http://falies3.wordpress.com/

Η αθώωση των 10 βασανιστών αστυνομικών που ξυλοκόπησαν τους δυο φοιτητές το Δεκέμβρη του 2005 έχει προκαλέσει την αγανάκτηση της κυπριακής κοινωνίας. Ερχόμενη μετά το σκάνδαλο της υπόθεσης Κίτα και τη ρατσιστική επιχείρηση “σκούπα” της αστυνομίας, θέτει πλέον επιταχτικά το ζήτημα του ρόλου και της ευθύνης της αστυνομίας απέναντι στην πολιτεία και την κοινωνία. Ποιος κάνει κουμάντο τελικά; Η πολιτική εξουσία ή το κρατικό κατεστημένο; Η κυβέρνηση Χριστόφια μίλησε για “σήψη και διαφθορά της αστυνομίας”. Ο Γενικός Εισαγγελέας είπε ότι “δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε πάντα τη δικαιοσύνη”. Οι δηλώσεις αυτές συνιστούν αναγνώριση της ευρύτερης κρίσης του συστήματος και θέτουν ζήτημα ύπαρξης κατεστημένων δομών που αντιμάχονται την ίδια την αστική δημοκρατία και την ευνομούμενη πολιτεία της.

Η σύνδεση κράτους και παρακράτους στην Κύπρο χρονολογείται από την απαρχή της ανεξαρτησίας και ήταν ιδιαίτερα έντονη την περίοδο 1960-1974. Παρά τη σχετική ομαλοποίηση που επικράτησε μετά τον πόλεμο του 1974, οι δομές του κατεστημένου δεν εξαρθρώθηκαν αλλά παρέμειναν ζωντανές μέσα από την ταύτισή τους με τον κρατικό μηχανισμό. Τώρα όμως που ανέλαβε η Αριστερά τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού φαίνεται ότι αυτή η ταύτιση δεν είναι πλέον εφικτή και έτσι παρατηρείται μια προσπάθεια αυτονόμησης των κατεστημένων δομών από την πολιτική εξουσία με σκοπό τη διατήρηση της επιρροής τους εντός του κράτους και επί της κοινωνίας. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Το βαθύ κράτος φαίνεται ότι βγαίνει ξανά στο προσκήνιο αντιμαχόμενο τόσο τον εκσυγχρονισμό της παιδείας και την αναδιάρθρωση του στρατού, όσο και την προσπάθεια εξυγίανσης της αστυνομίας. Εκείνο που είναι όμως ιδιαίτερα θλιβερό και απογοητευτικό είναι η ατολμία της Αριστεράς να συγκρουστεί μαζί του, φοβούμενη μιαν ευρύτερη κοινωνική ρήξη και τη συνεπακόλουθη πολιτική πόλωση.

Όσον αφορά συγκεκριμένα την αθώωση των 10 βασανιστών αστυνομικών, γινόμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, ότι δήθεν φταίνε τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, το νομοθετικό πλαίσιο, η ανεπάρκεια της κατηγορούσας αρχής ή, στην πιο προχωρημένη εκδοχή, η τυπολατρεία και ο νομικισμός των 3 δικαστών. Κανένας δεν μιλά για την εξόφθαλμη εκ των προτέρων πολιτική πρόθεση για την αθώωση των αστυνομικών ως μέτρο δικαίωσης της αστυνομίας στο σύνολο της και για τις πολιτικές ευθύνες που απορρέουν από αυτήν. Το μήνυμα που στάληκε με τη συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί μήνυμα δικαίωσης της κρατικής τρομοκρατίας, ενθάρρυνσης της αστυνομικής αυθαιρεσίας και επιβράβευσης της κρατικής καταστολής.

Η δικαίωση της κρατικής τρομοκρατίας όμως δεν θα περάσει. Ήδη ξεκίνησαν οι διεργαρσίες για την οργάνωση της κοινωνικής αντίδρασης. Το αυταρχικό κράτος έχει απέναντι του μια αγανακτισμένη κοινωνία. Όσο οι θεσμοί της πολιτείας αδυνατούν να ικανοποιήσουν το αίσθημα δικαίου του λαού, τόσο περισσότερο εκτίθενται μπροστά στη κοινή γνώμη που δεν διακρίνει πλέον κράτος και παρακράτος. Καθώς η θεσμική αυτή κρίση εκτυλίσσεται, η νομιμοποίηση της κρατικής εξουσίας στο σύνολο της τίθεται υπό αμφισβήτηση.

ΦΑΛΙΕΣ - συντακτική ομάδα -