Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
Τον περασμένο μήνα γίναμε μάρτυρες, για ακόμα μια φορά, μιας επέμβασης του ισραηλινού στρατού εκτός της επικράτειάς του. Οι αναλυσάρες για τα "αίτια" και άλλα τέτοια ας λείπουν. Αρκεί η μπροσούρα του Aufheben #10 (υπάρχει και στα ελληνικά [1]) για να αναδείξει την πολυπλοκότητα της κατάστασης και το εθνικιστικό ντελίριο εκατέροθεν. Αρκεί για να δείξει την αδυναμία εξεύρεσης λύσης μέσω της διασποράς μίσους.

Ας εξετάσουμε όμως πώς αντιμετωπίστηκε η επέμβαση από τον ελλαδικό "χώρο" και ας κάνουμε κάποιες συγκρίσεις με τα τεκταινόμενα στην ελλάδα. Είδαμε, λοιπόν, τα εξής (μεταξύ άλλων):
α) διπολική αντίληψη των πραγμάτων με καθιερωμένα στερεότυπα καλού-κακού,
β) αδυναμία εξόδου από καθιερωμένα εθνικά και αντισημητικά στερεότυπα και
γ) αδυναμία σύνδεσης με τον τοπικό εθνικισμό.


"ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΡΩΤΑ Η ΣΦΑΓΗ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ"

Το πολυφορεμένο επιχείρημα λέει το εξής: προκειμένου να αντιμετωπίσουμε ένα προφανές και επείγον πρόβλημα, επιτρέπονται τα πάντα. Από παλιά κρατά αυτή η ιστορία. Ας φύγουν οι Γερμανοί πρώτα και μετά βλέπουμε, ας φύγει πρώτα ο Φράνκο και μετά βλέπουμε, ας φύγουν πρώτα οι Άγγλοι και μετά βλέπουμε, ας φύγει πρώτα η ΝΔ και μετά βλέπουμε, κ.ο.κ. Ας γίνουμε λίγο Σταλινικοί για να φύγουν οι Γερμανοί ή ο Φράνκο, λίγο Πασόκοι, λίγο ειρηνιστές τύπου Γκάντι. Ας γίνουμε και λίγο αντισημίτες βρε αδερφέ, στο κάτω κάτω, για να σταματήσει η σφαγή.

Με λίγα λόγια, ας γίνουμε μέρος του προβλήματος, για να εφαρμοστούν συμβιβαστικά ημίμετρα.

Αυτή η λογική έχει φέρει το προφανές αποτέλεσμα: δεν υπάρχει 'μετά'. Η λογική του μίσους, η λογική του "εχθρού", εν γένει ο αποκλεισμός του Άλλου διαιωνίζεται ως κοινωνική πρακτική. Τα υποκείμενα και οι κοινωνίες που αποκλείουν τον Άλλον, που μισούν γενικά και αόριστα "τους Εβραίους", "τους Αμερικανούς", "τους Μουσουλμάνους", είναι μέρος του προβλήματος, όχι λύση! Και αυτό το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί μαζί με το εκάστοτε συμβάν. Τότε που η συμπεριφορά αυτή είναι στην επιφάνεια. Όταν θαφτεί και ξεχαστεί, δεν σημαίνει ότι έχει εξαφανιστεί. [2]

Αυτή η λογική αντιμετώπισης μιας πολύχρονης κοινωνικής σύγκρουσης ως αγώνα Πάοκ-Άρης βλέπει στη μία πλευρά τον εχθρό και ζητά την παραδειγματική του τιμωρία. Έτσι λοιπόν, ο "κακός" πρέπει να αποκλειστεί διεθνώς, πρέπει να καταδικαστεί απο τα διεθνή δικαστήρια, να απελαθούν οι πρέσβεις, να σταματήσει η εμπορική του δραστηριότητα, να αφοπλιστεί και οι ομόθρησκοί τους ανά τον κόσμο να διωχθούν. Για λόγους αλληλεγγύης, διεθνισμού, ανθρωπισμού και "επαναστατικότητας" θέλουμε να κάνουμε στους ισραηλινούς πολίτες ό,τι κάνει το κράτος τους στους άραβες. Τους ισραηλινούς που διαδηλώνουν ενάντια στην επέμβαση, που χάνουν τη δουλειά τους κάποιες φορές από τέτοιες δραστηριότητες, που αρνούνται να πάνε φαντάροι στη Γάζα, θέλουμε να τους αφήσουμε μόνους, άνεργους, πεινασμένους και στιγματισμένους.

Έτσι δείχνουμε σαν "χώρος" και σαν κοινωνία, εν γένει, ποιος είναι ο "επαναστατικός" κόσμος που θέλουμε. Ο κόσμος του αποκλεισμού του Άλλου. Αλλά ποιοι είμαστε εμείς, ποιος "χώρος" και ποια κοινωνία που τα λέμε αυτά; Πώς αντιμετωπίζουμε το τοπικό και άρα προτείνουμε για το παγκόσμιο;


ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Η Γάζα στη συνείδηση της κοινωνίας είναι μια περιοχή γεμάτη με αίμα αθώων για το οποίο ευθύνεται μια πανίσχυρη πολεμική και διπλωματική μηχανή. Εμείς εδώ—και καλά—σίγουρα θα αντιδρούσαμε αν γινόταν κάτι τέτοιο και δεν υπάρχει περίπτωση να συνέβαινε.

Γιατί λοιπόν δεν υπάρχουν αντίστοιχες αντιδράσεις με αυτές για την Γάζα σχετικά με τις εκατόμβες πνιγμένων προσφύγων στα νερά του Αιγαίου; Γιατί δεν αναφέρεται ότι μιλάμε για πολλές χιλιάδες πνιγμένων στο παγωμένο Ικάριο και αλλού; Γιατί δεν λέμε ότι τα επίσημα στοιχεία [3] μιλάνε για 5532 νεκρούς στη Μεσόγειο τα δύο τελευταία χρόνια μόνο; Φυσικά, όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον άλλα τόσα ναυάγια-φαντάσματα. Γιατί δεν λέμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων του Αιγαίου είναι Αφγανοί, Ιρακινοί, Σομαλοί και Παλαιστίνιοι, όλοι τους πρόσφυγες πολέμου;

Γιατί δεν λέμε ότι η ελλάδα και οι συν αυτήι δυτικοί ευθύνονται όχι μόνο για τους πνιγμούς στο Αιγαίο, αλλά και για το γεγονός ότι οι πρόσφυγες θεωρούνται "λαθρομετανάστες" και άρα ταξιδεύουν υπό θανάσιμες συνθήκες; Γιατί δεν λέμε ότι συμβάλλουμε στην εφαρμογή του φαντασιακού της "ανάπτυξης" στον λεγόμενο 'Τρίτο Κόσμο' προκαλώντας πολέμους κ.α.; Γιατί δεν διαμαρτυρόμαστε για τις δήθεν αδυναμίες των αρχών να εντοπίσουν τα καρυδότσουφλα που βουλιάζουν όταν ξέρουμε ότι από το Αιγαίο δεν περνάει ούτε μύγα ανεντόπιστη από τα υπερσύγχρονα ραντάρ; Γιατί αφήνουμε τις ομάδες σε Σάμο, Χίο, Λέσβο χωρίς βοήθεια, να πρέπει να κρατάνε το βάρος των νεκρών, τη διαχείριση καθημερινών προβλημάτων των προσφύγων αλλά και να αντιμετωπίσουν δεκάδες νομικές αντιφάσεις [4]; Γιατί δεν διαμαρτυρόμαστε όταν ο Παυλόπουλος κ.λπ., αντί να φτιάξει ένα νέο κέντρο υποδοχής σύμφωνα με τις εμπειρίες των ομάδων για της καθημερινές ανάγκες των προσφύγων, φτιάχνει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης ("μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης", είπε);

Γιατί δεν ζητάμε απέλαση των πρέσβεων, εμπορικό εμπάργκο, διεθνή απομόνωση, αφοπλισμό και διεθνή στιγματισμό των ελλήνων; Γιατί δεν γράφουμε στους ναούς τους συνθήματα που να λένε "δολοφόνοι φασίστες έλληνες" και δεν καίμε τα θρησκευτικά τους σύμβολα; Γιατί δεν λέει κανένας σε αυτή την περίπτωση τις λέξεις γενοκτονία, ανθρωπιστική καταστροφή, πολεμική μηχανή, ελληνικό λόμπυ, ελληναζί; Γιατί τηρούμε άλλα μέτρα και άλλα σταθμά για τους Άλλους και άλλα για εμάς;

Γιατί, λοιπόν, λέμε συνθήματα όπως Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι [5] ενώ Είμαστε όλοι Δολοφόνοι;

Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε τους Άλλους, είτε για τα δικά τους προβλήματα, είτε ότι δήθεν ευθύνονται για τα δικά μας, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς δημιουργούμε τα προβλήματά μας και έχουμε την ευθύνη να το αναγνωρίσουμε και να δημιουργήσουμε αντίστοιχα προτάγματα επίλυσής τους. Και, αν αναγνωρίζουμε ότι με τις καύσεις σημαιών και τα εμπάργκο δεν θα επιλυθούν τα προβλήματα των προσφύγων του Αιγαίου, να μην κάνουμε αυτά που κράζουμε σε άλλους!

Όλοι οι πρόσφυγες, είμαστε ήδη νεκροί: Το Αιγαίο ανήκει στους πνιγμένους πρόσφυγές του!



[1] Aufheben #10, Behind the 21st Century Intifada, 2002, http://www.geocities.com/aufheben2/auf_10_intifada.html
Περιοδικό Ανάρες (μτφ.), Πίσω από την Ιντιφάντα του 21ου Αιώνα, Εκδόσεις Κόκκινο Νήμα, 2005
[2] Κάποιοι λένε ότι λέγοντας τα ανωτέρω είμαστε "κρυπτο-σιωνιστές" που "κρατάμε ίσες αποστάσεις". Κάποιοι άλλοι λένε ότι ο αντισημητισμός είναι "λάθος" γιατί "ενισχύει" την ακροδεξιά. Η πρόθεση όμως, είναι να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Ο αποκλεισμός του Άλλου σαν κοινωνική πρακτική δεν γνωρίζει δεξιές και αριστερές. Ούτε ίσες αποστάσεις. Μας φαίνεται, αλλά είναι μεγάλο (και ενδιαφέρον) θέμα προς διερεύνηση, ότι η ιδεολογικοποίηση της γνώμης με όρους "στρατηγικής" ίσως να είναι ίδιον ατόμων χαμένων στη χάρτινη πραγματικότητα των βιβλίων και όχι στην καθημερινότητα με "σάρκα και οστά".
[3] http://fortresseurope.blogspot.com/2006/02/m.html
[4] Δεν υπάρχει καμμία διάθεση μείωσης της δουλειάς που γίνεται από ομάδες σε Πάτρα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού σε θέματα προσφύγων. Είναι όμως ζήτημα κυριολεκτικά ζωής και θανάτου να ενισχυθούν οι νησιωτικές ομάδες που αντιμετωπίζουν το θέμα των πνιγμών και δεν έχουν να ασχοληθούν μόνο με τους επιζώντες.
[5] Είναι πολύ εκνευριστικό αλλά και διασκεδαστικό ταυτόχρονα να βλέπεις μερικούς έλληνες αριστεροαναρχικούς αλλά και άλλους νοικοκυραίους να βραχυκυκλώνουν όταν Παλαιστίνιοι στις πορείες κατηγορούν τα Αραβικά κράτη ότι τους "πουλάνε" για να μην ενοχληθεί το πετρελαϊκό εμπόριο. Μα πώς είναι δυνατόν να φταίει κάποιος που δεν είναι Εβραίος, φαίνεται να σκέφτονται...
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες , , , ,
Αύριο στην Βουδαπέστη οργανώνουμε ένα ανοιχτό εργαστήριο για την ασφάλεια στο διαδίκτυο και την κρυπτογράφηση του δίσκου μας , του ηλεκτρονικού ταχυδρομίου κλπ. Θα ακολουθήσει και κάποια σχετική συζήτηση. Το δημοσιεύω εδώ μήπως και δώσει έμπνευση σε κάπoιους από εσάς
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες , , , ,
Laure Akai



Πρόσφατα 200 εργάτες που απολύθηκαν από την εταιρεία Thomson κατέλαβαν το εργοστάσιο που βρίσκεται στο προάστιο της Βαρσοβίας Piaseczno, με την ελπίδα να πληρωθούν τις αποζημιώσεις που δικαιούνται. Το εν λόγω εργοστάσιο παράγει υλικά για τηλεοράσεις (γυαλιά και άλλα).

Μερικά χρόνια πριν, όλα τα εργοστάσια της Thomson αγοράστηκαν από την ινδική εταιρεία Videocon, η οποία βάλθηκε να εκσυγχρονίσει το εν λόγω εργοστάσιο με την παραγωγή νέων τηλεοπτικών προϊόντων. Αλλά, παράλληλα, βάλθηκε και να διοχετεύσει μεγάλο μέρος της παραγωγής σε άλλα εργοστάσια της ίδιας αλυσίδας σε άλλες χώρες καθώς και να συνδυάσει την παραγωγή γυαλιών με την αντίστοιχη στην Ινδία.

Τα εργοστάσια που βρίσκονταν στο Μεξικό και την Ιταλία δεν πήγαιναν καλά. Στυο Μεξικό απολύθηκε αρκετό προσωπικό αλλά στην Ιταλία το εκεί εργοστάσιο τέθηκε κάτω από κρατικό έλεγχο. Το δε εργοστάσιο στην Κίνα, με τα χαμηλά αμειβόμενα εργατικά χέρια, “πήγαινε καλά”.

Μερικά χρόνια πριν, στο εν λόγω εργοστάσιο στο Piaseczno απασχολούνταν περίπου 5.000 άτομα, αλλά από τότε που η Videocon το αγόρασε απολύθηκαν σταδιακά οι 4.700. Σε ντοκουμέντα που στάλθηκαν στο συνδικάτο “Αλληλεγγύη” οι νέοι ιδιοκτήτες παραπονιόντουσαν ότι οι μισθοί ήταν “αρκετά υψηλοί”, ενώ στελέχη της δήλωναν επίσης στις εφημερίδες το 2007 ότι “σχέδιο περαιτέρω επενδύσεων στην Πολωνία αναβλήθηκε για δύο λόγους: πρώτον, δεν έχουμε βοήθεια από την κυβέρνηση και, δεύτερον, έχουμε προβλήματα με το συνδικάτο. Περιμένουμε αλλαγές και στις δύο περιπτώσεις”.

Αλλά για ποια αλλαγή μιλούσαν; Η Videocon πόνταρε στην κυβερνητική βοήθεια αν και ήξερε ότι η συλλογική σύμβαση εργασίας έληγε τον Ιούνη του 2008.

Η πρώτη μεγάλη απόλυση αφορούσε 1.000 εργαζόμενους κι αυτό ακόμα και εάν το εργοστάσιο είχε μεγάλες παραγγελίες υλικού από την Τουρκία και τη Ρωσία. Τότε οι μισθοί μειώθηκαν κατά 40% για το καλοκαίρι. Βασικά, η Videocon δεν ήθελε ποτέ να πληρώνει κανονικούς μισθούς και έκανε τα πάντα για να προκαλέσει την “εθελοντική” αποχώρηση των εργαζομένων. Μερικοί δέχτηκαν τις περικοπές, ενώ η εταιρία απαίτησε από τους εργαζόμενους να δεχθούν περικοπές κατά 30%. Στο τέλος απολύθηκαν σχεδόν όλοι.

Τα 200 άτομα που κατέλαβαν τώρα το εργοστάσιο είχαν ήδη απολυθεί. Αλλά υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχουν πάρει τους μισθούς και την αποζημίωσή τους, κάπου πάνω από 15.000 ζλότι (περίπου 3.500 ευρώ) και τα χρήματα αυτά έπρεπε να είχαν πληρωθεί μέχρι τις 10 Γενάρη. Αλλά μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει πάρει τίποτε.

Η ηγεσία της “Αλληλεγγύης” προσπάθησε να πείσει τους εργαζόμενους να πάνε σπίτι και ακόμα να τους πείσει ότι τα χρήματα θα έμπαιναν σοτυς λογαριασμούς τους. Αλλά στην εποχή της κινητής τηλεφωνίας είναι πολύ εύκολο να το ελέγξεις αυτό.

Οι εργαζόμενοι λένε ότι δεν πρόκειται να φύγουν μέχρι να πάρουν εδιαβεβαιώσεις ότι θα τους δοθούν τα χρωστούμενα. Μερικοί λένε ότι φοβούνται ότι η εταιρία θα τους κλέψει. Λένε ότι τεχνικά απασχολούνται από μια εταιρία με την επωνυμία Eagle Corporation η οποία έχει έδρα στα νησιά Cayman. Στην εταιρία αυτή η Videocon αύξησε το μετοχικό της κεφάλαιο στο 81% πριν αγοράσει τα εργοστάσια της Thomson. Οι εργαζόμενοι ερεύνησαν για τη χρηματο-πιστωτική κατάσταση της Eagle Corporation και έχουν φόβους ότι η Videocon τους έχει ήδη “ρίξει” όλους.

Επίσης, δεκάδες πρώην απασχολούμενοι έχουν καταφύγει νομικά κατά της εταιρίας για παράνομη απόλυση.



* Η αναφορά αυτή δημοσιεύτηκε στο libcom.org Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 23 Γενάρη 2009.
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Monday, January 26, 2009 στις 2:28 PM | 0 σχόλια  
Μια τοποθέτηση του Alex Foti ενός καλού φίλου ελπίζω να μην έχετε πρόβλημα με την ιταλική του προφορά :)

Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
http://terminal119.gr/show.php?id=454

Μια εβδομάδα πριν, βγάλαμε ένα κείμενο με τον τίτλο «Αυτό που δεν πέτυχαν τα γκλοπς, θα το πετύχει ο αντισημιτισμός;» βλέποντας πως ένας ανοιχτός αντισημιτισμός είχε αρχίσει να ενεργοποιείται σε διάφορα μέρη της χώρας υπό τον αντισιωνιστικό μανδύα της αντίθεσης στους βομβαρδισμούς της Γάζας. Εκείνο που μας απασχολούσε σε εκείνο το κείμενο ήταν να μην ενθαρρυνθεί από πουθενά κάποιο αντισημιτικό ξέσπασμα στην ελλάδα, ακυρώνοντας έτσι την όποια σωστή εσωτερική κατεύθυνση (αυτή της δημιουργίας του «εσωτερικού εχθρού») είχε δώσει η εξέγερση του Δεκέμβρη 08’ ενάντια στις δομές του ελληνικού κράτους. Όταν γράφαμε εκείνο το κείμενο δεν φανταζόμασταν ότι θα βλέπαμε μπροστά μας στο άμεσο μέλλον μια εύγλωττη μετάφρασή του τίτλου εκείνου στην πραγματικότητα: πράγμα το οποίο έγινε πριν τρεις μέρες έξω από τη Συναγωγή της Λάρισας, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης, όταν στη μία μεριά της Συναγωγής ήταν στημένες τρεις διμοιρίες με τα γκλοπς ανά χείρας ενώ στην άλλη μεριά του ίδιου κτιρίου εξελισσόταν μάχη γύρω από ανθρώπους που θέλανε να ξηλώσουν ή να προστατεύσουν το αστέρι του Δαυίδ που έφερε η καγκελόπορτα της Συναγωγής. Πράγματι σε εκείνη τη φάση δεν υπήρξε καμία καταστολή από έξω. Το πρόβλημα βρισκόταν μέσα στην πορεία.

Ας τα πάρουμε από την αρχή: στις 17 Ιανουαρίου 2009, στη Λάρισα, πραγματοποιήθηκε μια πορεία 2,000 ατόμων αλληλεγγύης στους κρατούμενους της εξέγερσης του Δεκέμβρη 08’ και ενάντια στον τρομονόμο, με τον οποίο διώκονται ποινικά 19 από τους εξεγερμένους για τη συμμετοχή τους στα γεγονότα της Λάρισας. Αυτή η πορεία ήταν εν μέρει μια πρώτη πρακτική εφαρμογή του συνθήματος που ακούγεται από άκρη σε άκρη σε διάφορες πόλεις: «Να πάρουμε πίσω τους φυλακισμένους μας!».

Το αμόκ

Τη στιγμή, ωστόσο, που η διαδήλωση έφτασε στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων Κατοχής πάνω στην οποία βρίσκεται το μνημείο για το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων της Λάρισας και περιμετρικά της οποίας, βρίσκεται η Συναγωγή, το εβραϊκό σχολείο και τα γραφεία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Λάρισας, κοντά στην οδό Παλαιστίνης, κάποιους επαναστάτες από το αναρχικό μπλοκ τους έπιασε το αντισημιτικό τους αμόκ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο αναρχικό μπλοκ είχαν από νωρίς εμφανιστεί παλαιστινιακές σημαίες οι οποίες κυμάτιζαν δίπλα στις μαυροκόκκινες, αποκαλύπτοντας έτσι την επιλεκτική ανεκτικότητα κάποιων συντρόφων σε σημαίες ορισμένων μόνο εθνών ή κρατών.

Αν και οι Παλαιστίνιοι που πήγαν να κρεμάσουν τις παλαιστινιακές σημαίες στο μνημείο του Ολοκαυτώματος ήταν ιδιαίτερα συζητήσιμοι και εντός ενός λεπτού πείστηκαν να μην κάνουν κάτι τέτοιο, ορισμένοι έλληνες αναρχικοί προσπαθούσαν έπειτα να κρεμάσουν τις σημαίες τους πάνω στο μνημείο με αγριοφωνάρες και τσαμπουκάδες. Αυτή είναι λοιπόν η περίφημη «αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό» και η περίφημη «αλληλεγγύη στην Ιντιφάντα» που ακούμε τόσο καιρό! Έλληνες αντισημίτες και παρανοϊκοί προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα όξυνσης και φανατισμού για να βοηθήσουν υποτίθεται τους παλαιστίνιους στον αγώνα τους, καλύτερο μέσο του οποίου αγώνα βρέθηκε η βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος!

Την ίδια ακριβώς στιγμή αρχίζουν να σπάζονται οι δύο κάμερες που βρίσκονται έξω από τα γραφεία της Κοινότητας για λόγους ασφαλείας της Συναγωγής και αρκετός κόσμος αρχίζει να μαζεύεται και να βρίζει τους μπάτσους που με τρεις διμοιρίες ήταν χωμένοι μέσα στο στενό δρομάκι που βρίσκεται η πόρτα της Συναγωγής. Αυτές οι κινήσεις αν και είχαν στόχο τους εκπροσώπους της «τάξης» και τα μέσα επιτήρησης/ ελέγχου… δεν εμποδίστηκε κανείς να διατυπώνει ελεύθερα σχόλια του στιλ «φυλάνε τους εβραίους»… και το σύνθημα «σκυλιά, φυλάτε τα αφεντικά σας!», που φωνάχτηκε ξαφνικά, πήρε ένα νέο άρωμα… μιας και οι μπάτσοι εκείνη τη στιγμή κάθονταν μπροστά από τη Συναγωγή, ένα περίπτερο και ένα σουβλατζίδικο. Και δεν πιστεύουμε ότι το σύνθημα εννοούσε ως αφεντικά των μπάτσων τους κ. κ. σουβλατζή και περιπτερά.

Το τελευταίο και χειρότερο περιστατικό συμβαίνει μπροστά στην παλιά πόρτα της Συναγωγής, όπου ενώ η πορεία προχωράει, μια ομάδα επαναστατών αναρχικών, την οποία βοηθάνε 2 Παλαιστίνιοι (ξέρετε, αυτοί που αποτελούν το άλλοθι τους για κάθε είδους αντισημιτική ενέργεια…) αποφασίζει πως θέλει να ξηλώσει το αστέρι του Δαυίδ που βρίσκεται πάνω στην καγκελόπορτα. Από πίσω, κάποιος φώναζε «σπάστε το», «κάψτε το» και άλλα τέτοια… επαναστατικά καλέσματα.

Η Αντίδραση

Πριν προλάβουν να γίνουν καταστροφικές κινήσεις, αυθόρμητα συντρόφισσες και σύντροφοι από διάφορες συλλογικότητες καθώς και μετανάστες που συμμετείχαν στην πορεία κάνουν αλυσίδα μπροστά στην πόρτα της Συναγωγής για να την προστατέψουν και άλλες συντρόφισσες και σύντροφοι αρχίζουν να βρίζονται και να σπρώχνονται με τους αντισημίτες. Το ότι κάποιοι σύντροφοι φώναζαν στους «παρεμβαίνοντες» πως είναι «εθνίκια» και «φασίστες», δημιούργησε αναμφισβήτητα αμηχανία την οποία οι οργισμένοι επαναστάτες, μην μπορώντας να επεξεργαστούν, μετουσίωναν σε ερωτήσεις του στιλ «τι είναι αυτοί ρε που φυλάνε την πόρτα; Εβραίοι;». Ενώ άλλοι από αυτούς που είχαν ήδη σηκώσει τις σημαίες τους για να καταστρέψουν το αστέρι του Δαυίδ, υποψιαζόμενοι ότι κάτι παράξενο συμβαίνει – δηλαδή ότι κάποιοι από την πορεία αρχίζουν να προστατεύουν το αστέρι – και παραδεχόμενοι το πρωτόλειο επίπεδο σκέψης τους, αρχίζουν να μας ρωτάνε με το παλούκι ανά χείρας ερωτήσεις του στιλ «εξήγησε μου γιατί, δεν ξέρω, πες μου να μάθω γιατί δεν πρέπει να το ξηλώσω…» κτλ. Αυτές οι «όμορφες στιγμές» έληξαν μετά από λίγο, αφού το αστέρι του Δαυίδ τελικά δεν ξηλώθηκε, και η πορεία προχώρησε προς το τέλος της.

Κάποιες ώρες αργότερα, ενώ είχε τελειώσει η πορεία, το μνημείο του Ολοκαυτώματος τελικά βεβηλώθηκε με μπογιές. Υποψιαζόμαστε πως τη βεβήλωση διέπραξε η ίδια ομάδα νεοναζί που μία ώρα πριν (στις 8.30 περίπου) κυνηγούσε μαζί με τα ΜΑΤ με πέτρες και χημικά κάποιους διαδηλωτές προς την πλατεία Ταχυδρομείου. Υποψιαζόμαστε…



Την ώρα που στοχοποιούν εβραίους, δεν επιτίθεσαι σε συναγωγές

Την ώρα που στοχοποιούνται συναγωγές, δεν μιλάς για αντιθρησκευτική κριτική

Θα θέλαμε να πούμε με την ανακοίνωση αυτή πως για μας με την πορεία στη Λάρισα φτάνουμε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι όπου ο ριζοσπαστικός χώρος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να λάβει κάποιες αποφάσεις. Με αυτά που περιγράφουμε παραπάνω φάνηκαν δύο ξεκάθαρα αντιτιθέμενες τάσεις εντός της πορείας: αφενός αποπειράθηκε να γίνει η χειρότερη βεβήλωση εβραϊκών κτιρίων και μνημείων τα τελευταία χρόνια στη χώρα, με αφετηρία κάποιες ομάδες αναρχικών – βεβήλωση που τελικά επετεύχθη αργότερα από τους νεοναζί – αφετέρου, για πρώτη φορά σχηματίστηκε μια αυθόρμητη άμυνα απέναντι σε έναν τέτοιου είδους αντισημιτισμό του δρόμου. Αξίζουν βεβαίως συγχαρητηρίων όσοι σχημάτισαν την άμυνα αυτή κινδυνεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα.

Θα θυμίσουμε πως η τελευταία καταγεγραμμένη επίθεση στην εβραϊκή κοινότητα της Λάρισας έγινε το 2001 με μολότοφ που πετάχτηκε στον ίδιο τοίχο που προχτές έγινε η απόπειρα ξηλώματος του αστεριού. Εκείνη η επίθεση είχε γίνει από νεοναζί στις 28 Μαΐου 2001, την ίδια μέρα που δολοφονήθηκαν 18 άτομα στο Ισραήλ από βομβιστή "αυτοκτονίας" μέσα σε καφετέρια.

Θα θυμίσουμε επίσης πως την τελευταία εβδομάδα 100 περίπου νεοναζί της Χρυσής Αυγής διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας ενάντια «στο σιωνιστικό έγκλημα στην Παλαιστίνη» και στο «νέο Ολοκαύτωμα», όπως δήλωναν, καίγοντας μια αμερικανική και μια ισραηλινή σημαία, ενώ φώναζαν συνθήματα όπως «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και «Τσεκούρι και Φωτιά στα εβραϊκά σκυλιά». Εκείνη η διαδήλωση να θυμίσουμε, επίσης, πως διεξάχθηκε ανενόχλητα.

Επίσης θα έπρεπε από δω να ενημερώσουμε ότι πέρα από το βανδαλισμό της Συναγωγής του Βόλου στις 31/12 και τη βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος και της Συναγωγής στη Λάρισα, βανδαλισμοί έγιναν επίσης στη Συναγωγή της Κέρκυρας και στα εβραϊκά νεκροταφεία της Αθήνας. Τέλος, βράδυ Κυριακής προς Δευτέρα, στις 19/01, επίθεση έγινε και στα εβραϊκά νεκροταφεία των Ιωαννίνων με αποτέλεσμα να σπαστούν 3 τάφοι. «Υπάρχουν κύκλοι που χρησιμοποιούν ως πρόσχημα τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής για να εκφράσουν τον αντισημιτισμό τους. Τέτοιες ενέργειες μας προσβάλλουν όλους και θα πρέπει να καταδικαστούν από το σύνολο των φορέων της πόλης», υπογράμμισε στις δηλώσεις του ο κ. Ελισάφ, πρόεδρος της ισραηλιτικής κοινότητας των Ιωαννίνων.

Αυτή η σύμπνοια εντός αυτού του ευρύτατου «αντισιωνιστικού» ρεύματος στην Ελλάδα είναι ξεκάθαρο πλέον υπέρ ποιων επιτυγχάνεται και ότι πρέπει να προκαλέσει όχι μόνο συζητήσεις και προβληματισμό αλλά και μια σοβαρή και χωρίς μεν και αλλά αντιμετώπιση. Η συλλογική μνήμη που «ξεχνά» το τι πράγματι ήταν ο φασισμός, βλέπει παντού φασισμούς και σχετικοποιεί τα παλιά εγκλήματα. Η σημερινή δήθεν επαναστατική μνήμη που δεν καταλαβαίνει σε τι είδους πόλεμο είναι μπλεγμένη οδηγεί στην ισοπέδωση της συνολικής ιστορικής μνήμης και εμμέσως σε αντιδραστικά και ρατσιστικά μονοπάτια. Όταν οι στόχοι και τα συνθήματα κάποιων, των οποιωνδήποτε, ταυτίζονται με αυτά των νεοναζί, κάτι περίεργο αρχίζει να συμβαίνει.

Όποιος κάνει πως δεν καταλαβαίνει ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και των μνημείων που αφιερώθηκαν στους έλληνες εβραίους για τη μαζική σφαγή τους από τους Ναζί του Χίτλερ, είναι επικίνδυνος. Το 85% των ελλήνων εβραίων, περί τους 60,000 ανθρώπους, εξολοθρεύτηκε από τους Ναζί κατά την περίοδο του 1942-1945. Τα μνημεία είναι αφιερωμένα σε αυτά τα θύματα, στα θύματα του γερμανικού φασισμού και αντισημιτισμου. Όσοι δυσκολεύονται να το χωνέψουν αυτό, αμφισβητούν εξαρχής την εξόντωση ή βεβηλώνουν τη μνήμη των θυμάτων, θεωρώντας τα υπεύθυνα για ζητήματα εξολοκλήρου άσχετα. Συνεχίζουν, έτσι, να συνδέουν τις επιλογές του κράτους του Ισραήλ με τις ελληνικές εβραϊκές κοινότητες (όπως έκανε το ΚΚΕ το 2006 με αφορμή τον πόλεμο Χεζμπολάχ-Ισραήλ) και κάνουν τη δουλειά των φασιστών και μόνο αυτών! Με το μανδύα του αντισιωνισμού (που επιτίθεται σε οποιονδήποτε θεωρείται «σιωνιστής») και με τις ευλογίες μιας μερίδας αριστερών και ριζοσπαστών φαίνεται να ξεκινά κάτι που δεν θα μπορεί να ελεγχθεί αργότερα και αυτό είναι ευθύνη όλων μας να το συνειδητοποιήσουμε.

Όσοι ξεκινάνε τις υποτιθέμενες αντιθρησκευτικές τους καμπάνιες (όχι ενάντια στη δική τους θρησκεία, αλλά των άλλων…) τώρα που τα όρια αντισιωνισμού και αντισημιτισμού γίνονται κοινωνικά όλο και πιο δυσδιάκριτα, αν δεν είναι αντισημίτες οι ίδιοι, γίνονται απλώς οι χρήσιμοι ηλίθιοι του εξοντωτικού αντισημιτισμού. Και δίνουν ακόμη ένα αριστερής προέλευσης επιχείρημα στους φασίστες. Τι εννοούμε με αυτό; Πως οι νεοναζί όντας απονομιμοποιημένοι να χρησιμοποιούν τον παλιό χιτλερικό λόγο εναντίον των εβραίων (βιολογικός αντισημιτισμός κτλ), έχουν καταφύγει έκτοτε στα τρία πολύ κεντρικά και επιτυχημένα, από πλευράς καμουφλάζ μίσους, επιχειρήματα της αριστεράς: το αντικαπιταλιστικό («αγαπώ τους εβραίους, μισώ όμως τις εταιρείες και τις τράπεζές τους»), το αντισιωνιστικό («αγαπώ τους εβραίους, μισώ το ρατσιστικό εβραϊκό κράτος») και το αντιθρησκευτικό («αγαπώ τους εβραίους, μισώ τη ρατσιστική εβραϊκή θρησκεία»). Μέσω των δύο αυτών αξόνων μπορεί ο καθένας να λέει και να κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να αντικαθιστά έντεχνα τη λέξη «εβραίος» με τη λέξη «σιωνιστής» και, αντίστοιχα, από τον Μιχαλολιάκο μέχρι την Παπαρήγα και από τον Πλεύρη μέχρι τον Αλαβάνο… όλοι να μιλάνε την ίδια γλώσσα, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς μάλιστα.

Κλείνοντας, πρέπει να πούμε ότι καταδικάζουμε τη βεβήλωση αυτή στη Λάρισα, όπως και την πιο πρόσφατη στα νεκροταφεία των Ιωαννίνων, σαν επαίσχυντη αντισημιτική πράξη και καλούμε όλες και όλους αυτούς που διατηρούν ακόμη αντιφασιστική μνήμη να προβάλουν αντίσταση σε τέτοιες ενέργειες και να συμπαρασταθούν σε όλους όσοι κινδυνεύουν να γίνουν θύματα αντισημιτικών επιθέσεων. Καλούμε όλες τις ομάδες και οργανώσεις να πάρουν θέση για το κύμα αντισημιτισμού τον τελευταίο μήνα που έχει στοχοποιήσει εβραϊκά κτίρια και μνημεία και να απομονώσουν τους φορείς του αντισημιτικού μίσους και των αντισημιτικών ιδεολογημάτων.



Ο αντισιωνισμός είναι αντισημιτισμός!

Ενάντια στον αντισημιτισμό από όπου κι αν ξεσπάει!

Αλληλεγγύη στις ισραηλιτικές κοινότητες!





Terminal 119

για την κοινωνική και ατομική αυτονομία

21/01/09



ΥΓ. πολλοί σύντροφοι τις τελευταίες μέρες και μετά το προηγούμενο κείμενό μας, που εκδώσαμε μαζί με το Café Morgenland, μας ζήτησαν να πάρουμε θέση και για την πολεμική σύρραξη στη Γάζα μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ. Απαντούμε και δημοσίως σε όλο αυτό τον κόσμο πως η σύρραξη στη Γάζα ουδεμία σχέση έχει με τον ελληνικό αντισημιτισμό, σχέση την οποία θέλαμε να στιγματίσουμε με το προηγούμενο κείμενό μας, και δεν κολλάει με τίποτα το ένα ζήτημα με το άλλο. Δεύτερον, πως η σύρραξη στη Γάζα δεν είναι η μοναδική που συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο και σίγουρα δεν είναι η δραματικότερη, οπότε αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί πρέπει να τοποθετηθούμε επιλεκτικά για αυτή μόνο τη σύρραξη ενώ κανείς αναρχικός, κανείς αριστερός, κανένα ΜΜΕ δεν τοποθετείται πχ για τη γενοκτονία στο Σουδάν, τους Άραβες νεκρούς του Ιράκ ή τις δεκάδες συγκρούσεις ενώπιον τις οποίες τα ντόπια ΜΜΕ αρνούνται πεισματικά να προβάλλουν. Τρίτον, αρνούμαστε κατηγορηματικά οποιαδήποτε κριτική προς το κράτος του Ισραήλ, το οποίο κατά κανόνα δέχεται αντισημιτική κριτική από τη στιγμή της σύστασής του (βλέπε την ανάλυση για όλα τα παραπάνω στο 1ο και στο 2ο τεύχος του terminal119 καθώς και σε πολλά κείμενά μας). Τέταρτο και τελευταίο, όντας πιστοί ακόλουθοι του συνθήματος «ο εχθρός είναι εδώ», επιλέγουμε σταθερά και με συνέπεια την κριτική στο ελληνικό κράτος, την καταστροφή του οποίου επιθυμούμε, καθώς και στην ελληνική κοινωνία. Η κριτική στο ισραηλινό κράτος έχει αναληφθεί εδώ και δεκαετίες από τους συντρόφους μας μέσα στο Ισραήλ στους οποίους στέλνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Πάντως όσο κι αν οι ισραηλινοί σύντροφοι και συντρόφισσες προσπαθούν να μας πείσουν για το πόσο χάλια είναι το κράτος του Ισραήλ, εμείς τους αντιτείνουμε πως τα λένε αυτά γιατί δεν έχουν έρθει ακόμη στην ελλάδα…
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
από τα νέα του ΣΚΑΙ

Ο Γκέιρ Χάαρντε γνωστοποίησε ότι δε θα επιδιώξει την επανεκλογή του
Ένα χρόνο πριν η Ισλανδία βρισκόταν στην πρώτη θέση της λίστας του ΟΗΕ με τα καλύτερα μέρη για να ζει κανείς.

Από τη στιγμή, όμως, που οι τρεις μεγαλύτερες εμπορικές τράπεζες κατέρρευσαν, συμπαρασύροντας την εθνική οικονομία στη χρεωκοπία, η άλλοτε εύρωστη Ισλανδία εισήλθε σε καθεστώς πρωτόγνωρης πολιτικής κρίσης με βίαιες αποδοκιμασίες εξοργισμένων διαδηλωτών, ακόμα και πολιορκία του ίδιου του πρωθυπουργού, ο οποίος υπό το βάρος αυξανόμενων πιέσεων ανακοίνωσε ότι παραιτείται με σκοπό να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές στις 9 Μαΐου.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας Γκέιρ Χάαρντε, επικαλούμενος σοβαρό πρόβλημα υγείας, γνωστοποίησε την απόφασή του να μην επιδιώξει την επανεκλογή του ως ηγέτης του Κόμματος της Ανεξαρτησίας κατά το επόμενο εθνικό συνέδριο, προσθέτοντας ότι ένας νέος ηγέτης θα οδηγήσει το κόμμα στις εκλογές.

Οι βουλευτικές εκλογές επρόκειτο να γίνουν κανονικά το 2011, ωστόσο όπως είπε ο Χάαρντε, ιατρική εξέταση αποκάλυψε ότι έχει κακοήθη όγκο στον οισοφάγο και θα υποβληθεί σε επέμβαση στο εξωτερικό στα τέλη Ιανουαρίου ή στις αρχές Φεβρουαρίου.

Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση, αν γίνονταν εκλογές τώρα, το κίνημα της Αριστεράς και των Πρασίων θα συγκέντρωνε το 28,5% των ψήφων. Δεύτερο, με 24,3%, θα ερχόταν το Κόμμα Ανεξαρτησίας του κ. Χάαρντε και τρίτοι οι Σοσιαλδημοκράτες με 17%.

Πολλοί Ισλανδοί, όπως έδειξαν και οι διαδηλώσεις που γίνονται στη χώρα, δεν κρύβουν την βαθύτατη ανησυχία τους για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση η οποία έπληξε τον Οκτώβριο τη χώρα τους, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το νομισματικό και χρηματοπιστωτικό της σύστημα και να χρειασθεί η παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,






Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
Από το μπλογκ "Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον Καθρέφτη" http://mutantjazs.blogspot.com
Ποιός μωρό μου, ποιός...;;;
Διάβασα που λέτε αγαπητοί μου αναγνώστες όλη -ναι όλη- την προκήρυξη του Επαναστατικού Αγώνα. Μάλιστα τη διάβασα δις. Τρις θα είχα αρχίσει να έχω σοβαρές συσπάσεις στο έντερο οπότε την παράτησα την τρίτη ανάγνωση. Ορίστε λοιπόν κάποιες παρατηρήσεις πάνω στο κείμενο...

1.
Όποιος έχει δοκιμάσει ποτέ του να γράψει ένα κείμενο, είτε εκ των πραγμάτων είτε εκ της βουλήσεως του έχει μπροστά του ένα θέμα... Το θέμα της απεύθυνσης. Εκ των πραγμάτων όταν γράφεις ένα κείμενο που θα πάει σε συναδέλφους έχεις λύσει το ζήτημα της απεύθυνσης. Μιλάς λοιπόν σε αυτούς και δεν το αναρωτιέσαι καν. Τα ίδια ισχύουν για μία προκήρυξη που θα μοιραστεί σε μία πορεία κλπ. Το ζήτημα της απεύθυνσης προκύπτει όταν δεν απευθύνεσαι σε κάποια συγκεκριμένη φιγούρα... Όταν ας πούμε γράφεις ένα κείμενο για ένα περιοδικό που θα πάει στα στέκια και τα βιβλιοπωλεία. Αλλά και εκεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το κείμενο και ο λόγος που αρθρώνεται έχει μία απεύθυνση: τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, άντε και κόσμο που γενικώς ψάχνεται και διαβάζει. Όλα αυτά από την μικρή εμπειρία που είχα από τη συμμετοχή μου σε δύο μακροχρόνιες εκδοτικές απόπειρες. Πάντα λοιπόν υπάρχει μία απεύθυνση, πάντα όταν γράφεις μιλάς σε κάποιον. Μπορεί αυτό να είναι από ένα απτό ανθρώπινο υποκείμενο π.χ. το Μαράκι στη δουλειά και ο Δημητράκης ο κούριερ του γραφείου μέχρι την αφαίρεση της αφαίρεσης, οι έτσι, οι αποδώ, οι αποκεί, οι από παρά πέρα. Το πρώτο ερώτημα που μου μπήκε ήταν λοιπόν σε ποιον απευθύνεται αυτό το κείμενο. Απευθύνεται στους εξεγερμένους; Στους αναρχικούς; Στους κομμουνιστές; Σε ποιους απευθύνεται;

Με βάση αυτό προκύπτουν διάφορα πολιτικά ζητήματα. Διαβάζοντας διάφορα σημεία λες: α! τώρα απευθύνεται στους μπάτσους, α! και τώρα απευθύνεται στην αριστερά, α! και τώρα απευθύνεται στο ΛΑΟΣ και α! τώρα απευθύνεται στον Γιωργάκη το μανάβη από την Κόρινθο... Και αφού το έχεις διαβάσει φτάνεις σε ένα τελικό σημείο και διαπιστώνεις ότι συνολικά το κείμενο δεν απευθύνεται σε κανέναν απολύτως. Το μόνο υποκείμενο στο οποίο θα μπορούσε να πει κανείς ότι απευθύνεται είναι η αόριστη φιγούρα των θεατών και αναγνωστών των εφημερίδων και των καναλιών... Οκ, αυτό είναι κάποιο αόριστο υποκείμενο και αφηρημένο που έχει μια ιδιότητα που υπό όρους θα μπορούσαμε να την αποδεχτούμε σαν πραγματική. Ερώτημα όμως. Και εδώ απαντήστε όλοι ευθέως: έχετε γράψει εσείς, σαν κομμουνιστές, σαν αντιεξουσιαστές, σαν και εγώ δεν ξέρω τι ένα κείμενο που να απευθύνεται στο κοινό των ΜΜΕ; Πείτε μου...

2.
Δε θα ήθελα να μπω στη διαδικασία, επώδυνη για μένα και κουραστική για εσάς, να αναφέρω όλα εκείνα τα σημεία στα οποία φάσκει και αντιφάσκει στο ζητημα της απεύθυνσης... Αν ας πούμε μιλάει στην αριστερά και την αντιεξουσία τι στο διάολο θέλει όλες αυτές τις ιστορικές αναφορές; Τι θέλουν να δείξουν; Τι θέλουνε να μας πούνε με τον τεράστιο πλούτο ιστορικών γνώσεων που διαθέτουν; Πάντα μου έκανε εντύπωση πως και στην Ελλάδα οι προκυρήξεις των ομάδων του ενόπλου ήταν τόσο μακροσκελείς. Και κυρίως τις περισσότερες φορές δε λέγανε τίποτα ουσιαστικό πέρα από γενικότητες και ασυναρτησίες (καλή ώρα τώρα...). Ειδικά σε ότι αφορά τον Ε.Α., η αίσθηση που εμένα μου βγάζουν οι 10.000 λέξεις είναι μία: θέλουνε να πείσουνε ότι έχουν κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο, κάποια θεωρητική βάση, ότι ρε παιδάκι μου είναι αριστεροί, αντιεξουσιαστές και δε συμμαζεύεται... Και κυρίως, δεν απευθύνεται σε αντιεξουσιαστές που μιλάνε σε άλλους αντιξουσιαστές (για να το πω απλά υπάρχει ένα επίπεδο κοινών νοημάτων σε όλους τους πολιτικούς χώρους που δε χρειάζονται επεξηγήσεις... όλοι ξέρουνε την Ισπανία του '36, το Μάη του '68, κλπ.) αλλά αντιθέτως προσπαθούν να παρουσιάσουν το λόγο τους σαν αντιεξουσιαστικό στο κοινό των ΜΜΕ λέγοντας... κοίτα εμείς ξέρουμε και τι έγινε στην Οαχάκα άμα λάχει και έχουμε και άποψη... Με απλά λόγια: ο λόγος του Ε.Α. στην εκφορά του δεν είναι αντιεξουσιαστικός λόγος, αλλά είναι αντιεξουσιαστικός λόγος στο επίπεδο του θεάματος και ως εκ τούτου δεν είναι παρά λεξούλες και αποσπάσματα που κάνουνε κρα ότι τους χρησιμοποιεί η αντιεξουσία και η αριστερά... Ο αριστερός και ο αντιεξουσιαστικός λόγος προσπαθεί να αρθρώσει ένα νόημα (άσχετα αν το πετυχαίνει αυτό ή όχι...). Ποιο νόημα προσπαθεί να αρθρώσουν οι οικονομικές αποψάρες του Ε.Α.; βγάλατε εσείς κανένα νόημα; Ελάτε να μου το πείτε και μένα... Ασυναρτησίες τοποθετημένες σε μακροσκελείς προτάσεις που δε λένε απολύτως τίποτα...

Και ακριβώς εδώ είναι το ρεζουμέ της όλης ιστορίας. Ακριβώς επειδή είναι τόσο μεγάλη κανένας από το αναγνωστικό κοινό των εφημερίδων δεν πρόκειται να τη διαβάσει, και εκμεταλλευόμενο αυτό αυτός ο λόγος πετάει από εδώ και από 'κει λεξούλες για να παίξουν τα ΜΜΕ μαζί τους...

3.
Εντυπωσιακό είναι ακόμα το πόσο καλά φαίνεται να γνωρίζουν το πως σκέφτονται, πως αντιδρούν, τι αντιλήψεις έχουνε οι ...μπάτσοι. Λένε αυτό, είπανε ωχ (και αυτοί το ακούσανε στα 100 μέτρα...), σκέφτηκαν εκείνο, λειτουργούν έτσι και άλλα διάφορα... Το κείμενο είναι γεμάτο και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτά που λένε για τους ξυλοδαρμούς και τα βασανιστήρια. Αν όμως, λες πως σκέφτονται οι μπάτσοι δύο τινά συμβαίνουν. Είτε είσαι μπάτσος και μπορείς να καταλάβεις πώς σκέφτονται είτε κάνεις υποθέσεις... Εγώ δε συνάντησα όμως ούτε μία υπόθεση σε όλο το κείμενο και ούτε μία απόδειξη του γιατί σκέφτονται όπως μας λένε ότι σκέφτονται οι μπάτσοι... Αλλά αντιθέτως, χρησιμοποιούν έναν πρωτόγνωρο ρεαλισμό που κάνει εντύπωση.

4.
Ακόμα πιο πολύ εντυπωσιακό είναι κατά τη γνώμη μου ο τρόπος με τον οποίον περιγράφουν την επίθεση στο Γουδί... Ενώ πάνε τα κομάντα έτοιμα για όλα, και ενώ ξέρουνε ότι έχει μία περιπολία μέχρι εκείνο το σημείο και ότι πολύ συχνά κάνουν ελέγχους μέσα στην Πανεπιστημιούπολη, εκείνη τη μέρα όλως παραδόξως ούτε η περιπολία πάει μέχρι εκείνο το σημείο, ούτε για κάποιο έλεγχο τους σταματάνε... Αυτή η απουσία του αστυνομικού κράτους όταν γίνεται η δουλειά είναι πολύ περίεργη... Γενικώς, πάμε να κάνουμε μία πολύ δύσκολη επιχείρηση, επίσης γενικώς έχεις ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος αλλά εκείνη τη μέρα όλως παραδόξως δεν κάνει τίποτα από όλα όσα περιμένεις να κάνει... όταν η βασική εικόνα που έχουμε όλοι μας για αυτό το αστυνομικό κράτος είναι ότι κάνει πάντα πολύ περισσότερα. Η τρομερή δικαιολογία “είναι κότες” και ριψάσπιδες είναι προφανώς ηλίθια... Λες και ο Ε.Α. είναι οι μόνοι ένοπλοι που αντιπαρατίθενται με τους μπάτσους... έλεος... το εγκληματικό κεφάλαιο με τι τους παίζει τους μπάτσους; Με σφεντόνες...;;;
Αυτό το είχε εντοπίσει και ο φίλος μας ο Τζιαφράνκο σε πολλές περιπτώσεις στην Ιταλία, όπου η φαινομενική ανικανότητα του κράτους δεν είναι παρά η ουσιαστική ικανότητα του να παρουσιάζεται σαν ανίκανο όποτε αυτό θέλει. Τόσο απλό. Και ευτυχώς ούτε εμείς έχουμε κοντή μνήμη.

5.
Στο indymedia εμφανίστηκε ένα κείμενο όπου παρουσιάζει διάφορα προβλήματα σε επίπεδο φράσεων και εκφράσεων. Προφανώς δε συμφωνώ με μία τέτοια προσέγγιση που βασίζεται στο αστυνομικό ρεπορτάζ... αλλά βρήκα και εγώ μπόλικες εκφράσεις οι οποίες είναι... πως να το πω... περίεργες... όχι επειδή από πίσω μπορεί να κρύβονται οι Αμερικάνοι αλλά είναι εκφράσεις που είτε δεν είναι δόκιμες είτε είναι υπερβολικές, είτε λες για μισό λεπτάκι... Ξέρω πολύ καλά ότι δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να επιχειρηματολογήσει κανείς επαυτού για το αν λέγεται ή αν δε λέγεται κάτι. Όμως θα το πω, εμένα ο λόγος τους μου ξένισε...

Ας πούμε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου χαρακτηρίζεται άνανδρη... Σε καμία προκήρυξη που διάβασα και όπου όλες ξεκινούν με αυτή τη φράση δεν είδα πουθενά το άνανδρη, το πιο συνηθισμένο είναι το εν ψυχρώ... το άνανδρη είναι καθαρά δημοσιογραφικός λόγος και όχι πολιτικός.

Το αλλοδαπών τρεις τέσσερις φορές που αναφέρεται αναφέρεται σαν μεταγωγών... (Ξέρετε εκεί που έχει ένα περίεργο χαντάκι...).

Ο συνάδελφος του Κορκονέα αναφέρεται ως συνεργάτης.

Αναφέρεται στους λιμενικούς σαν οι κρατικοί φρουροί των θαλασσών... (έλεος...)

Η φράση “τετριμμένη ομαλότητα του αγώνα της καθημερινότητας” είναι σε εισαγωγικά και αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι αυτό το λένε όσοι μιλάνε για προβοκάτορες... Από όσους μιλάνε για προβοκάτορες εγώ δεν ξέρω κανέναν να μιλάει για “τετριμμένη ομαλότητα του αγώνα της καθημερινότητας” και μάλιστα σαν μια καθημερινή έκφραση αυτού του χώρου, με την οποία ο αναγνώστης είναι εξοικειωμένος και την αναγνωρίζει αμέσως...

Χρήματα που αφαιρούν από το οικονομικό προιόν των κοινωνιών που εξουσιάζουν... (Βγάλτε εσείς νόημα και ελάτε να μου το πείτε.)

Αυτά αν θέλετε μπορείτε να τα προσθέσετε στο κατάλογο της απίστευτης ηλιθιότητας αυτού του κειμένου...

Θα παραθέσω ακόμα κάποιες εκφράσεις που μου κάνουν εντύπωση για την τρομερή οξυδέρκεια τους.

...την στιγμή που η μεσαία τάξη, η οποία μέχρι χθες αποτελούσε το στυλοβάτη του πολιτικού συστήματος, ψυχοραγεί οικονομικά και διαλύεται κοινωνικά. (Αυτά δεν έλεγε και ο Αντ1 στις γιορτές γις τους εμπόρους που δεν πήγαν καλα;).

“...τότε η επανάσταση είναι η προσπάθεια μετατροπής της κοινωνίας θύματος σε θύτη που επιχειρεί να καταλάβει όσα έχει στα χέρια του το καθεστώς και να το θέσει εκτός λειτουργίας...” Σφύζει νοήματος αυτή η πρόταση, σαφήνειας και νοημάτων γνωστών σε όλους του μαρξιστές, αντιεξουσιαστές κλπ. Σιγά μην είναι ιός η επανάσταση που θα σας σβήσει και το σκληρό ρε ηλίθιοι... Άκου εκεί να θέσει εκτός λειτουργίας...

Επίσης λαμπρό δείγμα οξυδέρκειας είναι ολόκληρη η αναλυσάρα για την οικονομία, η οποία δε λέει απολύτως τίποτα... Διαβάστε την και αναρωτηθείτε πως μπορείς να λες τα πάντα για να μην πεις τίποτα.

6.
Κάτι ακόμα το οποίο είναι εντυπωσιακό και θα πρέπει να μας βάλει ψίλους στα αυτιά είναι η οποιαδήποτε απουσία του εμείς από την προκήρυξη... Όλοι όσοι βρεθήκαμε στους δρόμους του Δεκέμβρη χρησιμοποιήσαμε και ακόμα χρησιμοποιούμε ευθέως και ρητώς ένα υπέροχο α' πληθυντικό. Εμείς που..., εμείς... αυτή η ενότητα του Δεκέμβρη. Ο Ε.Α. το λέει ρητώς: άλλοι οι εξεγερμένοι, άλλοι εμείς και εμείς είμαστε μία συνιστώσα του επαναστατικού κινήματος. Χρειάζεται κάτι άλλο για να καταλάβουμε ότι αυτοί δεν είναι μέρος της εξέγερσης; Είχαμε την δράση τους, έχουμε και το λόγο τους. Βγάλτε εσείς τα συμπεράσματα σας...

7.
Ας περάσουμε όμως σε κάτι πιο πολιτικό... Ποιος είναι ο στόχος αυτού του κειμένου; Καταρχήν κάνει αυτό που ακριβώς κάνει και το κράτος σε σχέση με την εξέγερση. Δουλειά που είχα εντοπίσει από την πρώτη στιγμή αυτής της εξέγερσης. Η δουλειά αυτή είναι η δουλειά του διαχωρισμού των εξεγερμένων. Από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν όλοι να διαχωρίσουν τους εξεγερμένους... κοινωνικά, εθνικά, πολιτικά, ηλικιακά και στο θέμα της βίας... Αυτή ακριβώς τη δουλειά κάνει και η προκήρυξη του Ε.Α. Οι εξεγερμένοι είναι χωρισμένοι σε βίους και μη βίαιους... Αλλά τέλος πάντων εμείς είμαστε με τους βίαιους. Αυτός ο διαχωρισμός επαναλαμβάνεται τόσες πολλές φορές που μοιάζει να είναι και ουσιαστικά ο μόνος στόχος του κειμένου... Οι διαδηλωτές είναι χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες. Βίαιοι και μη βίαιοι. Τέλος. Αυτά λέει και ο Γ.Α.Π. και ο Κ.Κ.
Κάτι ακόμα... όλη η ανάλυση είναι τοποθετημένη με τον πιο άκομψο τρόπο στο μοναδικό επίπεδο που το κράτος κατανοεί. Αυτό της βίας. Όλοι και όλα κρίνονται με βάση αυτό. Όλοι και όλα κρίνονται με το τι και πόση βία ασκούν. Και μάλιστα όταν μιλάμε για βία εννοούμε τη βία στην πιο υλική της μορφή... Και οι απεργοί ασκούν βία στο αφεντικό τους, και το αφεντικό ασκεί βία στους εργάτες του. Αλλά δε μιλάμε για αυτή τη βία... Η μόνη βία για τον Ε.Α. είναι η βία των δελτίων ειδήσεων των 8. Με αυτήν παίζει και με αυτή ασχολείται.

8.
Αυτό το οποίο κάνει με την προκήρυξη του ο Ε.Α, πέραν του να προσπαθεί να καπελώσει αυτό που έγινε το Δεκέμβρη, είναι να προσπαθήσει να δημιουργήσει μία λογική αλληλουχία διαδηλωτής=κουκουλοφόρος=ένοπλος. Αυτό που δεν κάνουν τα ΜΜΕ το κάνει ο Ε.Α. Το τι αλληλουχίες νοημάτων υπάρξουν θα υπάρξουν ιστορικά σαν τέτοιες, δηλ. προιόν των ιστορικών συνθηκών. Δεν θα έρθει να της φορέσει καπέλο καμία ένοπλη ή άοπλη πρωτοπορία...

9.
Το κύριο επιχείρημα της ενέργειας τους είναι ότι απαξίωσαν επιχειρησιακά την αστυνομία. Επίσης επιχειρησιακά απαξιώθηκε η αστυνομία όταν κάποιοι την έκαναν από τον Κορυδαλλό με ελικόπτερο αλλά αυτό μάλλον δε σημαίνει τίποτα έτσι και αλλιώς. Με απλά λόγια: το να λες ότι η αστυνομία απαξιώθηκε επιχειρησιακά όταν έχει ήδη απαξιωθεί πολιτικά το λες μόνο και μόνο για να αποκρύψεις την πολιτική της απαξίωση.

10.
Το ΚΚΕ κάνει τη δουλειά του κράτους, ως γνωστόν, όταν λέει ότι όλα είναι προβοκάτσιες ακριβώς γιατί και αυτό με τη σειρά του αποκρύπτει το ποιες είναι οι πραγματικές προβοκάτσιες. Δυστυχώς σύντροφοι και συντρόφισσες, το κράτος και η λειτουργία του δεν είναι σαν τη δική μας, έχει και μία σκοτεινή και βρώμικη, ακριβώς για να μπορεί να μας το παίζει καθαρό. Το να φοβόμαστε να μιλήσουμε για προβοκάτσια, όταν πρέπει, και όταν αυτό είναι ολοφάνερο πολιτικά όπως το στις 5 Γενάρη, μόνο την ατολμία μας φανερώνει.

11.

Ποιος λοιπόν επιθυμεί την αποσιώπηση της πολιτικής απαξίωσης της αστυνομίας; Ποιος επιθυμεί την εξίσωση διαδηλωτής=κουκουλοφόρος=ένοπλος για να δικαιολογεί τη βία της αστυνομίας, τους ξυλοδαρμούς της συλλήψεις, τα χημικά, τις προσαγωγές και όλα αυτά τα ωραία; Ποιος επιθυμει η αντιπαράθεση με αυτό τον κόσμο να γίνει μέσα από τα δελτία ειδήσεων; Ποιος επιθυμεί να διαχωρίσει τους εξεγερμένους και τους διαδηλωτές; Ποιος μωρό μου, ποιος...;;;

ΥΓ. Ο Ε.Α. είναι μπάτσοι του κράτους.



http://mutantjazs.blogspot.com/2009/01/blog-post_18.html
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
17.1.09

Αγαπητοί άνθρωποι, αυτό το γράμμα είναι για σας, που ζείτε εκτός Ισραήλ, που ανήκετε σε οποιαδήποτε θρησκεία, που έχετε οποιοδήποτε χρώμα στο δέρμα σας, που έχετε οποιεσδήποτε ιδέες πολιτικές, αλλά είστε άνθρωποι με λογική και μπορείτε να δείτε την πραγματικότητα με τα γυαλιά τα δικά μας,


Σήμερα, είναι Παρασκευή, 9-1-2009. Εδώ στο Ισραήλ, η Παρασκευή είναι μια μέρα ξεκούρασης, φυσικής και πνευματικής. Όλα μπαίνουν σε χαμηλότερη ταχύτητα, είναι μέρα, που συγκεντρώνει όλη την οικογένεια γύρω από το τραπέζι το βράδυ, για να συζητήσει τα γεγονότα της εβδομάδας, να φιλοξενήσει στο τραπέζι τους συγγενείς ή φίλους, να ανταλλάξουν τις εμπειρίες, τα αστεία και να εκτεθούν τα καινούργια ή γνωστά αγαπητά εδέσματα της οικοδέσποινας, που συμπληρώνουν την οικογενειακή ενότητα.


Σήμερα, αυτή την Παρασκευή, όπως και την προηγούμενη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν υπάρχει καμιά πνευματική ξεκούραση, οι σκέψεις έχουν την ίδια ταχύτητα, που είχαν όλη την εβδομάδα, η αγωνία μεγάλη, η επιθυμία μου να δω την κόρη μου, που υπηρετεί στο στρατό είναι τεράστια. Την προηγούμενη Παρασκευή είχε τα γενέθλια της, τα 20!; Έπρεπε να μείνει στη βάση της. Την περιμέναμε αυτή τη βδομάδα, αλλά και πάλι έπρεπε να μείνει και να προσφέρει τις υπηρεσίες της.
Αυτή την Παρασκευή όμως, φιλοξενήσαμε μια νεαρή και ένα νεαρό από το Ασκελόν, που ήρθαν να περάσουν δυο ήσυχες μέρες, χωρίς σειρήνες και τρέξιμο στο καταφύγιο.


Άνθρωποι του κόσμου, ο καθένας σας έχει τη ζωή του στο μέρος που βρίσκεται. Υπάρχουν αυτοί που ζουν καλύτερα, αυτοί που ζουν λιγότερο καλά. Αλλά ξέρετε και γνωρίζετε καλά τι συμβαίνει στον τόπο σας. Ο καθένας σας δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς περνά κάποιος άλλος σε άλλο μέρος. Έτσι, όλοι σας δεν μπορείτε να ξέρετε τι περνάμε εμείς στο τόπο μας.


Εδώ στο Ισραήλ, στο μωρό που γεννιέται, βγαίνοντας από το νοσοκομείο δίνουν ειδικό πακέτο, μέσα στο οποίο υπάρχει η ειδική μάσκα που θα το προστατέψει σε περίπτωση χημικών βομβαρδισμών. Στο νηπιαγωγείο που πηγαίνει, η πρώτη λέξη, που μαθαίνουν είναι η λέξη ΣΑΛΩΜ - ΕΙΡΗΝΗ. Στο νηπιαγωγείο, όπως και στο σπίτι, υπάρχει το καταφύγιο, ειδικός χώρος που είναι κτισμένος έτσι ώστε να αντέξει σε περίπτωση βομβαρδισμών. Στο νηπιαγωγείο και στο σχολείο, τα παιδιά καθοδηγούνται πώς να τρέχουν στο καταφύγιο, όταν ακούγονται οι σειρήνες, σε περίπτωση επίθεσης πυραύλων.


Στην ηλικία των 18 χρονών, εσείς όλοι αρχίζετε τις σπουδές στα πανεπιστήμια. Εδώ τα παιδιά στα 18 τους χρόνια επιστρατεύονται για να υπερασπίσουν την πατρίδα τους αν χρειαστεί. Και δυστυχώς χρειάζεται. Εδώ ο στρατός είναι γεμάτος εμψυχωμένα παιδιά, που αγαπούν την πατρίδα τους, είναι περήφανα γι αυτήν και μεγάλωσαν σε σπίτια, που τους δίδαξαν να αγαπούν τον πλησίον τους ας είναι μερικές φορές εχθροί ή άλλων θρησκειών. Η εβραϊκή θρησκεία τους δίδαξε να σέβονται κάθε άνθρωπο και να βοηθούν τους αδύναμους. Οι στρατιώτες, που πηγαίνουν στο στρατό είναι τα παιδιά οικογενειών, που τα περιμένουν με αγωνία να γυρίσουν σώοι και αβλαβείς.


Στις γιορτές μας συνήθως γιορτάζουμε την αποτυχία των εχθρών μας να μας καταστρέψουν και πώς καταφέραμε να υπερασπιστούμε τη φυλή μας και το κράτος μας.


Όταν εσείς σχεδιάζετε διακοπές στο εξωτερικό, φροντίζετε να βρείτε τις καλύτερες συνθήκες για να περάσετε καλά. Εμείς όταν και αν σχεδιάζουμε ταξίδι στο εξωτερικό, εξετάζουμε αν υπάρχει ένδειξη αντισημιτισμού στο μέρος αυτό ή αν υπάρχει κάποια ειδοποίηση, πως κάποια τρομοκρατική οργάνωση σχεδιάζει να δράσει εκεί εναντίον εβραίων.


Στα δικά μας εστιατόρια, στη πόρτα δεν σε υποδέχεται κάποιος χαμογελαστός εστιάτορας, αλλά ο πιστός φύλακας ασφαλείας, που εξετάζει τα άτομα και τις τσάντες τους μη τυχόν μπει μέσα άτομο με ζώνη εκρηκτικών. Όταν μπαίνεις στα λεωφορεία, κοιτάς τους γύρω σου για να είσαι σίγουρος πως δεν υπάρχει κάποιο ύποπτο άτομο.


Αυτή είναι η δικιά μας καθημερινότητα. Και σ’ αυτή βέβαια προστίθεται η καθημερινότητα της εμπόλεμης κατάστασης. Για τα παιδιά που γεννήθηκαν πριν 8 χρόνια στο Σντερότ, στο νοτιοδυτικό Ισραήλ, έχουν προστεθεί στην καθημερινότητα τους και οι σειρήνες, οι ρουκέτες στο δρόμο, στα σπίτια, στα σχολεία. Πριν 2 χρόνια στην καθημερινότητά μας επί ένα μήνα προστέθηκαν οι πύραυλοι, που προήλθαν από τη Χεσμπολά του Λιβάνου. Το 1991 στην καθημερινότητά μας προστέθηκαν οι πύραυλοι που στάλθηκαν από το Ιράκ. Κι αν συνεχίσω ακόμη πιο πίσω θα περάσω πολλούς πολέμους, που το Ισραήλ έπρεπε να αμυνθεί για την ύπαρξή του, από τη στιγμή, που έγινε κράτος το 1948. Και στη διάρκεια των 2000 χρόνων, που πέρασαν, η ιστορία είναι γεμάτη από διωγμούς, σφαγές και απάνθρωπες πράξεις εναντίον του Εβραϊκού στοιχείου, με αποκορύφωμα το Ολοκαύτωμα. Υπάρχουν ακόμη μελέτες με στόχο την εξάλειψη του κράτους του Ισραήλ.


Το κράτος του Ισραήλ, από την ημέρα, που κηρύχθηκε, μέχρι σήμερα, 60 χρόνια, έχει κτίσει στην έρημο, έχει πετύχει πολλά επιτεύγματα στην επιστήμη, την τεχνολογία, την ιατρική, τη γεωργία. Όλοι οι ηγέτες του είχαν στόχο να οδηγήσουν μπροστά το Ισραήλ, αν και συγχρόνως έπρεπε να δίνει μάχες πότε στο Βορρά, πότε στο Νότο, πότε στην Ανατολή και πότε σ’ όλους μαζί.


Οι ηγέτες της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς τι στόχο έχουν; Ο κύριος στόχος τους είναι η διάλυση και καταστροφή του κράτους του Ισραήλ. Τα χρήματα, που δέχονται από πολλές Αραβικές πηγές, δεν τα χρησιμοποιούν για καλούς σκοπούς, όπως παιδεία, υγεία, παραγωγή, εργοστάσια, δρόμους. Τα χρήματα δεν φτάνουν στον Παλαιστινιακό λαό, που έπεσε θύμα τους από τη στιγμή κυρίως, που με δολοφονίες εκατοντάδων πολιτών και τρομοκρατία έχει εγκαταστήσει ισλαμική δικτατορία εδώ και δυο χρόνια στη Γάζα. Τα χρήματα χρησιμοποιούνται για να εξοπλίζεται συνέχεια η Χαμάς, να σκάβονται άπειρες υπόγειες σήραγγες για τη μεταφορά και αποθήκευση των πυρομαχικών και για να γίνεται φοβερή προπαγάνδα παγκοσμίως, όπου ο Παλαιστινιακός λαός πάλι εμφανίζεται σαν θύμα των Ισραηλινών.


Πριν 3 χρόνια το Ισραήλ απέσυρε τις δυνάμεις του από την Γάζα. Επέστρεψε εδάφη, έσβησε ολόκληρους Ισραηλινούς οικισμούς με σχολεία, νοσοκομεία, κέντρα κοινωνικής φροντίδας, αγροτικές εγκαταστάσεις και εργοστάσια, στην περιοχή για να κερδίσει την ησυχία και την πολυπόθητη ειρήνη. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει να προσφέρει ηλεκτρικό ρεύμα στη Γάζα, νερό και πολλές εγκαταστάσεις για την καθημερινότητα τους. Άρχισαν να γίνονται διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους της Φατάχ για τη δημιουργία του Παλαιστινιακού κράτους και τήρησε την τελευταία εκεχειρία , δυστυχώς όμως μονομερώς. Η Χαμάς άρχισε να ρίχνει πάλι πυραύλους.


Ποιος είναι ο λόγος που εδώ και 8 χρόνια ρίχνουν πυραύλους; Δεν είναι άνθρωποι, που θέλουν την ειρήνη. Μάλλον έχουν πάψει να λέγονται άνθρωποι, όταν για την προπαγάνδα τους χρησιμοποιούν τα μικρά παιδιά και βάζουν ανυπεράσπιστους άμαχους σαν ασπίδες για να προστατέψουν τους «μαχητές», ενώ αυτοί κρύβονται στις σήραγγες. Ο Ισραηλινός στρατός δεν έχει τίποτα εναντίον του Παλαιστινιακού λαού, αντίθετα τους στέλνει όλων των ειδών τις προειδοποιήσεις να φύγουν για να μπορέσουν να χτυπήσουν τις αποθήκες και τους ένοπλους Χαμάς. Αλλά η Χαμάς τους κρατά με τη βία για να φανούν σαν θύματα πολέμου.


Οι Ισραηλινοί στρατιώτες δεν επιτίθενται σε αμάχους. Δεν κάνουν το ίδιο που οι Χαμάς και οι Χεσμπολά κάνουν σε εμάς. Υπάρχουν οδηγίες στο στρατό να εξετάζεται κάθε επίθεση για να μη χτυπηθούν άμαχοι, απαντούν μόνο όταν πυροβολούνται στις ώρες κατάπαυσης του πυρός. Η Χαμάς είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την απώλεια των αμάχων.


Η Χαμάς είναι υπεύθυνη για τη μιζέρια των Παλαιστινίων. Το Ισραήλ δεν έχει καμιά πρόθεση να γυρίσει στη Γάζα. Ο στόχος του είναι η αποδυνάμωση της Χαμάς, που είναι καθαρά τρομοκρατική οργάνωση, όπως και η Χεσμπολά, η Αλ Κάιντα, που κατευθύνονται από το Ιράν, εκπαιδεύουν στα σχολεία τα μικρά παιδιά με όπλα και σπέρνουν το μίσος και το φανατισμό και έχουν σαν βασική τους επιδίωξη να καταστρέφουν τα πάντα. Όλος ο κόσμος, ακόμη και οι Αραβικές χώρες αφήνουν το Ισραήλ να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» γιατί ξέρουν πως η Χαμάς είναι απάνθρωποι, εχθροί της ειρήνης, εχθροί άλλων θρησκειών.


Άνθρωποι του κόσμου, αυτή είναι η καθημερινότητα μας και εμείς ζούμε μ’ αυτή και την αντιμετωπίζουμε, όπως νομίζουμε πως είναι καλύτερα για το κράτος του Ισραήλ. Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά μαζί με τον Παλαιστινιακό λαό, σε δυο κράτη το ένα δίπλα στο άλλο. Σας παρακαλούμε, αντιμετωπίστε ο καθένας την καθημερινότητά του, τα δικά σας προβλήματα και αφήστε εμάς να προστατέψουμε τους ανθρώπους μας. Και βέβαια σας προσκαλούμε να έρθετε να ζήσετε εδώ και τότε θα ακούσουμε την κριτική σας, σαν κράτος δημοκρατικό που είμαστε, το μόνο στη Μέση Ανατολή.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Μ.Π.


* Η Μ.Π. γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βόλο, σπούδασε και δημιούργησε οικογένεια στο Ισραήλ και έχει τρία παιδιά.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Θεσσαλία" του Βόλου
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Δημοσιεύω σήμερα την προκύρηξη του "επαναστατικού" αγώνα , αν και πολλοί ήδη έχουν τοποθετηθεί και νομίζω πως συμφωνώ μαζί τους , ότι η προκύρηξη είναι για τα μπάζα , ίσως και ύποπτη δεν θα κρύψω ότι όσο αναφορα το κομμάτι που τα χώνει στο κώμμα της Α.Κ δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο.

Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Τον περασμένο Δεκέμβρη , με αφορμή την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ξεκίνησε μία από τις πιο έντονες εξεγέρσεις στην Ελλάδα από την εποχή της δικτατορίας μέχρι σήμερα. Η δολοφονία του 15χρονου από τους μηχανισμούς της κρατικής βίας και καταστολής στάθηκε αφορμή για έναν γενικό ξεσηκωμό της νεολαίας στην Ελλάδα όπως επίσης για ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης που δεν στάθηκε μόνο στην δολοφονία , αλλά προχώρησε σε μια συνολική δράση και κριτική ανταγωνιστική στην καπιταλιστική βαρβαρότητα , την οικονομική κρίση και την κυβέρνηση της ΝΔ.

Καλούμε μια βραδιά δημόσιας συζήτησης με θέμα την ελληνική εξέγερση και τις επερχόμενες στην Ευρώπη όπως επίσης σε μια παρουσίαση/συζήτηση των ριζοσπαστικών κινημάτων στην Ελλάδα. Καλούμε σε αυτήν την κουβέντα σύμφωνα με τα παραπάνω όπως επίσης και με την τωρινή κατάσταση στην ελληνική νεολαία κατά την διάρκεια “μιας νέας πραγματικότητας στον καπιταλισμό” την οικονομική κρίση , την επισφάλεια , και άλλες ενότητες σχετικές με αυτήν την δημοφιλή εξέγερση.

Θα θέλαμε όμως να επιχειρήσουμε και μια συζήτηση πάνω σε κάποια ερωτήματα και προβλήματα πού αυτό το κίνημα προσπάθησε να κάνει ορατά!

* Τι σημαίνει στην εποχή των μεταφορντιστικών δυτικών ή “εμπνευσμένες από την δύση κοινωνιών” να μιλάμε για νίκες ?

* Πια δημοφιλή αιτήματα έρχονται ξανά στην επιφάνεια του κινήματος?

* Πως η οριζόντια οργάνωση μπορεί να λειτουργήσει με επιτυχία στα αντικαπιταλιστικά κινήματα του μοντέρνου κόσμου?

* Πως η πρακτική αυτονομία , οι τοπικές εναλλακτικές και η αυτοοργάνωση μπορούν παραμείνουν επίκαιρα ?

* Ποιες νέες μορφές οργάνωσης και δικτύωσης είναι απαραίτητες για το πετυχημένο συντονισμό της διεθνούς αντίστασης ενάντια στον καπιταλισμό στην καθημερινή μας ζωή?

* και ΝΑΙ πώς να επαναλάβουμε “νέα Σιατλ” “νέες εξεγέρσεις στην Ελλάδα” “νέες προσωρινές αυτόνομες ζώνες” , νέα κινήματα από τα κάτω και νίκες?

Αυτά είναι μόνο κάποια ερωτήματα σχετικά με την εξέγερση στην Ελλάδα. Ελπίζουμε να κουβεντιάσουμε και πέρα από αυτά. Στόχος μας είναι να αγνοήσουμε το κενό μεταξύ των ατόμων που θα παρουσιάσουν την εισήγηση και των ατόμων που θα την παρακολουθήσουν. Είστε σίγουρα καλοδεχούμενοι να προσθέσετε ερωτήματα και τοποθετήσεις σε αυτή την συζήτηση

contact morze-infoshop at riseup(dot)net
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες , , ,
Οι βίαιες συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα τελευταία ιδιαίτερα στην ανατολική Ευρώπη έφτασαν και στη Λιθουανία. Στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις της 16ης Γενάρη στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας Vilnius, η αστυνομία έκανε εκτεταμένη χρήση πλαστικών σφαιρών και δακρυγόνων προς το πλήθος που εκτόξευε πέτρες προς το κτίριο της βουλής. 15 άτομα τραυματίστηκαν, από τα οποία 4 ήταν αστυνομικοί, ενώ περισσότερα από 80 συλλήφθηκαν την Παρασκευή, κατά τη διάρκεια του πολύωρου ανταρτοπόλεμου μεταξύ αγριεμένων διαδηλωτών και αστυνομίας. Ο Andrius Kubilius, πρωθυπουργός εδώ και δυο μήνες από κεντοδεξιά συμμαχία, δήλωσε “Υπάρχουν δυνάμεις που επιθυμούν την αποσταθεροποίηση και το χάος στη Λιθουανία, και χρησιμοποιούν την απογοήτευση του κόσμου από δύσκολες μεταρρυθμίσεις για να κάνουν πράξη τα κακόβουλα σχέδιά τους”.

“Είμαστε εδώ σήμερα επειδή η κυβέρνηση μας κοροιδεύει. Μας τρώνε τα τελευταία μας χρήματα με κανένα αντάλλαγμα. Χορτάσαμε από ψέματα, διαφθορά και τις χοντρόφατσές τους να μας κοιτούν ειρωνικά μέσα απ’ τη βουλή.” είπε μία 63χρονη διαδηλώτρια. Περίπου 7,000 διαδηλωτές πήραν μέρος στις διαμαρτυρίες κατά των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων. Η βίαιες επιθέσεις ξεκίνησαν όταν η αστυνομία προσπάθησε να απωθήσει διαδηλωτές που θέλησαν να μιλήσουν με τον εκπρόσωπο της βουλής. Το πλήθος άρχισε να πετάει πέτρες, αυγά και χιονόμπαλες προς τους μπάτσους και προς το κτίριο της βουλής, σπάζοντας γύρω στα 12 παράθυρα. Οι μπάτσοι αντέδρασαν με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες. Σύμφωνα με την αστυνομία, κόπηκε το δάχτυλο ενος διαδηλωτή από πλαστική σφαίρα.

Οι αναλυτές λένε πως οι βίαιες αντιπαραθέσεις θα επεκταθούν όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση, ιδιαίτερα σε πρώην κομμουνιστικές χώρες που γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Πολιτικοί αναλυτές λένε ότι πιθανότατα θα έχουμε έξαρση τέτοιων φαινομένων κι αλλού στην ανατολική ευρώπη, στην Ουγγαρία, Ουκρανία, Ρουμανία, Εσθονία.
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Τις τελευταίες μέρες η κατάληψη Επιταχυντής Ελευθερονίων έχει αποτελέσει στόχο συντονισμένης επίθεσης, από τη μία από την αστυνομία με την εισβολή της δύο φορές στο χώρο της κατάληψης παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, και από την άλλη από τα ΜΜΕ με την παραπληροφόρηση και τη ¨δαιμονοποίηση¨ της. Παράλληλα, οι παρενοχλήσεις των καταληψιών από τις δυνάμεις καταστολής συνεχίζονται με τη στενή παρακολούθηση του χώρου ακόμα και από ελικόπτερο, με την προκλητική στάση των ΜΑΤ που παραμονεύουν με όπλα σε απόσταση αναπνοής και βρίζουν και με την επιθετική εξακρίβωση στοιχείων σε σύντροφο από μπάτσους της ΟΠΚΕ (με αρκετούς κουκουλομένους).

Ο επιταχυντής ελευθερονίων είναι ένας κατειλημμένος πολιτικός χώρος με ανοιχτές διαδικασίες, δημόσια δράση και πολιτικό λόγο και αποτελεί ένα από τα πολλά κομμάτια του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Η στοχοποίηση κοινωνικών χώρων, της πολιτικής δράσης με λίστες ¨υπόπτων τρομοκρατών¨ και του πανεπιστημιακού ασύλου, οι άγριοι ξυλοδαρμοί στις διαδηλώσεις, οι συλλήψεις στο σωρό, οι διώξεις με τον τρομονόμο, τα αστυνομικά πογκρόμ και οι αναίτιες έρευνες σε σπίτια καλημερίζουν το κράτος μηδενικής ανοχής στο οποίο όλοι είναι ύποπτοι. Οι απανταχού εξεγερμένοι και εξεγερμένες όμως, γνωρίζουν καλά πως απέναντι στις επιθέσεις των κυρίαρχων δεν είναι μόνοι, αλλά η αλληλεγγύη ενώνει όλους αυτούς που αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και ελευθερία.

Μετά το πιο βαθύ σκοτάδι της νύχτας, έρχεται η αυγή..
Όταν χτυπούν έναν μας χτυπούν όλους

Άμεση απελευθέρωση όλων των προφυλακισμένων
Καμία δίωξη στους συλληφθέντες του Δεκέμβρη

Συλλογικότητα Farma
Γενάρης 09
www.farmazapatista.blogspot.com


Η ανακοίνωση του επιταχυντή ελευθερονίων βρίσκεται εδώ: www.eleftheronio.org
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
Τον περασμένο Δεκέμβρη , με αφορμή την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ξεκίνησε μία από τις πιο έντονες εξεγέρσεις στην Ελλάδα από την εποχή της δικτατορίας μέχρι σήμερα. Η δολοφονία του 15χρονου από τους μηχανισμούς της κρατικής βίας και καταστολής στάθηκε αφορμή για έναν γενικό ξεσηκωμό της νεολαίας στην Ελλάδα όπως επίσης για ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης που δεν στάθηκε μόνο στην δολοφονία , αλλά προχώρησε σε μια συνολική δράση και κριτική ανταγωνιστική στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Όλο αυτό το διάστημα ακτιβιστές και σύντροφοι που εμπλεκόμαστε με την διαχείριση του balkans.puscii.nl προσπαθήσαμε να έχουμε νέα και ανταποκρίσεις από την εξέγερση όσο πιο συχνά γίνεται. Αποτέλεσμα αυτής της κίνησης είναι να έχουμε ήδη ένα αρκετά μεγάλο όγκο πληροφοριών και δημοσιεύσεων στο site από το χρονικό της εξέγερσης.

Καλούμε κάθε άτομο ή ακόμα και συλλογικότητα που ενδιαφέρεται για την δουλειά μας στο Βαλκανικό αποκεντρωμένο δίκτυο και στο balkans.puscii.nl να μας βοηθήσει στην διανομή ενός έντυπου δελτίου στα αγγλικά , καθώς και στην μετάφραση του στα ελληνικά. Καλούμε σχεδιαστές φανζιν και άλλων εντύπων να βοηθήσουν στο design.

Τέλος καλούμε όποιον ενδιαφέρεται να συμμετέχει στην ομάδα εργασίας ενός offline εντύπου του balkans.puscii.nl να μας στείλει ένα μήνυμα άμεσα.

Σας ενημερώνουμε πως ο νέος βελτιωμένος κώδικας του balkans.puscii.nl θα είναι έτοιμος μέσα στους επόμενους μήνες με φιλοσοφία ανοιχτής δημοσίευσης ακριβώς όπως στο δίκτυο του indymedia ( indymedia.org ). Τα birds του τεχνικού δυναμικού του site ήδη βάζουν τα δυνατά τους.

Για επικοινωνία με το πρόσφατα αναδιοργανωμένο PGA infopoint της Αθήνας γράψτε μας στο autonomous_gr at resist.ca ή riseup.net

επικοινωνία με τις αυτόνομες συλλογικότητες και δυναμικό του Βαλκανικού αποκεντρωμένου δικτύου balkan-infoshop{at}lists.riseup.net

Για συμμετοχή στην συζήτηση και ενημέρωση από τα Βαλκάνια μπορείτε να κάνετε subscribe στην λίστα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου pgabalkan{at}eurodusnie.nl αρκεί να μας στέλνετε ένα email με θέμα subscribe PGA balkan
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
Ο 14χρονος Elson Sanches “Kuku” πυροβολήθηκε στο κεφάλι το βράδυ της Κυριακής 04/01/2009. Πέθανε την επόμενη μέρα στις 06h10. O Kuku ήταν μέλος μίας από τις πολλές οικογένειες που ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι η πρόνοια. Στη μητέρα του Kuku δεν επιτράπηκε να έρθει κοντά στον τραυματισμένο γιο της, σπρώχτηκε και έπεσε στο έδαφος, προσπάθησε να τρέξει πίσω από το ασθενοφόρο, αλλά ακόμα κι απ’ αυτό οι μπάτσοι την απώθησαν. Πληροφορήθηκε ότι ο γιος της πεθαίνει όταν έφτασε στο νοσοκομείο και η γιατρός της είπε πως δε θα τον εγχειρήσουν, αφού δεν είχε καμία πιθανότητα να ζήσει.

Σύμφωνα με την αστυνομία, ο Kuku κρατούσε όπλο, αλλά αυτό έχει διαψευστεί από τους φίλους του, που αρνήθηκαν πως οποιοσδήποτε από την παρέα κρατούσε όπλο. Οι φίλοι του λένε επίσης πως έτρεχαν μακριά από την αστυνομία για να μην τους συλλάβουν, ενώ ο Kuku πυροβολήθηκε όταν προσπάθησε να ελευθερώσει ένα φίλο του από τα χέρια των μπάτσων.

Η μητέρα του ζητάει την απόδοση δικαιοσύνης. Ζητάει να μάθει ποιος ήταν ο αστυνομικός που πυροβόλησε το γιο της, ενώ δηλώνει πως γνώριζε ότι ο γιος της δεν είχε κανένα όπλο. “Αν η αστυνομία λέει πως ο Kuku ήταν οπλισμένος, θέλω να δω το όπλο. Και αν δείξουν κάποιο όπλο, τότε πρέπει να αποδείξουν ότι υπάρχουν δαχτυλικά του αποτυπώματα πάνω σ’ αυτό.” Η αστυνομία ερευνά την υπόθεση και οι εφημερίδες δείχνουν να δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο γεγονός ότι οι νεαροί είχαν φάκελο σε αρκετές υποθέσεις. Για το θύτη αστυνομικό της PSP (Policia Segurança Publica, Αστυνομία δημόσιας Ασφάλειας) έχει ανοίξει έρευνα στο πειθαρχικό εσωτερικών υποθέσεων, αλλά αυτός συνεχίζει να υπηρετεί στο αστυνομικό σώμα. Οι νέοι της περιοχής λένε πως αυτό δε θα περάσει έτσι.

στα ισπανικά και πορτογαλικά http://redelibertaria.blogspot.com/2009/01/agente-da-psp-que-baleou-kuku-este.html
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε την έγκριση της στις αστυνομικές δυνάμεις να κάνουν έρευνα εξ αποστάσεως στα pc των πολιτών. Ετσι,τα ο χάκινγκ από τη μεριά του κράτους παίρνει μια άλλη τροπή.

Μόλις το Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδωσε τη συγκατάθεσή του Αγγλία και Γερμανία έσπευσαν να εφαρμόσουν το μέτρο.

Μέχρι σήμερα οι αστυνομίες των κρατών μελών χρειαζόντουσαν ειδικό ένταλμα έρευνας και κάποια στοιχεία που να στηρίζουν την ανάγκη έρευνας από απόσταση των υπολογιστών των πολιτών.Σήμερα,με την απόφαση αυτή, τους λύνονται κυριολεκτικά τα χέρια και μπορούν χωρίς καμία ειδική άδεια εκ των προτέρων,εντελώς ανώνυμα, ανενόχλητα και απροειδοποίητα να επιτηρούν τα αρχεία ενός «ύποπτου» από απόσταση.



«Δεν διαφέρει από το προηγούμενο καθεστώς όπου μπορούσαν να εισβάλλουν στο σπίτι κάποιου, να το ψάξουν και να πάρουν το σκληρό δίσκο του υπολογιστή του.Μόνο που τώρα ο «ύποπτος», αν μπορούμε ακόμα να τον ονομάζουμε έτσι, ούτε καν το μαθαίνει.



Εννοείται ότι για να εισβάλλει κάποιος σ’ ένα συγκεκριμένο υπολογιστή χρειάζεται και τη συμμετοχή και κάποιων άλλων. Θα δούμε λοιπόν να αποστέλλονται e-mail με κάποιο ιό από τη μεριά της αστυνομίας, και με ποιο τρόπο θα αντιδράσουν (αν αντιδράσουν) οι διάφοροι κατασκευαστές antivirus και ειδικών software προστασίας ,σ’ αυτό το νέο καθεστώς?



Θα υπάρξουν βέβαια και αυτοί που θα πούνε «Γιατί να φοβάμαι, εγώ δεν έχω τίποτα να κρύψω?»

Αυτοί, ας απαντήσουν, πέρα των άλλων, πώς είναι τόσο σίγουροι ότι δεν θα γίνει κατάχρηση της «φιλοξενίας» που θα προσφέρουν, χωρίς τη συγκατάθεσή τους, στις δυνάμεις «ασφαλείας». Λίγα έχουνε δει τα μάτια μας?





http://www.zeusnews.com/index.php3?ar=stampa&cod=9034&numero=1223
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
http://globalnewswire.wordpress.com

Κάθε χρόνο στην Βουδαπέστη νεοναζί από ολόκληρη την Ευρώπη κυρίως από το διεθνές δίκτυο μίσους blood and honnor καλούν σε συγκέντρωση , διαδήλωση σε ένα από τα τουριστικά πλέον μνημεία της πόλης (κάστρο). Οι ναζί εκεί γιορτάζουν την ”ηρωϊκή” έξοδο των μακελάριδων του γερμανικού και ουγκαρικού στρατού από το κάστρο. Οι περισσότεροι από αυτούς σκοτώθηκαν από τον σοβιετικό στρατό. Φέτος ακόμα πιο οργανωμένα ο αντιφασιστικός χώρος της πόλης καλεί σε αντι συγκέντρωση ενάντια στους ναζί. Περισσότερα στα αγγλικά μπορείτε να δείτε εδώ
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
from http://thrymmata.blogspot.com/

Ακολουθεί ένα πρόσφατο άρθρο του Walden Bello για κάποια σοσιαλδημοκρατικά σχέδια για την έξοδο από την τρέχουσα κρίση μέσα στα πλαίσια μιας πιο κοινωνικά ευαίσθητης παγκοσμιοποίησης. Ο Walden Bello είναι πρόεδρος της Συμμαχίας για την Απελευθέρωση από το Χρέος και καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων.


του Walden Bello

Δημοσιεύθηκε στο Foreign Policy in Focus στις 24 Δεκεμβρίου 2008.

Χωρίς έκπληξη, η γρήγορη κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας σε συνδυασμό με την άνοδο στην προεδρία των ΗΠΑ ενός φιλελεύθερου Αφρό-Αμερικανού έκανε εκατομμύρια άνθρωπους να προσβλέπουν ότι ο κόσμος βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας εποχής. Κάποιοι από τους πρώτους διορισμένους από τον εκλεγμένο πρόεδρο –κι ιδιαίτερα ο πρώην γενικός γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών Λάρυ Σάμερς, που διορίσθηκε πρόεδρος του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου, ο Τιμ Γκάιτνερ, του κεντρικού τραπεζιτικού συστήματος (Federal Reserve Board) της Νέας Υόρκης, που διορίσθηκε Υπουργός Οικονομικών, κι ο πρώην Δήμαρχος του Ντάλας Ρον Κερκ, που διορίσθηκε Υπουργός Εμπορίου– έχουν σίγουρα προκαλέσει κάποιο σκεπτικισμό. Αλλά η αίσθηση ότι οι παλιές νεοφιλελεύθερες συνταγές έχουν ολοκληρωτικά καταρρακωθεί έχει πείσει πολλούς ότι η νέα ηγεσία των Δημοκρατικών στη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου θα κόψει τις σχέσεις της με τις φονταμενταλιστικές πολιτικές της αγοράς, που κυριαρχούσαν από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990.

Φυσικά, ένα σημαντικό ερώτημα είναι πόσο αποφασιστική κι οριστική θα είναι αυτή η διακοπή σχέσεων με το νεοφιλελευθερισμό. Αλλά υπάρχουν κι άλλα ερωτήματα που στοχεύουν στην καρδιά του ίδιου του καπιταλισμού. Θα ασκηθεί η κυβερνητική κυριότητα, η παρέμβαση κι ο έλεγχος απλώς και μόνο για τη σταθεροποίηση του καπιταλισμού και στη συνέχεια ο έλεγχος θα ξαναεπιστραφεί στις επιχειρηματικές ελίτ; Θα δούμε ένα δεύτερο γύρο ενός Κεϋνσιανού καπιταλισμού, στον οποίον το κράτος κι οι επιχειρηματικές ελίτ μαζί με τους εργαζόμενους θα επεξεργασθούν μια συνεργατική λύση, η οποία θα βασίζεται στην εργατική πολιτική, την ανάπτυξη και τους ψηλούς μισθούς –μολονότι αυτή τη φορά σε μια πράσινη διάσταση; Ή θα γίνουμε μάρτυρες κάποιων ριζικών μετατοπίσεων στην κυριότητα και τον έλεγχο της οικονομίας σε μια πιο δημοκρατική διάσταση; Υπάρχουν όρια στις μεταρρυθμίσεις του συστήματος του παγκόσμιου καπιταλισμού, αλλά ποτέ άλλοτε κατά τη διάρκεια του προηγούμενου μισού αιώνα δεν φαινόντουσαν να είναι περισσότερο ρευστά.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζύ έχει ήδη εντοπίσει μια λύση. Δηλώνοντας ότι ο “καπιταλισμός των ελεύθερων συναλλαγών είναι νεκρός,” δημιούργησε ένα απόθεμα στρατηγικών επενδύσεων ύψους 20 δισεκατομμυρίων ευρώ για να προάγει την τεχνολογική καινοτομία, να κρατήσει σε Γαλλικά χέρια τις προηγμένες βιομηχανίες και να σώσει τις δουλειές. “Τη μέρα που δεν θα φτιάχνουμε τρένα, αεροπλάνα, αυτοκίνητα και πλοία, τι θα έχει απομείνει από τη Γαλλική οικονομία;” πρόσφατα αναρωτιόταν με ρητορικό τρόπο κι απαντούσε: “Αναμνήσεις. Δεν θα κάνω τη Γαλλία ένα τουριστικό θέρετρο.” Αυτό το είδος της επιθετικής εργατικής πολιτικής, που εν μέρει έχει στόχο την κατάκτηση της εμπιστοσύνης της παραδοσιακής εργατικής τάξης της χώρας, μπορεί όμως να πηγαίνει χέρι-χέρι με τις αντι-μεταναστευτικές πολιτικές των αποκλεισμών, με τις οποίες ο Γάλλος πρόεδρος είναι ταυτισμένος.

Παγκόσμια σοσιαλδημοκρατία

Ωστόσο, ένας νέος εθνικός Κεϋνσιανισμός αλά Σαρκοζύ δεν είναι η μόνη διαθέσιμη εναλλακτική λύση στα χέρια των παγκόσμιων ελίτ. Δοθείσης της ανάγκης για μια παγκόσμια νομιμότητα, η οποία θα προωθεί τα συμφέροντά τους σ’ ένα κόσμο, στον οποίον η ισορροπία δυνάμεων μετατοπίζεται προς το Νότο, οι ελίτ της Δύσης μπορεί να βρουν πιο ελκυστικό ένα παρακλάδι της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελευθερισμού του Νιού Ντηλ του Ρούσβελτ, το οποίο θα μπορούσε να ονομασθεί “Παγκόσμια Σοσιαλδημοκρατία” (ή ΠΣΔ σε συντομογραφία).

Ακόμη και πριν από το πλήρες ξεδίπλωμα της οικονομικής κρίσης, οι θιασώτες της ΠΣΔ ήδη την τοποθετούσαν σαν μια εναλλακτική λύση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση σ’ απάντηση στις πιέσεις και τις εντάσεις που προκαλούσε η τελευταία. Μια προσωπικότητα, που συνδέεται μ’ αυτήν, είναι ο Βρετανός Πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος ηγήθηκε της Ευρωπαϊκής αντίδρασης στην οικονομική κατάρρευση μέσω μιας μερικής εθνικοποίησης των τραπεζών. Ευρέως θεωρούμενος ως ο νουνός της εκστρατείας “Κάντε την Φτώχεια Ιστορία” στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Μπράουν, ενώ ήδη είχε αναλάβει πρωθυπουργός, πρότεινε αυτό που ονόμαζε “συμμαχικό καπιταλισμό” μεταξύ της αγοράς και των κρατικών θεσμών, ο οποίος θα αναπαρήγαγε στο παγκόσμιο επίπεδο αυτό που έλεγε ο Φράνκλιν Ρούζβελτ ότι έκανε για την εθνική οικονομία: “τη διασφάλιση των κερδών της αγοράς, αλλά και τη τιθάσευση των υπερβολών της.” Πρέπει να είναι ένα σύστημα, συνέχιζε ο Μπράουν, που “αποτυπώνει τα πλήρη οφέλη των παγκόσμιων αγορών και των ροών κεφαλαίου, ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο της αποδιοργάνωσης, μεγιστοποιεί τις ευκαιρίες για όλους και υπερασπίζεται τους πιο αδύνατους –κοντολογίς, την αποκατάσταση στην παγκόσμια οικονομία των δημόσιων στόχων και των υψηλών ιδανικών.”

Όσοι συνδέονται με τον Μπράουν στη διαμόρφωση του Παγκόσμιου Σοσιαλδημοκρατικού λόγου αποτελούν μια ομάδα, στην οποία συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, ο οικονομολόγος Τζέφρυ Σακς, ο Τζωρτζ Σόρος, ο πρώην γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, ο κοινωνιολόγος Ντέιβιντ Χελντ, ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτζ κι ακόμη κι ο Μπιλ Γκέϊτς. Φυσικά, υπάρχουν κάποιες διαφορές αποχρώσεων στις τοποθετήσεις όλων αυτών, αλλά η ουσία των απόψεών τους είναι η ίδια: η δημιουργία μιας μεταρρυθμιστικής κοινωνικής τάξης και μιας αναζωογονημένης ιδεολογικής συναίνεσης για τον παγκόσμιο καπιταλισμό.

Μεταξύ των βασικών προτάσεων που υποστηρίζουν οι θιασώτες της ΠΣΔ είναι οι εξής:


* Ουσιαστικά, η παγκοσμιοποίηση είναι ωφέλιμη για τον κόσμο. Ο νεοφιλελευθερισμός έχει απλώς ψευτομπαλώσει το έργο της διαχείρισης και της πώλησής της στον κόσμο.
* Είναι επείγουσα η ανάγκη να διασωθεί η παγκοσμιοποίηση από το νεοφιλελευθερισμό, γιατί είναι αναστρέψιμη και, στην πραγματικότητα, μπορεί ήδη να βρίσκεται σε διαδικασία αναστροφής.
* Η ανάπτυξη κι η ισονομία μπορεί να έρθουν σε σύγκρουση και τότε η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην ισονομία.
* Το ελεύθερο εμπόριο μπορεί πράγματι να μην ωφελεί μακροπρόθεσμα και μπορεί να καταστεί φτωχότερη την πλειονότητα των ανθρώπων. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό οι εμπορικοί διακανονισμοί να υπόκεινται σε κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς όρους.
* Η μονομερής πολιτική πρέπει να αποφεύγεται, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αναλαμβάνονται κάποιες θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις των πολυμερών θεσμών και συμφωνιών –μια διαδικασία που μπορεί να περιλαμβάνει την αχρήστευση ή την αδρανοποίηση κάποιων απ’ αυτές, όπως της Σχετικής με το Εμπόριο Συμφωνίας για τα Δικαιώματα της Πνευματικής Ιδιοκτησίας (TRIPs) του ΠΟΕ.
* Η παγκόσμια κοινωνική ενσωμάτωση κι η ελάττωση των ανισοτήτων μέσα και μεταξύ των χωρών πρέπει να συνοδεύουν την ενσωμάτωση στις παγκόσμιες αγορές.
* Το παγκόσμιο χρέος των αναπτυσσόμενων χωρών πρέπει να ακυρωθεί ή να μειωθεί ριζικά, έτσι ώστε η συνεπαγόμενη εξοικονόμηση να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εντόνωση της τοπικής οικονομίας και, με τον τρόπο αυτό, να αποτελεί μια συνεισφορά στην αναθέρμανση της παγκόσμιας οικονομίας.
* Η φτώχεια κι η περιβαλλοντική υποβάθμιση είναι τόσο σοβαρά προβλήματα ώστε να απαιτείται η ενεργοποίηση ενός προγράμματος μαζικής βοήθειας, δηλαδή, ενός νέου “Σχέδιου Μάρσαλ” από το Βορρά ως το Νότο, μέσα στο πλαίσιο των “Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας.”
* Μια “Δεύτερη Πράσινη Επανάσταση” πρέπει να κινητοποιηθεί, ειδικά στην Αφρική, μέσα από μια εκτεταμένη υιοθέτηση των γενετικώς τροποποιημένων σπόρων.
* Πρέπει να διατεθούν τεράστιες επενδύσεις για την εξώθηση της παγκόσμιας οικονομίας προς την κατεύθυνση περισσότερο αειφόρων δρόμων, με τις κυβερνήσεις να αναλαμβάνουν έναν ηγετικό ρόλο (“Πράσινος Κεϋνσιανισμός” ή “Πράσινος Καπιταλισμός”).
* Πρέπει να εγκαταλειφθεί η ιδέα της στρατιωτικής δράσης για τη λύση των προβλημάτων και να επιδιώκεται η χρήση της διπλωματίας και της “ήπιας δύναμης,” μολονότι πρέπει να αναλαμβάνονται στρατιωτικές επεμβάσεις σε περιπτώσεις γενοκτονιών.


Τα όρια της Παγκόσμιας Σοσιαλδημοκρατίας

Η Παγκόσμια Σοσιαλδημοκρατία δεν έχει τύχει αρκετής προσοχής, ούτε ιδιαίτερης κριτικής, ίσως επειδή πολλοί προοδευτικοί ακόμη αγωνίζονται στο πλαίσιο του τελευταίου πόλεμου, δηλαδή, εναντίον του νεοφιλελευθερισμού. Είναι επιτακτική η ανάγκη να υπάρξει κάποια κριτική κι όχι μόνο επειδή η ΠΣΔ αποτελεί τον πιθανότερο διάδοχο του νεοφιλελευθερισμού. Πιο σημαντικό, μολονότι η ΠΣΔ έχει κάποια θετικά στοιχεία, εμφανίζει, όπως το παλιό Σοσιαλδημοκρατικό Κεϋνσιανό παράδειγμα, κι ένα πλήθος προβληματικών χαρακτηριστικών.

Μια κριτική θα μπορούσε να αρχίσει με την επισήμανση των προβλημάτων, που υπάρχουν σε τέσσερα κεντρικά σημεία της θέσης της ΠΣΔ.

Πρώτο, η ΠΣΔ συμμερίζεται την προκατάληψη του νεοφιλελευθερισμού για την παγκοσμιοποίηση, διαφοροποιούμενη κυρίως μόνο στο ότι υπόσχεται την προαγωγή της παγκοσμιοποίησης με καλύτερο τρόπο από τους νεοφιλελεύθερους. Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι, απλώς με την προσθήκη της διάστασης της “παγκόσμιας κοινωνικής ενσωμάτωσης,” μπορεί να γίνεται εύπεπτη κι αποδεκτή μια, από κοινωνικής και περιβαλλοντικής πλευράς, εγγενώς καταστροφική κι ανώμαλη διαδικασία. Η ΠΣΔ προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι, πράγματι, θέλουν να συμμετέχουν σε μια λειτουργικά ενσωματωμένη παγκόσμια οικονομία, στην οποία εξαφανίζονται οι φραγμοί μεταξύ του εθνικού και του διεθνούς επιπέδου. Αλλά όμως, δεν θα προτιμούσαν, στην πραγματικότητα, να συμμετείχαν σε οικονομίες, που υπόκεινται σε τοπικούς ελέγχους και είναι προστατευμένες από τις ιδιοτροπίες της διεθνούς οικονομίας; Όντως, η σημερινή ταχύρυθμη πτώση των συνδεδεμένων οικονομιών τονίζει την ισχύ μιας από τις βασικότερες επικρίσεις για τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, που έκανε το κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης..

Δεύτερο, η ΠΣΔ συμμερίζεται την προτίμηση του νεοφιλελευθερισμού για την αγορά ως του κύριου μηχανισμού παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης, βασικά διαφοροποιούμενη μόνο στο ότι υποστηρίζει την κρατική παρέμβαση για την αντιμετώπιση των αποτυχιών της αγοράς. Το είδος της παγκοσμιοποίησης που χρειάζεται ο κόσμος, σύμφωνα με τον Τζέφρυ Σακς στο Τέλος της Φτώχειας, θα απαιτούσε “την τιθάσευση ... της αξιοσημείωτης δύναμης των εμπορικών συναλλαγών και των επενδύσεων, ενώ θα αναγνώριζε και θα αντιμετώπιζε τους περιορισμούς της αντισταθμιστικής συλλογικής δράσης.” Αυτό όμως είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το να πει κανείς ότι οι πολίτες κι η κοινωνία των πολιτών πρέπει να παίρνουν τις κύριες οικονομικές αποφάσεις κι ότι η αγορά, όπως η κρατική γραφειοκρατία, είναι μόνον ένας μηχανισμός για την υλοποίηση των δημοκρατικών αποφάσεων.

Τρίτο, η ΠΣΔ είναι ένα τεχνοκρατικό πρότζεκτ, με τους εμπειρογνώμονες ειδικούς να χαλκεύουν και να προωθούν τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις από τα πάνω προς τα κάτω, αντί να αποτελεί ένα συμμετοχικό πρότζεκτ, στο οποίο οι πρωτοβουλίες διαχέονται από τα κάτω προς τα πάνω.

Τέταρτο, η ΠΣΔ, ενώ είναι επικριτική της παγκοσμιοποίησης, δέχεται το πλαίσιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού, το οποίο βασικά βασίζεται στην άντληση του κέρδους από την εκμεταλλευτική απόσπαση της υπεραξίας από την εργασία, οδηγείται από κρίση σε κρίση μέσω των έμφυτων τάσεων προς την υπερπαραγωγή και τείνει να ωθεί το περιβάλλον στα όρια του καθώς προσπαθεί να εξαγάγει περισσότερο κέρδος. Όπως ο παραδοσιακός Κεϋνσιανισμός στον εθνικό στίβο, η ΠΣΔ αναζητά στον παγκόσμιο στίβο ένα νέο ταξικό συμβιβασμό, που συνοδεύεται από νέες μεθόδους συγκράτησης ή ελαχιστοποίησης της εγγενούς τάσης του καπιταλισμού προς τις κρίσεις. Ακριβώς όπως η παλιά Σοσιαλδημοκρατία και το Νιού Ντηλ σταθεροποιούσαν τον εθνικό καπιταλισμό, ο ιστορικός ρόλος της Παγκόσμιας Σοσιαλδημοκρατίας είναι να ξεκαθαρίσει τις αντιφάσεις του σύγχρονου παγκόσμιου καπιταλισμού και να τον επανανομιμοποιήσει μετά από την κρίση και το χάος, που άφησε πίσω του ο νεοφιλελευθερισμός. Η ΠΣΔ έχει να κάνει, στις ρίζες της, με την κοινωνική διαχείριση.

Ο Ομπάμα έχει ταλέντο να γεφυρώνει ρητορικά διαφορετικούς πολιτικούς λόγους. Είναι επίσης ένας “άγραφος πίνακας,” σ’ ό,τι αφορά τα οικονομικά. Σαν τον Φράνκλιν Ντ. Ρούζβελτ, δεν είναι δεσμευμένος από τους τύπους του παλιού καθεστώτος. Είναι ένας πραγματιστής, του οποίου το βασικό κριτήριο είναι η επιτυχία στην κοινωνική διαχείριση. Σαν τέτοιος, τοποθετείται, με μοναδικό τρόπο, ηγέτης αυτής της φιλόδοξης ρεφορμιστικής επιχείρησης.

Εγερτήριο για τους προοδευτικούς

Ενώ οι προοδευτικοί διεξήγαγαν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, οι ρεφορμιστικές ιδέες διείσδυαν μέσα στους κύκλους του κριτικού κατεστημένου. Αυτές οι ιδέες κοντεύουν τώρα να γίνουν συγκεκριμένες πολιτικές κι οι προοδευτικοί οφείλουν να δουλέψουν διπλό χρόνο για να τις αντιμετωπίσουν. Δεν είναι μόνο ζήτημα περάσματος από την κριτική στην πράξη. Είναι μια πρόκληση να ξεπερασθούν τα όρια της προοδευτικής πολιτικής φαντασίας, που επιβλήθηκαν από την επιθετικότητα των νεοφιλελεύθερων θέσεων στη δεκαετία του 1980, σε συνδυασμό με την κατάρρευση των γραφειοκρατικών σοσιαλιστικών καθεστώτων στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οι προοδευτικοί, για μια φορά ακόμη, πρέπει να ατενίσουν με θάρρος τα παραδείγματα εκείνα της κοινωνικής οργάνωσης, που στοχεύουν απτόητα στην ισότητα και το συμμετοχικό δημοκρατικό έλεγχο της εθνικής και της παγκόσμιας οικονομίας ως αναγκαίες προϋποθέσεις για τη συλλογική και την ατομική χειραφέτηση.

Όπως το παλιό μεταπολεμικό Κεϋνσιανό καθεστώς, η Παγκόσμια Σοσιαλδημοκρατία είναι μια υπόθεση της κοινωνικής διαχείρισης. Αντίθετα, η προοδευτική προοπτική είναι μια υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης.
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
από το μπλόγκ http://aurigad.blogspot.com/



Να πω πως η αλληλεγγύη είναι η μόνη πράξη που πραγματικά ενώνει διαμετρικά αντίθετα σημεία της γης; Ή είναι περιττό; Τόσο μακριά και τόσο κοντά..
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Η αστυνομικη αυθαιρεσια και τρομοκρατια στο μεγαλειο της. Μπατσοι του Α.Τ Εξαρχειων, εκαναν ερευνα στο σπιτι της δικηγορου Σταυρούλας Γιαννακοπούλου, που στο παρελθον ειχε αναλαβει υποθεσεις θυματων της κρατικης καταστολης, χωρις πριν αυτη να εχει ενημερωθει και χωρις να ειναι παρον καποιος αλλος μαρτυρας,εκτος απο μπατσους. Τωρα,το τι εψαχναν,το τι πηραν και με ποιανου εντολη εγινε η ερευνα στο σπιτι της δικηγορου… αυτο μονο οι μπατσοι των Εξαρχειων το γνωριζουν. Τελος,οπως καταγγελει η ιδια επί πολλές ώρες και ενώ η ίδια απουσίαζε, μπαινόβγαινε στο διαμέρισμά της μεγάλος αριθμός αγνώστων. Επειδή μάλιστα αυτοί ήταν πολλοί και έκαναν φασαρία, οι γείτονες -όπως της είπαν- νόμισαν ότι στο σπίτι της είχε κάποια… γιορτή!
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
«Για κάθε γνωστό ή άγνωστο άτομο για το οποίο επιθυμούμε ή είμαστε αναγκασμένοι να σχηματίσουμε μια γνώμη, θέτουμε αδιάκοπα και με επιμονή, την ίδια στερεότυπη και τετριμμένη ερώτηση: Πως θα φερόταν αυτός ή αυτή, πως θα φερόταν αυτή ή η άλλη συλλογικότητα ή κοινωνική ομάδα εάν επαναλαμβανόταν το Άουσβιτς ή κάτι ανάλογο; Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι το κυρίαρχο, το απόλυτο και καθοριστικό κριτήριο με το οποίο μετράμε και εκτιμούμε τα άτομα και τις ομάδες, τις πράξεις τους και την συμπεριφορά τους».







Στις 31.12.2008, πραγματοποιήθηκε μια «επαναστατική» επίθεση ενάντια στην εβραϊκή συναγωγή του Βόλου (την παλιά την ανατίναξαν οι γερμανοί το 1943). Η επίθεση έγινε υπό την μορφή αναγραφής απειλητικών συνθημάτων στους τοίχους της συναγωγής (αλλού το λένε βεβήλωση ή ιεροσυλία) ενάντια στους έλληνες εβραίους της πόλης. Αυτή η πράξη επαίσχυντου αντισημιτισμού, αποτελεί μια προσπάθεια αλλαγής κατεύθυνσης στον αντικαθεστωτικό χώρο (η αφετηρία έγινε από το Indymedia Αθήνας που πέρασε «προς χαράν και αγαλλίασην των αρχόντων» άρον-άρον την εξέγερση του Δεκέμβρη στα δευτερεύοντα, βάζοντας σαν κύριο θέμα το μεσανατολικό με τα απαραίτητα αντανακλαστικά και αξεσουάρ).



Γιατί βέβαια είναι πολύ βολικό όταν στην ελλάδα είδαμε ένα ξέσπασμα, μια εξέγερση που επιτέλους κοιτούσε «προς τα μέσα», βρήκε τον εχθρό στο ελληνικό κράτος και τα σκατά της ελληνικής κοινωνίας, επιτέθηκε ξεκάθαρα ενάντια στη ντόπια σαπίλα και το συντηρητισμό…όπου ακόμη και η κοινωνική απαλλοτρίωση («πλιάτσικο» το έλεγαν υποτιμητικά) άρχισε να ανθίζει καταχείμωνα… τώρα να έρχονται εκείνοι οι οποίοι θα αρχίσουν να καίνε τις αμερικάνικες σημαίες, εκείνοι που θα φορτώσουν την διεθνή οικονομική κρίση και άλλον έναν πόλεμο στους εβραίους, εκείνοι που θα στοχοποιούν συναγωγές, εκείνοι που θα κοιτάξουν να «εξοστρακίσουν» την βία της εξέγερσης προς στόχους (βλέπε πρεσβείες Ισραήλ και ΗΠΑ) πιο συμβατούς με το ντόπιο εθνικισμό και τα παλιά, αγνά πατριωτικά αισθήματα που είχαμε συνηθίσει να ευλογούμε σε κάθε επαναστατική-πατριωτική επέτειο. Είναι, δε, περισσότερο βολικό όταν οι δομές που άφησε αυτή η εξέγερση πάνε πλέον να συνδεθούν με μετανάστες και εργάτες που δέχονται δολοφονικές επιθέσεις με βιτριόλι, όπως η μετανάστρια συνδικαλίστρια Κωσταντίνα Κούνεβα και όταν οι αλληλέγγυοι στην Κούνεβα επιτίθενται και τραυματίζουν έλληνες μπάτσους προς απάντηση, στον Πειραιά και αλλού. Είναι πολύ βολικό όταν θες να αποπροσανατολίσεις από τις δεκάδες προφυλακισμένους μετανάστες που άφησε πίσω της η καταστολή αυτής της εξέγερσης, είναι πολύ βολικό όταν πάνω από 50 Αλβανοί και Άραβες μετανάστες, μόνο στην Αθήνα, έχουν φάει ήδη 18μηνη φυλάκιση και πάνε για απέλαση. Είναι πολύ βολικό όταν τα ΜΑΤ τα έχουν φτύσει από το τρέξιμο που τους κάνουν χιλιάδες εξεγερμένοι και όταν παρακρατικοί και αγανακτισμένοι έλληνες φασίστες βγάζουν τα κουμπούρια και χτυπάνε στο ψαχνό. Ακριβώς αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι ο αντισημιτισμός, πάντα ως αντισιωνισμός, καταστέλλει ό,τι δεν κατάφεραν τα μαγικά όπλα των μπάτσων...



Στη δεδομένη χρονική συγκυρία είναι δεδομένο πως τέτοιες ενέργειες μόνο στόχο και αποτέλεσμα μπορούν να έχουν τη συσπείρωση ξανά γύρω από τον ελληνικό εθνικό ιστό, είτε για αντιιμπεριαλιστικούς είτε για ανθρωπιστικούς λόγους, όπου βέβαια μπορεί κανείς να διακρίνει τους μεν από τους δε. Έτσι, προσπαθούν να θάψουν ένα από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν και στην εξέγερση «Η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη, το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι!».



Μέχρι τώρα μας είχε συνηθίσει κυρίως το κκε βέβαια (βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος, οχλοσύναξη «κομμουνιστών» και άλλων νοικοκυραίων κάτω από τα γραφεία της εβραϊκής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη, ουρλιάζοντας αντισημιτικά συνθήματα ενάντια στους έλληνες εβραίους), η χρυσή αυγή κι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις σε αυτές τις πρακτικές, η καθεμία βέβαια υπό το ολόδικό της «πολιτικό σκεπτικό». Τώρα ανέλαβε μια άλλη ομαδοποίηση, με υπογραφή ΑΚ (στο Βόλο). Το περίεργο της τελευταίας δράσης ήταν βέβαια πως ΑΚ Βόλου δεν υπάρχει απ’ όσο γνωρίζουμε ενώ είναι ενδεικτικό της περιόδου που διανύουμε ότι δεν μπορούμε να διευκρινίσουμε αν μια τέτοια ενέργεια έγινε από νεοναζί ή άλλους. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ουκ ολίγοι από τον «χώρο» την χειροκροτούν στο Indymedia (και στον «στόχο»), χωρίς να μειώνουμε την αξία της αντίθεσης πολλών στην παραπάνω «επαναστατική» ενέργεια.



Η απειλή της χτεσινής «παρέμβασης» εκφράζεται με μια ρητορική ερώτηση τους σε ένα σύνθημα στους τοίχους της συναγωγής:



Το κράτος του Ισραήλ δολοφονεί! Τίνος τη θέση έχετε; (υπογραφή Α.Κ.).



Αυτοί δηλαδή που κατηγορούν το Ισραήλ για συλλογική ευθύνη, το εφαρμόζουν οι ίδιοι χωρίς δισταγμό ενάντια στους έλληνες εβραίους του Βόλου.



Με την ερώτηση τους δεν εκφράζουν απλώς την περιέργεια τους, για να μάθουν τι γνώμη έχουν οι συμπολίτες τους, μιας και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την γνώμη των συμπολιτών αυτών για άλλα θέματα, μιας και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την αιματοβαμμένη ιστορία τους[1], αυτή που μυρίζει Ζικλον Β και κρεματόρια, για τα συναισθήματα τους, για τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Ζητάνε από τους έλληνες εβραίους του Βόλου να πάρουν θέση για τα γεγονότα στη μέση ανατολή και μάλιστα μια τέτοια θέση που να είναι καταδικαστική για το Ισραήλ, έτσι ώστε ο,τιδήποτε άλλο να τους κάνει «ενόχους εξ ορισμού». Μόνο έτσι δεν θα μπορέσουν οι στιγματισμένοι να τους ξεφύγουν.



Δίνουν οι ίδιοι βέβαια την απάντηση που ζητούν από τους ΑΛΛΟΥΣ, τους ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ, με το δεύτερο σύνθημα τους, μιας και πολύ πριν κάνουν την «επίσκεψη» τους στη συναγωγή, από τα γεννοφάσκια τους ήδη, γνωρίζανε τα πάντα για αυτή την υποχθόνια εγκληματική φάρα που είναι υπεύθυνη και συνένοχη για την πολιτική του Ισραήλ (σύμφωνα με την αντίφα μάλιστα, αυτοί δεν είναι καν έλληνες αλλά πολίτες ξένης και μάλιστα πράκτορες ξένης χώρας, του Ισραήλ). Έτσι για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία απαντούν οι ίδιοι με το δεύτερο σύνθημα τους:



Στη γενοκτονία δεν χωράνε «ουδετερότητα» και «ίσες αποστάσεις»! (υπογραφή Α.Κ.)



Η απειλή της σωματικής ακεραιότητας, της περιουσίας, των συναγωγών, των νεκροταφείων, των μνημείων του Ολοκαυτώματος, και γενικά ό,τι είναι ή θεωρείται εβραϊκό, εμφανίζονται σαν υπονοούμενες συνέπειες αυτών των συνθημάτων, συνέπειες που θα υποστούν οι στιγματισμένοι από τους «παρεμβαίνοντες».



Ποιο θα είναι λοιπόν το επόμενο βήμα, η επόμενη «επαναστατική» πράξη τους, αν δεν συμμορφωθούν στις υποδείξεις τους και κρατήσουν «ουδέτερη στάση» ή «ίσες αποστάσεις»;

Ποιες θα είναι οι επόμενες δυναμικές ενέργειες τους, αν αυτοί που επέζησαν του Άουσβιτς και οι απόγονοι τους πάρουν θέση υπέρ του Ισραήλ; (πράγματι, δεν θέλουμε ούτε καν να τις φανταστούμε). Ήδη γράφουν πως επιτέθηκαν με μπογιές στη συναγωγή της Λάρισας – μια ψευδής πληροφορία από όσο γνωρίζουμε – προσπαθώντας να φτιάξουν κλίμα επιθέσεων σε εβραϊκούς στόχους της χώρας, συμπαρασύροντας κι άλλους από τον όχλο υπό τον μανδύα του αντισιωνισμού και της εναντίωσης γενικά… στις θρησκείες.



Θα το ξαναπούμε εδώ, χωρίς καμία περιστροφή. Μετά το Άουσβιτς, κάθε αντισημιτική ενέργεια και κάθε αντισημιτική απειλή, είναι συνώνυμη με την εξόντωση. Μην ξεχνάμε ότι στον προθάλαμο του Ολοκαυτώματος, είχαμε παράλληλα με την ελεύθερη προπαγάνδιση της κατωτερότητας και βλαβερότητας των υποχθόνιων εβραίων (αυτό δηλαδή που αρθρογράφος της Βαβυλωνίας θεωρεί «ελευθερία γνώμης»), τις επιθέσεις σε εβραϊκές συναγωγές (πχ. «νύχτα των κρυστάλλων»), κατοικίες, μαγαζιά κλπ. Τότε γράφανε στους τοίχους των συναγωγών «Juda verrecke!» («θάνατος στους εβραίους») ή «kauft nicht bei Juden!» («μην αγοράζετε από τους εβραίους») κ.α. Το ότι πριν 70 σχεδόν χρόνια δεν γράφανε τα ίδια που γράφουν σήμερα, οφείλεται απλά και μόνο στο γεγονός ότι τότε δεν είχαμε το μεσανατολικό ζήτημα. Σε τίποτε άλλο.



Καταδικάζουμε κάθε ενέργεια και κάθε έκφραση απειλής ενάντια στους έλληνες εβραίους και υποσχόμαστε να κάνουμε τα πάντα ώστε να αναχαιτιστούν με κάθε μέσο τέτοιες ενέργειες, ώστε είτε ως άτομα είτε ως ισραηλιτικές κοινότητες να αποφασίζουν όλοι και όλες ελεύθερα, αν θα είναι υπέρ ή κατά του Ισραήλ, αν θα κρατάνε ουδέτερη ή όχι στάση κλπ., χωρίς να τολμά κανείς να τους αναγκάζει να υπογράφουν πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης .



Απαιτούμε από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, απαιτούμε από κάθε άτομο και συλλογικότητα, την καταδίκη και απομόνωση τέτοιων ενεργειών και ομάδων, σαν φαινόμενα αντισημιτικού βόθρου, ρατσιστικής συμπεριφοράς και πατριωτικής έξαρσης.



Απαιτούμε από τον χώρο εκείνων των διανοουμένων που γράφουν αφηρημένα, βαρύγδουπα άρθρα ενάντια στον αντισημιτισμό και ρατσισμό, να καταδικάσουν το συγκεκριμένο.



Η σιωπή είναι συνενοχή!



Κάτω τα ξερά σας από τους έλληνες εβραίους!





Café Morgenland – αντιφασιστική ομάδα μεταναστών από τη Γερμανία



Terminal 119 – για την κοινωνική και ατομική αυτονομία



03/01/09
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Friday, January 2, 2009 στις 5:34 PM | 0 σχόλια  
Η νέα χρονιά μας βρίσκει σε καταλήψεις και απελευθερωμένους χώρους σε όλη τη χώρα όπου προσπαθούμε να συζητήσουμε τα θέματα που έβαλε η εξέγερση του Δεκέμβρη καθώς και να σταθούμε δίπλα στα θύματα της ντόπιας τρομοκρατίας, κυρίως να πάρουμε πίσω τους συλληφθέντες μας!

Την ίδια στιγμή ο εθνικός ιστός επιστρατεύοντας όλες του τις δυνάμεις από το Κράτος μέχρι το ΚΚΕ
και από τον όχλο μέχρι τους ριζοσπάστες προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί με ανταγωνιστικό λόγο προς τους εξεγερμένους. Θύμα αυτής της πατριωτικής έξαρσης αποτέλεσε και η Συναγωγή του Βόλου που βεβηλώθηκε παραμονή πρωτοχρονιάς από άγνωστους αντισημίτες του όχλου.

Παραθέτουμε την καταγγελία που συντάξαμε με το Cafe Morgenland "Αυτό που δεν πέτυχαν τα γκλοπς
θα το πετύχει ο αντισημιτισμός;" και φωνάζουμε ξανά κάτω τα ξερά σας από τους έλληνες εβραίους!

Αναδημοσιεύουμε επίσης ένα κείμενο από το Στέκι Αλβανών Μεταναστών: Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας... για όλες αυτές της μέρες της εξέγερσης, τής αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων αυτών των ανθρώπων που τόσο καιρό υπομένουν την βία του κράτους και του ρατσισμού...

Στις 5 Γενάρη, στις 6μμ συμμετέχουμε στην πορεία για την Κ. Κουνέβα στο

απελευθερωμένο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Στις 17 Γενάρη συμμετέχουμε στην πανελλαδική πορεία στη Λάρισα με αιτήματα την αποφυλάκιση των προφυλακισμένων, την απόσυρση των κατηγοριών από τους συλληφθέντες και την άρση του τρομονόμου.

Καμιά προφυλάκιση, καμία δίωξη στους συλληφθέντες της εξέγερσης!

το έλαβα μέσω εμαιλ

vlanto
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες ,
Αναρτήθηκε από Autonome Bird Ετικέτες
Visit the Site
MARVEL and SPIDER-MAN: TM & 2007 Marvel Characters, Inc. Motion Picture © 2007 Columbia Pictures Industries, Inc. All Rights Reserved. 2007 Sony Pictures Digital Inc. All rights reserved. blogger templates