συνελεύσεις στις γειτονιές και τις απαλλοτριώσεις μέχρι την αυτοδιαχείριση των εργοστασίων. Ήταν ξεκάθαρα μία απόπειρα στην πράξη για κοινωνική και πολιτική αυτονομία που θα μπορεί μια σοβαρή μελέτη να δώσει μαθήματα στον Ευρωπαϊκό κινηματικό χώρο.
Στην Ευρώπη αν και το κίνημα περιστασιακά υποχωρεί μιας και είναι εγκλωβισμένο σε φαύλους κύκλους , τα μηνύματα που έστειλαν οι Δανοί με το ungdomshuset , η ελληνική εξέγερση , τα γαλλικά προάστια κλπ .. είναι μία εικόνα για το τι μπορούμε να κάνουμε στο μέλλον. Το θέμα είναι πως πρέπει να χτίσουμε την ανάλογη στρατηγική αν θέλουμε να μιλήσουμε για συνολικές νίκες. Ας αναλογιστούμε όλοι πως οι κοινωνικές συμμαχίες και συσχετισμοί έχουν αλλάξει ριζικά , πρέπει να αλλάξουν και τα εργαλεία μας για την ανανέωση τυ πολιτικού μας λόγου και πράξης. Η λεγόμενη εργατική τάξη όχι μόνο έχει συντιρικοποιηθεί αλλά αντιδραστικοποιηθεί. Στην Ελλάδα για παράδειγμα αν υποθέσουμε ότι η αντιπροσώπευση της έγινε από κόμματα όπως το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ , αλλά περισσότερο η στάση της στις πρόσφατες κινητοποιήσεις μας δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα για την κίνηση της.
Από την άλλη η νέα βάρδια της επισφάλειας και του αναλώσιμου εργασιακού δυναμικού δεν είχε μόνο ενεργή δράση στις κινητοποιήσεις και την εξέγερση αλλά προσπάθησε να δώσει και έναν τόνο νίκης.Αυτό σίγουρα βάζει ξεκάθαρα το πρεκαριάτο μέσα στο επαναστατικό πρόταγμα και μάλιστα με σημαντικούς όρους και αιτίες που προέρχονται από τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.
Κλείνουμε αυτήν την ενότητα με λίγα λόγια για το κίνημα αλληλεγγύης στην Ελληνική εξέγερση. Σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο , το κίνημα αλληλεγγύης ήταν η αφορμή να ξεκινήσουν τοπικές διαδικασίες ριζοσπαστικοποίηση. Το κίνημα είχε αποτελεσματικότητα στον συντονισμό , ίσως αυτό είναι μια νέα καλή αρχή και στην συζήτηση για την στρατηγική.
Δεν θα θέλαμε να θέσουμε κάποιου είδους πολιτική γραμμή για τι θέλουμε σε στρατηγικό επίπεδο , κυρίως θέλουμε να ανοίξει η συζήτηση για νέες μορφές οργάνωσης , ξεπεράσματος της θεωρητικής φτώχειας. Θα θέλαμε επίσης να θέσουμε ανοιχτά την επιθυμία μας για μια ολοκληρωτική ρήξη με τον εργατισμό και τις παραδοσιακές ορθόδοξες τάσεις του εργατικού κινήματος.
Θέλουμε να υψώσουμε το βλέμμα κοιτώντας μπροστά σε μια εποχή που ο εσωτερικός εχθρός μας λέει να κοιτάμε πίσω, θέλουμε μία θεωρητική αναγέννηση σε μια εποχή που κάποιοι ακόμα μιλάνε για το 1936. Αν και οι σύντροφοι μας στην Ελλάδα μας έδωσαν πραγματικά μαθήματα για το πως γίνεται μια εξέγερση στον 21ο αιώνα στην Ευρώπη φρούριο , ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο επίπεδο να μιλάμε για συνολική νίκη. Ο αναρχικός ριζοσπαστισμός του σήμερα πρέπει να ανοίξει την συζήτηση με μια αντιδογματική συμπεριφορά αν θέλει να κερδίσει
Αναρτήθηκε από
Autonome Bird
Ετικέτες
διάφορα άρθρα,
εξέγερση
0 σχόλια:
Post a Comment