Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η αντι εθνικιστική διαδήλωση την μέρα εορτασμού του "έθνους" ,στο Βερολίνο στις 23 Μάη ύστερα από κάλεσμα αντιφασιστικών ομάδων .Για ακόμα μια φορά ανοίγονται ερωτήματα για το που βαδίζουμε ως κοινωνία και ως αντιφασιστικό κίνημα. Η διαδήλωση όπως ήταν αναμενόμενο χτυπήθηκε άγρια και προκλητικά από τις δυνάμεις καταστολής , χωρίς κάποιους ιδιαίτερους λόγους και αφορμές. Αυτό φανερώνει για μια ακόμα φορά ότι η ταχτική που ξεδιπλώνετε στην Ευρώπη , είναι αυτή της θριαμβευτικής επιστροφής της πολιτικής της κυριαρχίας στον εθνικισμό - ενίσχυση του εθνικού φρονήματος - επιστροφή στο έθνος κράτος , με άλλα λόγια παραδοσιακές συνταγές με τα ανάλογα αποτελέσματα στο παρελθόν. Όλα αυτά βέβαια πάνε πακέτο με την συνολική άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη Φρούριο , αλλά και με την "αντιιμπεριαλιστική" στροφή της αριστεράς? και τον αφανισμό της
Ο ιός του ρατσισμού και της ξενοφοβίας έπληξε και την περιοχή μας. Νέα παιδιά και έφηβοι από την περιοχή της Σκάλας Λακωνίας στις 22-4 επιτέθηκαν σε Πακιστανούς μετανάστες που εργάζονται στις αγροτικές καλλιέργειες της περιοχής, ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες και αμείβονται στην κυριολεξία με ένα κομμάτι ψωμί.
Το κρούσμα αυτό δυστυχώς δεν είναι μεμονωμένο. Αποτελεί κρίκο μιας μακράς αλυσίδας επιθέσεων –συχνά δολοφονικών- ενάντια σε μετανάστες από πολίτες αλλά και αστυνομικούς σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα όσο και στις αγροτικές περιοχές.
Καταδικάζουμε απερίφραστα κάθε τέτοια ενέργεια, θεωρώντας το ρατσισμό έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς των εργαζομένων και των νέων, ένα από τα μεγαλύτερα όπλα που διαθέτουν οι κρατούντες για να διασπούν τους εργαζόμενους και να ψαλιδίζουν τους μισθούς και τα δικαιώματά τους.
Δεν ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι οι οικονομικοί μετανάστες είναι άνθρωποι όπως κι εμείς, με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ανάγκες, που ήρθαν εδώ αναζητώντας μια καλύτερη ζωή όπως πριν μερικές δεκαετίες οι Έλληνες μετανάστες βρέθηκαν στη Γερμανία, στην Αμερική ή στην Αυστραλία και το Βέλγιο.
Δεν ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι η εργασία τους στηρίζει ουσιαστικά πολλούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας και ειδικά της αγροτικής παραγωγής, κι ότι χωρίς αυτούς και τα φτηνά τους μεροκάματα δεν θα μαζευόντουσαν τα αγροτικά προϊόντα, δεν θα είχαν γίνει τα έργα των ολυμπιακών αγώνων ούτε θα χτίζονταν οικοδομές.
Δεν ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία έστρωνε πάντα το δρόμο για το «αβγό του φιδιού», το φασισμό και το αυταρχικό χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ενώ αντίθετα η αλληλεγγύη, η ενότητα ντόπιων και ξένων εργαζομένων, ο σεβασμός των διαφορετικών πολιτισμών αποτελούσαν πανίσχυρο όπλο τους στον αγώνα για καλύτερη ζωή, μεγαλύτερα μεροκάματα, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
Γι’ αυτό:
Καταδικάζουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο κάθε εκδήλωση ρατσισμού και κάθε μορφή βίας ενάντια στους μετανάστες.
Δηλώνουμε αντίθετοι σε κάθε λογική που αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως «μιάσματα» και «παιδιά ενός κατώτερου θεού».
Ζητάμε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης (κατοικίας, υγιεινής κ.λπ.), ανθρώπινα μεροκάματα για τους μετανάστες, πλήρη ασφάλιση και δημόσια δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Τασσόμαστε ενάντια σε κάθε ρατσιστική διάκριση και θεωρούμε σωστό να υπάρχουν ίσα δικαιώματα εργασιακά, κοινωνικά, πολιτικά μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών.
Στην περιοχή της Σκάλας Λακωνίας , μια μικρή αγροτική κωμόπολη της νότιας Πελοποννήσου , τις τελευταίες 2 μέρες έχει συμβεί κάτι αρκετά ανησυχητικό , όπου δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μείνει αναπάντητο.
Προχτές το βράδυ γύρω στις 12 μια ομάδα 10 περίπου νεαρών ατόμων προπηλάκισαν έναν άντρα Ρουμανικής καταγωγής. Έτυχε δύο σύντροφοι να περνούν τυχαία μπροστά στο περιστατικό όπου και τους ζητήσαν τον λόγο. Αυτοί απάντησαν επιθετικά και ξεκίνησε λογομαχία. Εκείνη την στιγμή κατέφθασε και ένα περιπολικό της αστυνομίας όπου κατά περίεργο τρόπο δεν είπε κουβέντα για το περιστατικό , απλά αποφάσισε να προσάγει τους συντρόφους στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων. Την επόμενη μέρα (21-4) , γύρω στις 12 , η ιστορία παίρνει ακόμα πιο επικίνδυνες διαστάσεις. Ομάδα περίπου 20 νεαρών ατόμων (16 με 20 χρόνων) βγαίνει από δύο κεντρικές καφετέριες της Πόλης και κατευθύνεται προς έναν πρόχειρο καταυλισμό που έχουν στήσει εργάτες που δουλεύουν στα πορτοκάλια , Πακιστανικής καταγωγής. Οι εργάτες αυτοί ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες και με τα πιο χαμηλά μεροκάματα. Η ομάδα των νεαρών ξεκίνησε να πετάει πέτρες ευθυνδιάζοντας τους ανθρώπους όπου κοιμόντουσαν. Μάλιστα ένας από τους Πακιστανούς τραυματίστηκε , όταν ένας από τους νεαρούς τον χτύπησε , σπάζοντας ένα σκουπόξυλο επάνω του. Οι Πακιστανοί προσπάθησαν να αντιδράσουν , βγαίνοντας και αυτοί οπλισμένοι ψάχνοντας τους δράστες όπου φυσικά είχαν γίνει άφαντοι , όπως βέβαια άφαντη ήταν και η ελληνική αστυνομία καλύπτοντας τα φασιστοειδή. Ο ρατσισμός θα πρέπει να καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται ειδικά όταν έχει την κάλυψη του κράτους και των δυνάμεων καταστολής. Ως πολίτες θα πρέπει να μην επιτρέπουμε παρόμοια περιστατικά όπου ντροπιάζουν συνολικά το ανθρώπινο είδος. Οι οικονομικοί μετανάστες στα νότια σύνορα της Ευρώπης φρούριο θυσιάζονται στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους , έχοντας την συναίνεση του "Έλληνα Πατριώτη" και "νοικοκυραίου". Το συγκεκριμένο περιστατικό ενάντια στους μετανάστες , σε καμία περίπτωση δεν είναι μεμονωμένο. Αυτοί που χτυπούν μετανάστες είναι οι ίδιοι που κάνουν επιθέσεις σε συναγωγές στο Βόλο , απειλούν το πανεπιστημιακό άσυλο , κάνουν επίθεση στην κούνεβα και φυλακίζουν τους εξεγερμένους του Δεκέμβρη.
Αυτή η μικρή ανακοίνωση αποτελεί μια πρώτη πρόχειρη απόπειρα προσέγγισης του θέματος. Σήμερα το απόγευμα ύστερα από πρωτοβουλία συντρόφων του ευρύτερου αντιφασιστικού αυτόνομου χώρου και της άκρας αριστεράς αποφασίσαμε να συναντηθούμε για να αποφασίσουμε παραπέρα για το πως θα δράσουμε. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, να μην μείνουν αναπάντητες οι προκλήσεις των φασιστών
Ανακοίνωση της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας, του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης και του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα (όλα Θεσσαλονίκης) για την επίθεση στο Στέκι Μεταναστών
Image scaled down
Το βράδυ της Τρίτης 24/2, γύρω στις 10 και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ανοιχτή εκδήλωση του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης με θέμα τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα στο Στέκι Μεταναστών στην Αθήνα, στα Εξάρχεια, άγνωστος πέταξε μια χειροβομβίδα και κατόπιν εξαφανίστηκε. Όσοι βρίσκονταν στο εσωτερικό της αίθουσας, ακούσαν ένα χτύπημα στο παράθυρο και αμέσως μετά μια ισχυρή έκρηξη. Ο δράστης προσπάθησε να πετάξει τη χειροβομβίδα μέσα στην αίθουσα όπου πραγματοποιόταν η εκδήλωση σπάζοντας το τζάμι.
Ευτυχώς, το τζάμι δεν έσπασε με αποτέλεσμα η χειροβομβίδα να πέσει στο παρτέρι πουβρισκόταν κάτω από το παράθυρο και να εκραγεί προκαλώντας μόνο υλικές ζημιές, σε αντίθεση με την προφανή και σαφέστατη πρόθεση του δράστη να προκαλέσει μακελειό..
Θεωρούμε ότι η δολοφονική επίθεση της 24ης Φεβρουαρίου δεν στρέφεται μόνο κατά του Στεκιού Μεταναστών, του Δικτύου, του Συνδέσμου Αντιρρησιών και των άλλων κινηματικών συλλογικοτήτων που λειτουργούν στο κτίριο της Τσαμαδού 13.
Με «σιδηρού βραχίονα» τις φασιστικές παρακρατικές συμμορίες, το κράτος και το πολιτικό σύστημα, η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, η πλειονότητα των ΜΜΕ και οι ποικίλοι θιασώτες «του νόμου και της τάξης» προσπαθούν να συκοφαντήσουν, να εκφοβίσουν και να καταστείλουν το κίνημα που βγαίνει από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ένα κίνημα μαζικό, μαχητικό και πολύμορφο, που διαχέεται στους εργαζόμενους, τους «απασχολήσιμους» και τη νεολαία, ντόπια και μεταναστευτική, ένα κίνημα που στέκεται όρθιο απέναντι στα ΜΑΤ και τα χημικά, πραγματοποιεί δεκάδες καταλήψεις και παρεμβάσεις αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Επιμένουμε ότι η κρατική και φασιστική τρομοκρατία πηγαίνουν χέρι χέρι, ότι συναντιούνται στους παρακρατικούς μηχανισμούς και κέντρα. Γι’ αυτό η ατιμωρησία των αστυνομικών της «ζαρντινιέρας», η στυγνή δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι τόνοι χημικών στους διαδηλωτές του Δεκέμβρη, αλλά και στους αγωνιζόμενους Κρητικούς αγρότες, οι δολοφονικές καταδιώξεις μεταναστών από αστυνομικούς στο Τμήμα Αλλοδαπών της Π. Ράλλη αλλά και στο Αιγαίο και τον Έβρο, η αστυνομική βαρβαρότητα απέναντι στους κατοίκους της Λευκίμμης στην Κέρκυρα, οι συνεχιζόμενες προφυλακίσεις πολλών διαδηλωτών της εξέγερσης και η δίωξη ορισμένων από αυτούς με τον τρομονόμο πάνε χέρι χέρι με τη δολοφονική επίθεση του Χρυσαυγίτη Περίανδρου κατά του αγωνιστή Δημήτρη Κουσουρή και των συντρόφων του, τις αλλεπάλληλες φασιστικές επιθέσεις σε μετανάστες, αριστερούς και αναρχικούς, στέκια και καταλήψεις, τη μαφιόζικη δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα, τη συνεχή κοινή δράση αστυνομικών και φασιστών. Γι’ αυτό οι ποικίλοι κρατικοί αξιωματούχοι και τηλεεισαγγελείς ουρλιάζουν για το πανεπιστημιακό άσυλο και τη «διάλυση του κράτους», για την «τρομοκρατία των Εξαρχείων» και την «ασφάλεια των πολιτών», αλλά σιωπούν για τη λεηλασία των ζωών μας, την εργοδοτική ασυδοσία, την κρατική καταστολή και τη φασιστική παρακρατική τρομοκρατία.
Αυτοί που ευθύνονται για την κρίση, τις απολύσεις, την ακρίβεια, την ανεργία και το δουλεμπόριο εργαζομένων δεν μπορούν να μιλούν για «ασφάλεια» και «πλιάτσικο», είναι τρομοκράτες και δολοφόνοι.
Δηλώνουμε ότι ο αγώνας μας ενάντια στην κρατική, κυβερνητική και φασιστική τρομοκρατία συνεχίζεται και δυναμώνει. Με μαζικούς, ενωτικούς και μαχητικούς αγώνες αντιτασσόμαστε στο σύστημα της βαρβαρότητας, διεκδικούμε μια ζωή που να μας αξίζει.
Σχεδόν έντεκα χρόνια από την ημέρα που λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του, ο Δ. Κουσουρής βρέθηκε χθες για δεύτερη φορά δίπλα στον Αντ. Ανδρουτσόπουλο, γνωστό και ως «Περίανδρο», τον άνθρωπο που πρωτόδικα καταδικάστηκε σε κάθειρξη 21 ετών για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του, αλλά και δύο φίλων του.
Τον άκουσε μάλιστα, κατά την έναρξη της διαδικασίας στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο, να λέει: «Αρνούμαι παντελώς κάθε κατηγορία και δηλώνω ευθαρσώς ότι είμαι αθώος. Βρέθηκα στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων δύο ώρες νωρίτερα, όχι όμως στον συγκεκριμένο χώρο. Ουδεμία ανάμιξη έχω με τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι».
Ολα ξεκίνησαν στις 16 Ιουνίου 1998, όταν στον ίδιο τόπο συνέπεσαν δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις. Στη μία συμμετείχαν περισσότεροι από 100 εκπαιδευτικοί και φοιτητές που συμπαραστέκονταν στους διαδηλωτές, οι οποίοι είχαν συλληφθεί για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις. Από την άλλη, μια ομάδα περίπου δέκα μελών της «Χρυσής Αυγής», που είχε σπεύσει προς συμπαράσταση ομοϊδεατών τους, οι οποίοι επρόκειτο να δικαστούν.
Το μεσημέρι οι Δ. Κουσουρής, Ηλ. Φωτιάδης -τότε φοιτητές- και Ιωάν. Καραμπατσόλης, αδιόριστος καθηγητής, κάθισαν για καφέ απέναντι από τα δικαστήρια. Τότε, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, «τα μέλη της "Χρυσής Αυγής", μόλις τους εντόπισαν κρατώντας από ένα ρόπαλο ο καθένας, προχωρώντας ο ένας πίσω από τον άλλον με ταχύτατο βήμα, επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, χτυπώντας τους με πρωτοφανή αγριότητα και βιαιότητα κυρίως στο κεφάλι. Η επίθεση των περισσότερων εντοπίστηκε στον Δ. Κουσουρή, ο οποίος δέχτηκε ισχυρότατα χτυπήματα και δεν μπόρεσε να αντιδράσει καθόλου. Απομακρύνθηκαν από αυτόν μόνο όταν πίστεψαν ότι τον είχαν αποτελειώσει». Αργότερα, ο Δ. Κουσουρής αναγνώρισε από φωτογραφία, που δημοσίευσε η «Ε»τον Αντ. Ανδρουτσόπουλο, στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» ως τον αρχηγό της ομάδας των ροπαλοφόρων.
Από τις πρώτες πρωινές ώρες, η αίθουσα του δικαστηρίου και ο χώρος έξω από αυτή είχε γεμίσει από φίλους και συναδέλφους των τριών θυμάτων, ενώ μπορούσε κανείς να διακρίνει -λόγω εμφάνισης- κάποια μέλη της «Χρυσής Αυγής».
Πρώτος κατέθεσε ο Δ. Κουσουρής, ο οποίος εξαιτίας των σοβαρών τραυμάτων στο κεφάλι είχε νοσηλευτεί για έναν μήνα στην Εντατική. Αν και δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει ποιοι τον χτύπησαν, καθώς όπως υποστήριξε «με το πρώτο χτύπημα έχασα τις αισθήσεις μου», είπε ότι είδε ανθρώπους οπλισμένους και παρατεταγμένους σε φάλαγγα, ανάμεσά τους και τον κατηγορούμενο. «Ηταν ο αρχηγός της ομάδας που μας χτύπησε. Μας έδειξε και είπε "Αυτοί είναι"! Ηταν η υπόδειξη για να μας χτυπήσουν».
Στο «ψυχρό και παγερό βλέμμα του κατηγορουμένου» αναφέρθηκε ο Ιωάν. Καραμπατσόλης, αναγνωρίζοντάς τον ως έναν από αυτούς που χτυπούσαν τον ήδη αιμόφυρτο φοιτητή. «Περικύκλωσαν τον Κουσουρή και τον χτύπαγαν με ξύλα. Πήρα μια καρέκλα και την πέταξα για να τους αποσπάσω την προσοχή. Τότε, μέσα από τον κύκλο, βγήκε ο κατηγορούμενος κρατώντας ένα ξύλο και με έβρισε. Αρχισα να τρέχω, αλλά με πρόλαβαν και με χτύπησαν. Εβαλα τα χέρια στο κεφάλι μου, για να προστατευτώ και δεν κατάφερα να δω ποιοι ήταν», κατέθεσε.
Οσο για τον Ηλ. Φωτιάδη, υποστήριξε ότι «με χτύπησαν στο κεφάλι, αλλά πρόλαβα να τρέξω. Δεν θυμάμαι το πρόσωπο του Ανδρουτσόπουλου, μόνο έναν με ανοιχτή μπλούζα και τον σωματότυπό του».
Το Σάββατο 14 πάνω από 4000 αντιφασίστες/ριες διαδήλωσαν στη Δρέσδη ενάντια σε πορεία που διοργανώνουν κάθε χρόνο Γερμανοί νεοναζί την μέρα του βομβαρδισμού της πόλης από τους Άγγλους και τους Αμερικάνους. Η πορεία με κεντρικό σύνθημα no pasaran κατευθύνθηκε προς την πορεία των νεοναζί με σκοπό να μπλοκάρει το δρομολόγιο της άλλα εμποδίστηκε από τα μπλόκα των μπάτσων ενώ στο τέλος της πορείας πετάχτηκαν αρκετές πέτρες και μπουκάλια στους μπάτσους και καταστράφηκαν κάποια αστυνομικά βανάκια.
Παράλληλα έγινε και συγκέντρωση-πορεία με συμμετοχή περίπου 8000 ατόμων που είχε καλεστεί από την αριστερά,τους πράσινους και επιτροπές κατοίκων,οι οποιοι φέτος επέλεξαν να μην εμποδίσουν με κάποιο τρόπο την πορεία των νεοναζί.
Η Δρέσδη είναι ένα από τα προπύργια των νεοναζί στην πρώην ανατολική γερμάνια,όπου οι επιθέσεις σε μετανάστες,αριστερούς και αυτόνομους είναι σχεδόν καθημερινές.
Μέτα το τέλος της πορείας,νεοναζι επιτέθηκαν σε λεωφορείο με αριστερούς και μέλη συνδικάτων που γύριζαν από την Δρέσδη,όταν οι τελευταίοι σταμάτησαν σε μαγαζί στην εθνική οδο.Οι νεοναζί τραυμάτισαν δυο άτομα που δεν πρόλαβαν να απομακρυνθούν από το χώρο.
Σε παρωδία εξελίσεται η εκδίκαση της υπόθεσης του γεροναζιστή Κ. Πλεύρη που βρίσκεται κατηγορούμενος για το εγκληματικό άθλιο βιβλίο του «Εβραίοι: Όλη η αλήθεια», το οποίο έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα ανεκτά όρια. Είναι προφανές πως η υπόθεση (που τώρα βρίσκεται στο εφετείο) οδηγείται προς παραγραφή, μετά από τη χρήση των νομικών τεχνασμάτων που έκαναν ο κατηγορούμενος Κ. Πλεύρης μαζί με τον γιο του, βουλευτή-δικηγόρο-καταδρομέα Θ. Πλεύρη.
Με την κλασσική ύπουλη, φασιστική, δήθεν δημοκρατική, υποσκάπτουσα τακτική «κινούμαστε σε νόμιμα πλαίσια» και με ατάκες του στυλ «απαγορεύεται να είναι κανείς ναζί;(!!!)», ο νοσταλγός του Χίτλερ προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα γεγραμμένα του βιβλίου του. Δυστυχώς για αυτούς βέβαια, ακόμα και η παρούσα νομοθεσία προσβάλεται τόσο από το βιβλίο όσο και από τα λεγόμενα των ιδίων και πιο συγκεκριμένα ο αντιρατσιστικός νόμος 927/1979, όπως τροποποιήθηκε από τον νόμο 1419/1984.
Μακάρι να υπήρχε δυνατότητα να δωθεί χώρος ελευθερίας λόγου ακόμα και σε λόγους μίσους, αλλά η ιστορία διδάσκει πως αυτό είναι κάτι παραπάνω από επικίνδυνο. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ελευθερίας λόγου στις εκκλήσεις δηλωμένων φασιστών για αφανισμό ενός ολόκληρου λαού. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ελευθερίας λόγου, σε όσους θέλουν να αφαιρέσουν από άλλους το δικαίωμα στο λόγο - πόσο μάλλον το δικαίωμα στη ζωή. Για την απελευθέρωση των ανθρώπινων και μη ζώων, καμία ανοχή στους φασίστες.
«Δηλώ εξ αρχής, ότι είμαι ναζί, φασίστας, ρατσιστής, αντιδημοκράτης, αντισημίτης».
«Ετσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα».
Κ. Πλεύρης
«O μόνος τρόπος που θα μπορουσάμε να είχαμε σταματηθεί, ήταν αν οι εχθροί μας μας είχαν τσακίσει στους δρόμους από την πρώτη μέρα».
Μετά από κάλεσμα της αντιφασιστικής δράσης στην Βουδαπέστη , θα πραματοποιηθεί αντιφαστική διαδήλωση στην Πόλη ως απάντηση στις days of honor μια γιορτή μίσους που οργανώνουν οι νεοναζι κάθε χρόνο στην πόλη. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν διάφορες αντιφασιστικές ομάδες τις Ευρώπης όπου ήδη δήλωσαν συμμετοχή περισσότερες πληροφορίες στο afafi.wordpress.com και στο balkans.puscii.nl
Κάθε χρόνο στην Βουδαπέστη νεοναζί από ολόκληρη την Ευρώπη κυρίως από το διεθνές δίκτυο μίσους blood and honnor καλούν σε συγκέντρωση , διαδήλωση σε ένα από τα τουριστικά πλέον μνημεία της πόλης (κάστρο). Οι ναζί εκεί γιορτάζουν την ”ηρωϊκή” έξοδο των μακελάριδων του γερμανικού και ουγκαρικού στρατού από το κάστρο. Οι περισσότεροι από αυτούς σκοτώθηκαν από τον σοβιετικό στρατό. Φέτος ακόμα πιο οργανωμένα ο αντιφασιστικός χώρος της πόλης καλεί σε αντι συγκέντρωση ενάντια στους ναζί. Περισσότερα στα αγγλικά μπορείτε να δείτε εδώ
*αυτό είναι ένα αρκετά αξιόλογο κείμενο από την ομάδα terminal119 για την δίκη Πλεύρη , αν και λίγο πιο παλιό είναι αρκετά επίκαιρο*
Εκείνοι που απουσίασαν επιδεικτικά από τις δίκες εναντίον του Πλεύρη έπρεπε, έστω και 8 μήνες μετά, να δικαιολογήσουν την απουσία τους – έστω για κάποιους οπαδούς τους που άρχισαν να αμφισβητούν το αντιφασιστικό τους έργο.
Από την πλευρά μας είχαμε γράψει τα εξής το Νοέμβρη του 2007: «Έστω και στο 1% να πίστευαν τα συνθήματα τους, όπως το “Κάτω τα ξερά σας από τους μετανάστες” και άλλα τέτοια, θα τα είχαν πραγματώσει. Η δική μας εμπειρία θα μας υποχρέωνε να απαιτήσουμε από τους ίδιους να αλλάξουν το όνομά τους, antifa, άμεσα και χωρίς χρονοτριβές. Ούτε ένας από δαύτους, ενώ ήταν γνωστό το ότι θα υπάρξει δίκη στις 5 Σεπτέμβρη, δεν εμφανίστηκε στα δικαστήρια και για άλλη μια φορά αποδείχθηκε η ελληνικότητα του πράγματος (ένας δήθεν αντιφασισμός που συναινεί στον αντισημιτισμό). Ελάχιστοι Έλληνες ειδοποίησαν πως θα εμφανιστούν ή εμφανίστηκαν στη δίκη. Από την άλλη όσοι ένιωθαν μια ιστορική αγωνία, συμμερίζονταν ένα άγχος επιβίωσης, όπως κάποιοι μετανάστες, εκδήλωναν το ενδιαφέρον τους για την παρουσία τους σε αυτή τη δίκη. Προφανώς δεν οφείλεται στην καλοκαιρινή ραστώνη η απουσία τους, όπως μας είπαν σύντροφοι, αλλά στην έλλειψη συνέπειας και πραγματικής αντιφασιστικής δράσης και λόγου».
Και από ότι φάνηκε καθόλου άδικο δεν είχαμε… Το πρόβλημα, όμως, παρέμεινε… Η antifa – και το πολιτικό μαγαζί που την δημιούργησε – συνεχίζουν να καπηλεύονται το όνομα ασκώντας πλέον ανοιχτά και αντισημιτική προπαγάνδα. Η αλήθεια είναι ότι, μετά από εκείνη την κριτική που ασκήσαμε, κάναμε το λάθος να περιμένουμε κάποια ευαισθητοποίηση, κάποια αλλαγή πλεύσης, ένα σημάδι μετάνοιας. Είπαμε, δεν μπορεί, κάποιος αντιφασίστας θα είναι εκεί μέσα, έστω και κατά λάθος… αν και υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν ισοφαρίζουν ποτέ και με τίποτε, πχ 5 φορές ενάντια στους φασίστες, μια φορά υπέρ.... Η στάση τους χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο.
Στην αρχή, ανέλαβε το βαρύ πυροβολικό, το έντυπο «Serajevo» (για το οποίο πρέπει να διαβεβαιώσουμε τον αναγνώστη ότι καμία σχέση δεν έχει με την antifa) με την αναδημοσίευση μιας συνέντευξης του Σαρόν το 1982. Το ρεζουμέ του σκοπού της αναδημοσίευσης εκείνης ήταν (με δικά μας λόγια) ότι «τώρα που παίζει η δίκη εναντίον του Πλεύρη από το ΚΙΣ, μη μασήσετε και πάτε να συμπαρασταθείτε στους εβραίους… ο αντισημιτισμός υπάρχει, ας πούμε, στην ελλάδα αλλά πλέον έχει παρέλθει η μπογιά του… πλέον ο αντισημιτισμός δημιουργείται (και) από το Ισραήλ για να τονώσει το σιωνιστικό όνειρο της επιστροφής».
Τώρα, λοιπόν, ήρθε και η σειρά των αντιφάδων να παπαγαλίσουν… Τον Απρίλη του 2008 έγραψαν τα εξής ωραία…
«Το ”κεντρικό ισραηλιτικό συμβούλιο” της Ελλάδας, καταφεύγοντας στα δικαστήρια, προφανώς κινήθηκε στις γραμμές του σχεδίου του κράτους του. Προσπάθησε να εντείνει τη συζήτηση γύρω από τον αντισημιτισμό και το φόβο των υπηκόων του και να ενισχύσει τελικά το κράτος του Ισραήλ (πράκτορες είναι οι άνθρωποι, την ξέρουν τη δουλειά τους)» Περιοδικό Antifa*, τεύχος 8, 04/08, Αθήνα.
Έτσι μας ενημερώνει η αντίφα ότι είναι ενάντια σε πράκτορες ξένων κρατών, πράγμα που αυτή, σαν αγνή, εθνική πατριωτική δύναμη το καταγγέλλει. Ομολογεί, έτσι, την ποιότητα του αντιφασισμού της ως αυτού που είναι: εθνικόφρων αντιφασισμός. Γιατί πρόβλημα με πράκτορες άλλων χωρών έχει κάποιος, μόνο όταν θεωρεί ότι οι… πράκτορες καταστρέφουν την εθνική οντότητα της χώρας του ή την υπονομεύουν, πράγμα που θεωρεί αρνητικό... Αυτό, όμως, είναι εθνικό συναίσθημα και, συνεπώς, πατριωτισμός. Το γιατί ζήλεψαν αυτούς που μέχρι χθες έβριζαν (Ρεσάλτο και άλλα καλά εθνικομπολσεβίκικα μαγαζιά) και προσπαθούν μάλιστα να τους ξεπεράσουν το απαντούν οι ίδιοι: οι έλληνες εβραίοι δεν είναι έλληνες (βασικό αυτό για εθνικόφρονες πατριώτες) αλλά υπήκοοι, και μάλιστα, όπως λενε, πράκτορες - του χειρότερου κράτους του κόσμου, του μισητού Ισραήλ.
Πέρα από αυτά τα πιστοποιητικά εθνικής συμπεριφοράς, καλλιεργεί στα τεύχη της μια πρακτορολογία που απορούμε γιατί. Αν ξεφυλλίσεις το περιοδικό του Απρίλη, ουκ ολίγα άρθρα εκεί μέσα ανακαλύπτουν παντού «παρακρατικούς» και «πράκτορες». Αν θεωρήσουμε πως αυτοί που γράφουν το antifa δεν έχουν πρόσβαση σε κρατικά έγγραφα για να διατυπώνουν τέτοιες (άνευ νοήματος) κατηγορίες, δεν μπορεί παρά να μας έρθει στο μυαλό ότι αυτού του είδους η ρητορική (της πρακτορολογίας) ουκ ολίγες φορές χρησιμοποιείται από μια μεγάλη αριστερή συνιστώσα του τόπου μας, το γνωστό και μη εξαιρετέο ΚΚΕ, του οποίου όλοι οι αντίπαλοι του ως γνωστόν ήσαν πράκτορες, χαφιέδες, προβοκάτορες, παρακρατικοί. Και πραγματικά, απορούμε για το που το πάει αυτή η ρητορική αυτής της ιδιότυπης “antifa007”, αν δεν γνωρίζει ήδη πως είναι χαμένος κόπος να προσπαθήσει να πάρει τα ηνία από το ΚΚΕ σε αυτό το άθλημα. Ποια ικανοποίηση τους προσφέρει αυτή η πρακτορολογία; Η αιτία της είναι η άγνοια ή, όπως εμείς πιστεύουμε, ο αντισημιτισμός; Δυστυχώς, αυτή είναι άλλη μια κακή συνέπεια του ότι η ελληνική antifa, αντί να αποτελεί μια οργάνωση-ομπρέλα αντιφασιστών από όλη τη χώρα όπως συμβαίνει συνήθως αλλού, προτίμησε να διατηρήσει το καβούκι της γύρω από έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο κουβαλώντας και τις κληρονομημένες ιδεοληψίες αυτού του χώρου στο νέο της πολιτικό σχήμα… Δεν ξέρουμε, παρόλα αυτά, ποια ικανοποίηση τους προσφέρει.
Ξέρουμε, όμως, τι σκατά επιφέρει στον αντιφασισμό. Η antifa ισχυρίζεται στο άρθρο της πως ο Πλεύρης είναι πράκτορας. Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Αλλά τι κερδίζουμε με αυτό; Θα πάμε να κάνουμε παράπονα στην ΕΥΠ; Είναι νεοναζί ή δεν είναι; Είναι. Απειλεί με εξόντωση και διωγμούς τους «ξένους» αυτής της κοινωνίας ή όχι; Ναι τους απειλεί. Εμείς είμαστε αντιφασίστες ή ΚΥΠατζήδες για να ξεφωνίζουμε πράκτορες; Δηλαδή, η antifa δεν βρήκε ότι το βιβλίο του Πλεύρη είναι φασιστικό, ρατσιστικό και αντισημιτικό; Δηλαδή, η antifa δεν βλέπει ότι υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα, στην ίδια, στην αριστερά και στη δεξιά;
Με το συναίσθημα του άσπιλου αντιφασίστα συμβάλουν και συμφωνούν με τον Πλεύρη, όχι μόνο για το ποιόν αυτής της υποχθόνιας φάρας που υπονομεύει (και πάλι) την εθνική μας υπόσταση αλλά και για το τι προβλέπει εκείνος για τέτοια ξένα σώματα που είχαν την ατυχία να επιζήσουν του Ολοκαυτώματος, να αποκτήσουν απογόνους και το χειρότερο, να ξαναγυρίσουν σαν φαντάσματα μιας άλλης εποχής στην χώρα αυτή, αντί να εξαφανιστούν στις τρύπες τους ή στο Ισραήλ, όπως οι περισσότεροι από τους επιζώντες. Πράγματι, μόνο πράκτορες θα είχαν αυτή την τόλμη (ή αυθάδεια) να επανέρθουν σε αυτή την κάκοσμη αντισημιτική ατμόσφαιρα! Και επειδή είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι κάτι έχουν διαβάσει για το έγκλημα των εγκλημάτων και ότι κάτι έχουν ακούσει για Άουσβιτς, θεωρούμε ότι ο στιγματισμός των ελλήνων εβραίων ως πρακτόρων του Ισραήλ και η μετατροπή τους σε «Ισραηλινούς υπηκόους», γίνεται εσκεμμένα, μιας και αυτό πάντα πιάνει: ονειρεύονται αντισημιτικές συνάξεις αλά ΚΚΕ/ ΠΑΜΕ κάτω από τα γραφεία του ΚΙΣ στη στοά Χιρς, και μάλιστα καλυμμένα με αντιφασιστικό μανδύα. Με τις αντιφασιστικές γνώσεις τους γνωρίζουν πολύ καλά που οδηγούν τέτοιες οχλοσυνάξεις.
Έτσι, αφενός επιχειρηματολογεί η antifa, γιατί δεν πρέπει να μετακομίσουν άλλοι εβραίοι στο Ισραήλ, ώστε να μην ενισχυθεί αυτό το μισητό κράτος, και αφετέρου στιγματίζει ταυτόχρονα τους έλληνες εβραίους σαν ανεπιθύμητους για την Ελλάδα, σκοτεινούς συνωμότες, μιας και ασκούν τον επαίσχυντο ρόλο του χαφιέ ξένων συμφερόντων.
Επειδή το αδιέξοδο στο οποίο θέλουν – αν είχανε την δύναμη - να φέρουν τους έλληνες εβραίους (να, κάτι τέτοιες στιγμές είναι, που χαιρόμαστε για τις αδυναμίες αυτού του «αντιφασιστικού κινήματος»), μόνο μια και αιμοβόρα λύση έχει (εξολόθρευση), θα τους ρωτάγαμε αν γνωρίζουν τι γράφουν ή αν γνωρίζουν αυτούς που τα γράφουν!
Το μόνο πρακτικό τους πρόβλημα είναι ότι αυτοί που επιβιώσαν ενάντια σε όλες τις θεωρίες των πιθανοτήτων και οι απόγονοι τους είναι πολύ λίγοι στην Ελλάδα, μόλις το 0,03% του πληθυσμού, δεν φτάνουν δηλαδή σαν βορά για όλους (μήπως, άραγε, οι προσπάθειες καπελώματος[1] του πογκρόμ ενάντια στους Αλβανούς είναι για να έχουν τους αλβανούς μετανάστες σαν ρεζέρβα;).
Και επειδή όταν ακούν για εβραίους ανάβουν τα αντιφάδικα τους λαμπάκια τόσο, ώστε να κατευθύνονται μόνο και αποκλειστικά από τα αντισημιτικά ένστικτά τους σβήνοντας την πραγματικότητα, ανάγουν το ΚΙΣ σε αυτό που κίνησε την διαδικασία δίκης ενάντια στον Πλεύρη, παρόλο που η μήνυση και η καταγγελία έγινε από το ελληνικό παρατηρητήριο του Ελσίνκι (τιμή του) και το ΚΙΣ προσπάθησε να πάρει μέρος σαν θιγόμενο πρόσωπο, σαν συν-κατήγορος, πράγμα που ως γνωστόν απορρίφτηκε από το δικαστήριο (από ότι φαίνεται οι δικαστές ήταν ή από την αντίφα ...ή από την Βαβυλωνία). Αυτά τα γράφουμε λόγω μιας απορίας μας: όταν η αντίφα στιγματίζει το ΚΙΣ για κάτι που δεν έκανε, τι μορφές πάλης θα εξασκούσε αν πράγματι το ΚΙΣ ήταν ο εμπνευστής και πρωτεργάτης της δίκης ενάντια στον Πλεύρη (κάτι που εμείς θα το ευχόμασταν - τουλάχιστον όσο εμείς δεν είμαστε στην θέση να σταματήσουμε τα χειρότερα - και μάλιστα για κάθε αντισημίτη πχ. ρεσάλτο, χρυσή αυγή, κκε κλπ);
Προς στιγμήν, με τις πολυδιασπάσεις που υπέστη η antifa φανταστήκαμε ότι κάτι καλό θα προέκυπτε από αυτό πέρα από την… ουσία των νούμερων (antifa66, antifa 49 κοκ). Έστω κι αν αυτό το καλό συμπεριλάμβανε 1, 2, 3 άτομα μόνον… Τίποτε από αυτά: Το μόνο κατόρθωμα τους στην φράση αυτή είναι ότι πέτυχαν μέσα σε 4 μόνο σειρές (άλλοι χρειάστηκαν στο παρελθόν τόμους ολόκληρους) να εντάξουν όλη τους την εξοντωτική μανία ενάντια στους εβραίους, χωρίς καν να χρησιμοποιήσουν άμεσα την παρακαμπτήριο του σύγχρονου αντισημιτισμού, του αντισιωνισμού, όπως κάνουν σχεδόν πάντα οι σημερινοί αντισημίτες. Καθόλου τυχαία το antifa*, για να δικαιολογηθεί, αναφέρθηκε σε μια συνέντευξη του Σαρόν από το 1982.
Η αντίφα στην ελλάδα απέδειξε ότι θέλει να συμβάλλει στη διαιώνιση των αντισημιτικών στερεοτύπων αυτού του τόπου. Δεν ήρθε στη δίκη εναντίον του Πλεύρη γιατί δεν πιστεύει ότι τίθεται θέμα αντισημιτισμού στην Ελλάδα (όπως ακριβώς οι σεξιστές σύντροφοι δεν πιστεύουν ότι τίθεται ζήτημα σεξισμού στο χώρο και όπως ακριβώς οι αριστεροδεξιοκεντρώοι δεν πιστεύουν ότι τίθεται θέμα ρατσισμού στην ελληνική κοινωνία). Η αντίφα δεν ενδιαφέρεται για το αν οι εβραίοι αυτού του τόπου νιώθουν απειλημένοι από ένα τέτοιο υποκείμενο όπως ο Πλεύρης. Η αντίφα, επιπλέον, όχι μονάχα δεν ενδιαφέρεται αλλά κάνει ο,τι μπορεί για να μην επιβιώσουν κι όσοι από αυτούς κατάφεραν να ζουν ανάμεσά μας.
Απόδειξη για όλα αυτά; Σε κανένα από τα οκτώ της τεύχη δεν έγραψε ένα κείμενο για τον αντισημιτισμό στην ελλάδα, δεν αφιέρωσε ούτε ένα άρθρο των πολλών εντύπων της ενάντια στο βιβλίο του Πλεύρη. Η μόνη στιγμή που κινητοποιήθηκε ήταν όταν θέλησε να γράψει ένα κείμενο «για να την πει» σε όσους πήγαν στη δίκη Πλεύρη και, ίσως, και σε κάποιους από το ποίμνιό της γιατί άρχισαν να σκέφτονται λίγο διαφορετικά. Τα επιχειρήματά της, βέβαια, ήταν λίγο μπαγιάτικα… Έπρεπε να μας πείσει γιατί δεν πήγε στη δίκη Πλεύρη να αντιμετωπίσει τους φασίστες και μας παρέθεσε μια συνέντευξη του Αριέλ Σαρόν από το 1982! Δυστυχώς, αυτή η «αντιφασιστική» επιχειρηματολογία ανέδειξε όλη τη σαπίλα της μιας και για να πάει σε αυτή τη δίκη κάποιος αντιφασίστας, δεν θα μπορούσε παρά να του αρκούν τουλάχιστον έξι εκατομμύρια λόγοι!
Ο sic τίτλος του κειμένου της antifa που ονόμαζε το ΚΙΣ πράκτορα, έλεγε «Το δίκιο δεν κερδίζεται με δίκες» (αυτό είναι που λέμε «τη βγαίνω από τα αριστερά!»), σε κάτι που ούτε οι νεοναζιδες που παρέστησαν στο δικαστήριο θα διαφωνούσαν. Συγκεκριμένα, εκείνοι αρκέστηκαν σε άλλους τρόπους. Και προς το παρόν, βέβαια, αποδοκιμάζουν την… αστική δικαιοσύνη.
Για να τη βγει, όμως, η antifa από τα αριστερά όχι μονάχα έπρεπε να αφιερώσει λίγη από τη σκέψη της στο τι ρόλο παίζει ο αντισημιτισμός στην ελλάδα αλλά και να κινητοποιηθεί ενάντια σε αυτόν [άμα διαβάζεις Serajevo και τα δικά σου έντυπα όλη την ώρα, που να καταλάβεις τι ήταν το Ολοκαύτωμα; Το πολύ-πολύ να δεις τι «παράχθηκε» εκεί και με «πόση υπεραξία»… Αλλά να μου πεις τι σχέση έχει το Ολοκαύτωμα με τον αντιφασισμό, ε;]. Κι είναι προφανές, το δηλώσαμε και ρητά: αν εμείς ήμασταν μέσα στο δικαστήριο, αναζητώντας εκεί έναν αντίλογο, έστω θεσμικό και όχι μόνον, ενάντια στον αντισημιτισμό του Πλεύρη, ήταν γιατί αυτοί δεν ήταν ούτε καν από έξω. Κι έτσι, πολύ καλά γνωρίζουν επίσης, ότι το δίκιο ούτε με σιωπές κερδίζεται.
Δυστυχώς, όμως, δεν αρκέστηκε κανείς ούτε και στις σιωπές. Μίλησε. Μίλησε για να πει πως το Ισραήλ κίνησε τη δίκη εναντίον του Πλεύρη! Τόσο βαθιά νυχτωμένοι μέσα στους ιδεολογικούς τους λαβυρίνθους και τις μανίες εξόντωσης…Το αυτονόητο για μια αντιφασιστική ομάδα θα ήταν, αν το Ισραήλ ή οποιοσδήποτε έκανε μήνυση σε έλληνες φασίστες, να το χειροκροτήσει, μιας και στην Ελλάδα όχι μόνο οργιάζει ο αντισημιτισμός (με την μορφή του αντισιωνισμού και όχι μόνο, όπως αποδεικνύει η αντίφα και παλιότερα το ΝΑΡ και πάντα το κκε[2]) αλλά και δεν υπάρχει τίποτε και κανείς να βάλλει φρένο σε αυτή την αντισημιτική λαίλαπα. Αντί αυτού κοιμάστε ανήσυχοι όταν άλλοι στέκονται στο πλευρό του ΚΙΣ ενάντια στον Πλεύρη! Δικαίωμα σας να αυτοπροσδιορίζεστε σαν κομμάτι του όχλου. Η δικιά μας η απορία είναι μόνο, τι σχέση έχει αυτό με τον αντιφασισμό…
Είναι αυτή η μονολιθικότητα του ριζωμένου πια αντισημιτισμού (που μετά το Άουσβιτς είναι συνώνυμος με την εξόντωση) σε αυτή την ελληνική κοινωνία από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, που βρίσκει χίλιες δυο προφάσεις (πχ. αυτά της ειλικρινέστατης Βαβυλωνίας[3] που στο όνομα της ελευθερίας γνώμης προσφέρθηκε σαν υπερασπιστής του Πλεύρη) για να δικαιολογήσει τις επιθέσεις ενάντια στους εβραίους (οι επιθέσεις αυτές είναι προς το παρόν φραστικές ή περιορίζονται στη βεβήλωση των εβραϊκών μνημείων και νεκροταφείων, έτσι σαν προάγγελοι επαίσχυντων μελλοντικών πογκρόμ).
Έτσι και μόνο έτσι θα κρατήσουν ψηλά την αντισημιτική σκυτάλη της πατρίδας τους και των προγόνων τους: η μονίμως αντισημιτική Ελλάδα (και ιδιαίτερα όταν οι συνεργάτες των γερμανών ήταν στην εξουσία μεταπολεμικά) ήταν η μόνη χώρα της Ευρώπης που καταψήφισε το 1948 στον ΟΗΕ την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ καθώς και η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που αναγνώρισε (απέκτησε διπλωματικές σχέσεις με) το Ισραήλ, 42 χρόνια μετά την ίδρυση του! Αυτήν ακριβώς την παράδοση συνεχίζουν κι αυτοί σήμερα.
Αλλά και πρόσφατα, ούτε το πογκρόμ στις 4 του Σεπτέμβρη του 2004 ενάντια στους Αλβανούς δεν έπεσε από τον ουρανό ξαφνικά. Επί χρόνια προπαγανδιζόταν η εγκληματικότητα, η πνευματική κατωτερότητα, η βλαβερότητα των Αλβανών μεταναστών μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μέσα στις ελληνικές οικογένειες, στα ελληνικά σχολεία, στις ελληνικές γειτονιές, στα ελληνικά γιαπιά, στην ελληνική ύπαιθρο. Αυτή ήταν και η προϋπόθεση, για να έχει το πογκρόμ της 4ης Σεπτέμβρη τόση τεράστια επιτυχία, τόσο στον αριθμό των θυμάτων όσο και στον αριθμό των δραστών και των θεατών του θεάματος της υλοποίησης αυτής ακριβώς της ελευθέριας γνώμης που προασπίζονται τμήματα της ελαν/εραν! Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι όλα αυτά τα χρόνια που εξελισσόταν η «συζήτηση» για τους Αλβανούς, όχι μόνο δεν έκανε το μεγαλύτερο τμήμα της ελαρ/ ελαν τίποτε ενάντια, αλλά ήταν οι ίδιοι που το σιγοντάρανε, προσθέτοντας αριστερούς, επαναστατικούς στιγματισμούς στους Αλβανούς μετανάστες (πράκτορες των ΗΠΑ και του UCK, πολιτικά αμόρφωτοι, μικροαστικές αντιλήψεις, ακατάλληλοι για επαναστάτες και χίλια δυο άλλα). Τους Αλβανούς τους ανακαλύψανε (όσοι τους ανακαλύψανε) μόνο όταν εκτιμήσανε ότι το θέμα αυτό είναι κατάλληλο για πολιτική εκμετάλλευση, όταν δηλαδή πέρασε από το επαναστατικό τους ΚΤΕΟ. Είναι ενδεικτικό, εξάλλου, ότι στην αφίσα της antifa που αναφέρουμε παραπάνω γύρω από την 4η Σεπτέμβρη… οι «αλβανοί»… έγιναν… «μετανάστες» και για αυτόν τον λόγο επίσης: οι μετανάστες θεωρούνται γενικά κι αόριστα οι προλετάριοι αυτής της κοινωνίας, οπότε για την αντίφα αυτό είναι σημαντικότερο. Το ότι εθνικιστικό μίσος στρέφεται προς τους αλβανούς είναι δευτερεύον σε σχέση με την ταξική θέση, όσο δηλαδή τα αφεντικά (οι έλληνες) επιβάλλονται πάνω στους εργάτες (μετανάστες). Πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν ισχύει, μιας και ήδη κάποιοί Αλβανοί είναι ήδη αφεντικά, ενώ άλλοι στον λεγόμενο «ταξικό πάτο», και οι δύο ωστόσο «κατηγορίες» δέχονται τον ελληνικής προέλευσης ρατσισμό…[4]
Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς, οι έλληνες εβραίοι δεν προσφέρονται για πολιτικό όφελος, με το να τους συμπαρασταθεί κανείς, αλλά το αντίθετο: πολιτική απομόνωση, εχθρότητα από το περιβάλλον και προπαντός απέραντο μίσος (αυτή είναι ίσως και η μόνη σωστή τους εκτίμηση).
Ξέρετε, υπάρχουν πράγματα, ιδιαίτερα μετά το Άουσβιτς, όπως η εξόντωση μειονοτήτων, που πρέπει να γίνουν και στην Ελλάδα ταμπού. Δηλαδή, ούτε η συζήτηση για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να δολοφονούνται οι εβραίοι, οι αλβανοί, οι πακιστανοί και όποιοι άλλοι γίνανε από την ελληνική κοινωνία και τις πρωτοπορίες της στόχος της, θα πρέπει να επιτρέπεται. Και φυσικά θα ήταν αποτελεσματικότερο, αν αυτά τα ταμπού τα επέβαλε ένα αντιφασιστικό κίνημα! Όσο όμως ένα τέτοιο κίνημα θα πρέπει να το ψάχνει κανείς με το μικροσκόπιο, άλλο τόσο θα υποστηρίζουμε οποιεσδήποτε ενέργειες που νομίζουμε, σωστά η λανθασμένα, ότι ίσως, ακόμη και για λόγους ξένους στις αντιλήψεις μας, να φρενάρουν έστω και για ελάχιστο χρόνο, έστω και για ελάχιστους, το εξολοθρευτικό, αντισημιτικό και ρατσιστικό μίσος αυτών που θέλετε να γλείψετε και να οργανώσετε.
Για αυτό χαρήκαμε όταν πρόσφατα το ευρωπαϊκό δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για τις επιθέσεις ενάντια στους Ρομά στον Ασπρόπυργο, για αυτό χαιρόμαστε κάθε φορά που την καταδικάζουν διεθνείς οργανισμοί, ακόμη και αν υπάρχει κίνδυνος, λόγω της συχνότητας των καταγγελιών, να σας γίνει ... συνήθειο. Για αυτό, τέλος, θα δυσφημούμε αυτή τη χώρα παντού και πάντα, όσο το ρατσιστικό και αντισημιτικό έγκλημα και προπάντων η προετοιμασία τους θα είναι υπαρξιακό κομμάτι της ελληνικής καθημερινότητας. Για αυτό το λόγο και μεταφράσαμε το κείμενο αυτό σε διάφορες γλώσσες, σαν μια ελάχιστη προσφορά δυσφήμησης των απόψεών σας.
Για αυτό και θα στεκόμαστε χωρίς μεν και αλλά δίπλα στους έλληνες εβραίους, δίπλα στο ΚΙΣ, όσο και να τους βρίζουν και να τους στιγματίζουν.
Ένα ΚΙΣ το οποίο από τη στιγμή που συστάθηκε, ως δευτεροβάθμιο όργανο εκπροσώπησης των ελάχιστων από το ολοκαύτωμα εναπομεινουσών εβραϊκών κοινοτήτων στην ελλάδα, δεν έχει σταματήσει να διακηρύττει πως οι έλληνες ΔΕΝ είναι αντισημίτες (σεβόμαστε την στάση του μεν, και την κατανοούμε, ιδιαίτερα ενόψει τέτοιου είδους αντιφασιστών, παρόλη την διαφορετική εκτίμηση που έχουμε για την ελληνική κοινωνία).
Ένα ΚΙΣ το οποίο ούτε ένα σωστό δικηγορικό γκρουπ δεν είχε συγκροτήσει πριν ξεκινήσει η δίκη (μάλλον το Ισραήλ δεν θα είχε λεφτά να στείλει φαίνεται…). Ένα ΚΙΣ το οποίο, αντί για μία δίκη Πλεύρη, θα μπορούσε να κάνει χίλιες τέτοιες δίκες στο παρελθόν (σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις μας, μάλλον την μισή Ελλάδα και βάλε θα έπρεπε να σύρει στα δικαστήρια). Κι ένα ΚΙΣ το οποίο, αν σκοπός του ήταν όντως να διαδώσει παντού μέσω δικών πως η ελλάδα είναι αντισημιτική (μακάρι να το ‘κανε!) θα είχε κινητοποιήσει όλες τις εβραϊκές κοινότητες εντός και εκτός Ελλάδας, μέσω του περίφημου εβραϊκού λόμπι... αλλά, στην τελική, που στο διάολο να κρύβεται αυτό το λόμπι με το οποίο όλοι αφηνιάζουν;
Και μια τελευταία υπενθύμιση για την στάση του ΚΙΣ απέναντι στο Ισραήλ: Η νομοθεσία του Ισραήλ δίνει το δικαίωμα σε κάθε ανά της γης εβραίο, να μπορεί όταν το επιθυμεί ή αναγκαστεί, να μετακομίσει στο Ισραήλ και να γίνεται αυτομάτως υπήκοος του Ισραήλ. Νομίζουμε ότι δε είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε ούτε το λόγο για αυτή την νομοθεσία, ούτε το λόγο του εξαναγκασμού.
Και πριν ξαναγελοιοποιηθούν με το να αρχίσουν πάλι τους «λεπτούς» διαχωρισμούς, ότι δεν ταυτίζουν το ΚΙΣ με τους έλληνες εβραίους που το εκλέξανε κλπ… μήπως, σε μια τέτοια περίπτωση… θα ήταν καλύτερα οι έλληνες εβραίοι, έτσι για σιγουριά, να ψηφίζουν μελλοντικά στα διοικητικά όργανα τους, αποκλειστικά και μόνο ...έλληνες χριστιανούς; Ρωτάμε μήπως...
Σε ότι αφορά στους «αριστερούς του καναπέ» που αναφέρουνε (εννοώντας προφανώς την Αντιναζιστική Πρωτοβουλία), εμείς τιμούμε πολύ περισσότερο τη στάση αυτών των αριστερών από ότι βέβαια κάποιων «αντιφασιστών» αυτού του είδους.
Το περιοδικό antifa δεν ενδιαφέρεται προφανώς για το τι θα κάνουν οι έλληνες σε σχέση με τους μετανάστες, τους εβραίους ή και το “μακεδονικό” ζήτημα[5]. Αντί να φροντίσουν να δουν τι κάνει η κυρά Κούλα και ο κυρ Δημήτρης κάθε μέρα ενάντια στους «ξένους», αυτοί φροντίζουν να δουν πρώτα αν αυτοί οι ξένοι που υφίστανται τον ρατσισμό ή τον αντισημιτισμό είναι πράκτορες! (και υπάρχουν ουκ ολίγοι πλεύρηδες που θα ήθελαν να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο). Μία μέρα πριν τη δίκη (στον πρώτο βαθμό) εναντίον του Πλεύρη τον Δεκέμβρη του 2007, φασιστοειδή παραμόνευαν με μηχανάκια κάτω από τα γραφεία του ΚΙΣ πετώντας τρικάκια με κέλτικους σταυρούς κτλ. Αυτό και μόνο το γεγονός θα έπρεπε να κινητοποιεί στρατιές αντιφασιστών που θα δημιουργούσαν no-go-areas για τους φασίστες δίνοντάς τους να καταλάβουν με αγνά υλικά επιχειρήματα το δίκιο τους.
Αλλά, τελικά, μάλλον θα είναι καλύτερα για αυτούς, να πανε να κάνουν σερφινγκ στα κύματα των αντισημιτικών εκδηλώσεων που παραδοσιακά πια, με την ανοδική εξέλιξη της θερμοκρασίας τώρα το καλοκαίρι, εξελίσσονται από κάτι πατερναλιστικά «αντιρατσιστικά φεστιβάλ» ή από κάτι αυτόνομα στέκια σε επιτέλους καθαρές και αντισηπτικές από ναρκομανείς λαϊκίστικες συνοικίες, με εθελοντές μπάτσους και λαϊκή συμμετοχή εννοείται (αλλού το λενε σκούπα), πχ. Εξάρχεια κλπ.
Κλείνοντας, κάνουμε μια πρόταση καλής θέλησης, και τους προτείνουμε να πάρουν το όνομα που αναφέραμε στην αρχή: ελλαντίφα. Αυτή η ονομασία τα λέει όλα και δεν επιφέρει καμία σύγχυση. Άλλωστε είναι εύκολη λέξη, ακούγεται ευχάριστα, έχει ρυθμικότητα και προσελκύει και τουρίστες (ακούγεται σαν μείγμα από ελλάντα, ελιές και κανταΐφια). Και προπαντός δείχνει την καταγωγή τους, πράγμα που είναι, όπως τονίσανε επανειλημμένα για τους «μη έλληνες» έλληνες εβραίους, άκρως υπαρξιακό τους πρόβλημα.
- Ενάντια στον αντισημιτισμό, από όπου κι αν ξεσπάει!
Διάβασα πριν από λίγο με χαρά ότι ακυρώθηκε εκδήλωση με τον Γεωργιάδη στο Αιγάλαιο ..Μπράβο παιδία .. Οι αναρχικοί ακτιβιστές που πήραν την πρωτοβουλία να ακυρώσουν την εκδήλωση έβγαλαν την παρακάτω ανακοίνωση καθώς μπορείτε να δείτε και ένα βίντεο εδω
Η Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω παίρνει με τιμή όλη τη ευθύνη ακύρωσης της εκδήλωσης του "Συμβουλίου Νέων Αιγάλεω" στο δημαρχείο Αιγάλεω με θέμα "Νέα Γενιά: στο προσκήνιο ή στο περιθώριο" με προσκεκλημένους μεταξύ άλλων και του φασίστα Άδωνι Γεωργιάδη. Πήγαμε στην θλιβερή αυτή επίδοξη εκδήλωση, εξαρχής φωνάξαμε , εξοργιστήκαμε, εξηγήσαμε, απαιτήσαμε τον εξοστρακισμό του φασιστικού ασπόνδυλου, στήσαμε πηγαδάκια, ξεδιπλώσαμε την επιχειρηματολογία μας και εν τέλει αποτρέψαμε την κοινωνική νομιμοποίηση του νεοφασιστικού Λόγου στην περιοχή μας. Δεν μπορούν τα κατ' επίφασιν "Συμβούλια Νέων", αυτά τα θλιβερά σύνολα κάποιων ματαιόδοξων πολιτικοειδών έμμισθων θαμώνων του facebook να περνάνε απο το παράθυρο όλα όσα η αιματοβαμμένη ιστορία της περιοχής μας έχει πετάξει έξω από την πόρτα. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε τον ξενοφοβικό Λόγο, ακόμη κι αν κραδαίνει το "βουλευτικό κύρος", εμείς που έχουμε ζήσει και ζούμε σε μια πόλη που έχει κτιστεί από μετανάστες. Χαιρόμαστε για την ακύρωση, χαιρόμαστε για τα πηγαδάκια που στηθήκανε μετά την ακύρωση της εκδήλωσης και πιστεύουμε ότι ο πραγματικός διάλογος άρχισε μετά την πανικόβλητη φυγή του φασιστοειδούς Άδωνι. Πάμε γι' άλλα! Κι ας έχουν υπόψη τους μερικά ανθρωποειδή ότι όταν θεωρούνται ανεπιθύμητοι σημαίνει ότι είναι ανεπιθύμητοι...
To land and autonomy αποτελεί μια ανοιχτή προσπάθεια , έναν χώρο διάδοσης ιδεών και όχι δογμάτων. Στην εποχή του τέλους των ιδεολογιών και της πολιτικής , μεγαλύτερος εχθρός του ανταγωνιστικού κινήματος είναι αυτοί που καταλαβαίνουν ότι τα εργαλεία τους είναι σκουργιασμένα. Η κυριαρχία δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο σύμμαχο στο έργο της, από τους εχθρούς της κριτικής σκέψης , όσων επικαλούνται την απόλυτη αλήθεια.
νουν οι νεοναζι κάθε χρόνο στην πόλη. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν διάφορες αντιφασιστικές ομάδες τις Ευρώπης όπου ήδη δήλωσαν συμμετοχή περισσότερες πληροφορίες στο 
