Friday, December 5, 2008
στις
4:32 PM
|
*αυτό είναι ένα αρκετά αξιόλογο κείμενο από την ομάδα terminal119 για την δίκη Πλεύρη , αν και λίγο πιο παλιό είναι αρκετά επίκαιρο*
Εκείνοι που απουσίασαν επιδεικτικά από τις δίκες εναντίον του Πλεύρη έπρεπε, έστω και 8 μήνες μετά, να δικαιολογήσουν την απουσία τους – έστω για κάποιους οπαδούς τους που άρχισαν να αμφισβητούν το αντιφασιστικό τους έργο.
Από την πλευρά μας είχαμε γράψει τα εξής το Νοέμβρη του 2007: «Έστω και στο 1% να πίστευαν τα συνθήματα τους, όπως το “Κάτω τα ξερά σας από τους μετανάστες” και άλλα τέτοια, θα τα είχαν πραγματώσει. Η δική μας εμπειρία θα μας υποχρέωνε να απαιτήσουμε από τους ίδιους να αλλάξουν το όνομά τους, antifa, άμεσα και χωρίς χρονοτριβές. Ούτε ένας από δαύτους, ενώ ήταν γνωστό το ότι θα υπάρξει δίκη στις 5 Σεπτέμβρη, δεν εμφανίστηκε στα δικαστήρια και για άλλη μια φορά αποδείχθηκε η ελληνικότητα του πράγματος (ένας δήθεν αντιφασισμός που συναινεί στον αντισημιτισμό). Ελάχιστοι Έλληνες ειδοποίησαν πως θα εμφανιστούν ή εμφανίστηκαν στη δίκη. Από την άλλη όσοι ένιωθαν μια ιστορική αγωνία, συμμερίζονταν ένα άγχος επιβίωσης, όπως κάποιοι μετανάστες, εκδήλωναν το ενδιαφέρον τους για την παρουσία τους σε αυτή τη δίκη. Προφανώς δεν οφείλεται στην καλοκαιρινή ραστώνη η απουσία τους, όπως μας είπαν σύντροφοι, αλλά στην έλλειψη συνέπειας και πραγματικής αντιφασιστικής δράσης και λόγου».
Και από ότι φάνηκε καθόλου άδικο δεν είχαμε… Το πρόβλημα, όμως, παρέμεινε… Η antifa – και το πολιτικό μαγαζί που την δημιούργησε – συνεχίζουν να καπηλεύονται το όνομα ασκώντας πλέον ανοιχτά και αντισημιτική προπαγάνδα. Η αλήθεια είναι ότι, μετά από εκείνη την κριτική που ασκήσαμε, κάναμε το λάθος να περιμένουμε κάποια ευαισθητοποίηση, κάποια αλλαγή πλεύσης, ένα σημάδι μετάνοιας. Είπαμε, δεν μπορεί, κάποιος αντιφασίστας θα είναι εκεί μέσα, έστω και κατά λάθος… αν και υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν ισοφαρίζουν ποτέ και με τίποτε, πχ 5 φορές ενάντια στους φασίστες, μια φορά υπέρ.... Η στάση τους χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο.
Στην αρχή, ανέλαβε το βαρύ πυροβολικό, το έντυπο «Serajevo» (για το οποίο πρέπει να διαβεβαιώσουμε τον αναγνώστη ότι καμία σχέση δεν έχει με την antifa) με την αναδημοσίευση μιας συνέντευξης του Σαρόν το 1982. Το ρεζουμέ του σκοπού της αναδημοσίευσης εκείνης ήταν (με δικά μας λόγια) ότι «τώρα που παίζει η δίκη εναντίον του Πλεύρη από το ΚΙΣ, μη μασήσετε και πάτε να συμπαρασταθείτε στους εβραίους… ο αντισημιτισμός υπάρχει, ας πούμε, στην ελλάδα αλλά πλέον έχει παρέλθει η μπογιά του… πλέον ο αντισημιτισμός δημιουργείται (και) από το Ισραήλ για να τονώσει το σιωνιστικό όνειρο της επιστροφής».
Τώρα, λοιπόν, ήρθε και η σειρά των αντιφάδων να παπαγαλίσουν… Τον Απρίλη του 2008 έγραψαν τα εξής ωραία…
«Το ”κεντρικό ισραηλιτικό συμβούλιο” της Ελλάδας, καταφεύγοντας στα δικαστήρια, προφανώς κινήθηκε στις γραμμές του σχεδίου του κράτους του. Προσπάθησε να εντείνει τη συζήτηση γύρω από τον αντισημιτισμό και το φόβο των υπηκόων του και να ενισχύσει τελικά το κράτος του Ισραήλ (πράκτορες είναι οι άνθρωποι, την ξέρουν τη δουλειά τους)» Περιοδικό Antifa*, τεύχος 8, 04/08, Αθήνα.
Έτσι μας ενημερώνει η αντίφα ότι είναι ενάντια σε πράκτορες ξένων κρατών, πράγμα που αυτή, σαν αγνή, εθνική πατριωτική δύναμη το καταγγέλλει. Ομολογεί, έτσι, την ποιότητα του αντιφασισμού της ως αυτού που είναι: εθνικόφρων αντιφασισμός. Γιατί πρόβλημα με πράκτορες άλλων χωρών έχει κάποιος, μόνο όταν θεωρεί ότι οι… πράκτορες καταστρέφουν την εθνική οντότητα της χώρας του ή την υπονομεύουν, πράγμα που θεωρεί αρνητικό... Αυτό, όμως, είναι εθνικό συναίσθημα και, συνεπώς, πατριωτισμός. Το γιατί ζήλεψαν αυτούς που μέχρι χθες έβριζαν (Ρεσάλτο και άλλα καλά εθνικομπολσεβίκικα μαγαζιά) και προσπαθούν μάλιστα να τους ξεπεράσουν το απαντούν οι ίδιοι: οι έλληνες εβραίοι δεν είναι έλληνες (βασικό αυτό για εθνικόφρονες πατριώτες) αλλά υπήκοοι, και μάλιστα, όπως λενε, πράκτορες - του χειρότερου κράτους του κόσμου, του μισητού Ισραήλ.
Πέρα από αυτά τα πιστοποιητικά εθνικής συμπεριφοράς, καλλιεργεί στα τεύχη της μια πρακτορολογία που απορούμε γιατί. Αν ξεφυλλίσεις το περιοδικό του Απρίλη, ουκ ολίγα άρθρα εκεί μέσα ανακαλύπτουν παντού «παρακρατικούς» και «πράκτορες». Αν θεωρήσουμε πως αυτοί που γράφουν το antifa δεν έχουν πρόσβαση σε κρατικά έγγραφα για να διατυπώνουν τέτοιες (άνευ νοήματος) κατηγορίες, δεν μπορεί παρά να μας έρθει στο μυαλό ότι αυτού του είδους η ρητορική (της πρακτορολογίας) ουκ ολίγες φορές χρησιμοποιείται από μια μεγάλη αριστερή συνιστώσα του τόπου μας, το γνωστό και μη εξαιρετέο ΚΚΕ, του οποίου όλοι οι αντίπαλοι του ως γνωστόν ήσαν πράκτορες, χαφιέδες, προβοκάτορες, παρακρατικοί. Και πραγματικά, απορούμε για το που το πάει αυτή η ρητορική αυτής της ιδιότυπης “antifa007”, αν δεν γνωρίζει ήδη πως είναι χαμένος κόπος να προσπαθήσει να πάρει τα ηνία από το ΚΚΕ σε αυτό το άθλημα. Ποια ικανοποίηση τους προσφέρει αυτή η πρακτορολογία; Η αιτία της είναι η άγνοια ή, όπως εμείς πιστεύουμε, ο αντισημιτισμός; Δυστυχώς, αυτή είναι άλλη μια κακή συνέπεια του ότι η ελληνική antifa, αντί να αποτελεί μια οργάνωση-ομπρέλα αντιφασιστών από όλη τη χώρα όπως συμβαίνει συνήθως αλλού, προτίμησε να διατηρήσει το καβούκι της γύρω από έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο κουβαλώντας και τις κληρονομημένες ιδεοληψίες αυτού του χώρου στο νέο της πολιτικό σχήμα… Δεν ξέρουμε, παρόλα αυτά, ποια ικανοποίηση τους προσφέρει.
Ξέρουμε, όμως, τι σκατά επιφέρει στον αντιφασισμό. Η antifa ισχυρίζεται στο άρθρο της πως ο Πλεύρης είναι πράκτορας. Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Αλλά τι κερδίζουμε με αυτό; Θα πάμε να κάνουμε παράπονα στην ΕΥΠ; Είναι νεοναζί ή δεν είναι; Είναι. Απειλεί με εξόντωση και διωγμούς τους «ξένους» αυτής της κοινωνίας ή όχι; Ναι τους απειλεί. Εμείς είμαστε αντιφασίστες ή ΚΥΠατζήδες για να ξεφωνίζουμε πράκτορες; Δηλαδή, η antifa δεν βρήκε ότι το βιβλίο του Πλεύρη είναι φασιστικό, ρατσιστικό και αντισημιτικό; Δηλαδή, η antifa δεν βλέπει ότι υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα, στην ίδια, στην αριστερά και στη δεξιά;
Με το συναίσθημα του άσπιλου αντιφασίστα συμβάλουν και συμφωνούν με τον Πλεύρη, όχι μόνο για το ποιόν αυτής της υποχθόνιας φάρας που υπονομεύει (και πάλι) την εθνική μας υπόσταση αλλά και για το τι προβλέπει εκείνος για τέτοια ξένα σώματα που είχαν την ατυχία να επιζήσουν του Ολοκαυτώματος, να αποκτήσουν απογόνους και το χειρότερο, να ξαναγυρίσουν σαν φαντάσματα μιας άλλης εποχής στην χώρα αυτή, αντί να εξαφανιστούν στις τρύπες τους ή στο Ισραήλ, όπως οι περισσότεροι από τους επιζώντες. Πράγματι, μόνο πράκτορες θα είχαν αυτή την τόλμη (ή αυθάδεια) να επανέρθουν σε αυτή την κάκοσμη αντισημιτική ατμόσφαιρα! Και επειδή είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι κάτι έχουν διαβάσει για το έγκλημα των εγκλημάτων και ότι κάτι έχουν ακούσει για Άουσβιτς, θεωρούμε ότι ο στιγματισμός των ελλήνων εβραίων ως πρακτόρων του Ισραήλ και η μετατροπή τους σε «Ισραηλινούς υπηκόους», γίνεται εσκεμμένα, μιας και αυτό πάντα πιάνει: ονειρεύονται αντισημιτικές συνάξεις αλά ΚΚΕ/ ΠΑΜΕ κάτω από τα γραφεία του ΚΙΣ στη στοά Χιρς, και μάλιστα καλυμμένα με αντιφασιστικό μανδύα. Με τις αντιφασιστικές γνώσεις τους γνωρίζουν πολύ καλά που οδηγούν τέτοιες οχλοσυνάξεις.
Έτσι, αφενός επιχειρηματολογεί η antifa, γιατί δεν πρέπει να μετακομίσουν άλλοι εβραίοι στο Ισραήλ, ώστε να μην ενισχυθεί αυτό το μισητό κράτος, και αφετέρου στιγματίζει ταυτόχρονα τους έλληνες εβραίους σαν ανεπιθύμητους για την Ελλάδα, σκοτεινούς συνωμότες, μιας και ασκούν τον επαίσχυντο ρόλο του χαφιέ ξένων συμφερόντων.
Επειδή το αδιέξοδο στο οποίο θέλουν – αν είχανε την δύναμη - να φέρουν τους έλληνες εβραίους (να, κάτι τέτοιες στιγμές είναι, που χαιρόμαστε για τις αδυναμίες αυτού του «αντιφασιστικού κινήματος»), μόνο μια και αιμοβόρα λύση έχει (εξολόθρευση), θα τους ρωτάγαμε αν γνωρίζουν τι γράφουν ή αν γνωρίζουν αυτούς που τα γράφουν!
Το μόνο πρακτικό τους πρόβλημα είναι ότι αυτοί που επιβιώσαν ενάντια σε όλες τις θεωρίες των πιθανοτήτων και οι απόγονοι τους είναι πολύ λίγοι στην Ελλάδα, μόλις το 0,03% του πληθυσμού, δεν φτάνουν δηλαδή σαν βορά για όλους (μήπως, άραγε, οι προσπάθειες καπελώματος[1] του πογκρόμ ενάντια στους Αλβανούς είναι για να έχουν τους αλβανούς μετανάστες σαν ρεζέρβα;).
Και επειδή όταν ακούν για εβραίους ανάβουν τα αντιφάδικα τους λαμπάκια τόσο, ώστε να κατευθύνονται μόνο και αποκλειστικά από τα αντισημιτικά ένστικτά τους σβήνοντας την πραγματικότητα, ανάγουν το ΚΙΣ σε αυτό που κίνησε την διαδικασία δίκης ενάντια στον Πλεύρη, παρόλο που η μήνυση και η καταγγελία έγινε από το ελληνικό παρατηρητήριο του Ελσίνκι (τιμή του) και το ΚΙΣ προσπάθησε να πάρει μέρος σαν θιγόμενο πρόσωπο, σαν συν-κατήγορος, πράγμα που ως γνωστόν απορρίφτηκε από το δικαστήριο (από ότι φαίνεται οι δικαστές ήταν ή από την αντίφα ...ή από την Βαβυλωνία). Αυτά τα γράφουμε λόγω μιας απορίας μας: όταν η αντίφα στιγματίζει το ΚΙΣ για κάτι που δεν έκανε, τι μορφές πάλης θα εξασκούσε αν πράγματι το ΚΙΣ ήταν ο εμπνευστής και πρωτεργάτης της δίκης ενάντια στον Πλεύρη (κάτι που εμείς θα το ευχόμασταν - τουλάχιστον όσο εμείς δεν είμαστε στην θέση να σταματήσουμε τα χειρότερα - και μάλιστα για κάθε αντισημίτη πχ. ρεσάλτο, χρυσή αυγή, κκε κλπ);
Προς στιγμήν, με τις πολυδιασπάσεις που υπέστη η antifa φανταστήκαμε ότι κάτι καλό θα προέκυπτε από αυτό πέρα από την… ουσία των νούμερων (antifa66, antifa 49 κοκ). Έστω κι αν αυτό το καλό συμπεριλάμβανε 1, 2, 3 άτομα μόνον… Τίποτε από αυτά: Το μόνο κατόρθωμα τους στην φράση αυτή είναι ότι πέτυχαν μέσα σε 4 μόνο σειρές (άλλοι χρειάστηκαν στο παρελθόν τόμους ολόκληρους) να εντάξουν όλη τους την εξοντωτική μανία ενάντια στους εβραίους, χωρίς καν να χρησιμοποιήσουν άμεσα την παρακαμπτήριο του σύγχρονου αντισημιτισμού, του αντισιωνισμού, όπως κάνουν σχεδόν πάντα οι σημερινοί αντισημίτες. Καθόλου τυχαία το antifa*, για να δικαιολογηθεί, αναφέρθηκε σε μια συνέντευξη του Σαρόν από το 1982.
Η αντίφα στην ελλάδα απέδειξε ότι θέλει να συμβάλλει στη διαιώνιση των αντισημιτικών στερεοτύπων αυτού του τόπου. Δεν ήρθε στη δίκη εναντίον του Πλεύρη γιατί δεν πιστεύει ότι τίθεται θέμα αντισημιτισμού στην Ελλάδα (όπως ακριβώς οι σεξιστές σύντροφοι δεν πιστεύουν ότι τίθεται ζήτημα σεξισμού στο χώρο και όπως ακριβώς οι αριστεροδεξιοκεντρώοι δεν πιστεύουν ότι τίθεται θέμα ρατσισμού στην ελληνική κοινωνία). Η αντίφα δεν ενδιαφέρεται για το αν οι εβραίοι αυτού του τόπου νιώθουν απειλημένοι από ένα τέτοιο υποκείμενο όπως ο Πλεύρης. Η αντίφα, επιπλέον, όχι μονάχα δεν ενδιαφέρεται αλλά κάνει ο,τι μπορεί για να μην επιβιώσουν κι όσοι από αυτούς κατάφεραν να ζουν ανάμεσά μας.
Απόδειξη για όλα αυτά; Σε κανένα από τα οκτώ της τεύχη δεν έγραψε ένα κείμενο για τον αντισημιτισμό στην ελλάδα, δεν αφιέρωσε ούτε ένα άρθρο των πολλών εντύπων της ενάντια στο βιβλίο του Πλεύρη. Η μόνη στιγμή που κινητοποιήθηκε ήταν όταν θέλησε να γράψει ένα κείμενο «για να την πει» σε όσους πήγαν στη δίκη Πλεύρη και, ίσως, και σε κάποιους από το ποίμνιό της γιατί άρχισαν να σκέφτονται λίγο διαφορετικά. Τα επιχειρήματά της, βέβαια, ήταν λίγο μπαγιάτικα… Έπρεπε να μας πείσει γιατί δεν πήγε στη δίκη Πλεύρη να αντιμετωπίσει τους φασίστες και μας παρέθεσε μια συνέντευξη του Αριέλ Σαρόν από το 1982! Δυστυχώς, αυτή η «αντιφασιστική» επιχειρηματολογία ανέδειξε όλη τη σαπίλα της μιας και για να πάει σε αυτή τη δίκη κάποιος αντιφασίστας, δεν θα μπορούσε παρά να του αρκούν τουλάχιστον έξι εκατομμύρια λόγοι!
Ο sic τίτλος του κειμένου της antifa που ονόμαζε το ΚΙΣ πράκτορα, έλεγε «Το δίκιο δεν κερδίζεται με δίκες» (αυτό είναι που λέμε «τη βγαίνω από τα αριστερά!»), σε κάτι που ούτε οι νεοναζιδες που παρέστησαν στο δικαστήριο θα διαφωνούσαν. Συγκεκριμένα, εκείνοι αρκέστηκαν σε άλλους τρόπους. Και προς το παρόν, βέβαια, αποδοκιμάζουν την… αστική δικαιοσύνη.
Για να τη βγει, όμως, η antifa από τα αριστερά όχι μονάχα έπρεπε να αφιερώσει λίγη από τη σκέψη της στο τι ρόλο παίζει ο αντισημιτισμός στην ελλάδα αλλά και να κινητοποιηθεί ενάντια σε αυτόν [άμα διαβάζεις Serajevo και τα δικά σου έντυπα όλη την ώρα, που να καταλάβεις τι ήταν το Ολοκαύτωμα; Το πολύ-πολύ να δεις τι «παράχθηκε» εκεί και με «πόση υπεραξία»… Αλλά να μου πεις τι σχέση έχει το Ολοκαύτωμα με τον αντιφασισμό, ε;]. Κι είναι προφανές, το δηλώσαμε και ρητά: αν εμείς ήμασταν μέσα στο δικαστήριο, αναζητώντας εκεί έναν αντίλογο, έστω θεσμικό και όχι μόνον, ενάντια στον αντισημιτισμό του Πλεύρη, ήταν γιατί αυτοί δεν ήταν ούτε καν από έξω. Κι έτσι, πολύ καλά γνωρίζουν επίσης, ότι το δίκιο ούτε με σιωπές κερδίζεται.
Δυστυχώς, όμως, δεν αρκέστηκε κανείς ούτε και στις σιωπές. Μίλησε. Μίλησε για να πει πως το Ισραήλ κίνησε τη δίκη εναντίον του Πλεύρη! Τόσο βαθιά νυχτωμένοι μέσα στους ιδεολογικούς τους λαβυρίνθους και τις μανίες εξόντωσης…Το αυτονόητο για μια αντιφασιστική ομάδα θα ήταν, αν το Ισραήλ ή οποιοσδήποτε έκανε μήνυση σε έλληνες φασίστες, να το χειροκροτήσει, μιας και στην Ελλάδα όχι μόνο οργιάζει ο αντισημιτισμός (με την μορφή του αντισιωνισμού και όχι μόνο, όπως αποδεικνύει η αντίφα και παλιότερα το ΝΑΡ και πάντα το κκε[2]) αλλά και δεν υπάρχει τίποτε και κανείς να βάλλει φρένο σε αυτή την αντισημιτική λαίλαπα. Αντί αυτού κοιμάστε ανήσυχοι όταν άλλοι στέκονται στο πλευρό του ΚΙΣ ενάντια στον Πλεύρη! Δικαίωμα σας να αυτοπροσδιορίζεστε σαν κομμάτι του όχλου. Η δικιά μας η απορία είναι μόνο, τι σχέση έχει αυτό με τον αντιφασισμό…
Είναι αυτή η μονολιθικότητα του ριζωμένου πια αντισημιτισμού (που μετά το Άουσβιτς είναι συνώνυμος με την εξόντωση) σε αυτή την ελληνική κοινωνία από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, που βρίσκει χίλιες δυο προφάσεις (πχ. αυτά της ειλικρινέστατης Βαβυλωνίας[3] που στο όνομα της ελευθερίας γνώμης προσφέρθηκε σαν υπερασπιστής του Πλεύρη) για να δικαιολογήσει τις επιθέσεις ενάντια στους εβραίους (οι επιθέσεις αυτές είναι προς το παρόν φραστικές ή περιορίζονται στη βεβήλωση των εβραϊκών μνημείων και νεκροταφείων, έτσι σαν προάγγελοι επαίσχυντων μελλοντικών πογκρόμ).
Έτσι και μόνο έτσι θα κρατήσουν ψηλά την αντισημιτική σκυτάλη της πατρίδας τους και των προγόνων τους: η μονίμως αντισημιτική Ελλάδα (και ιδιαίτερα όταν οι συνεργάτες των γερμανών ήταν στην εξουσία μεταπολεμικά) ήταν η μόνη χώρα της Ευρώπης που καταψήφισε το 1948 στον ΟΗΕ την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ καθώς και η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που αναγνώρισε (απέκτησε διπλωματικές σχέσεις με) το Ισραήλ, 42 χρόνια μετά την ίδρυση του! Αυτήν ακριβώς την παράδοση συνεχίζουν κι αυτοί σήμερα.
Αλλά και πρόσφατα, ούτε το πογκρόμ στις 4 του Σεπτέμβρη του 2004 ενάντια στους Αλβανούς δεν έπεσε από τον ουρανό ξαφνικά. Επί χρόνια προπαγανδιζόταν η εγκληματικότητα, η πνευματική κατωτερότητα, η βλαβερότητα των Αλβανών μεταναστών μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μέσα στις ελληνικές οικογένειες, στα ελληνικά σχολεία, στις ελληνικές γειτονιές, στα ελληνικά γιαπιά, στην ελληνική ύπαιθρο. Αυτή ήταν και η προϋπόθεση, για να έχει το πογκρόμ της 4ης Σεπτέμβρη τόση τεράστια επιτυχία, τόσο στον αριθμό των θυμάτων όσο και στον αριθμό των δραστών και των θεατών του θεάματος της υλοποίησης αυτής ακριβώς της ελευθέριας γνώμης που προασπίζονται τμήματα της ελαν/εραν! Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι όλα αυτά τα χρόνια που εξελισσόταν η «συζήτηση» για τους Αλβανούς, όχι μόνο δεν έκανε το μεγαλύτερο τμήμα της ελαρ/ ελαν τίποτε ενάντια, αλλά ήταν οι ίδιοι που το σιγοντάρανε, προσθέτοντας αριστερούς, επαναστατικούς στιγματισμούς στους Αλβανούς μετανάστες (πράκτορες των ΗΠΑ και του UCK, πολιτικά αμόρφωτοι, μικροαστικές αντιλήψεις, ακατάλληλοι για επαναστάτες και χίλια δυο άλλα). Τους Αλβανούς τους ανακαλύψανε (όσοι τους ανακαλύψανε) μόνο όταν εκτιμήσανε ότι το θέμα αυτό είναι κατάλληλο για πολιτική εκμετάλλευση, όταν δηλαδή πέρασε από το επαναστατικό τους ΚΤΕΟ. Είναι ενδεικτικό, εξάλλου, ότι στην αφίσα της antifa που αναφέρουμε παραπάνω γύρω από την 4η Σεπτέμβρη… οι «αλβανοί»… έγιναν… «μετανάστες» και για αυτόν τον λόγο επίσης: οι μετανάστες θεωρούνται γενικά κι αόριστα οι προλετάριοι αυτής της κοινωνίας, οπότε για την αντίφα αυτό είναι σημαντικότερο. Το ότι εθνικιστικό μίσος στρέφεται προς τους αλβανούς είναι δευτερεύον σε σχέση με την ταξική θέση, όσο δηλαδή τα αφεντικά (οι έλληνες) επιβάλλονται πάνω στους εργάτες (μετανάστες). Πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν ισχύει, μιας και ήδη κάποιοί Αλβανοί είναι ήδη αφεντικά, ενώ άλλοι στον λεγόμενο «ταξικό πάτο», και οι δύο ωστόσο «κατηγορίες» δέχονται τον ελληνικής προέλευσης ρατσισμό…[4]
Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς, οι έλληνες εβραίοι δεν προσφέρονται για πολιτικό όφελος, με το να τους συμπαρασταθεί κανείς, αλλά το αντίθετο: πολιτική απομόνωση, εχθρότητα από το περιβάλλον και προπαντός απέραντο μίσος (αυτή είναι ίσως και η μόνη σωστή τους εκτίμηση).
Ξέρετε, υπάρχουν πράγματα, ιδιαίτερα μετά το Άουσβιτς, όπως η εξόντωση μειονοτήτων, που πρέπει να γίνουν και στην Ελλάδα ταμπού. Δηλαδή, ούτε η συζήτηση για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να δολοφονούνται οι εβραίοι, οι αλβανοί, οι πακιστανοί και όποιοι άλλοι γίνανε από την ελληνική κοινωνία και τις πρωτοπορίες της στόχος της, θα πρέπει να επιτρέπεται. Και φυσικά θα ήταν αποτελεσματικότερο, αν αυτά τα ταμπού τα επέβαλε ένα αντιφασιστικό κίνημα! Όσο όμως ένα τέτοιο κίνημα θα πρέπει να το ψάχνει κανείς με το μικροσκόπιο, άλλο τόσο θα υποστηρίζουμε οποιεσδήποτε ενέργειες που νομίζουμε, σωστά η λανθασμένα, ότι ίσως, ακόμη και για λόγους ξένους στις αντιλήψεις μας, να φρενάρουν έστω και για ελάχιστο χρόνο, έστω και για ελάχιστους, το εξολοθρευτικό, αντισημιτικό και ρατσιστικό μίσος αυτών που θέλετε να γλείψετε και να οργανώσετε.
Για αυτό χαρήκαμε όταν πρόσφατα το ευρωπαϊκό δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για τις επιθέσεις ενάντια στους Ρομά στον Ασπρόπυργο, για αυτό χαιρόμαστε κάθε φορά που την καταδικάζουν διεθνείς οργανισμοί, ακόμη και αν υπάρχει κίνδυνος, λόγω της συχνότητας των καταγγελιών, να σας γίνει ... συνήθειο. Για αυτό, τέλος, θα δυσφημούμε αυτή τη χώρα παντού και πάντα, όσο το ρατσιστικό και αντισημιτικό έγκλημα και προπάντων η προετοιμασία τους θα είναι υπαρξιακό κομμάτι της ελληνικής καθημερινότητας. Για αυτό το λόγο και μεταφράσαμε το κείμενο αυτό σε διάφορες γλώσσες, σαν μια ελάχιστη προσφορά δυσφήμησης των απόψεών σας.
Για αυτό και θα στεκόμαστε χωρίς μεν και αλλά δίπλα στους έλληνες εβραίους, δίπλα στο ΚΙΣ, όσο και να τους βρίζουν και να τους στιγματίζουν.
Ένα ΚΙΣ το οποίο από τη στιγμή που συστάθηκε, ως δευτεροβάθμιο όργανο εκπροσώπησης των ελάχιστων από το ολοκαύτωμα εναπομεινουσών εβραϊκών κοινοτήτων στην ελλάδα, δεν έχει σταματήσει να διακηρύττει πως οι έλληνες ΔΕΝ είναι αντισημίτες (σεβόμαστε την στάση του μεν, και την κατανοούμε, ιδιαίτερα ενόψει τέτοιου είδους αντιφασιστών, παρόλη την διαφορετική εκτίμηση που έχουμε για την ελληνική κοινωνία).
Ένα ΚΙΣ το οποίο ούτε ένα σωστό δικηγορικό γκρουπ δεν είχε συγκροτήσει πριν ξεκινήσει η δίκη (μάλλον το Ισραήλ δεν θα είχε λεφτά να στείλει φαίνεται…). Ένα ΚΙΣ το οποίο, αντί για μία δίκη Πλεύρη, θα μπορούσε να κάνει χίλιες τέτοιες δίκες στο παρελθόν (σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις μας, μάλλον την μισή Ελλάδα και βάλε θα έπρεπε να σύρει στα δικαστήρια). Κι ένα ΚΙΣ το οποίο, αν σκοπός του ήταν όντως να διαδώσει παντού μέσω δικών πως η ελλάδα είναι αντισημιτική (μακάρι να το ‘κανε!) θα είχε κινητοποιήσει όλες τις εβραϊκές κοινότητες εντός και εκτός Ελλάδας, μέσω του περίφημου εβραϊκού λόμπι... αλλά, στην τελική, που στο διάολο να κρύβεται αυτό το λόμπι με το οποίο όλοι αφηνιάζουν;
Και μια τελευταία υπενθύμιση για την στάση του ΚΙΣ απέναντι στο Ισραήλ: Η νομοθεσία του Ισραήλ δίνει το δικαίωμα σε κάθε ανά της γης εβραίο, να μπορεί όταν το επιθυμεί ή αναγκαστεί, να μετακομίσει στο Ισραήλ και να γίνεται αυτομάτως υπήκοος του Ισραήλ. Νομίζουμε ότι δε είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε ούτε το λόγο για αυτή την νομοθεσία, ούτε το λόγο του εξαναγκασμού.
Και πριν ξαναγελοιοποιηθούν με το να αρχίσουν πάλι τους «λεπτούς» διαχωρισμούς, ότι δεν ταυτίζουν το ΚΙΣ με τους έλληνες εβραίους που το εκλέξανε κλπ… μήπως, σε μια τέτοια περίπτωση… θα ήταν καλύτερα οι έλληνες εβραίοι, έτσι για σιγουριά, να ψηφίζουν μελλοντικά στα διοικητικά όργανα τους, αποκλειστικά και μόνο ...έλληνες χριστιανούς; Ρωτάμε μήπως...
Σε ότι αφορά στους «αριστερούς του καναπέ» που αναφέρουνε (εννοώντας προφανώς την Αντιναζιστική Πρωτοβουλία), εμείς τιμούμε πολύ περισσότερο τη στάση αυτών των αριστερών από ότι βέβαια κάποιων «αντιφασιστών» αυτού του είδους.
Το περιοδικό antifa δεν ενδιαφέρεται προφανώς για το τι θα κάνουν οι έλληνες σε σχέση με τους μετανάστες, τους εβραίους ή και το “μακεδονικό” ζήτημα[5]. Αντί να φροντίσουν να δουν τι κάνει η κυρά Κούλα και ο κυρ Δημήτρης κάθε μέρα ενάντια στους «ξένους», αυτοί φροντίζουν να δουν πρώτα αν αυτοί οι ξένοι που υφίστανται τον ρατσισμό ή τον αντισημιτισμό είναι πράκτορες! (και υπάρχουν ουκ ολίγοι πλεύρηδες που θα ήθελαν να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο). Μία μέρα πριν τη δίκη (στον πρώτο βαθμό) εναντίον του Πλεύρη τον Δεκέμβρη του 2007, φασιστοειδή παραμόνευαν με μηχανάκια κάτω από τα γραφεία του ΚΙΣ πετώντας τρικάκια με κέλτικους σταυρούς κτλ. Αυτό και μόνο το γεγονός θα έπρεπε να κινητοποιεί στρατιές αντιφασιστών που θα δημιουργούσαν no-go-areas για τους φασίστες δίνοντάς τους να καταλάβουν με αγνά υλικά επιχειρήματα το δίκιο τους.
Αλλά, τελικά, μάλλον θα είναι καλύτερα για αυτούς, να πανε να κάνουν σερφινγκ στα κύματα των αντισημιτικών εκδηλώσεων που παραδοσιακά πια, με την ανοδική εξέλιξη της θερμοκρασίας τώρα το καλοκαίρι, εξελίσσονται από κάτι πατερναλιστικά «αντιρατσιστικά φεστιβάλ» ή από κάτι αυτόνομα στέκια σε επιτέλους καθαρές και αντισηπτικές από ναρκομανείς λαϊκίστικες συνοικίες, με εθελοντές μπάτσους και λαϊκή συμμετοχή εννοείται (αλλού το λενε σκούπα), πχ. Εξάρχεια κλπ.
Κλείνοντας, κάνουμε μια πρόταση καλής θέλησης, και τους προτείνουμε να πάρουν το όνομα που αναφέραμε στην αρχή: ελλαντίφα. Αυτή η ονομασία τα λέει όλα και δεν επιφέρει καμία σύγχυση. Άλλωστε είναι εύκολη λέξη, ακούγεται ευχάριστα, έχει ρυθμικότητα και προσελκύει και τουρίστες (ακούγεται σαν μείγμα από ελλάντα, ελιές και κανταΐφια). Και προπαντός δείχνει την καταγωγή τους, πράγμα που είναι, όπως τονίσανε επανειλημμένα για τους «μη έλληνες» έλληνες εβραίους, άκρως υπαρξιακό τους πρόβλημα.
- Ενάντια στον αντισημιτισμό, από όπου κι αν ξεσπάει!
Terminal 119
Για την κοινωνική και ατομική αυτονομία
Café Morgenland
αντιφασιστική ομάδα μεταναστών από τη Γερμανία
01/07/08
Εκείνοι που απουσίασαν επιδεικτικά από τις δίκες εναντίον του Πλεύρη έπρεπε, έστω και 8 μήνες μετά, να δικαιολογήσουν την απουσία τους – έστω για κάποιους οπαδούς τους που άρχισαν να αμφισβητούν το αντιφασιστικό τους έργο.
Από την πλευρά μας είχαμε γράψει τα εξής το Νοέμβρη του 2007: «Έστω και στο 1% να πίστευαν τα συνθήματα τους, όπως το “Κάτω τα ξερά σας από τους μετανάστες” και άλλα τέτοια, θα τα είχαν πραγματώσει. Η δική μας εμπειρία θα μας υποχρέωνε να απαιτήσουμε από τους ίδιους να αλλάξουν το όνομά τους, antifa, άμεσα και χωρίς χρονοτριβές. Ούτε ένας από δαύτους, ενώ ήταν γνωστό το ότι θα υπάρξει δίκη στις 5 Σεπτέμβρη, δεν εμφανίστηκε στα δικαστήρια και για άλλη μια φορά αποδείχθηκε η ελληνικότητα του πράγματος (ένας δήθεν αντιφασισμός που συναινεί στον αντισημιτισμό). Ελάχιστοι Έλληνες ειδοποίησαν πως θα εμφανιστούν ή εμφανίστηκαν στη δίκη. Από την άλλη όσοι ένιωθαν μια ιστορική αγωνία, συμμερίζονταν ένα άγχος επιβίωσης, όπως κάποιοι μετανάστες, εκδήλωναν το ενδιαφέρον τους για την παρουσία τους σε αυτή τη δίκη. Προφανώς δεν οφείλεται στην καλοκαιρινή ραστώνη η απουσία τους, όπως μας είπαν σύντροφοι, αλλά στην έλλειψη συνέπειας και πραγματικής αντιφασιστικής δράσης και λόγου».
Και από ότι φάνηκε καθόλου άδικο δεν είχαμε… Το πρόβλημα, όμως, παρέμεινε… Η antifa – και το πολιτικό μαγαζί που την δημιούργησε – συνεχίζουν να καπηλεύονται το όνομα ασκώντας πλέον ανοιχτά και αντισημιτική προπαγάνδα. Η αλήθεια είναι ότι, μετά από εκείνη την κριτική που ασκήσαμε, κάναμε το λάθος να περιμένουμε κάποια ευαισθητοποίηση, κάποια αλλαγή πλεύσης, ένα σημάδι μετάνοιας. Είπαμε, δεν μπορεί, κάποιος αντιφασίστας θα είναι εκεί μέσα, έστω και κατά λάθος… αν και υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν ισοφαρίζουν ποτέ και με τίποτε, πχ 5 φορές ενάντια στους φασίστες, μια φορά υπέρ.... Η στάση τους χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο.
Στην αρχή, ανέλαβε το βαρύ πυροβολικό, το έντυπο «Serajevo» (για το οποίο πρέπει να διαβεβαιώσουμε τον αναγνώστη ότι καμία σχέση δεν έχει με την antifa) με την αναδημοσίευση μιας συνέντευξης του Σαρόν το 1982. Το ρεζουμέ του σκοπού της αναδημοσίευσης εκείνης ήταν (με δικά μας λόγια) ότι «τώρα που παίζει η δίκη εναντίον του Πλεύρη από το ΚΙΣ, μη μασήσετε και πάτε να συμπαρασταθείτε στους εβραίους… ο αντισημιτισμός υπάρχει, ας πούμε, στην ελλάδα αλλά πλέον έχει παρέλθει η μπογιά του… πλέον ο αντισημιτισμός δημιουργείται (και) από το Ισραήλ για να τονώσει το σιωνιστικό όνειρο της επιστροφής».
Τώρα, λοιπόν, ήρθε και η σειρά των αντιφάδων να παπαγαλίσουν… Τον Απρίλη του 2008 έγραψαν τα εξής ωραία…
«Το ”κεντρικό ισραηλιτικό συμβούλιο” της Ελλάδας, καταφεύγοντας στα δικαστήρια, προφανώς κινήθηκε στις γραμμές του σχεδίου του κράτους του. Προσπάθησε να εντείνει τη συζήτηση γύρω από τον αντισημιτισμό και το φόβο των υπηκόων του και να ενισχύσει τελικά το κράτος του Ισραήλ (πράκτορες είναι οι άνθρωποι, την ξέρουν τη δουλειά τους)» Περιοδικό Antifa*, τεύχος 8, 04/08, Αθήνα.
Έτσι μας ενημερώνει η αντίφα ότι είναι ενάντια σε πράκτορες ξένων κρατών, πράγμα που αυτή, σαν αγνή, εθνική πατριωτική δύναμη το καταγγέλλει. Ομολογεί, έτσι, την ποιότητα του αντιφασισμού της ως αυτού που είναι: εθνικόφρων αντιφασισμός. Γιατί πρόβλημα με πράκτορες άλλων χωρών έχει κάποιος, μόνο όταν θεωρεί ότι οι… πράκτορες καταστρέφουν την εθνική οντότητα της χώρας του ή την υπονομεύουν, πράγμα που θεωρεί αρνητικό... Αυτό, όμως, είναι εθνικό συναίσθημα και, συνεπώς, πατριωτισμός. Το γιατί ζήλεψαν αυτούς που μέχρι χθες έβριζαν (Ρεσάλτο και άλλα καλά εθνικομπολσεβίκικα μαγαζιά) και προσπαθούν μάλιστα να τους ξεπεράσουν το απαντούν οι ίδιοι: οι έλληνες εβραίοι δεν είναι έλληνες (βασικό αυτό για εθνικόφρονες πατριώτες) αλλά υπήκοοι, και μάλιστα, όπως λενε, πράκτορες - του χειρότερου κράτους του κόσμου, του μισητού Ισραήλ.
Πέρα από αυτά τα πιστοποιητικά εθνικής συμπεριφοράς, καλλιεργεί στα τεύχη της μια πρακτορολογία που απορούμε γιατί. Αν ξεφυλλίσεις το περιοδικό του Απρίλη, ουκ ολίγα άρθρα εκεί μέσα ανακαλύπτουν παντού «παρακρατικούς» και «πράκτορες». Αν θεωρήσουμε πως αυτοί που γράφουν το antifa δεν έχουν πρόσβαση σε κρατικά έγγραφα για να διατυπώνουν τέτοιες (άνευ νοήματος) κατηγορίες, δεν μπορεί παρά να μας έρθει στο μυαλό ότι αυτού του είδους η ρητορική (της πρακτορολογίας) ουκ ολίγες φορές χρησιμοποιείται από μια μεγάλη αριστερή συνιστώσα του τόπου μας, το γνωστό και μη εξαιρετέο ΚΚΕ, του οποίου όλοι οι αντίπαλοι του ως γνωστόν ήσαν πράκτορες, χαφιέδες, προβοκάτορες, παρακρατικοί. Και πραγματικά, απορούμε για το που το πάει αυτή η ρητορική αυτής της ιδιότυπης “antifa007”, αν δεν γνωρίζει ήδη πως είναι χαμένος κόπος να προσπαθήσει να πάρει τα ηνία από το ΚΚΕ σε αυτό το άθλημα. Ποια ικανοποίηση τους προσφέρει αυτή η πρακτορολογία; Η αιτία της είναι η άγνοια ή, όπως εμείς πιστεύουμε, ο αντισημιτισμός; Δυστυχώς, αυτή είναι άλλη μια κακή συνέπεια του ότι η ελληνική antifa, αντί να αποτελεί μια οργάνωση-ομπρέλα αντιφασιστών από όλη τη χώρα όπως συμβαίνει συνήθως αλλού, προτίμησε να διατηρήσει το καβούκι της γύρω από έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο κουβαλώντας και τις κληρονομημένες ιδεοληψίες αυτού του χώρου στο νέο της πολιτικό σχήμα… Δεν ξέρουμε, παρόλα αυτά, ποια ικανοποίηση τους προσφέρει.
Ξέρουμε, όμως, τι σκατά επιφέρει στον αντιφασισμό. Η antifa ισχυρίζεται στο άρθρο της πως ο Πλεύρης είναι πράκτορας. Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Αλλά τι κερδίζουμε με αυτό; Θα πάμε να κάνουμε παράπονα στην ΕΥΠ; Είναι νεοναζί ή δεν είναι; Είναι. Απειλεί με εξόντωση και διωγμούς τους «ξένους» αυτής της κοινωνίας ή όχι; Ναι τους απειλεί. Εμείς είμαστε αντιφασίστες ή ΚΥΠατζήδες για να ξεφωνίζουμε πράκτορες; Δηλαδή, η antifa δεν βρήκε ότι το βιβλίο του Πλεύρη είναι φασιστικό, ρατσιστικό και αντισημιτικό; Δηλαδή, η antifa δεν βλέπει ότι υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα, στην ίδια, στην αριστερά και στη δεξιά;
Με το συναίσθημα του άσπιλου αντιφασίστα συμβάλουν και συμφωνούν με τον Πλεύρη, όχι μόνο για το ποιόν αυτής της υποχθόνιας φάρας που υπονομεύει (και πάλι) την εθνική μας υπόσταση αλλά και για το τι προβλέπει εκείνος για τέτοια ξένα σώματα που είχαν την ατυχία να επιζήσουν του Ολοκαυτώματος, να αποκτήσουν απογόνους και το χειρότερο, να ξαναγυρίσουν σαν φαντάσματα μιας άλλης εποχής στην χώρα αυτή, αντί να εξαφανιστούν στις τρύπες τους ή στο Ισραήλ, όπως οι περισσότεροι από τους επιζώντες. Πράγματι, μόνο πράκτορες θα είχαν αυτή την τόλμη (ή αυθάδεια) να επανέρθουν σε αυτή την κάκοσμη αντισημιτική ατμόσφαιρα! Και επειδή είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι κάτι έχουν διαβάσει για το έγκλημα των εγκλημάτων και ότι κάτι έχουν ακούσει για Άουσβιτς, θεωρούμε ότι ο στιγματισμός των ελλήνων εβραίων ως πρακτόρων του Ισραήλ και η μετατροπή τους σε «Ισραηλινούς υπηκόους», γίνεται εσκεμμένα, μιας και αυτό πάντα πιάνει: ονειρεύονται αντισημιτικές συνάξεις αλά ΚΚΕ/ ΠΑΜΕ κάτω από τα γραφεία του ΚΙΣ στη στοά Χιρς, και μάλιστα καλυμμένα με αντιφασιστικό μανδύα. Με τις αντιφασιστικές γνώσεις τους γνωρίζουν πολύ καλά που οδηγούν τέτοιες οχλοσυνάξεις.
Έτσι, αφενός επιχειρηματολογεί η antifa, γιατί δεν πρέπει να μετακομίσουν άλλοι εβραίοι στο Ισραήλ, ώστε να μην ενισχυθεί αυτό το μισητό κράτος, και αφετέρου στιγματίζει ταυτόχρονα τους έλληνες εβραίους σαν ανεπιθύμητους για την Ελλάδα, σκοτεινούς συνωμότες, μιας και ασκούν τον επαίσχυντο ρόλο του χαφιέ ξένων συμφερόντων.
Επειδή το αδιέξοδο στο οποίο θέλουν – αν είχανε την δύναμη - να φέρουν τους έλληνες εβραίους (να, κάτι τέτοιες στιγμές είναι, που χαιρόμαστε για τις αδυναμίες αυτού του «αντιφασιστικού κινήματος»), μόνο μια και αιμοβόρα λύση έχει (εξολόθρευση), θα τους ρωτάγαμε αν γνωρίζουν τι γράφουν ή αν γνωρίζουν αυτούς που τα γράφουν!
Το μόνο πρακτικό τους πρόβλημα είναι ότι αυτοί που επιβιώσαν ενάντια σε όλες τις θεωρίες των πιθανοτήτων και οι απόγονοι τους είναι πολύ λίγοι στην Ελλάδα, μόλις το 0,03% του πληθυσμού, δεν φτάνουν δηλαδή σαν βορά για όλους (μήπως, άραγε, οι προσπάθειες καπελώματος[1] του πογκρόμ ενάντια στους Αλβανούς είναι για να έχουν τους αλβανούς μετανάστες σαν ρεζέρβα;).
Και επειδή όταν ακούν για εβραίους ανάβουν τα αντιφάδικα τους λαμπάκια τόσο, ώστε να κατευθύνονται μόνο και αποκλειστικά από τα αντισημιτικά ένστικτά τους σβήνοντας την πραγματικότητα, ανάγουν το ΚΙΣ σε αυτό που κίνησε την διαδικασία δίκης ενάντια στον Πλεύρη, παρόλο που η μήνυση και η καταγγελία έγινε από το ελληνικό παρατηρητήριο του Ελσίνκι (τιμή του) και το ΚΙΣ προσπάθησε να πάρει μέρος σαν θιγόμενο πρόσωπο, σαν συν-κατήγορος, πράγμα που ως γνωστόν απορρίφτηκε από το δικαστήριο (από ότι φαίνεται οι δικαστές ήταν ή από την αντίφα ...ή από την Βαβυλωνία). Αυτά τα γράφουμε λόγω μιας απορίας μας: όταν η αντίφα στιγματίζει το ΚΙΣ για κάτι που δεν έκανε, τι μορφές πάλης θα εξασκούσε αν πράγματι το ΚΙΣ ήταν ο εμπνευστής και πρωτεργάτης της δίκης ενάντια στον Πλεύρη (κάτι που εμείς θα το ευχόμασταν - τουλάχιστον όσο εμείς δεν είμαστε στην θέση να σταματήσουμε τα χειρότερα - και μάλιστα για κάθε αντισημίτη πχ. ρεσάλτο, χρυσή αυγή, κκε κλπ);
Προς στιγμήν, με τις πολυδιασπάσεις που υπέστη η antifa φανταστήκαμε ότι κάτι καλό θα προέκυπτε από αυτό πέρα από την… ουσία των νούμερων (antifa66, antifa 49 κοκ). Έστω κι αν αυτό το καλό συμπεριλάμβανε 1, 2, 3 άτομα μόνον… Τίποτε από αυτά: Το μόνο κατόρθωμα τους στην φράση αυτή είναι ότι πέτυχαν μέσα σε 4 μόνο σειρές (άλλοι χρειάστηκαν στο παρελθόν τόμους ολόκληρους) να εντάξουν όλη τους την εξοντωτική μανία ενάντια στους εβραίους, χωρίς καν να χρησιμοποιήσουν άμεσα την παρακαμπτήριο του σύγχρονου αντισημιτισμού, του αντισιωνισμού, όπως κάνουν σχεδόν πάντα οι σημερινοί αντισημίτες. Καθόλου τυχαία το antifa*, για να δικαιολογηθεί, αναφέρθηκε σε μια συνέντευξη του Σαρόν από το 1982.
Η αντίφα στην ελλάδα απέδειξε ότι θέλει να συμβάλλει στη διαιώνιση των αντισημιτικών στερεοτύπων αυτού του τόπου. Δεν ήρθε στη δίκη εναντίον του Πλεύρη γιατί δεν πιστεύει ότι τίθεται θέμα αντισημιτισμού στην Ελλάδα (όπως ακριβώς οι σεξιστές σύντροφοι δεν πιστεύουν ότι τίθεται ζήτημα σεξισμού στο χώρο και όπως ακριβώς οι αριστεροδεξιοκεντρώοι δεν πιστεύουν ότι τίθεται θέμα ρατσισμού στην ελληνική κοινωνία). Η αντίφα δεν ενδιαφέρεται για το αν οι εβραίοι αυτού του τόπου νιώθουν απειλημένοι από ένα τέτοιο υποκείμενο όπως ο Πλεύρης. Η αντίφα, επιπλέον, όχι μονάχα δεν ενδιαφέρεται αλλά κάνει ο,τι μπορεί για να μην επιβιώσουν κι όσοι από αυτούς κατάφεραν να ζουν ανάμεσά μας.
Απόδειξη για όλα αυτά; Σε κανένα από τα οκτώ της τεύχη δεν έγραψε ένα κείμενο για τον αντισημιτισμό στην ελλάδα, δεν αφιέρωσε ούτε ένα άρθρο των πολλών εντύπων της ενάντια στο βιβλίο του Πλεύρη. Η μόνη στιγμή που κινητοποιήθηκε ήταν όταν θέλησε να γράψει ένα κείμενο «για να την πει» σε όσους πήγαν στη δίκη Πλεύρη και, ίσως, και σε κάποιους από το ποίμνιό της γιατί άρχισαν να σκέφτονται λίγο διαφορετικά. Τα επιχειρήματά της, βέβαια, ήταν λίγο μπαγιάτικα… Έπρεπε να μας πείσει γιατί δεν πήγε στη δίκη Πλεύρη να αντιμετωπίσει τους φασίστες και μας παρέθεσε μια συνέντευξη του Αριέλ Σαρόν από το 1982! Δυστυχώς, αυτή η «αντιφασιστική» επιχειρηματολογία ανέδειξε όλη τη σαπίλα της μιας και για να πάει σε αυτή τη δίκη κάποιος αντιφασίστας, δεν θα μπορούσε παρά να του αρκούν τουλάχιστον έξι εκατομμύρια λόγοι!
Ο sic τίτλος του κειμένου της antifa που ονόμαζε το ΚΙΣ πράκτορα, έλεγε «Το δίκιο δεν κερδίζεται με δίκες» (αυτό είναι που λέμε «τη βγαίνω από τα αριστερά!»), σε κάτι που ούτε οι νεοναζιδες που παρέστησαν στο δικαστήριο θα διαφωνούσαν. Συγκεκριμένα, εκείνοι αρκέστηκαν σε άλλους τρόπους. Και προς το παρόν, βέβαια, αποδοκιμάζουν την… αστική δικαιοσύνη.
Για να τη βγει, όμως, η antifa από τα αριστερά όχι μονάχα έπρεπε να αφιερώσει λίγη από τη σκέψη της στο τι ρόλο παίζει ο αντισημιτισμός στην ελλάδα αλλά και να κινητοποιηθεί ενάντια σε αυτόν [άμα διαβάζεις Serajevo και τα δικά σου έντυπα όλη την ώρα, που να καταλάβεις τι ήταν το Ολοκαύτωμα; Το πολύ-πολύ να δεις τι «παράχθηκε» εκεί και με «πόση υπεραξία»… Αλλά να μου πεις τι σχέση έχει το Ολοκαύτωμα με τον αντιφασισμό, ε;]. Κι είναι προφανές, το δηλώσαμε και ρητά: αν εμείς ήμασταν μέσα στο δικαστήριο, αναζητώντας εκεί έναν αντίλογο, έστω θεσμικό και όχι μόνον, ενάντια στον αντισημιτισμό του Πλεύρη, ήταν γιατί αυτοί δεν ήταν ούτε καν από έξω. Κι έτσι, πολύ καλά γνωρίζουν επίσης, ότι το δίκιο ούτε με σιωπές κερδίζεται.
Δυστυχώς, όμως, δεν αρκέστηκε κανείς ούτε και στις σιωπές. Μίλησε. Μίλησε για να πει πως το Ισραήλ κίνησε τη δίκη εναντίον του Πλεύρη! Τόσο βαθιά νυχτωμένοι μέσα στους ιδεολογικούς τους λαβυρίνθους και τις μανίες εξόντωσης…Το αυτονόητο για μια αντιφασιστική ομάδα θα ήταν, αν το Ισραήλ ή οποιοσδήποτε έκανε μήνυση σε έλληνες φασίστες, να το χειροκροτήσει, μιας και στην Ελλάδα όχι μόνο οργιάζει ο αντισημιτισμός (με την μορφή του αντισιωνισμού και όχι μόνο, όπως αποδεικνύει η αντίφα και παλιότερα το ΝΑΡ και πάντα το κκε[2]) αλλά και δεν υπάρχει τίποτε και κανείς να βάλλει φρένο σε αυτή την αντισημιτική λαίλαπα. Αντί αυτού κοιμάστε ανήσυχοι όταν άλλοι στέκονται στο πλευρό του ΚΙΣ ενάντια στον Πλεύρη! Δικαίωμα σας να αυτοπροσδιορίζεστε σαν κομμάτι του όχλου. Η δικιά μας η απορία είναι μόνο, τι σχέση έχει αυτό με τον αντιφασισμό…
Είναι αυτή η μονολιθικότητα του ριζωμένου πια αντισημιτισμού (που μετά το Άουσβιτς είναι συνώνυμος με την εξόντωση) σε αυτή την ελληνική κοινωνία από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, που βρίσκει χίλιες δυο προφάσεις (πχ. αυτά της ειλικρινέστατης Βαβυλωνίας[3] που στο όνομα της ελευθερίας γνώμης προσφέρθηκε σαν υπερασπιστής του Πλεύρη) για να δικαιολογήσει τις επιθέσεις ενάντια στους εβραίους (οι επιθέσεις αυτές είναι προς το παρόν φραστικές ή περιορίζονται στη βεβήλωση των εβραϊκών μνημείων και νεκροταφείων, έτσι σαν προάγγελοι επαίσχυντων μελλοντικών πογκρόμ).
Έτσι και μόνο έτσι θα κρατήσουν ψηλά την αντισημιτική σκυτάλη της πατρίδας τους και των προγόνων τους: η μονίμως αντισημιτική Ελλάδα (και ιδιαίτερα όταν οι συνεργάτες των γερμανών ήταν στην εξουσία μεταπολεμικά) ήταν η μόνη χώρα της Ευρώπης που καταψήφισε το 1948 στον ΟΗΕ την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ καθώς και η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που αναγνώρισε (απέκτησε διπλωματικές σχέσεις με) το Ισραήλ, 42 χρόνια μετά την ίδρυση του! Αυτήν ακριβώς την παράδοση συνεχίζουν κι αυτοί σήμερα.
Αλλά και πρόσφατα, ούτε το πογκρόμ στις 4 του Σεπτέμβρη του 2004 ενάντια στους Αλβανούς δεν έπεσε από τον ουρανό ξαφνικά. Επί χρόνια προπαγανδιζόταν η εγκληματικότητα, η πνευματική κατωτερότητα, η βλαβερότητα των Αλβανών μεταναστών μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μέσα στις ελληνικές οικογένειες, στα ελληνικά σχολεία, στις ελληνικές γειτονιές, στα ελληνικά γιαπιά, στην ελληνική ύπαιθρο. Αυτή ήταν και η προϋπόθεση, για να έχει το πογκρόμ της 4ης Σεπτέμβρη τόση τεράστια επιτυχία, τόσο στον αριθμό των θυμάτων όσο και στον αριθμό των δραστών και των θεατών του θεάματος της υλοποίησης αυτής ακριβώς της ελευθέριας γνώμης που προασπίζονται τμήματα της ελαν/εραν! Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι όλα αυτά τα χρόνια που εξελισσόταν η «συζήτηση» για τους Αλβανούς, όχι μόνο δεν έκανε το μεγαλύτερο τμήμα της ελαρ/ ελαν τίποτε ενάντια, αλλά ήταν οι ίδιοι που το σιγοντάρανε, προσθέτοντας αριστερούς, επαναστατικούς στιγματισμούς στους Αλβανούς μετανάστες (πράκτορες των ΗΠΑ και του UCK, πολιτικά αμόρφωτοι, μικροαστικές αντιλήψεις, ακατάλληλοι για επαναστάτες και χίλια δυο άλλα). Τους Αλβανούς τους ανακαλύψανε (όσοι τους ανακαλύψανε) μόνο όταν εκτιμήσανε ότι το θέμα αυτό είναι κατάλληλο για πολιτική εκμετάλλευση, όταν δηλαδή πέρασε από το επαναστατικό τους ΚΤΕΟ. Είναι ενδεικτικό, εξάλλου, ότι στην αφίσα της antifa που αναφέρουμε παραπάνω γύρω από την 4η Σεπτέμβρη… οι «αλβανοί»… έγιναν… «μετανάστες» και για αυτόν τον λόγο επίσης: οι μετανάστες θεωρούνται γενικά κι αόριστα οι προλετάριοι αυτής της κοινωνίας, οπότε για την αντίφα αυτό είναι σημαντικότερο. Το ότι εθνικιστικό μίσος στρέφεται προς τους αλβανούς είναι δευτερεύον σε σχέση με την ταξική θέση, όσο δηλαδή τα αφεντικά (οι έλληνες) επιβάλλονται πάνω στους εργάτες (μετανάστες). Πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν ισχύει, μιας και ήδη κάποιοί Αλβανοί είναι ήδη αφεντικά, ενώ άλλοι στον λεγόμενο «ταξικό πάτο», και οι δύο ωστόσο «κατηγορίες» δέχονται τον ελληνικής προέλευσης ρατσισμό…[4]
Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς, οι έλληνες εβραίοι δεν προσφέρονται για πολιτικό όφελος, με το να τους συμπαρασταθεί κανείς, αλλά το αντίθετο: πολιτική απομόνωση, εχθρότητα από το περιβάλλον και προπαντός απέραντο μίσος (αυτή είναι ίσως και η μόνη σωστή τους εκτίμηση).
Ξέρετε, υπάρχουν πράγματα, ιδιαίτερα μετά το Άουσβιτς, όπως η εξόντωση μειονοτήτων, που πρέπει να γίνουν και στην Ελλάδα ταμπού. Δηλαδή, ούτε η συζήτηση για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να δολοφονούνται οι εβραίοι, οι αλβανοί, οι πακιστανοί και όποιοι άλλοι γίνανε από την ελληνική κοινωνία και τις πρωτοπορίες της στόχος της, θα πρέπει να επιτρέπεται. Και φυσικά θα ήταν αποτελεσματικότερο, αν αυτά τα ταμπού τα επέβαλε ένα αντιφασιστικό κίνημα! Όσο όμως ένα τέτοιο κίνημα θα πρέπει να το ψάχνει κανείς με το μικροσκόπιο, άλλο τόσο θα υποστηρίζουμε οποιεσδήποτε ενέργειες που νομίζουμε, σωστά η λανθασμένα, ότι ίσως, ακόμη και για λόγους ξένους στις αντιλήψεις μας, να φρενάρουν έστω και για ελάχιστο χρόνο, έστω και για ελάχιστους, το εξολοθρευτικό, αντισημιτικό και ρατσιστικό μίσος αυτών που θέλετε να γλείψετε και να οργανώσετε.
Για αυτό χαρήκαμε όταν πρόσφατα το ευρωπαϊκό δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για τις επιθέσεις ενάντια στους Ρομά στον Ασπρόπυργο, για αυτό χαιρόμαστε κάθε φορά που την καταδικάζουν διεθνείς οργανισμοί, ακόμη και αν υπάρχει κίνδυνος, λόγω της συχνότητας των καταγγελιών, να σας γίνει ... συνήθειο. Για αυτό, τέλος, θα δυσφημούμε αυτή τη χώρα παντού και πάντα, όσο το ρατσιστικό και αντισημιτικό έγκλημα και προπάντων η προετοιμασία τους θα είναι υπαρξιακό κομμάτι της ελληνικής καθημερινότητας. Για αυτό το λόγο και μεταφράσαμε το κείμενο αυτό σε διάφορες γλώσσες, σαν μια ελάχιστη προσφορά δυσφήμησης των απόψεών σας.
Για αυτό και θα στεκόμαστε χωρίς μεν και αλλά δίπλα στους έλληνες εβραίους, δίπλα στο ΚΙΣ, όσο και να τους βρίζουν και να τους στιγματίζουν.
Ένα ΚΙΣ το οποίο από τη στιγμή που συστάθηκε, ως δευτεροβάθμιο όργανο εκπροσώπησης των ελάχιστων από το ολοκαύτωμα εναπομεινουσών εβραϊκών κοινοτήτων στην ελλάδα, δεν έχει σταματήσει να διακηρύττει πως οι έλληνες ΔΕΝ είναι αντισημίτες (σεβόμαστε την στάση του μεν, και την κατανοούμε, ιδιαίτερα ενόψει τέτοιου είδους αντιφασιστών, παρόλη την διαφορετική εκτίμηση που έχουμε για την ελληνική κοινωνία).
Ένα ΚΙΣ το οποίο ούτε ένα σωστό δικηγορικό γκρουπ δεν είχε συγκροτήσει πριν ξεκινήσει η δίκη (μάλλον το Ισραήλ δεν θα είχε λεφτά να στείλει φαίνεται…). Ένα ΚΙΣ το οποίο, αντί για μία δίκη Πλεύρη, θα μπορούσε να κάνει χίλιες τέτοιες δίκες στο παρελθόν (σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις μας, μάλλον την μισή Ελλάδα και βάλε θα έπρεπε να σύρει στα δικαστήρια). Κι ένα ΚΙΣ το οποίο, αν σκοπός του ήταν όντως να διαδώσει παντού μέσω δικών πως η ελλάδα είναι αντισημιτική (μακάρι να το ‘κανε!) θα είχε κινητοποιήσει όλες τις εβραϊκές κοινότητες εντός και εκτός Ελλάδας, μέσω του περίφημου εβραϊκού λόμπι... αλλά, στην τελική, που στο διάολο να κρύβεται αυτό το λόμπι με το οποίο όλοι αφηνιάζουν;
Και μια τελευταία υπενθύμιση για την στάση του ΚΙΣ απέναντι στο Ισραήλ: Η νομοθεσία του Ισραήλ δίνει το δικαίωμα σε κάθε ανά της γης εβραίο, να μπορεί όταν το επιθυμεί ή αναγκαστεί, να μετακομίσει στο Ισραήλ και να γίνεται αυτομάτως υπήκοος του Ισραήλ. Νομίζουμε ότι δε είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε ούτε το λόγο για αυτή την νομοθεσία, ούτε το λόγο του εξαναγκασμού.
Και πριν ξαναγελοιοποιηθούν με το να αρχίσουν πάλι τους «λεπτούς» διαχωρισμούς, ότι δεν ταυτίζουν το ΚΙΣ με τους έλληνες εβραίους που το εκλέξανε κλπ… μήπως, σε μια τέτοια περίπτωση… θα ήταν καλύτερα οι έλληνες εβραίοι, έτσι για σιγουριά, να ψηφίζουν μελλοντικά στα διοικητικά όργανα τους, αποκλειστικά και μόνο ...έλληνες χριστιανούς; Ρωτάμε μήπως...
Σε ότι αφορά στους «αριστερούς του καναπέ» που αναφέρουνε (εννοώντας προφανώς την Αντιναζιστική Πρωτοβουλία), εμείς τιμούμε πολύ περισσότερο τη στάση αυτών των αριστερών από ότι βέβαια κάποιων «αντιφασιστών» αυτού του είδους.
Το περιοδικό antifa δεν ενδιαφέρεται προφανώς για το τι θα κάνουν οι έλληνες σε σχέση με τους μετανάστες, τους εβραίους ή και το “μακεδονικό” ζήτημα[5]. Αντί να φροντίσουν να δουν τι κάνει η κυρά Κούλα και ο κυρ Δημήτρης κάθε μέρα ενάντια στους «ξένους», αυτοί φροντίζουν να δουν πρώτα αν αυτοί οι ξένοι που υφίστανται τον ρατσισμό ή τον αντισημιτισμό είναι πράκτορες! (και υπάρχουν ουκ ολίγοι πλεύρηδες που θα ήθελαν να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο). Μία μέρα πριν τη δίκη (στον πρώτο βαθμό) εναντίον του Πλεύρη τον Δεκέμβρη του 2007, φασιστοειδή παραμόνευαν με μηχανάκια κάτω από τα γραφεία του ΚΙΣ πετώντας τρικάκια με κέλτικους σταυρούς κτλ. Αυτό και μόνο το γεγονός θα έπρεπε να κινητοποιεί στρατιές αντιφασιστών που θα δημιουργούσαν no-go-areas για τους φασίστες δίνοντάς τους να καταλάβουν με αγνά υλικά επιχειρήματα το δίκιο τους.
Αλλά, τελικά, μάλλον θα είναι καλύτερα για αυτούς, να πανε να κάνουν σερφινγκ στα κύματα των αντισημιτικών εκδηλώσεων που παραδοσιακά πια, με την ανοδική εξέλιξη της θερμοκρασίας τώρα το καλοκαίρι, εξελίσσονται από κάτι πατερναλιστικά «αντιρατσιστικά φεστιβάλ» ή από κάτι αυτόνομα στέκια σε επιτέλους καθαρές και αντισηπτικές από ναρκομανείς λαϊκίστικες συνοικίες, με εθελοντές μπάτσους και λαϊκή συμμετοχή εννοείται (αλλού το λενε σκούπα), πχ. Εξάρχεια κλπ.
Κλείνοντας, κάνουμε μια πρόταση καλής θέλησης, και τους προτείνουμε να πάρουν το όνομα που αναφέραμε στην αρχή: ελλαντίφα. Αυτή η ονομασία τα λέει όλα και δεν επιφέρει καμία σύγχυση. Άλλωστε είναι εύκολη λέξη, ακούγεται ευχάριστα, έχει ρυθμικότητα και προσελκύει και τουρίστες (ακούγεται σαν μείγμα από ελλάντα, ελιές και κανταΐφια). Και προπαντός δείχνει την καταγωγή τους, πράγμα που είναι, όπως τονίσανε επανειλημμένα για τους «μη έλληνες» έλληνες εβραίους, άκρως υπαρξιακό τους πρόβλημα.
- Ενάντια στον αντισημιτισμό, από όπου κι αν ξεσπάει!
Terminal 119
Για την κοινωνική και ατομική αυτονομία
Café Morgenland
αντιφασιστική ομάδα μεταναστών από τη Γερμανία
01/07/08
Αναρτήθηκε από
Autonome Bird
Ετικέτες
αντισημιτισμός,
Αντιφασιστική Δράση
0 σχόλια:
Post a Comment