Sunday, January 25, 2009
στις
5:55 AM
|
http://terminal119.gr/show.php?id=454
Μια εβδομάδα πριν, βγάλαμε ένα κείμενο με τον τίτλο «Αυτό που δεν πέτυχαν τα γκλοπς, θα το πετύχει ο αντισημιτισμός;» βλέποντας πως ένας ανοιχτός αντισημιτισμός είχε αρχίσει να ενεργοποιείται σε διάφορα μέρη της χώρας υπό τον αντισιωνιστικό μανδύα της αντίθεσης στους βομβαρδισμούς της Γάζας. Εκείνο που μας απασχολούσε σε εκείνο το κείμενο ήταν να μην ενθαρρυνθεί από πουθενά κάποιο αντισημιτικό ξέσπασμα στην ελλάδα, ακυρώνοντας έτσι την όποια σωστή εσωτερική κατεύθυνση (αυτή της δημιουργίας του «εσωτερικού εχθρού») είχε δώσει η εξέγερση του Δεκέμβρη 08’ ενάντια στις δομές του ελληνικού κράτους. Όταν γράφαμε εκείνο το κείμενο δεν φανταζόμασταν ότι θα βλέπαμε μπροστά μας στο άμεσο μέλλον μια εύγλωττη μετάφρασή του τίτλου εκείνου στην πραγματικότητα: πράγμα το οποίο έγινε πριν τρεις μέρες έξω από τη Συναγωγή της Λάρισας, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης, όταν στη μία μεριά της Συναγωγής ήταν στημένες τρεις διμοιρίες με τα γκλοπς ανά χείρας ενώ στην άλλη μεριά του ίδιου κτιρίου εξελισσόταν μάχη γύρω από ανθρώπους που θέλανε να ξηλώσουν ή να προστατεύσουν το αστέρι του Δαυίδ που έφερε η καγκελόπορτα της Συναγωγής. Πράγματι σε εκείνη τη φάση δεν υπήρξε καμία καταστολή από έξω. Το πρόβλημα βρισκόταν μέσα στην πορεία.
Ας τα πάρουμε από την αρχή: στις 17 Ιανουαρίου 2009, στη Λάρισα, πραγματοποιήθηκε μια πορεία 2,000 ατόμων αλληλεγγύης στους κρατούμενους της εξέγερσης του Δεκέμβρη 08’ και ενάντια στον τρομονόμο, με τον οποίο διώκονται ποινικά 19 από τους εξεγερμένους για τη συμμετοχή τους στα γεγονότα της Λάρισας. Αυτή η πορεία ήταν εν μέρει μια πρώτη πρακτική εφαρμογή του συνθήματος που ακούγεται από άκρη σε άκρη σε διάφορες πόλεις: «Να πάρουμε πίσω τους φυλακισμένους μας!».
Το αμόκ
Τη στιγμή, ωστόσο, που η διαδήλωση έφτασε στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων Κατοχής πάνω στην οποία βρίσκεται το μνημείο για το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων της Λάρισας και περιμετρικά της οποίας, βρίσκεται η Συναγωγή, το εβραϊκό σχολείο και τα γραφεία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Λάρισας, κοντά στην οδό Παλαιστίνης, κάποιους επαναστάτες από το αναρχικό μπλοκ τους έπιασε το αντισημιτικό τους αμόκ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο αναρχικό μπλοκ είχαν από νωρίς εμφανιστεί παλαιστινιακές σημαίες οι οποίες κυμάτιζαν δίπλα στις μαυροκόκκινες, αποκαλύπτοντας έτσι την επιλεκτική ανεκτικότητα κάποιων συντρόφων σε σημαίες ορισμένων μόνο εθνών ή κρατών.
Αν και οι Παλαιστίνιοι που πήγαν να κρεμάσουν τις παλαιστινιακές σημαίες στο μνημείο του Ολοκαυτώματος ήταν ιδιαίτερα συζητήσιμοι και εντός ενός λεπτού πείστηκαν να μην κάνουν κάτι τέτοιο, ορισμένοι έλληνες αναρχικοί προσπαθούσαν έπειτα να κρεμάσουν τις σημαίες τους πάνω στο μνημείο με αγριοφωνάρες και τσαμπουκάδες. Αυτή είναι λοιπόν η περίφημη «αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό» και η περίφημη «αλληλεγγύη στην Ιντιφάντα» που ακούμε τόσο καιρό! Έλληνες αντισημίτες και παρανοϊκοί προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα όξυνσης και φανατισμού για να βοηθήσουν υποτίθεται τους παλαιστίνιους στον αγώνα τους, καλύτερο μέσο του οποίου αγώνα βρέθηκε η βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος!
Την ίδια ακριβώς στιγμή αρχίζουν να σπάζονται οι δύο κάμερες που βρίσκονται έξω από τα γραφεία της Κοινότητας για λόγους ασφαλείας της Συναγωγής και αρκετός κόσμος αρχίζει να μαζεύεται και να βρίζει τους μπάτσους που με τρεις διμοιρίες ήταν χωμένοι μέσα στο στενό δρομάκι που βρίσκεται η πόρτα της Συναγωγής. Αυτές οι κινήσεις αν και είχαν στόχο τους εκπροσώπους της «τάξης» και τα μέσα επιτήρησης/ ελέγχου… δεν εμποδίστηκε κανείς να διατυπώνει ελεύθερα σχόλια του στιλ «φυλάνε τους εβραίους»… και το σύνθημα «σκυλιά, φυλάτε τα αφεντικά σας!», που φωνάχτηκε ξαφνικά, πήρε ένα νέο άρωμα… μιας και οι μπάτσοι εκείνη τη στιγμή κάθονταν μπροστά από τη Συναγωγή, ένα περίπτερο και ένα σουβλατζίδικο. Και δεν πιστεύουμε ότι το σύνθημα εννοούσε ως αφεντικά των μπάτσων τους κ. κ. σουβλατζή και περιπτερά.
Το τελευταίο και χειρότερο περιστατικό συμβαίνει μπροστά στην παλιά πόρτα της Συναγωγής, όπου ενώ η πορεία προχωράει, μια ομάδα επαναστατών αναρχικών, την οποία βοηθάνε 2 Παλαιστίνιοι (ξέρετε, αυτοί που αποτελούν το άλλοθι τους για κάθε είδους αντισημιτική ενέργεια…) αποφασίζει πως θέλει να ξηλώσει το αστέρι του Δαυίδ που βρίσκεται πάνω στην καγκελόπορτα. Από πίσω, κάποιος φώναζε «σπάστε το», «κάψτε το» και άλλα τέτοια… επαναστατικά καλέσματα.
Η Αντίδραση
Πριν προλάβουν να γίνουν καταστροφικές κινήσεις, αυθόρμητα συντρόφισσες και σύντροφοι από διάφορες συλλογικότητες καθώς και μετανάστες που συμμετείχαν στην πορεία κάνουν αλυσίδα μπροστά στην πόρτα της Συναγωγής για να την προστατέψουν και άλλες συντρόφισσες και σύντροφοι αρχίζουν να βρίζονται και να σπρώχνονται με τους αντισημίτες. Το ότι κάποιοι σύντροφοι φώναζαν στους «παρεμβαίνοντες» πως είναι «εθνίκια» και «φασίστες», δημιούργησε αναμφισβήτητα αμηχανία την οποία οι οργισμένοι επαναστάτες, μην μπορώντας να επεξεργαστούν, μετουσίωναν σε ερωτήσεις του στιλ «τι είναι αυτοί ρε που φυλάνε την πόρτα; Εβραίοι;». Ενώ άλλοι από αυτούς που είχαν ήδη σηκώσει τις σημαίες τους για να καταστρέψουν το αστέρι του Δαυίδ, υποψιαζόμενοι ότι κάτι παράξενο συμβαίνει – δηλαδή ότι κάποιοι από την πορεία αρχίζουν να προστατεύουν το αστέρι – και παραδεχόμενοι το πρωτόλειο επίπεδο σκέψης τους, αρχίζουν να μας ρωτάνε με το παλούκι ανά χείρας ερωτήσεις του στιλ «εξήγησε μου γιατί, δεν ξέρω, πες μου να μάθω γιατί δεν πρέπει να το ξηλώσω…» κτλ. Αυτές οι «όμορφες στιγμές» έληξαν μετά από λίγο, αφού το αστέρι του Δαυίδ τελικά δεν ξηλώθηκε, και η πορεία προχώρησε προς το τέλος της.
Κάποιες ώρες αργότερα, ενώ είχε τελειώσει η πορεία, το μνημείο του Ολοκαυτώματος τελικά βεβηλώθηκε με μπογιές. Υποψιαζόμαστε πως τη βεβήλωση διέπραξε η ίδια ομάδα νεοναζί που μία ώρα πριν (στις 8.30 περίπου) κυνηγούσε μαζί με τα ΜΑΤ με πέτρες και χημικά κάποιους διαδηλωτές προς την πλατεία Ταχυδρομείου. Υποψιαζόμαστε…
Την ώρα που στοχοποιούν εβραίους, δεν επιτίθεσαι σε συναγωγές
Την ώρα που στοχοποιούνται συναγωγές, δεν μιλάς για αντιθρησκευτική κριτική
Θα θέλαμε να πούμε με την ανακοίνωση αυτή πως για μας με την πορεία στη Λάρισα φτάνουμε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι όπου ο ριζοσπαστικός χώρος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να λάβει κάποιες αποφάσεις. Με αυτά που περιγράφουμε παραπάνω φάνηκαν δύο ξεκάθαρα αντιτιθέμενες τάσεις εντός της πορείας: αφενός αποπειράθηκε να γίνει η χειρότερη βεβήλωση εβραϊκών κτιρίων και μνημείων τα τελευταία χρόνια στη χώρα, με αφετηρία κάποιες ομάδες αναρχικών – βεβήλωση που τελικά επετεύχθη αργότερα από τους νεοναζί – αφετέρου, για πρώτη φορά σχηματίστηκε μια αυθόρμητη άμυνα απέναντι σε έναν τέτοιου είδους αντισημιτισμό του δρόμου. Αξίζουν βεβαίως συγχαρητηρίων όσοι σχημάτισαν την άμυνα αυτή κινδυνεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα.
Θα θυμίσουμε πως η τελευταία καταγεγραμμένη επίθεση στην εβραϊκή κοινότητα της Λάρισας έγινε το 2001 με μολότοφ που πετάχτηκε στον ίδιο τοίχο που προχτές έγινε η απόπειρα ξηλώματος του αστεριού. Εκείνη η επίθεση είχε γίνει από νεοναζί στις 28 Μαΐου 2001, την ίδια μέρα που δολοφονήθηκαν 18 άτομα στο Ισραήλ από βομβιστή "αυτοκτονίας" μέσα σε καφετέρια.
Θα θυμίσουμε επίσης πως την τελευταία εβδομάδα 100 περίπου νεοναζί της Χρυσής Αυγής διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας ενάντια «στο σιωνιστικό έγκλημα στην Παλαιστίνη» και στο «νέο Ολοκαύτωμα», όπως δήλωναν, καίγοντας μια αμερικανική και μια ισραηλινή σημαία, ενώ φώναζαν συνθήματα όπως «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και «Τσεκούρι και Φωτιά στα εβραϊκά σκυλιά». Εκείνη η διαδήλωση να θυμίσουμε, επίσης, πως διεξάχθηκε ανενόχλητα.
Επίσης θα έπρεπε από δω να ενημερώσουμε ότι πέρα από το βανδαλισμό της Συναγωγής του Βόλου στις 31/12 και τη βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος και της Συναγωγής στη Λάρισα, βανδαλισμοί έγιναν επίσης στη Συναγωγή της Κέρκυρας και στα εβραϊκά νεκροταφεία της Αθήνας. Τέλος, βράδυ Κυριακής προς Δευτέρα, στις 19/01, επίθεση έγινε και στα εβραϊκά νεκροταφεία των Ιωαννίνων με αποτέλεσμα να σπαστούν 3 τάφοι. «Υπάρχουν κύκλοι που χρησιμοποιούν ως πρόσχημα τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής για να εκφράσουν τον αντισημιτισμό τους. Τέτοιες ενέργειες μας προσβάλλουν όλους και θα πρέπει να καταδικαστούν από το σύνολο των φορέων της πόλης», υπογράμμισε στις δηλώσεις του ο κ. Ελισάφ, πρόεδρος της ισραηλιτικής κοινότητας των Ιωαννίνων.
Αυτή η σύμπνοια εντός αυτού του ευρύτατου «αντισιωνιστικού» ρεύματος στην Ελλάδα είναι ξεκάθαρο πλέον υπέρ ποιων επιτυγχάνεται και ότι πρέπει να προκαλέσει όχι μόνο συζητήσεις και προβληματισμό αλλά και μια σοβαρή και χωρίς μεν και αλλά αντιμετώπιση. Η συλλογική μνήμη που «ξεχνά» το τι πράγματι ήταν ο φασισμός, βλέπει παντού φασισμούς και σχετικοποιεί τα παλιά εγκλήματα. Η σημερινή δήθεν επαναστατική μνήμη που δεν καταλαβαίνει σε τι είδους πόλεμο είναι μπλεγμένη οδηγεί στην ισοπέδωση της συνολικής ιστορικής μνήμης και εμμέσως σε αντιδραστικά και ρατσιστικά μονοπάτια. Όταν οι στόχοι και τα συνθήματα κάποιων, των οποιωνδήποτε, ταυτίζονται με αυτά των νεοναζί, κάτι περίεργο αρχίζει να συμβαίνει.
Όποιος κάνει πως δεν καταλαβαίνει ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και των μνημείων που αφιερώθηκαν στους έλληνες εβραίους για τη μαζική σφαγή τους από τους Ναζί του Χίτλερ, είναι επικίνδυνος. Το 85% των ελλήνων εβραίων, περί τους 60,000 ανθρώπους, εξολοθρεύτηκε από τους Ναζί κατά την περίοδο του 1942-1945. Τα μνημεία είναι αφιερωμένα σε αυτά τα θύματα, στα θύματα του γερμανικού φασισμού και αντισημιτισμου. Όσοι δυσκολεύονται να το χωνέψουν αυτό, αμφισβητούν εξαρχής την εξόντωση ή βεβηλώνουν τη μνήμη των θυμάτων, θεωρώντας τα υπεύθυνα για ζητήματα εξολοκλήρου άσχετα. Συνεχίζουν, έτσι, να συνδέουν τις επιλογές του κράτους του Ισραήλ με τις ελληνικές εβραϊκές κοινότητες (όπως έκανε το ΚΚΕ το 2006 με αφορμή τον πόλεμο Χεζμπολάχ-Ισραήλ) και κάνουν τη δουλειά των φασιστών και μόνο αυτών! Με το μανδύα του αντισιωνισμού (που επιτίθεται σε οποιονδήποτε θεωρείται «σιωνιστής») και με τις ευλογίες μιας μερίδας αριστερών και ριζοσπαστών φαίνεται να ξεκινά κάτι που δεν θα μπορεί να ελεγχθεί αργότερα και αυτό είναι ευθύνη όλων μας να το συνειδητοποιήσουμε.
Όσοι ξεκινάνε τις υποτιθέμενες αντιθρησκευτικές τους καμπάνιες (όχι ενάντια στη δική τους θρησκεία, αλλά των άλλων…) τώρα που τα όρια αντισιωνισμού και αντισημιτισμού γίνονται κοινωνικά όλο και πιο δυσδιάκριτα, αν δεν είναι αντισημίτες οι ίδιοι, γίνονται απλώς οι χρήσιμοι ηλίθιοι του εξοντωτικού αντισημιτισμού. Και δίνουν ακόμη ένα αριστερής προέλευσης επιχείρημα στους φασίστες. Τι εννοούμε με αυτό; Πως οι νεοναζί όντας απονομιμοποιημένοι να χρησιμοποιούν τον παλιό χιτλερικό λόγο εναντίον των εβραίων (βιολογικός αντισημιτισμός κτλ), έχουν καταφύγει έκτοτε στα τρία πολύ κεντρικά και επιτυχημένα, από πλευράς καμουφλάζ μίσους, επιχειρήματα της αριστεράς: το αντικαπιταλιστικό («αγαπώ τους εβραίους, μισώ όμως τις εταιρείες και τις τράπεζές τους»), το αντισιωνιστικό («αγαπώ τους εβραίους, μισώ το ρατσιστικό εβραϊκό κράτος») και το αντιθρησκευτικό («αγαπώ τους εβραίους, μισώ τη ρατσιστική εβραϊκή θρησκεία»). Μέσω των δύο αυτών αξόνων μπορεί ο καθένας να λέει και να κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να αντικαθιστά έντεχνα τη λέξη «εβραίος» με τη λέξη «σιωνιστής» και, αντίστοιχα, από τον Μιχαλολιάκο μέχρι την Παπαρήγα και από τον Πλεύρη μέχρι τον Αλαβάνο… όλοι να μιλάνε την ίδια γλώσσα, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς μάλιστα.
Κλείνοντας, πρέπει να πούμε ότι καταδικάζουμε τη βεβήλωση αυτή στη Λάρισα, όπως και την πιο πρόσφατη στα νεκροταφεία των Ιωαννίνων, σαν επαίσχυντη αντισημιτική πράξη και καλούμε όλες και όλους αυτούς που διατηρούν ακόμη αντιφασιστική μνήμη να προβάλουν αντίσταση σε τέτοιες ενέργειες και να συμπαρασταθούν σε όλους όσοι κινδυνεύουν να γίνουν θύματα αντισημιτικών επιθέσεων. Καλούμε όλες τις ομάδες και οργανώσεις να πάρουν θέση για το κύμα αντισημιτισμού τον τελευταίο μήνα που έχει στοχοποιήσει εβραϊκά κτίρια και μνημεία και να απομονώσουν τους φορείς του αντισημιτικού μίσους και των αντισημιτικών ιδεολογημάτων.
Ο αντισιωνισμός είναι αντισημιτισμός!
Ενάντια στον αντισημιτισμό από όπου κι αν ξεσπάει!
Αλληλεγγύη στις ισραηλιτικές κοινότητες!
Terminal 119
για την κοινωνική και ατομική αυτονομία
21/01/09
ΥΓ. πολλοί σύντροφοι τις τελευταίες μέρες και μετά το προηγούμενο κείμενό μας, που εκδώσαμε μαζί με το Café Morgenland, μας ζήτησαν να πάρουμε θέση και για την πολεμική σύρραξη στη Γάζα μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ. Απαντούμε και δημοσίως σε όλο αυτό τον κόσμο πως η σύρραξη στη Γάζα ουδεμία σχέση έχει με τον ελληνικό αντισημιτισμό, σχέση την οποία θέλαμε να στιγματίσουμε με το προηγούμενο κείμενό μας, και δεν κολλάει με τίποτα το ένα ζήτημα με το άλλο. Δεύτερον, πως η σύρραξη στη Γάζα δεν είναι η μοναδική που συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο και σίγουρα δεν είναι η δραματικότερη, οπότε αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί πρέπει να τοποθετηθούμε επιλεκτικά για αυτή μόνο τη σύρραξη ενώ κανείς αναρχικός, κανείς αριστερός, κανένα ΜΜΕ δεν τοποθετείται πχ για τη γενοκτονία στο Σουδάν, τους Άραβες νεκρούς του Ιράκ ή τις δεκάδες συγκρούσεις ενώπιον τις οποίες τα ντόπια ΜΜΕ αρνούνται πεισματικά να προβάλλουν. Τρίτον, αρνούμαστε κατηγορηματικά οποιαδήποτε κριτική προς το κράτος του Ισραήλ, το οποίο κατά κανόνα δέχεται αντισημιτική κριτική από τη στιγμή της σύστασής του (βλέπε την ανάλυση για όλα τα παραπάνω στο 1ο και στο 2ο τεύχος του terminal119 καθώς και σε πολλά κείμενά μας). Τέταρτο και τελευταίο, όντας πιστοί ακόλουθοι του συνθήματος «ο εχθρός είναι εδώ», επιλέγουμε σταθερά και με συνέπεια την κριτική στο ελληνικό κράτος, την καταστροφή του οποίου επιθυμούμε, καθώς και στην ελληνική κοινωνία. Η κριτική στο ισραηλινό κράτος έχει αναληφθεί εδώ και δεκαετίες από τους συντρόφους μας μέσα στο Ισραήλ στους οποίους στέλνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Πάντως όσο κι αν οι ισραηλινοί σύντροφοι και συντρόφισσες προσπαθούν να μας πείσουν για το πόσο χάλια είναι το κράτος του Ισραήλ, εμείς τους αντιτείνουμε πως τα λένε αυτά γιατί δεν έχουν έρθει ακόμη στην ελλάδα…
Μια εβδομάδα πριν, βγάλαμε ένα κείμενο με τον τίτλο «Αυτό που δεν πέτυχαν τα γκλοπς, θα το πετύχει ο αντισημιτισμός;» βλέποντας πως ένας ανοιχτός αντισημιτισμός είχε αρχίσει να ενεργοποιείται σε διάφορα μέρη της χώρας υπό τον αντισιωνιστικό μανδύα της αντίθεσης στους βομβαρδισμούς της Γάζας. Εκείνο που μας απασχολούσε σε εκείνο το κείμενο ήταν να μην ενθαρρυνθεί από πουθενά κάποιο αντισημιτικό ξέσπασμα στην ελλάδα, ακυρώνοντας έτσι την όποια σωστή εσωτερική κατεύθυνση (αυτή της δημιουργίας του «εσωτερικού εχθρού») είχε δώσει η εξέγερση του Δεκέμβρη 08’ ενάντια στις δομές του ελληνικού κράτους. Όταν γράφαμε εκείνο το κείμενο δεν φανταζόμασταν ότι θα βλέπαμε μπροστά μας στο άμεσο μέλλον μια εύγλωττη μετάφρασή του τίτλου εκείνου στην πραγματικότητα: πράγμα το οποίο έγινε πριν τρεις μέρες έξω από τη Συναγωγή της Λάρισας, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης, όταν στη μία μεριά της Συναγωγής ήταν στημένες τρεις διμοιρίες με τα γκλοπς ανά χείρας ενώ στην άλλη μεριά του ίδιου κτιρίου εξελισσόταν μάχη γύρω από ανθρώπους που θέλανε να ξηλώσουν ή να προστατεύσουν το αστέρι του Δαυίδ που έφερε η καγκελόπορτα της Συναγωγής. Πράγματι σε εκείνη τη φάση δεν υπήρξε καμία καταστολή από έξω. Το πρόβλημα βρισκόταν μέσα στην πορεία.
Ας τα πάρουμε από την αρχή: στις 17 Ιανουαρίου 2009, στη Λάρισα, πραγματοποιήθηκε μια πορεία 2,000 ατόμων αλληλεγγύης στους κρατούμενους της εξέγερσης του Δεκέμβρη 08’ και ενάντια στον τρομονόμο, με τον οποίο διώκονται ποινικά 19 από τους εξεγερμένους για τη συμμετοχή τους στα γεγονότα της Λάρισας. Αυτή η πορεία ήταν εν μέρει μια πρώτη πρακτική εφαρμογή του συνθήματος που ακούγεται από άκρη σε άκρη σε διάφορες πόλεις: «Να πάρουμε πίσω τους φυλακισμένους μας!».
Το αμόκ
Τη στιγμή, ωστόσο, που η διαδήλωση έφτασε στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων Κατοχής πάνω στην οποία βρίσκεται το μνημείο για το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων της Λάρισας και περιμετρικά της οποίας, βρίσκεται η Συναγωγή, το εβραϊκό σχολείο και τα γραφεία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Λάρισας, κοντά στην οδό Παλαιστίνης, κάποιους επαναστάτες από το αναρχικό μπλοκ τους έπιασε το αντισημιτικό τους αμόκ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο αναρχικό μπλοκ είχαν από νωρίς εμφανιστεί παλαιστινιακές σημαίες οι οποίες κυμάτιζαν δίπλα στις μαυροκόκκινες, αποκαλύπτοντας έτσι την επιλεκτική ανεκτικότητα κάποιων συντρόφων σε σημαίες ορισμένων μόνο εθνών ή κρατών.
Αν και οι Παλαιστίνιοι που πήγαν να κρεμάσουν τις παλαιστινιακές σημαίες στο μνημείο του Ολοκαυτώματος ήταν ιδιαίτερα συζητήσιμοι και εντός ενός λεπτού πείστηκαν να μην κάνουν κάτι τέτοιο, ορισμένοι έλληνες αναρχικοί προσπαθούσαν έπειτα να κρεμάσουν τις σημαίες τους πάνω στο μνημείο με αγριοφωνάρες και τσαμπουκάδες. Αυτή είναι λοιπόν η περίφημη «αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό» και η περίφημη «αλληλεγγύη στην Ιντιφάντα» που ακούμε τόσο καιρό! Έλληνες αντισημίτες και παρανοϊκοί προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα όξυνσης και φανατισμού για να βοηθήσουν υποτίθεται τους παλαιστίνιους στον αγώνα τους, καλύτερο μέσο του οποίου αγώνα βρέθηκε η βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος!
Την ίδια ακριβώς στιγμή αρχίζουν να σπάζονται οι δύο κάμερες που βρίσκονται έξω από τα γραφεία της Κοινότητας για λόγους ασφαλείας της Συναγωγής και αρκετός κόσμος αρχίζει να μαζεύεται και να βρίζει τους μπάτσους που με τρεις διμοιρίες ήταν χωμένοι μέσα στο στενό δρομάκι που βρίσκεται η πόρτα της Συναγωγής. Αυτές οι κινήσεις αν και είχαν στόχο τους εκπροσώπους της «τάξης» και τα μέσα επιτήρησης/ ελέγχου… δεν εμποδίστηκε κανείς να διατυπώνει ελεύθερα σχόλια του στιλ «φυλάνε τους εβραίους»… και το σύνθημα «σκυλιά, φυλάτε τα αφεντικά σας!», που φωνάχτηκε ξαφνικά, πήρε ένα νέο άρωμα… μιας και οι μπάτσοι εκείνη τη στιγμή κάθονταν μπροστά από τη Συναγωγή, ένα περίπτερο και ένα σουβλατζίδικο. Και δεν πιστεύουμε ότι το σύνθημα εννοούσε ως αφεντικά των μπάτσων τους κ. κ. σουβλατζή και περιπτερά.
Το τελευταίο και χειρότερο περιστατικό συμβαίνει μπροστά στην παλιά πόρτα της Συναγωγής, όπου ενώ η πορεία προχωράει, μια ομάδα επαναστατών αναρχικών, την οποία βοηθάνε 2 Παλαιστίνιοι (ξέρετε, αυτοί που αποτελούν το άλλοθι τους για κάθε είδους αντισημιτική ενέργεια…) αποφασίζει πως θέλει να ξηλώσει το αστέρι του Δαυίδ που βρίσκεται πάνω στην καγκελόπορτα. Από πίσω, κάποιος φώναζε «σπάστε το», «κάψτε το» και άλλα τέτοια… επαναστατικά καλέσματα.
Η Αντίδραση
Πριν προλάβουν να γίνουν καταστροφικές κινήσεις, αυθόρμητα συντρόφισσες και σύντροφοι από διάφορες συλλογικότητες καθώς και μετανάστες που συμμετείχαν στην πορεία κάνουν αλυσίδα μπροστά στην πόρτα της Συναγωγής για να την προστατέψουν και άλλες συντρόφισσες και σύντροφοι αρχίζουν να βρίζονται και να σπρώχνονται με τους αντισημίτες. Το ότι κάποιοι σύντροφοι φώναζαν στους «παρεμβαίνοντες» πως είναι «εθνίκια» και «φασίστες», δημιούργησε αναμφισβήτητα αμηχανία την οποία οι οργισμένοι επαναστάτες, μην μπορώντας να επεξεργαστούν, μετουσίωναν σε ερωτήσεις του στιλ «τι είναι αυτοί ρε που φυλάνε την πόρτα; Εβραίοι;». Ενώ άλλοι από αυτούς που είχαν ήδη σηκώσει τις σημαίες τους για να καταστρέψουν το αστέρι του Δαυίδ, υποψιαζόμενοι ότι κάτι παράξενο συμβαίνει – δηλαδή ότι κάποιοι από την πορεία αρχίζουν να προστατεύουν το αστέρι – και παραδεχόμενοι το πρωτόλειο επίπεδο σκέψης τους, αρχίζουν να μας ρωτάνε με το παλούκι ανά χείρας ερωτήσεις του στιλ «εξήγησε μου γιατί, δεν ξέρω, πες μου να μάθω γιατί δεν πρέπει να το ξηλώσω…» κτλ. Αυτές οι «όμορφες στιγμές» έληξαν μετά από λίγο, αφού το αστέρι του Δαυίδ τελικά δεν ξηλώθηκε, και η πορεία προχώρησε προς το τέλος της.
Κάποιες ώρες αργότερα, ενώ είχε τελειώσει η πορεία, το μνημείο του Ολοκαυτώματος τελικά βεβηλώθηκε με μπογιές. Υποψιαζόμαστε πως τη βεβήλωση διέπραξε η ίδια ομάδα νεοναζί που μία ώρα πριν (στις 8.30 περίπου) κυνηγούσε μαζί με τα ΜΑΤ με πέτρες και χημικά κάποιους διαδηλωτές προς την πλατεία Ταχυδρομείου. Υποψιαζόμαστε…
Την ώρα που στοχοποιούν εβραίους, δεν επιτίθεσαι σε συναγωγές
Την ώρα που στοχοποιούνται συναγωγές, δεν μιλάς για αντιθρησκευτική κριτική
Θα θέλαμε να πούμε με την ανακοίνωση αυτή πως για μας με την πορεία στη Λάρισα φτάνουμε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι όπου ο ριζοσπαστικός χώρος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να λάβει κάποιες αποφάσεις. Με αυτά που περιγράφουμε παραπάνω φάνηκαν δύο ξεκάθαρα αντιτιθέμενες τάσεις εντός της πορείας: αφενός αποπειράθηκε να γίνει η χειρότερη βεβήλωση εβραϊκών κτιρίων και μνημείων τα τελευταία χρόνια στη χώρα, με αφετηρία κάποιες ομάδες αναρχικών – βεβήλωση που τελικά επετεύχθη αργότερα από τους νεοναζί – αφετέρου, για πρώτη φορά σχηματίστηκε μια αυθόρμητη άμυνα απέναντι σε έναν τέτοιου είδους αντισημιτισμό του δρόμου. Αξίζουν βεβαίως συγχαρητηρίων όσοι σχημάτισαν την άμυνα αυτή κινδυνεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα.
Θα θυμίσουμε πως η τελευταία καταγεγραμμένη επίθεση στην εβραϊκή κοινότητα της Λάρισας έγινε το 2001 με μολότοφ που πετάχτηκε στον ίδιο τοίχο που προχτές έγινε η απόπειρα ξηλώματος του αστεριού. Εκείνη η επίθεση είχε γίνει από νεοναζί στις 28 Μαΐου 2001, την ίδια μέρα που δολοφονήθηκαν 18 άτομα στο Ισραήλ από βομβιστή "αυτοκτονίας" μέσα σε καφετέρια.
Θα θυμίσουμε επίσης πως την τελευταία εβδομάδα 100 περίπου νεοναζί της Χρυσής Αυγής διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας ενάντια «στο σιωνιστικό έγκλημα στην Παλαιστίνη» και στο «νέο Ολοκαύτωμα», όπως δήλωναν, καίγοντας μια αμερικανική και μια ισραηλινή σημαία, ενώ φώναζαν συνθήματα όπως «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και «Τσεκούρι και Φωτιά στα εβραϊκά σκυλιά». Εκείνη η διαδήλωση να θυμίσουμε, επίσης, πως διεξάχθηκε ανενόχλητα.
Επίσης θα έπρεπε από δω να ενημερώσουμε ότι πέρα από το βανδαλισμό της Συναγωγής του Βόλου στις 31/12 και τη βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος και της Συναγωγής στη Λάρισα, βανδαλισμοί έγιναν επίσης στη Συναγωγή της Κέρκυρας και στα εβραϊκά νεκροταφεία της Αθήνας. Τέλος, βράδυ Κυριακής προς Δευτέρα, στις 19/01, επίθεση έγινε και στα εβραϊκά νεκροταφεία των Ιωαννίνων με αποτέλεσμα να σπαστούν 3 τάφοι. «Υπάρχουν κύκλοι που χρησιμοποιούν ως πρόσχημα τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής για να εκφράσουν τον αντισημιτισμό τους. Τέτοιες ενέργειες μας προσβάλλουν όλους και θα πρέπει να καταδικαστούν από το σύνολο των φορέων της πόλης», υπογράμμισε στις δηλώσεις του ο κ. Ελισάφ, πρόεδρος της ισραηλιτικής κοινότητας των Ιωαννίνων.
Αυτή η σύμπνοια εντός αυτού του ευρύτατου «αντισιωνιστικού» ρεύματος στην Ελλάδα είναι ξεκάθαρο πλέον υπέρ ποιων επιτυγχάνεται και ότι πρέπει να προκαλέσει όχι μόνο συζητήσεις και προβληματισμό αλλά και μια σοβαρή και χωρίς μεν και αλλά αντιμετώπιση. Η συλλογική μνήμη που «ξεχνά» το τι πράγματι ήταν ο φασισμός, βλέπει παντού φασισμούς και σχετικοποιεί τα παλιά εγκλήματα. Η σημερινή δήθεν επαναστατική μνήμη που δεν καταλαβαίνει σε τι είδους πόλεμο είναι μπλεγμένη οδηγεί στην ισοπέδωση της συνολικής ιστορικής μνήμης και εμμέσως σε αντιδραστικά και ρατσιστικά μονοπάτια. Όταν οι στόχοι και τα συνθήματα κάποιων, των οποιωνδήποτε, ταυτίζονται με αυτά των νεοναζί, κάτι περίεργο αρχίζει να συμβαίνει.
Όποιος κάνει πως δεν καταλαβαίνει ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και των μνημείων που αφιερώθηκαν στους έλληνες εβραίους για τη μαζική σφαγή τους από τους Ναζί του Χίτλερ, είναι επικίνδυνος. Το 85% των ελλήνων εβραίων, περί τους 60,000 ανθρώπους, εξολοθρεύτηκε από τους Ναζί κατά την περίοδο του 1942-1945. Τα μνημεία είναι αφιερωμένα σε αυτά τα θύματα, στα θύματα του γερμανικού φασισμού και αντισημιτισμου. Όσοι δυσκολεύονται να το χωνέψουν αυτό, αμφισβητούν εξαρχής την εξόντωση ή βεβηλώνουν τη μνήμη των θυμάτων, θεωρώντας τα υπεύθυνα για ζητήματα εξολοκλήρου άσχετα. Συνεχίζουν, έτσι, να συνδέουν τις επιλογές του κράτους του Ισραήλ με τις ελληνικές εβραϊκές κοινότητες (όπως έκανε το ΚΚΕ το 2006 με αφορμή τον πόλεμο Χεζμπολάχ-Ισραήλ) και κάνουν τη δουλειά των φασιστών και μόνο αυτών! Με το μανδύα του αντισιωνισμού (που επιτίθεται σε οποιονδήποτε θεωρείται «σιωνιστής») και με τις ευλογίες μιας μερίδας αριστερών και ριζοσπαστών φαίνεται να ξεκινά κάτι που δεν θα μπορεί να ελεγχθεί αργότερα και αυτό είναι ευθύνη όλων μας να το συνειδητοποιήσουμε.
Όσοι ξεκινάνε τις υποτιθέμενες αντιθρησκευτικές τους καμπάνιες (όχι ενάντια στη δική τους θρησκεία, αλλά των άλλων…) τώρα που τα όρια αντισιωνισμού και αντισημιτισμού γίνονται κοινωνικά όλο και πιο δυσδιάκριτα, αν δεν είναι αντισημίτες οι ίδιοι, γίνονται απλώς οι χρήσιμοι ηλίθιοι του εξοντωτικού αντισημιτισμού. Και δίνουν ακόμη ένα αριστερής προέλευσης επιχείρημα στους φασίστες. Τι εννοούμε με αυτό; Πως οι νεοναζί όντας απονομιμοποιημένοι να χρησιμοποιούν τον παλιό χιτλερικό λόγο εναντίον των εβραίων (βιολογικός αντισημιτισμός κτλ), έχουν καταφύγει έκτοτε στα τρία πολύ κεντρικά και επιτυχημένα, από πλευράς καμουφλάζ μίσους, επιχειρήματα της αριστεράς: το αντικαπιταλιστικό («αγαπώ τους εβραίους, μισώ όμως τις εταιρείες και τις τράπεζές τους»), το αντισιωνιστικό («αγαπώ τους εβραίους, μισώ το ρατσιστικό εβραϊκό κράτος») και το αντιθρησκευτικό («αγαπώ τους εβραίους, μισώ τη ρατσιστική εβραϊκή θρησκεία»). Μέσω των δύο αυτών αξόνων μπορεί ο καθένας να λέει και να κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να αντικαθιστά έντεχνα τη λέξη «εβραίος» με τη λέξη «σιωνιστής» και, αντίστοιχα, από τον Μιχαλολιάκο μέχρι την Παπαρήγα και από τον Πλεύρη μέχρι τον Αλαβάνο… όλοι να μιλάνε την ίδια γλώσσα, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς μάλιστα.
Κλείνοντας, πρέπει να πούμε ότι καταδικάζουμε τη βεβήλωση αυτή στη Λάρισα, όπως και την πιο πρόσφατη στα νεκροταφεία των Ιωαννίνων, σαν επαίσχυντη αντισημιτική πράξη και καλούμε όλες και όλους αυτούς που διατηρούν ακόμη αντιφασιστική μνήμη να προβάλουν αντίσταση σε τέτοιες ενέργειες και να συμπαρασταθούν σε όλους όσοι κινδυνεύουν να γίνουν θύματα αντισημιτικών επιθέσεων. Καλούμε όλες τις ομάδες και οργανώσεις να πάρουν θέση για το κύμα αντισημιτισμού τον τελευταίο μήνα που έχει στοχοποιήσει εβραϊκά κτίρια και μνημεία και να απομονώσουν τους φορείς του αντισημιτικού μίσους και των αντισημιτικών ιδεολογημάτων.
Ο αντισιωνισμός είναι αντισημιτισμός!
Ενάντια στον αντισημιτισμό από όπου κι αν ξεσπάει!
Αλληλεγγύη στις ισραηλιτικές κοινότητες!
Terminal 119
για την κοινωνική και ατομική αυτονομία
21/01/09
ΥΓ. πολλοί σύντροφοι τις τελευταίες μέρες και μετά το προηγούμενο κείμενό μας, που εκδώσαμε μαζί με το Café Morgenland, μας ζήτησαν να πάρουμε θέση και για την πολεμική σύρραξη στη Γάζα μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ. Απαντούμε και δημοσίως σε όλο αυτό τον κόσμο πως η σύρραξη στη Γάζα ουδεμία σχέση έχει με τον ελληνικό αντισημιτισμό, σχέση την οποία θέλαμε να στιγματίσουμε με το προηγούμενο κείμενό μας, και δεν κολλάει με τίποτα το ένα ζήτημα με το άλλο. Δεύτερον, πως η σύρραξη στη Γάζα δεν είναι η μοναδική που συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο και σίγουρα δεν είναι η δραματικότερη, οπότε αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί πρέπει να τοποθετηθούμε επιλεκτικά για αυτή μόνο τη σύρραξη ενώ κανείς αναρχικός, κανείς αριστερός, κανένα ΜΜΕ δεν τοποθετείται πχ για τη γενοκτονία στο Σουδάν, τους Άραβες νεκρούς του Ιράκ ή τις δεκάδες συγκρούσεις ενώπιον τις οποίες τα ντόπια ΜΜΕ αρνούνται πεισματικά να προβάλλουν. Τρίτον, αρνούμαστε κατηγορηματικά οποιαδήποτε κριτική προς το κράτος του Ισραήλ, το οποίο κατά κανόνα δέχεται αντισημιτική κριτική από τη στιγμή της σύστασής του (βλέπε την ανάλυση για όλα τα παραπάνω στο 1ο και στο 2ο τεύχος του terminal119 καθώς και σε πολλά κείμενά μας). Τέταρτο και τελευταίο, όντας πιστοί ακόλουθοι του συνθήματος «ο εχθρός είναι εδώ», επιλέγουμε σταθερά και με συνέπεια την κριτική στο ελληνικό κράτος, την καταστροφή του οποίου επιθυμούμε, καθώς και στην ελληνική κοινωνία. Η κριτική στο ισραηλινό κράτος έχει αναληφθεί εδώ και δεκαετίες από τους συντρόφους μας μέσα στο Ισραήλ στους οποίους στέλνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Πάντως όσο κι αν οι ισραηλινοί σύντροφοι και συντρόφισσες προσπαθούν να μας πείσουν για το πόσο χάλια είναι το κράτος του Ισραήλ, εμείς τους αντιτείνουμε πως τα λένε αυτά γιατί δεν έχουν έρθει ακόμη στην ελλάδα…
Αναρτήθηκε από
Autonome Bird
Ετικέτες
αντισημιτισμός
0 σχόλια:
Post a Comment