“Το να μαθαίνεις χωρίς επιθυμία,
σημαίνει να ξεμαθαίνεις να επιθυμείς”
(Ραούλ Βανεγκεμ)
Πανεπιστήμιο:

παρακολούθησε στο αμφιθέατρο, παράδωσε την αναφορά του εργαστηρίου, βρες σημειώσεις, διάβασε υπό πίεση και χωρίς ενδιαφέρον πριν την εξεταστική, πέρνα το μάθημα, πάρε το πτυχίο και νιώθε τύψεις αν δεν κάνεις σωστά κάτι από αυτά. Αυτή είναι η ακαδημαϊκή πραγμάτωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας
μέσα στους φωτεινούς «ναούς της γνώσης».
Είναι κοινή η διαπίστωση πως η συντριπτική πλειονότητα των φοιτητών αντιλαμβάνεται τις σπουδές ως μία καταπιεστική, υποχρεωτική και βαρετή διαδικασία. Αυτό γίνεται φανερό και από το γεγονός, για παράδειγμα, ότι ενώ κάθε χρόνο τις πρώτες εβδομάδες στα μαθήματα των πρωτοετών τα αμφιθέατρα είναι γεμάτα, πολύ σύντομα, μόλις αυτοί αντιληφθούν ότι δεν
είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν όπως στο σχολείο, τα αμφιθέατρα αδειάζουν.Αυτή η κατάσταση είναι αναμενόμενη, εφόσον η εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία δεν καθορίζεται από τους άμεσα ενδιαφερόμενους (τους φοιτητές), εδράζεται στην ανωτερότητα του καθηγητή-κάτοχου της γνώσης, την παθητικότητα και την πειθαρχία, και σε τελική ανάλυση
είναι αποσυνδεδεμένη από τις ανάγκες και τις επιθυμίες των φοιτητών για γνώση και δημιουργία. Μ’ αυτόν τον
τρόπο βιώνουμε μία αλλοτρίωση, κατά την οποία η συνεργασία και η αλληλεγγύη αντικαθίστανται από τον ανταγωνισμό, η βαθμοθηρία και ο ωφελιμισμός παραγκωνίζουν
τη δίψα για γνώση και συλλογική δημιουργία, και η ελευθερία τελικά συνθλίβεται υπό το βάρος αμέτρητων καταναγκασμών.
Εκπαίδευση και κοινωνία.
Τα κύρια γνωρίσματα της θεσμικής εκπαίδευσης αντανακλούν τα
βασικά χαρακτηριστικά μίας κοινωνίας, δεδομένου ότι ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι η διαιώνιση της κοινωνικής πραγματικότητας,αφενός μεν με την κατάλληλη προετοιμασία του απαραίτητου ανθρώπινου δυναμικού, αφετέρου δε με την εμφύσηση σ’ αυτό των κυρίαρχων θεσμών, αντιλήψεων και πρακτικών. Στην περίπτωσή μας, γίνεται κατανοητό ότι η αστική εκπαίδευση, που σαν κύριο και τελικό σκοπό έχει την αναπαραγωγή του συστήματος, θα λειτουργεί ιεραρχικά και
καταναγκαστικά, κατακερματίζοντας τη γνώση και μην αφήνοντας παρά επιφανειακά περιθώρια ψευδοελευθερίας, αφού αποσκοπεί στην διαπαιδαγώγηση των αυριανών
αφεντικών, αποδοτικών και υπάκουων υπαλλήλων, νομοταγών υπηκόων και καλών καταναλωτών.

Δημιουργώντας κάτι Άλλο στο σήμερα

Βιώνοντας αυτήν την κατάσταση, επιλέξαμε να δράσουμε ως ενεργά υποκείμενα και να προσπαθήσουμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Θελήσαμε να κάνουμε μία κίνηση που αποσκοπεί να ξεπεράσει τα όρια της απλής καταγγελίας και διαμαρτυρίας
για το υπάρχον, και να μπει στη διαδικασία να χτίσει κάτι Άλλο, κάτι καινούριο. Μία προσπάθεια για τη δημιουργία ενός χώρου και χρόνου, όπου δεν υπάρχουν δάσκαλοι και μαθητές και όπου όλοι κι όλες θα κατακτούμε συλλογικά και αλληλέγγυα τη γνώση,
θα μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο και θα δραστηριοποιούμαστε δημιουργικά, προσπαθώντας να αντιτεθούμε στις ανταγωνιστικές και εξουσιαστικές σχέσεις. Μία ριζοσπαστική αντιπρόταση για τον τρόπο με τον οποίο κοινωνικοποιούμαστε,
μαθαίνουμε και ζούμε, ως ένα κομμάτι του ευρύτερου αγώνα για ελευθερία σε όλα τα επίπεδα.
Το πέρασμα στην πράξη έγινε πριν από κάποιους μήνες, με την κατάληψη ενός εγκαταλελειμμένου επί σειρά ετών κτηρίου εντός της Πολυτεχνειούπολης, στη γωνία των οδών Κοκκινοπούλου και Κατεχάκη. Πρόθεσή μας είναι το πάλαι πότε αντλιοστάσιο, αφενός να επιστεγάσει εγχειρήματα αυτομορφωτικού χαρακτήρα,
αφετέρου να αποτελέσει «νησίδα» αυτοργανωμένης και συμμετοχικής κοινωνικοποίησης και δημιουργίας. Η διαχείριση της κατάληψης γίνεται από ανοιχτή
συνέλευση, συνδιαμορφώνοντας και συναποφασίζοντας μέσα σ' ένα πλαίσιο συνεργασίας και αλληλεγγύης. Ο κατειλημμένος χώρος λειτουργεί αντιιεραρχικά και αντιεμπορευματικά, δεν σχετίζεται με κόμματα και εξουσιαστικούς θεσμούς και είναι
απόλυτα ανοιχτός σε όσους-ες επιθυμούν να συμμετάσχουν και να συμπράξουν,εφόσον δέχονται τα παραπάνω ελευθεριακά χαρακτηριστικά του εγχειρήματος.

Ιδέες και δραστηριότητες

Μερικές από τις ιδέες για αξιοποίηση του χώρου είναι η κατασκευή εργαστηρίων τεχνολογικής (ανοιχτό λογισμικό, κατασκευή ανεμογεννήτριας, ηλεκτρονικά, ασύρματα δίκτυα) καθώς και τεχνικής φύσης (ξυλουργική, κεραμοποιία). Ήδη στην οροφή της κατάληψης έχει τοποθετηθεί αυτοσχέδια
ανεμογεννήτρια. Κάποιες άλλες προτάσεις είναι η δημιουργία κήπου με βιολογικές καλλιέργειες, η λειτουργία δανειστικής βιβλιοθήκης και αυτοδιαχειριζόμενου καφενείου, η επισκευή και ο δανεισμός ποδηλάτων, το DIY (Do It Yourself) – Reuse (επαναχρησιμοποίηση /ανακύκλωση συσκευών-αντικειμένων), προβολές και συζητήσεις. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ιδέες που έχουν κατατεθεί και οποιαδήποτε άλλη πρόταση είναι
καλοδεχούμενη και επιθυμητή.
Αποτελεί ουσιαστικά ένα εγχείρημα πολιτικό στη βάση του, που αποσκοπεί να διερευνήσει και να δημιουργήσει απαντήσεις στον εμπορευματικό "πολιτισμό",βοηθώντας εμάς τις/τους ίδιες/ους και προπαγανδίζοντας στον κόσμο γενικότερα, πως έχουμε τη συλλογική δυνατότητα και δύναμη να απεγκλωβιστούμε από τις εξαρτήσεις ενός εμπορευματικού - καταναλωτικού τρόπου ζωής, σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής μας, δημιουργώντας πολλά απ' όσα χρειαζόμαστε για να ικανοποιήσουμε άμεσα αρκετές από τις καθημερινές μας ανάγκες, αντιτιθέμενοι με αυτόν τον τρόπο στις κατεστημένες δομές της παραγωγής και της κατανάλωσης.

Καταστολή και συνέχιση της δράσης

Από τη στιγμή που η πρυτανεία ανακάλυψε το εγχείρημά μας,
τάχθηκε εναντίον του και δύο φορές μέχρι στιγμής προσπάθησε
να μας αποτρέψει κλείνοντας την είσοδο της κατάληψης, τη δεύτερη φορά μάλιστα χτίζοντας την. Φαίνεται πως η πρυτανεία
προτιμά να υπάρχουν εντός της πολυτεχνειούπολης χώροι
καταδικασμένοι σε εγκατάλειψη για δεκαετίες, από ότι ζωντανοί
χώροι δημιουργίας και αμφισβήτησης. Φυσικά δεν πτοούμαστε και
συνέχιζουμε ακάθεκτοι με περισσότερο πείσμα, χωρίς να αναγνωρίζουμε κανένα δικαίωμα στην πρυτανεία να μας απαγορεύει να διεκδικούμε τη διαμόρφωση της
καθημερινότητάς μας με τους δικούς μας όρους. Πόσο μάλλον σε μία πρυτανεία που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να απειλεί με lock-out, να αμπαρώνει πύλες και να επιχειρεί να μετατρέψει την πολυτεχνειούπολη σε ένα στείρο ακαδημαϊκό campus. Θεωρούμε ότι κάθε ελεύθερος χώρος, προκειμένου να είναι όντως ελεύθερος, πρέπει τόσο να καλύπτει τις ανάγκες και τις επιθυμίες εκείνων που τον χρησιμοποιούν όσο και να διαχειρίζεται από τους ίδιους, κι ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για έναν πανεπιστημιακό χώρο που έχει τόσες προοπτικές για ανάδυση ριζοσπαστικών, εναλλακτικών μορφών ατομικής και συλλογικής δράσης, για κοινωνικοποίηση και δημιουργία.

Δεν θα ζητήσουμε άδεια για να είμαστε ελεύθεροι !
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Wednesday, October 29, 2008 στις 5:35 AM | 0 σχόλια  

Τους τελευταίους μήνες ακτιβιστές από διάφορα μέρη της Χώρας , αντιδρώντας συμβολικά στην ακρίβεια , στην ληστεία που διεξάγετε , με τα προϊόντα να ακριβαίνουν μέχρι και 800% πολλές φορές , κάνουν συμβολικές δράσεις απαλοτρίωσης. Σήμερα δημοσιεύουμε ένα άρθρο στα αγγλικά στο site του Βαλκανικού αποκεντρωμένου Δικτύου εδω. Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον. Σε λίγες μέρες θα δημοσιεύσουμε και την ελληνική έκδοση , αφού γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις.
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Raoul Vaneigem



Σχέδια Πτήσης

Για την Απελευθέρωση της Γης από τις Ουράνιες Ψευδαισθήσεις και την Τυραννία τους

(2005)



Εισαγωγική Σημείωση της Μετάφρασης



Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από τον Ραούλ Βανεγκέμ το 2005 ως καινούριος πρόλογος στο βιβλίο του Le Mouvement du Libre-Esprit. Généralités et témoignages sur les affleurements de la vie à la surface du Moyen Âge, de la Renaissance et, incidemment, de notre époque (Το Κίνημα του Ελεύθερου Πνεύματος. Γενικές Παρατηρήσεις και Μαρτυρίες σχετικά με τις εκδηλώσεις της ζωής κατά το Μεσαίωνα, την Αναγέννηση και, παρεμπιπτόντως, την εποχή μας), το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1986. Η πιο πρόσφατη έκδοση τυπώθηκε το 2005 (L'or des fous editeur, Paris). Ο καινούριος πρόλογος μεταφράστηκε από τα γαλλικά στα αγγλικά από τον Bill Brown (Not Nored!) το Σεπτέμβρη του 2006. Η ελληνική μετάφραση έγινε από τα αγγλικά, λαμβάνοντας υπόψη και το πρωτότυπο γαλλικό κείμενο. Διατηρήθηκαν οι σημειώσεις του Brown, και προστέθηκαν μερικές επιπλέον.



Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι

Ιούνιος 2007





Raoul Vaneigem

Σχέδια Πτήσης

Για την Απελευθέρωση της Γης από τις Ουράνιες Ψευδαισθήσεις και την Τυραννία τους



Η αγροτική επανάσταση, εγκαινιάζοντας πριν από σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια ένα σύστημα εκμετάλλευσης της γήινης και της ανθρώπινης φύσης, γέννησε μια οικονομία της αγοράς της οποίας η εξέλιξη και οι μορφές, παρά τη μεγάλη τους ποικιλία, χαρακτηρίζονται από τη διατήρηση ορισμένων χαρακτηριστικών που κυριαρχούν παντού: κοινωνική ανισότητα, στερητική ιδιοποίηση, λατρεία του χρήματος και του κέρδους, εργασία και διαχωρισμός που εισήχθηκε στο σώμα ανάμεσα στις παρορμήσεις της ζωής και στο πνεύμα που τις δαμάζει και τις καταπιέζει, όπως ακριβώς δαμάζει και καταπιέζει τα φυσικά στοιχεία.



Η σχέση που εγκαθιδρύθηκε στην τροφοσυλλεκτική οικονομία (η οποία είναι προγενέστερη της εμφάνισης της εντατικής γεωργίας) μέσω της ώσμωσης ανάμεσα στο ανθρώπινο είδος και το ορυκτό, φυτικό και ζωικό βασίλειο παραχώρησε τη θέση της στην αλλοτριωμένη μορφή της, τη θρησκεία, η οποία αξιώνει την καθυπόταξη της γης σε μια ουράνια αυτοκρατορία που βρίθει από φανταστικά πλάσματα που αποκαλούνται Θεοί, Θεότητες, Πνεύματα.



Οι δεσμοί, συνυφασμένοι με τη στοργή και την κατανόηση (που απορρέουν από αυτούς), έχουν μετατραπεί σε αλυσίδες μιας κηδεμονικής τυραννίας που κατεβαίνει αγριεμένη από τα ομιχλώδη ύψη όπου ξεκινά η κενότητα του επέκεινα-της-ύπαρξης.



Οι θεσμικές θρησκείες γεννήθηκαν από το φόβο και το μίσος απέναντι στη φύση. Όλες αντανακλούν την εχθρότητα που γεννήθηκε – σε διάστημα δύο χιλιάδων χρόνων – από τη διαρπαγή και χρήση των αγαθών που παρείχε αφειδώς η φύση για επικερδείς σκοπούς. Ιδιαίτερα εκεί όπου τα φυσικά στοιχεία εξυμνούνται στο όνομα της γονιμότητας, η λατρεία τους μαρτυρά βαρβαρικές τελετές, ολοκαυτώματα, αιματηρές θυσίες, αγριότητες τις οποίες μπορούν να φανταστούν μόνο άνθρωποι που καταπιέζουν τις παρορμήσεις της ζωής και επιβεβαιώνει, μέσω των ποιμαντορικών εγκυκλίων του πνεύματος, το κτηνώδες αρπακτικό ένστικτο που χαρακτηρίζει ακριβώς τον άνθρωπο, προκειμένου όχι να το υπερβεί αλλά να το παρακάμψει.



H ανθρώπινη κατάσταση συνίσταται στον έλεγχο της χαοτικής εξάπλωσης της ζωής, παρεμβαίνοντας με τέτοιο τρόπο ώστε η δημιουργική πληθωρικότητα να πολλαπλασιάζεται χωρίς να αυτοκαταστρέφεται διαμέσου της υπεραφθονίας, και εμποδίζοντας την αντιστροφή της ζωτικής ακτινοβολίας σε ακτινοβολία θανάτου, όπως η ανάγκη για αγάπη που δεν ικανοποιείται μετασχηματίζεται σε εχθρότητα.



Επίσης, θα ηταν καλό το εξής: η διατήρηση, μεταξύ των άγριων ζώων, μιας ισορροπίας ανάμεσα στα θηράματα και τα αρπακτικά· η αποτροπή της αποσύνθεσης των δέντρων εξαιτίας του υπερβολικού αριθμού τους και [η αποτροπή] της καύσης των θαμνότοπων, μέσω της αραίωσης των δασών· η γέννηση παιδιών που θα είναι επιθυμητά, αγαπητά, θα μεγαλώνουν με χάδια και θα εκπαιδεύονται στην αγάπη για τη ζωή, και η αποθάρρυνση της αύξησης του ρυθμού των γεννήσεων που θα τα καταδίκαζε στη φτώχεια, στις ασθένειες, στην πλήξη, στην εργασία, στον πόνο και τη βία.



Χωρίς καμία εξαίρεση, όλες οι θρησκείες καταπιέζουν το σώμα στο όνομα του πνεύματος, περιφρονούν τη γη στο όνομα των ουρανών, πολλαπλασιάζουν το μίσος και τη σκληρότητα στο όνομα της αγάπης. Οι ιδεολογίες δεν ενεργούν με διαφορετικό τρόπο, υπό το πρόσχημα της εξασφάλισης της κοινωνικής τάξης και της δημόσιας ευημερίας. Καθώς δείχνουν αυτοσυγκράτηση και δεν αντιπαραθέτουν τη μη θρησκευτική φύση της εξουσίας στην εξουσία των θρησκειών, αντιμάχονται το ιερό ψέμα με ένα εγκόσμιο.



Οι παπάδες αντλούν την ηγεμονία τους από το κοινωνικό χάος και την αθλιότητα. Χρειάζονται αυτόν τον εσμό όπου η επιβίωση εξαπλώνεται σε βάρος της αληθινής ζωής, προκειμένου να διαιωνίζουν για λογαριασμό τους το προνόμιο να εργάζονται, σύμφωνα με μια υποτιθέμενη ουράνια εντολή, για την αποψίλωση της ανθρώπινης αφθονίας. Τιμωρούν, θυσιάζουν, αποκλείουν όσους πλεονάζουν· νομιμοποιούν τα λουτρά αίματος στο όνομα του Παντοδύναμου. Εκθειάζουν την υγεία της πατριάς, της φυλής, της κοινότητας, του είδους χρησιμοποιώντας ως μέτρο αυτής της υγείας την κυριαρχία του θανάτου. Ανοίγουν την αόρατη πόρτα των δογματικών βεβαιοτήτων τους σχετικά με το επέκεινα και μια μυθική ζωή, της οποίας ο πλούτος αντισταθμίζει τα ελαττώματα αυτού-που-υπάρχει-εδώ-κάτω.



Το άτομο θυσιάζεται στην αγέλη. Κάτω από την πίεση των τελετουργικών της κατήχησης, η χαρά της ζωής συμπιέζεται, τσαλαπατείται, συντρίβεται, επικαλύπτεται, γίνεται αντικείμενο κατεργασίας μέχρι θανάτου, και απομένει το πτώμα της από το οποίο αργοσταλάζει η πίστη. Μια πίστη που εκθειάζει την υγεία με τίμημα μια ακρωτηριασμένη, δολοφονημένη ζωή. Πώς μπορεί κανείς να εκπλήσσεται;



Η αρχή της μοιρολατρίας, σύμφωνα με την οποία ο θάνατος καταλαμβάνει τη ζωή σε κάθε στιγμή, υποδεικνύει το μηχανισμό της αυτο-ρύθμισης στον οποίο προσφεύγει αυθόρμητα το πολλαπλασιαζόμενο χάος. Ο σκοταδισμός, η ευφυία που αναστέλλεται, και το credo quia absurdum([i]), αποκρύπτοντας τη δημιουργική δύναμη του ανθρώπου, έχουν αναστείλει επί χιλιετίες τη μοναδική μας δυνατότητα να αποκτήσουμε πρόσβαση στη ζωή και να την αναπαράγουμε.



Η υποτιθέμενη επιστροφή των θρησκειών εκφράζει απλώς τις παλινδρομήσεις στις οποίες εκδηλώνεται το παρελθόν μέσω μιας πλασματικής, περαστικής αναβίωσης. Πρόκειται απλώς για τη θεαματική, παροδική επιστράτευση αρχαϊσμών. Καθώς προσαρμόζει τις τροπικότητες των πεποιθήσεών μας και τους παραδοσιακούς τρόπους σκέψης προς όφελος βραχυπρόθεσμων υπολογισμών, η πλανητική εμπορευματοκρατία έχει καταστήσει τις διάφορες θρησκείες και τις πολιτικές ιδεολογίες απλά βραχυπρόθεσμα στοιχεία στη σκακιέρα των αναγκών της. Τα επαναφέρει και τα ξεφορτώνεται ανάλογα με εκείνο που η αγορά κρίνει αναγκαίο ή περιττό.



Η απεχθής αρχή «Όλα επιτρέπονται υπό τον όρο ότι αποδίδουν [κέρδη]» έχει προκαλέσει ναυτία στις πλέον διαφορετικές κοινωνίες και καθιστά το μηδενισμό φιλοσοφία της επιχειρηματικής δραστηριότητας.



Ο καταναλωτισμός έχει καταβροχθίσει το Χριστιανισμό. Μετά τον Ιησού, τον Ιεχωβά, τον [Sun Young] Moon και τον Δαλάι Λάμα, ο Μωάμεθ θα εισαχθεί επίσης από τα Mac Donald σαν μπιζουδάκι που θα προσφέρεται για δώρο. Θα αγαλλιάσει κανείς αν η λατρεία του χρήματος απογυμνώσει όλες τις υπόλοιπες.



Το θρησκευτικό πνεύμα παραμένει, όπως το στάσιμο νερό ενός παλιού έλους· οι εκκλησιαστικοί θεσμοί δεν αποτελούν πια το περιτύλιγμα του εμπορικού προϊόντος. Ο οικουμενισμός των εμπορικών διαπραγματευτών αναμειγνύει στον ίδιο κουβά τον Καθολικισμό του Βατικανού, τον Καλβινισμό της Γουώλ Στρητ, τις μαφίες που ενεργούν κάτω από τις σημαίες του Σουνιτισμού, του Σιιτισμού, του Ουαχαμπιτισμού και του Σιωνισμού. Ο Θεός της χρηματικής ανταλλαγής χρησιμεύει ώστε να συμπεριλάβει όλες αυτές τις παρωχημένες πεποιθήσεις και τις φαντασμαγορίες κατά τρόπο αντίστοιχο με εκείνον του Ιερώνυμου Μπος, για τον οποίο ξεχάστηκε πολύ γρήγορα ότι [οι φαντασμαγορίες του] συνέβαλαν, σε ένα όχι μακρινό παρελθόν, στην ιδιόμορφη μόδα των αιρέσεων ([ii]). Είναι στη λογική της αγοράς να αφομοιώνει, προς όφελός της, την απώλεια της ψυχής που προκαλεί. Από αυτή την άποψη, κάθε μέθοδος αξίζει όσο και οι άλλες.



Σε όλες τις περιοχές που εκφυλίζει, το κεφάλαιο διεξάγει έναν πραγματικό ψυχρό πόλεμο ενάντια στο σύνολο του πληθυσμού. Παρωδεί την παλιά αναμέτρηση που έφερνε αντιμέτωπες την Ανατολή με τη Δύση, την αυτοκρατορία της Μόσχας με την Αμερικανική αυτοκρατορία. Σήμερα, πρόκειται για ένα πόλεμο σε πλανητικό επίπεδο, έναν πόλεμο συμμοριών και φυλών που διευθύνεται από τις αγορές και περιλαμβάνει τους εξοπλισμούς και το πετρέλαιο, τις ναρκο-φαρμακοβιομηχανίες, καθετοποιημένες αγροτικές επιχειρήσεις, εταιρείες βιοτεχνολογίας και πληροφορικής, χρηματοοικονομικούς ομίλους, παρασιτικές υπηρεσίες, το trafficking ανθρώπων και ζώων, τη λεηλασία των δασών.



Στο εξής, η μόνη πραγματική και αποτελεσματική Διεθνής είναι εκείνη των ζωντανών νεκρών, οι οποίοι αποσκοπούν να μετατρέψουν τη Γη σε νεκροταφείο. Είναι αλήθεια ότι το εργατικό κίνημα είχε ήδη εγκαταλείψει το διεθνισμό στους Σταλινικούς της παλιάς Σοβιετικής αυτοκρατορίας και στους οπαδούς της, στον κάθε Μάο, Πολ Ποτ, Τσαουσέσκου, Κάστρο και στους άλλους δικτάτορες (caudillos)([iii]). Το αντανακλαστικό της εθελοντικής υποταγής, που εξασφαλίστηκε με τόσο ζήλο από το ρόπαλο της πληροφόρησης και της εκπαίδευσης: Πώς θα μπορούσε να μην παρέχει ένα αυξανόμενο κοινό στις προωθητικές μεθόδους της μοιρολατρίας, είτε αυτές είναι θρησκευτικές είτε μη-θρησκευτικές; (Εκείνοι που, κάτω από αυτές τις περιστάσεις, σαρκάζουν την παραίτηση του Μουσουλμανικού κόσμου, θα ήταν καλύτερα να αναρωτηθούν οι ίδιοι σχετικά με τις αυταπάτες τους.)



Οι θρησκείες – όλες απειλητικές και, ταυτόχρονα, άξιες χλευασμού –, οι οποίες προήλθαν αρχικά από το οικονομικό σύστημα που τις ανασύρει σήμερα καθώς φτάνει στο απόγειό του και στο σημείο της κατάρρευσής του, αντανακλούν το εικονικό χρήμα που, από τα ύψη του παραλόγου και του αφηρημένου, από τους χρηματιστηριακούς δείκτες, καταστρέφει τη μεταλλουργία, τις υφαντουργίες, τη φυσική γεωργία, τη σωματική και πνευματική υγεία, την εκπαίδευση, τις δημόσιες υπηρεσίες και την ίδια την ύπαρξη εκατομμυρίων ανθρώπων.



Ένα αποκαλυπτικό πνεύμα, που χαρακτηρίζεται λιγότερο από το φόβο και περισσότερο από τον κυνισμό, απορρέει από την κερδοσκοπική χρηματιστηριακή φούσκα, η οποία διογκώνεται χωρίς σταματημό και της οποίας το σκάσιμο προβλέπουν οι οικονομολόγοι.



Καθώς αναπαράγει το παλιό σχήμα του τέλους του κόσμου – που στο παρελθόν είχε συνδεθεί συχνά με εξισωτικά αιτήματα – το πρόγραμμα της καταστροφής του πλανήτη και της επίγειας ζωής σήμερα ταυτίζεται αναίσχυντα με την υγεία του επιχειρηματικού κόσμου. Πώς θα μπορούσε αυτή η κατ’εξοχήν θρησκευτική θεώρηση να μην αναλάβει κυρίαρχο ρόλο στο θέαμα; Το μόνο πράγμα που εγείρει σήμερα μια ευτελή και νοσηρή γοητεία είναι η θεατρική παραγωγή – που ρυθμίζεται σύμφωνα με ένα Μανιχαϊσμό ποικίλων λειτουργιών – καλών και κακών εξολοθρευτών αγγέλων, των οποίων οι εναλλάξιμες πολιτοφυλακές επιστρατεύουν αδιάφορα εκείνους που αλλοιώνουν το κλίμα, που δηλητηριάζουν την τροφή, που παράγουν μόλυνση κάθε είδους, τους υποκινητές του πολέμου και της φτώχειας, δολοφόνους, σφαγείς, και τρομοκράτες που κραδαίνουν (ή όχι) τη σημαία ενός Σκοπού.



Υπάρχει κάτι που δεν εμφανίζεται στο οικουμενικό θέαμα και στα σενάριά του, που περιλαμβάνουν το θάνατο σε ζωντανή μετάδοση και στα παρασκήνια: Πρόκειται για την απλή αλήθεια ότι, για εκατομμύρια ανθρώπινα όντα, η ζωή υπάρχει και αξίζει να συνεχίσει να υπάρχει.



Οι πατριαρχικές κοινωνίες περιφρονούσαν πάντοτε την αναζήτηση της επίγειας ευτυχίας. Τώρα που οι θεμελιώδεις αξίες της αγελαίας κοινωνίας διαλύονται στα απόνερα των εγωτιστικών υπολογισμών, κάθε άνθρωπος βρίσκεται μόνος προκειμένου να χαράξει τον δικό του δρόμο, μόνος για να περιπλανηθεί ελλείψει αναφορών, με την αγωνία της απώλειας του εαυτού, μόνος για να στηριχθεί στον εαυτό του, να ανακαλύψει τις προσωπικές του επινοητικές δυνατότητες, τις δημιουργικές του ικανότητες, τις αληθινές του επιθυμίες, και να αποφασίσει να ικανοποιήσει αυτές τις επιθυμίες.



Είναι εδώ, στο ίδιο σημείο όπου, εν μέσω αυτής της πλανητικής κρίσης, ξεκινά μια μετάλλαξη – είναι εδώ όπου η ενδεχόμενη γέννηση ενός νέου κόσμου μπορεί να φέρει πίσω από το παρελθόν τις μορφές εκείνες που αντιστάθηκαν στο σκοταδισμό, που εναντιώθηκαν αποφασιστικά στην καταπίεση, που εξύμνησαν τη χειραφέτηση των ανδρών και των γυναικών, που προεικόνισαν με τον παράτολμο νεωτερισμό τους τις συμπεριφορές που περιέχουν στοιχεία της ριζοσπαστικότητας που αναδύεται σήμερα: Η Αδελαϊδα της Καμπραί, η Μαργαρίτα Πορέτ της Βαλενσιέν, ο Ουίλιαμ Κορνέλιους της Αντβέρπ, η Heilwige Bloemardine των Βρυξελλών, ο Ντολτσίνο και η Μαργαρίτα της Νοβάρα, ο Τόμας Σκότο της Λισαβώνας, η Φραντσίσκα Χερνάντεζ της Σαλαμάνκα, o Χέρμαν του Rijwijk, ο Eloi Pruystinck της Αντβέρπ...([iv])



Μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι, από το Μεσαίωνα μέχρι την Αναγέννηση, πολλές γυναίκες αντιτάχθηκαν στη θρησκευτική καταπίεση στο όνομα της αγάπης, της ελευθερίας της επιθυμίας και της γενναιοδωρίας της ζωής. Η χειραφέτηση των γυναικών συμβαδίζει με την παρακμή της πατριαρχίας, της οποίας η μοίρα συνδέεται με το σύστημα εκμετάλλευσης της φύσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γυναίκες αποτελούν σήμερα την κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης συνείδησης.



Είναι, άραγε, απαραίτητο να θυμηθεί κανείς ότι οι γυναίκες της Σικελίας ήταν οι πρώτες που αντιτάχθηκαν με επιτυχία στη Μαφία; Ότι το θάρρος των Αράβων, των Ιρανών και των Αφγανών γυναικών υπερισχύει του δεσποτισμού που εξασκούν οι άνδρες σε βάρος τους προκειμένου να ξεχάσουν ότι και οι ίδιοι ποδοπατώνται από μια παρόμοια καταπίεση;



Όλες οι θρησκείες πρεσβεύουν το φόβο και την περιφρόνηση της φύσης. Αλλά η πατριαρχική παράδοση, έχοντας πείσει τις γυναίκες να θεωρούν δεδομένη αυτή την υποταγή (από την οποία επωφελείται ο άνδρας στην εμμονή του να μην απατηθεί), κλονίζεται και παραπαίει. Ο φόβος του αρσενικού ότι θα εκθρονιστεί δεν είναι καθόλου ξένος στους σπασμούς λύσσας των μη-θρησκευτικών λαϊκίστικων κινημάτων, σε σχέση με τα οποία οι θρησκευτικοί εξτρεμισμοί είναι απλώς οι θρησκευτικές τους εκδοχές.



Αυτό το συνηθισμένο αντριλίκι, το οποίο αμφισβητείται και απειλείται παντού, βρίσκει καταφύγιο στα κάστρα του φονταμενταλισμού, του εθνικισμού, και του εθνολογικού φυλετισμού: μήπως αυτό δεν εξηγεί γιατί η θέληση να ξεριζώσουμε την αναβίωση του θρησκευτικού και ιδεολογικού ολοκληρωτισμού έχει σαν συνέπεια τη νωθρή αγανάκτηση των κλαψουριάρικων κηρυγμάτων του ανθρωπισμού;



Όλες οι θρησκείες είναι φονταμενταλιστικές από τη στιγμή που κατέχουν εξουσία. Αν, όπως αναφέρει ο Χόλμπαχ([v]), «οι παπάδες της ενορίας, οι ιεροκήρυκες, οι ραββίνοι, οι ιμάμηδες κ.λ.π απολαμβάνουν το αλάθητο κάθε φορά που υπάρχει ο κίνδυνος να διαψευστούν», τότε δε θα πρέπει να ξεχνάει κανείς πώς τα καταφέρνουν άριστα να δείχνονται μειλίχιοι, κολακευτικοί και συμφιλιωτικοί σε καιρούς κατά τους οποίους τους έχει αφαιρεθεί η άνεση να καταπιέζουν.



Παραδώστε το Κράτος στο Ισλάμ, και θα πάρετε τους Ταλιμπάν και τη Σαρία· ανεχθείτε τον Παπικό ολοκληρωτισμό, και η Ιερά Εξέταση θα ξαναγεννηθεί, μαζί με το έγκλημα της βλασφημείας και την προπαγάνδα του γεννητισμού (natalism)([vi]), που είναι ο προμηθευτής των σφαγών. Υπομείνετε τους Ραββίνους, και δε θα πρέπει να νιώσετε έκπληκτοι όταν το παλιό ανάθεμα της Εβραϊκής θρησκείας εναντίον των μη Ιουδαίων (goyim) αναδυθεί εκ νέου: «Να σαπίσουν τα κόκαλά τους!»



Είναι καιρός να το φωνάξουμε ξανά, με δύναμη: τίποτα δεν εμποδίζει κάποιον να εξασκεί μια θρησκεία, να ασπάζεται μια πεποίθηση, να υπερασπίζεται μια ιδεολογία, αλλά κανείς δε θα πρέπει να την επιβάλλει στους άλλους ή – κάτι που είναι ακόμα πιο απαράδεκτo – να κάνει κατήχηση στα παιδιά. Όλες οι πεποιθήσεις μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα, ακόμα και οι πιο παρεκκλίνουσες, οι πιο ανόητες, οι πιο αποκρουστικές, οι πιο επαίσχυντες, υπό τη σαφή προϋπόθεση ότι, διατηρώντας το χαρακτήρα προσωπικών απόψεων, δεν μπορούν να υποχρεώσουν κανένα να τις δεχτεί ενάντια στη θέλησή του.



Τίποτα δεν είναι ιερό. Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ασκεί κριτική, να σατιρίζει, να γελοιοποιεί όλες τις πεποιθήσεις, όλες τις θρησκείες, όλες τις ιδεολογίες, όλα τα εννοιολογικά συστήματα, όλες τις σχολές σκέψης. Καθένας έχει το δικαίωμα να χλευάζει όλους τους θεούς, τους μεσσίες, τους προφήτες, τους πάπες, τους παπάδες, τους ραββίνους, τους ιμάμηδες, τους βόνζους ([vii]), τους πάστορες, τους γκουρού – όπως και τους αρχηγούς των κρατών, τους βασιλιάδες και τους δικτάτορες κάθε είδους.



Αλλά μια ελευθερία αυτοαναιρείται από τη στιγμή που δεν απορρέει από μια θέληση για πλήρη ζωή. Το θρησκευτικό πνεύμα αναβιώνει εκεί όπου διαωνίζεται η θυσία, η παραίτηση, η ενοχή, το μίσος για τον εαυτό, ο φόβος της ευχαρίστησης, της αμαρτίας, της εκπλήρωσης, η αλλοίωση της φύσης και η αδυναμία να γίνουμε πραγματικά ανθρώπινοι.



Εκείνοι που επιχείρησαν να καταστρέψουν τη θρησκεία μέσω της καταστολής της δεν πετύχαιναν, πάντοτε, παρά μόνο την αναβίωσή της, διότι το πνεύμα της καταπίεσης είναι κατ’ εξοχήν εκείνο που αναγεννάται από τις στάχτες του. [Η θρησκεία] Τρέφεται από τα πτώματα, και έχει γι’ αυτήν ελάχιστη σημασία το γεγονός ότι οι ζωντανοί και οι νεκροί, αναμιγμένοι στους μαζικούς τάφους της, είναι αδιαφοροποίητα είτε μάρτυρες της πίστης της είτε θύματα της μισαλλοδοξίας της. Ο θρησκευτικός ιός θα επανεμφανίζεται όσο υπάρχουν άνθρωποι που στενάζουν και επιδεικνύουν – σαν να ήταν τίτλος ευγενείας – τη φτώχεια τους, τη νοσηρή τους κατάσταση, την εξάρτησή τους, ή μάλλον μια εξέγερση την οποία αφιερώνουν στην αποτυχία.



Ο Θεός και οι αβατάρ ενσαρκώσεις του([viii]) δεν είναι παρά φαντασιώσεις ενός ακρωτηριασμένου σώματος. Η μόνη εγγύηση για τον τερματισμό της ουράνιας αυτοκρατορίας και της τυραννίας των νεκρών ιδεών είναι η ανανέωση των δεσμών ανάμεσα στις παρορμήσεις του σώματος και την ευαίσθητη ευφυία που τις εκλεπτύνει. Πρέπει να επανεδραιώσουμε την επικοινωνία ανάμεσα στη συνείδηση και τη μοναδική [πραγματική] ριζοσπαστικότητα: τον πόθο του μέγιστου αριθμού ανθρώπων για ευτυχία, ευχαρίστηση και δημιουργικότητα.



Μονάχα η επινόηση μιας επίγειας ζωής περιβεβλημένης από τον πλούτο των επιθυμιών μας θα πραγματοποιήσει την υπέρβαση της θρησκείας και της φιλοσοφίας, του εξυπηρετικού της αφέντη.



1η Γενάρη 2005([ix])



ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

([i]) «Πιστεύω γιατί είναι παράλογο» (Λατινική έκφραση) [Σημείωση της αγγλικής μετάφρασης].



([ii]) Ιερώνυμος Μπος (Hieronymus Bosch, 1450-1516): Ολλανδός ζωγράφος της εποχής του Μεσαίωνα. Στα έργα του παριστάνονται συχνά συμβολικές μορφές, δαίμονες και τρομακτικά πλάσματα με τα οποία ο Μπος προσπαθούσε να αναδείξει τη μοχθηρία του ανθρώπου. Ένα από τα διασημότερα έργα του είναι Ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων: πρόκειται για ένα τρίπτυχο, στο αριστερό φύλλο του οποίου απεικονίζεται ο Αδάμ και η Εύα στον παράδεισο, στο μεσαίο κυριαρχούν οι σαρκικές απολαύσεις και στο δεξί φύλλο παριστάνεται η κόλαση με ένα πλήθος φανταστικές, τρομακτικές τιμωρίες της ανθρώπινης αμαρτίας [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



([iii]) Caudillos: Δικτάτορες της Αργεντινής κατά τον 19ο αιώνα [Σημείωση της αγγλικής μετάφρασης].



([iv]) Η καλόγρια Αδελαϊδα (Aleydis of Cambrai) κάηκε στην πυρά το 1236 στην Καμπραί ύστερα από καταδικαστική απόφαση της Ιεράς Εξέτασης, εξαιτίας της προσχώρησής της στην Αμωριανή (Amaurian ή Amalrician) αίρεση. H Αμωριανή ή Αμαλρισιανή φιλοσοφία (που πήρε το όνομά της από τον θεολόγο Amalric ή Amaury), η οποία βασιζόταν σε μια «πανθεϊστική» ερμηνεία του Αριστοτέλη, γνώρισε σκληρή καταστολη από την παπική εκκλησία, που έφτασε μέχρι την απαγόρευση της ανάγνωσης των γραπτών του Αριστοτέλη το 1215. Οι Αμαλρισιανοί πίστευαν ότι κάθε άνθρωπος αποτελούσε ενσάρκωση του Αγίου Πνεύματος. Στην αίρεση είχε προσχωρήσει μεγάλος αριθμός γυναικών (“Βεγόνες”). Παρά την καταστολή, το κίνημα των Αμαλρισιανών κατόρθωσε να επιβιώσει και, αργότερα, μετεξελίχθηκε στην Αδελφότητα του Ελεύθερου Πνεύματος.



Η Μαργαρίτα Πορέτ υπήρξε συγγραφέας του βιβλίου Ο Καθρέφτης των Απλών Ψυχών, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της αίρεσης του Ελεύθερου Πνεύματος. Η Πορέτ κήρυττε την ένωση με το Θεό διαμέσου της αγάπης: «Ας αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον, γιατί η αγάπη προέρχεται από το Θεό. Και καθένας που αγαπά, γνωρίζει το Θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη...» (Marguerite Porete, The Mirror of Simple Souls). Τα γραπτά της Πορέτ κάηκαν δημοσίως από τον επίσκοπο της Καμπραί. Η ίδια η Πορέτ κάηκε στην πυρά την 1η Ιουνίου 1310 στο Παρίσι ως αιρετική καθ’ υποτροπή διότι, κατά τη διάρκεια της δίκης της, αρνήθηκε να αποκηρύξει τις ιδέες της, να αποσύρει το βιβλίο της και να συνεργαστεί με τις αρχές, ενώ αρνήθηκε επίσης να ορκιστεί ενώπιον του Ιεροεξεταστή.



Η Ηeilwige Βloemart (1270-1335), περισσότερο γνωστή ως Bloemardinne (Μπλομαρντίνη), είχε επίσης προσχωρήσει στην κίνηση του Ελεύθερου Πνεύματος. Ωστόσο, ήταν τόσο αγαπητή στην περιοχή των Βρυξελλών (όπου ο τοπικός πληθυσμός την θεωρούσε αγία) ώστε η Ιερά Εξέταση δεν τόλμησε να κινηθεί εναντίον της. Άγαλμά της υπάρχει σήμερα στην πόλη των Βρυξελλών.



Ο Ουίλιαμ Κορνέλιους (William Cornelius) ήταν κληρικός στην περιοχή της Αντβέρπ. Κήρυττε την εθελούσια φτώχεια (η οποία θα οδηγούσε στην κάθαρση από κάθε αμαρτία) και υποστήριζε ότι είναι επιτρεπτό να κλέβει κανείς από τους πλούσιους και να δίνει στους φτωχούς. Οι απόψεις που διέδιδε ο Κορνέλιους προκάλεσαν τη σύγκρουση ανάμεσα στον φτωχό πληθυσμό της Αντβέρπ και τους επισκόπους της Καμπραί. Ακολούθησε κύμα καταστολής. Ο Κορνέλιους πέθανε από φυσικό θάνατο το 1253. Το 1257, το σώμα του εκτάφηκε και κάηκε από τον επίσκοπο που τον διαδέχθηκε.



Ο Ιταλός ιεροκήρυκας Ντολτσίνο (Fra Dolcino, 1250-1307) κάηκε επίσης στην πυρά ως αιρετικός. Υπήρξε ηγέτης του Αποστολικού (και αργότερα του Ντολτσινιανού) κινήματος. Κήρυττε την εναντίωση στην εκκλησιαστική ιεραρχία και την επιστροφή της εκκλησίας στα ιδεώδη της ταπεινότητας και της φτώχειας, την εναντίωση στο φεουδαρχικό σύστημα, την απελευθέρωση του ανθρώπου από κάθε περιορισμό και από κάθε εδραιωμένη εξουσία και την οργάνωση μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλοβοήθειας, αλληλοσεβασμού, κοινοκτημοσύνης και ισότητας ανάμεσα στα φύλα. Το 1304 ο Ντολτσίνο και η πλούσια φίλη του Μαργαρίτα μαζί με 4000 ανθρώπους ξεκίνησαν ανταρτοπόλεμο και κέρδισαν σημαντικές νίκες στη Μπολόνια, στη Μόντενα και στη Βόρεια Ιταλία. Εγκαταστάθηκε στη Νοβάρα, όπου ο τοπικός αγροτικός πληθυσμός ενώθηκε μαζί του, ξεκινώντας μια πραγματική αγροτική επανάσταση. Το 1305, η δύσβατη περιοχή Parete Calvo στις Άλπεις οχυρώθηκε και οργανώθηκε ως κομμούνα, όπου ζούσαν περίπου 1400 άνθρωποι (μεταξύ των οποίων ο Ντολτσίνο και η Μαργαρίτα). H ιδιοκτησία καταργήθηκε, τα αγαθά κολλεκτιβοποιήθηκαν και ο γάμος – που υποβίβαζε τις γυναίκες σε αντικείμενα ιδιοποίησης – αντικαταστάθηκε από την «ένωση σύμφωνα με την καρδιά». Η κομμούνα πολιορκήθηκε από τις σταυροφορικές δυνάμεις του Πάπα Κλεμέντιου του 5ου. Μετά από μια σειρά μαχών, η οριστική ήττα των δυνάμεων του Ντολτσίνο ήρθε το Μάρτη του 1307. Ο ίδιος ο Ντολτσίνο και η Μαργαρίτα σύρθηκαν στους δρόμους της Verseil και τεμαχίστηκαν ζωντανοί προτού οδηγηθούν στην πυρά.



Ο Τόμας Σκότο (Thomas Scoto) ήταν στην αρχή Δομινικανός και κατόπιν Φραγκισκανός. Δίδασκε στη σχολή Decretales της Λισαβώνας το πρώτο μισό του 14ου αιώνα. Μετά από διαφωνία που είχε μαζί του, ο Ιεροεξεταστής Alvaro Pelayo τον έκλεισε στη φυλακή και στη συνέχεια, κατά πάσα πιθανότητα, τον έκαψε στην πυρά. Ο Σκότο πρέσβευε αθεϊστικές αντιλήψεις (σε αντίθεση με τη διαδεδομένη άποψη ότι ο αθεϊσμός απουσίαζε από το Μεσαίωνα), καθώς υποστήριζε ότι ο κόσμος είναι αιώνιος και αδημιούργητος. Ο Σκότο απέρριπτε τις Γραφές, την παρθενία της Μαρίας, τα θαύματα του Χριστού και τη θεία του φύση, καθώς και την εξουσία της Εκκλησίας. Αντίστοιχα, ο Χέρμαν (Hermann) του Rijwijk (σημερινό προάστιο της Χάγης στην Ολλανδία) κάηκε στην πυρά το 1512 ως καθ’ υποτροπή αιρετικός, αφού πρώτα είχε αποδράσει από τη φυλακή στην οποία βρισκόταν μετά την καταδίκη του το 1502. Στα έργα του, ο Χέρμαν υποστήριζε ότι ο κόσμος υπήρχε αιώνια και ότι οι αρχές του δε βρίσκονταν στη δημιουργία, «η οποία ήταν μια εφεύρεση του ηλίθιου Μωυσή». Επίσης, κατήγγελλε τις «γελοιότητες των Γραφών». Όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Ιεροεξεταστή, ο Χέρμαν ανέφερε μετά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου: «Γεννήθηκα χριστιανός, αλλά δεν είμαι [πια] χριστιανός γιατί οι χριστιανοί είναι εντελώς ηλίθιοι».



Στην Ισπανία, το κίνημα του Ελεύθερου Πνεύματος ενσαρκώθηκε στην αίρεση των allumbrados (προάγγελος των Illuminati), η οποία γνώρισε σκληρή καταστολή από την ισπανική Ιερά Εξέταση κατά τον 15ο-16ο αιώνα. Ο όρος allumbrado (φωτισμένος) εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην περίπτωση ενός Φραγκισκανού ο οποίος χαρακτηρίστηκε «φωτισμένος από το σκότος του Σατανά». Mια ομάδα allumbrados σχηματίστηκε κοντά στη Σαλαμάνκα, γύρω από την Φραντσίσκα Χερνάντεζ (Francisca Hernandez). Η αυλή της Χερνάντεζ περιλάμβανε ένα πλήθος κληρικών με τους οποίους διατηρούσε ερωτικές σχέσεις. Γύρω στα 1519, η Ιερά Εξέταση καταδίκασε τους εραστές να ζουν χωριστά. Η Χερνάντεζ εγκατατάθηκε στη Βαγιαδολίδ, όπου ίδρυσε ένα λατρευτικό κέντρο που ονμάστηκε Παράδεισος. Εκεί, η μύηση περιλάμβανε στοιχεία αγνότητας, πάθους και ακολασίας που απελευθέρωναν το άτομο από τα αισθήματα ενοχής. Ο Φραντσίσκο Ορτίζ ανέφερε σχετικά, στη δίκη του ότι: «Μετά από 20 μέρες σχέσης μαζί της [με την Χερνάντεζ], απέκτησα περισσότερη σοφία από όση είχα αποκτήσει μελετώντας επί 20 χρόνια στο Παρίσι». Το 1529, η Χερνάντεζ συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης,. Εκεί, αναγκάστηκε να καταδώσει σημαντικό αριθμό συντρόφων της υπό το φόβο των βασανιστηρίων και της πιθανής εκτέλεσής της.



Ο Eloi Pruystinck της Αντβέρπ υπήρξε επίσης ιδρυτής μιας ομάδας υποστηρικτών του κινήματος του Ελεύθερου Πνεύματος. Ο Pruystinck ήταν ένας αναλφάβητος εργάτης (κατασκεύαζε στέγες από πλάκες) που άρχισε να διαδίδει ελευθεριακές ιδέες στην εργατική συνοικία του Αγίου Ανδρέα. Το 1525 συναντήθηκε με το Λούθηρο, ο οποίος στη συνέχεια έγραψε ένα γράμμα στους Μεταρρυθμιστές της Αντβέρπ όπου κατήγγελε τον Pruystinck ως «ενσάρκωση δαίμονα που θέλει να σας αποσπάσει από τον αληθινό λόγο του Ευαγγελίου». Ο Εloi συνέχισε να διαδίδει τις ιδέες του για μια ζωή εμπνευσμένη από έναν αγαθό Θεό ο οποίος ήταν αντίθετος με τη βία, την τιμωρία και τις ενοχές, και του οποίου η χάρη απέδιδε αθωότητα σε εκείνους που ακολουθούσαν τις επιθυμίες τους. Το Φεβρουάριο του 1526, ο Eloi και εννιά φίλοι του συνελήφθησαν με την κατηγορία της αίρεσης και της ανάγνωσης απαγορευμένων βιβλίων. Η κρίση ήταν επιεικής, και ο Εloi καταδικάστηκε απλώς να φοράει ένα διακριτικό σήμα στο στήθος που υποδείκνυε ότι ήταν αιρετικός (αργότερα απαλλάχτηκε και από αυτή την υποχρέωση). Στη συνέχεια, γύρω από τον Eloi σχηματίστηκε μια ομάδα της οποίας οι ιδέες προσέλκυαν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στην Ολλανδία και τη Γερμανία. Ήταν «υποστηρικτές του κόσμου και της σάρκας, περιγελούσαν και αντιμετώπιζαν ως ανοησίες τόσο την Καθολική θρησκεία όσο και εκείνη της Μεταρρύθμισης». Από το 1531 ξεκίνησε η καταστολή των Ελοϊστών. Τον Ιούλιο του 1544, ο Eloi συνελήφθη και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια. Καταδικάστηκε σε θάνατο στις 24 Οκτώβρη του 1544 και κάηκε στην πυρά την επόμενη μέρα στην Αντβέρπ.



(Πολλά από τα στοιχεία που αναφέρονται σε αυτήν τη σημείωση περιέχονται στο βιβλίο του Βανεγκέμ Η Αντίσταση στο Χριστιανισμό: Εd. Artheme Fayard, 1993) [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



([v]) Ο βαρόνος d’Holbach (1752-1789) ήταν ένας Γάλλος υλιστής φιλόσοφος [Σημείωση της αγγλικής μετάφρασης].



([vi]) Γεννητισμός (Natalism): Στάση ή ιδεολογία (που συχνά αντανακλάται σε κυβερνητικές πολιτικές) υπέρ της αύξησης του ρυθμού των γεννήσεων [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



([vii]) Βόνζοι (Bonzes): Βουδιστές μοναχοί [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



([viii]) Αβατάρ: Μορφές στις οποίες ενσαρκώνεται ένα θεϊκό ον πάνω στη Γη, σύμφωνα κυρίως με την Ινδουιστική θρησκεία [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



([ix]) Φαίνεται ότι ο Βανεγκέμ επισύναψε την ακόλουθη δήλωση σε αυτόν τον πρόλογο: «Η πλειονότητα των ιδεών στις οποίες γίνεται επίκληση εδώ αναπτύχθηκαν στο De l’ Ιnhumanité de la religion [Σχετικά με τον Απάνθρωπο Χαρακτήρα της Θρησκείας, Denoël 2000]. Ενώ συνήθως η δημοσίευση των κειμένων μου συνοδεύεται από ένα ανάμικτο σύνολο εγκωμίων και βδελυγμίας, αυτό το βιβλίο χαρακτηρίζεται από μια απόλυτη σιωπή (εκτός από δύο άρθρα σε Βελγικές επιθεωρήσεις εκτός εμπορίου) η οποία το καλωσόρισε με αποκαλυπτικό τρόπο».
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Kαταγγελία και για θάνατο


ΑΠΕ
Δύο από τους τραυματίες μετά τις πρώτες βοήθειες που δέχθηκαν στο Τζάνειο

Αθήνα


Επεισόδιο μεταξύ αστυνομικών και μεταναστών σημειώθηκε το πρωί της Κυριακής έξω από
τη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής στην οδό Πέτρου Ράλλη, με αποτέλεσμα να υπάρχουν
τουλάχιστον τρεις τραυματίες.
Η οργάνωση «Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο» κάνει λόγο για «άγριο ξυλοδαρμό» των
μεταναστών με 15 τραυματίες και συνδέει τα επεισόδια με το θάνατο Πακιστανού
μετανάστη, γεγονός πάντως που διαψεύδουν πηγές της Αστυνομίας, αφού όπως τονίζουν τα
δύο επεισόδια συνέβησαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.

Όπως έγινε γνωστό από την Αστυνομία, από πολύ νωρίς είχαν συγκεντρωθεί έξω από το
κτίριο της Διεύθυνσης πάνω από 3.000 αλλοδαποί για να υποβάλουν αιτήματα για άσυλο.
Κατά το συνωστισμό προκλήθηκαν επεισόδια, με αποτέλεσμα οι αστυνομικές δυνάμεις να
απωθήσουν βίαια τους μετανάστες για να μην εισβάλουν στο κτίριο. Κατά τη διάρκεια
του επεισοδίου τρεις από τους αλλοδαπούς τραυματίστηκαν και μεταφέρθηκαν σε
νοσοκομεία όπου τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και αποχώρησαν.

Η οργάνωση «Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο» σε ανακοίνωσή της υποστηρίζει ότι ο
μετανάστης Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ έπεσε νεκρός έπειτα από καταδίωξη αστυνομικών
στην Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών και καταγγέλλει ότι, για το θάνατο του μετανάστη
ευθύνεται η Αστυνομία. «Δεν έχουμε επιβεβαιώσει ακόμη την τύχη και άλλων 15 σοβαρά
τραυματισμένων» σημειώνεται στην ανακοίνωση και προστίθεται ότι «οι τραυματίες που
μεταφέρθηκαν στο Τζάνειο περιέγραψαν ξανά και ξανά τον άγριο ξυλοδαρμό τους από τα
αστυνομικά όργανα».

Σύμφωνα ωστόσο με ανακοίνωση της Αστυνομίας, από την προανάκριση προέκυψε ότι ο
29χρονος είχε προσεγγίσει το ρέμα στο Βοτανικό για σωματική του ανάγκη, αλλά έχασε
την ισορροπία του και έπεσε στην κοίτη. Συγγενείς του που ήταν μαζί του, τον
ανέσυραν και κάλεσαν ασθενοφόρο το οποίο τον μετέφερε στο νοσοκομείο όπου
διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

Από την Αστυνομία διευκρινίζεται επίσης ότι τα δύο γεγονότα δεν συνδέονται μεταξύ
τους για τους εξής λόγους: το τραγικό περιστατικό με το θάνατο του μετανάστη συνέβη
στις 9:30 χθες (Σάββατο) το βράδυ, ενώ τα επεισόδια έξω από τη Διεύθυνση αλλοδαπών
σημειώθηκαν μετά τις 6 το πρωί της Κυριακής. Στον 29χρονο Πακιστανό, επίσης, είχε
χορηγηθεί άσυλο παλαιότερα και δεν είχε λόγο να βρίσκεται μαζί με τους άλλους στη
Διεύθυνση Αλλοδαπών. Εξάλλου, σύμφωνα με την Αστυνομία, στο σημείο που συνέβη το
δυστύχημα δεν υπήρχε αστυνομία, παρά μόνο οι συγγενείς του θύματος οι οποίοι και
ενημέρωσαν για το συμβάν.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ






ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΑΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ ΣΤΟ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ Π.ΡΑΛΛΗ


ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ, ΓΡΑΦΕΙΑ ΠΑΚΙΣΤΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ- 6ΜΜ

ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ, ΔΕΥΤΕΡΑ 27/10/2008,12.30ΜΜ,
Γραφεία Πακιστανικής Κοινότητας, Κρατίνου 11,5ος



Σήμερα το πρωί έπεσε νεκρός ο μετανάστης Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ μετά από βάρβαρη
καταδίωξη αστυνομικών στην Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Δεν έχουμε
επιβεβαιώσει ακόμη την τύχη και άλλων 15 σοβαρά τραυματισμένων.

Οι μετανάστες βρέθηκαν σε μια ουρά χιλιάδων ανθρώπων που έφτασαν εκεί για να
υποβάλουν αίτηση ασύλου.
Με τον πιο κτηνώδη τρόπο αστυνομικοί χρησιμοποίησαν ρόπαλα για να τους βάλουν δήθεν
στην ουρά, προκάλεσαν απίστευτο πανικό , ποδοπατήθηκαν αρκετοί και μέσα σε αυτές τις
συνθήκες βρέθηκε χτυπημένος ο 24χρονος μετανάστης.

Τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο Τζάνειο περιέγραψαν ξανά και ξανά τον άγριο
ξυλοδαρμό τους από τα αστυνομικά όργανα.
Υπεύθυνη για την δολοφονία του Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ είναι η κυβερνητική πολιτική
του ρατσισμού, των αστυνομικών επιθέσεων σε βάρος των μεταναστών και των προσφύγων.
Είναι κατάπτυστη η ανακοίνωση της Αστυνομίας που αναφέρει ότι οι ίδιοι οι
μετανάστες κινήθηκαν προς τους αστυνομικούς για καλύτερη προτεραιότητα και
απωθήθηκαν με τρείς ελαφρά τραυματίες.
Είναι μια ανακοίνωση κατάπτυστη, ίδιου επιπέδου με τις ανακοινώσεις του Βουλγαράκη
και του Πολύδωρα που έλεγαν ότι οι Πακιστανοί απαγάγονται μόνοι τους.
Απαιτούμε δικαιοσύνη και να σταματήσουν οι ρατσιστικές δολοφονίες.
Καλούμε τα συνδικάτα, τους φοιτητικούς συλλόγους, όλους να αντιδράσουμε ενωμένα και
μαζικά.
Δεν γίνεται να ζητάνε άσυλο οι πρόσφυγες και να παίρνουν θάνατο.
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
από το site apela.gr

Μεγαλύτερες διαστάσεις αποκτά πλέον το θέμα της μόλυνσης του Ευρώτα, καθώς εντείνονται ολοένα οι φωνές διαμαρτυρίας.

Την Τετάρτη το πρωί 22 Οκτωβρίου, ο Δήμος Θεραπνών πραγματοποίησε πορεία, στην οποία η συμμε-τοχή του κόσμου ήταν αθρόα. Η διαμαρτυρία, που έγινε επί του εθνικού δρόμου, ξεκίνησε από το Τοπικό Διαμέρισμα της Σκούρας, με κατεύθυνση προς Τραπεζοντή και στάθμευση έξω από την επιχείρηση "Σπάρτη Ελλάς".

"Απαιτούμε από κάθε δημόσιο και ιδιωτικό φορέα να σταματήσει αυτά τα παιχνίδια στις πλάτες μας", δήλωσε κατηγορηματικά ο δήμαρχος Θεραπνών κ. Ιωάννης Ράλλης αναφορικά με τη ρύπανση που συντελείται στον Ευρώτα.

Ενημέρωσε δε, ότι κατατέθηκε από το δήμο μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Σπάρτης, για διερεύνηση του θέματος.

Υπενθυμίζεται ότι μόλις μία εβδομάδα πριν, ο νομάρχης Λακωνίας κ. Κωνσταντίνος Φούρκας είχε καταθέσει στην εισαγγελία την επιστολή του επιστημονικού υπεύθυνου του προγράμματος Life κ. Νικολαΐδη, από το Πολυτεχνείο Κρήτης, στην οποία γίνεται λόγος για κακή λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού Σπάρτης.

Στην πορεία, πέραν του δημάρχου Θεραπνών, έλαβαν μέρος και οι δήμαρχοι Πελλάνας κ. Δημήτρης Γόματος, Μυστρά κ. Δημήτρης Απόστολοκος, Φάριδος κ. Δημήτρης Κουμουτσίδης, Σκάλας κ. Ιωάννης Γρυπιώτης, ο αντιδήμαρχος Οινούντος κ. Σαράντος Καπετανάκης ως εκπρόσωπος του δημάρχου κ. Ευάγγελου Βολιώτη, ο αντιπρόεδρος της ΤΕΔΚΛ και πρόεδρος του Συνδέσμου Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων κ. Σταύρος Αργειτάκος, ο δημοτικός σύμβουλος Σπαρτιατών κ. Δημήτρης Κορίνης και φυσικά τα μέλη του Πολιτιστικού και Περιβαλλοντικού Συλλόγου Σκούρας, που ανέδειξαν το θέμα.

Μετά το τέλος της πορείας, οι διαμαρτυρόμενοι μετέβησαν στη Σπάρτη, όπου εκπρόσωποι του ΠΠΣΣ παρέδωσαν στον αντιδήμαρχο Σπαρτιατών κ. Χρήστο Πατσιλίβα ψήφισμα διαμαρτυρίας "για τη συνεχιζόμενη και απροκάλυπτη ρύπανση του Ευρώτα, η οποία υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής μας, προκαλεί ανησυχία για τη δημόσια υγεία, επιβαρύνει την περιοχή με αφόρητη δυσοσμία".

Όπως αναφέρεται στο ψήφισμα, ο ΠΠΣΣ ζητά να σταματήσει άμεσα η μόλυνση του Ευρώτα, να συνεχιστούν οι έλεγχοι και να αποδοθούν επιτέλους ευθύνες σε αυτούς που συντελούν στη συνεχιζόμενη ρύπανση.

Οι συμμετέχοντες στην πορεία κατευθύνθηκαν εν συνεχεία προς το Διοικητήριο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λακωνίας. Εκεί πραγματοποιήθηκε σύσκεψη επί του θέματος, με τη συμμετοχή του νομάρχη, των δημάρχων, εκπροσώπων του ΠΠΣΣ και νομαρχιακών συμβούλων.
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2008 ΣΤΗΝ ΣΚΑΛΑ ΕΓΙΝΕ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΝΕΡΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΤAMOΥ.

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟΨΕΩΝ, ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΩ ΑΥΤΟ ΗΔΗ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2008 , ΩΡΑ 10 π.μ. ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΣΤΗΝ ΣΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΤΑΜΟΥ. ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΣΚΑΛΑΣ-ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗ ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ. ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΕ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ. ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΑΥΤΗ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΤΑΜΟΥ

ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Δημοσιεύω μερικές καλές για αρχειακούς λόγους φωτογραφίες από την έκθεση για τα βαγόνια και όσους μένουν εκεί , στην πόλη του Βερολίνου. Η έκθεση θα παραμείνει για λίγες μέρες ακόμα και γίνετε στο κρόιτζμεργκ , δίπλα στο σταθμό κοτμπούσερ τορ για όποιον , όποια ενδιαφέρεται.

















Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Στις 19 Οκτώβρη χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία , διαδήλωση που οργάνωσε η φοιτητική ένωση του Bangladesh. Πολλοί άνθρωποι τραυματίστηκαν όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες παρακάτω. Η φοιτητική ένωση της χώρας συμμετέχει και επίσημα στην παγκόσμια ημέρα δράση για ελεύθερη εκπαίδευση .





Αναρτήθηκε από Autonome Bird
(5 Νοεμβρίου 2008)


Ακτιβιστές μαθητές και φοιτητές από διάφορες χώρες που όλοι τους παλεύουν ενάντια στα δίδακτρα, στην αυξανόμενη επιρροή κερδοσκοπικών εταιριών και επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια και στην ιδιωτικοποίηση της Εκπαίδευσης γενικότερα ξεκινούν το διεθνές αυτό Κάλεσμα. Μόνο κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς, εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητών, μαθητών, εκπαιδευτικού προσωπικού, γονέων και εργαζομένων αγωνίσθηκαν μαζί σε όλον τον κόσμο για να υπερασπισθούν την ελεύθερη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση για όλους. Πανεπιστημιακά κτίρια τελούσαν υπό κατάληψη, δρόμοι αποκλείσθηκαν και αιτήσεις υπογράφηκαν.

Μια λίστα των μαθητικών και καθηγητικών διαμαρτυριών ενάντια στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης (και στη συνεπακόλουθη επιβολή διδάκτρων) για το έτος 2007 μπορεί να βρεθεί εδώ: [http://fading-hope.blog-city.com/international_student_protests_2007.htm.]

Μια παρόμοια λίστα για το 2008 μπορεί να βρεθεί εδώ: [http://fading-hope.blog-city.com/students_protest_worldwide_against_commercialisation_bologn.htm ]

Ως τώρα μαθητές και φοιτητές στη Χιλή, τις Φιλιππίνες, τις Η.Π.Α , την Ισπανία, την Αυστρία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, τη Γαλλία, την Αγγλία και άλλες χώρες αγωνίζονται ενάντια στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Από το 1999 οι περισσότερες κυβερνήσεις της Ευρώπης χρησιμοποιούν το Σύμφωνο της Μπολόνια για να αμφισβητήσουν το status της εκπαίδευσης ως δημόσιο αγαθό.

Κατά συνέπεια τα συστήματα Ανώτατης Εκπαίδευσης στην Ευρώπη συνδέονται όλο και περισσότερα με ιδιωτικά παρά με το δημόσιο συμφέρον! Επίσημα η διαδικασία υποτίθεται πως βελτιώνει τη διεθνή αναγνωσιμότητα πτυχίων, αυξάνει την κινητικότητα των σπουδαστών και στοχεύει-όπως άλλωστε κάνει και κάθε άλλη χώρα στον κόσμο- η Ευρώπη να γίνει η πιο ανταγωνιστική οικονομία στην παγκόσμια σκηνή.

Συνήθως οι μεταρρυθμίσεις προωθούνται με την υπόσχεση περισσότερης ''αυτονομίας'' στα πανεπιστήμια και καλύτερης ποιότητας εκπαίδευσης. Ωστόσο με τον περισσότερο ανταγωνισμό ανάμεσα στα ιδρύματα προωθείται μια διαδικασία επιλογής.

Η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης καταλήγει στη διαχείριση των πανεπιστημίων από εταιρίες: οι σπουδαστές υποβιβάζονται σε πελάτες(έλλειψη δημοκρατικής συμμετοχής είτε πρόκειται για σπουδαστές είτε για διδακτικό ή τεχνικό προσωπικό) και οι εργαζόμενοι θα υφίστανται εκμετάλλευση. Με τον αυξανόμενο ανταγωνισμό ανάμεσα στ ιδρύματα ενθαρρύνεται η δημιουργία εκπαιδευτικών συστημάτων δύο κατηγοριών. Μια κατηγορία θα αποτελείται από τους '' ολίγους προνομιούχους'' που έχουν περάσει από μια επιλογή με κριτήριο το χρήμα ή είναι ''υψηλών δυνατοτήτων'' για την αγορά εργασίας .Η πλειοψηφία των σπουδαστών όμως δε θα έχει άλλη επιλογή από το να πάει σε εκείνα τα ιδρύματα που υστερούν στον ανταγωνισμό λόγω οικονομικών προβλημάτων. Στο κάτω κάτω της γραφής γιατί θα πρέπει ο ιδιωτικός τομέας να χρηματοδοτήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα ωφελεί ολόκληρη την κοινωνία;

Η εκπαίδευση παραείναι σημαντική για να εκτίθεται σε δυνάμεις της αγοράς και ιδιώτες.

Η εκπαίδευση δε θα πρέπει να είναι εμπόρευμα, αλλά δικαίωμα για όλους!

Προς υποστήριξη της Ελεύθερης και Χειραφετημένης Δημόσιας Εκπαίδευσης

Σε ολόκληρο τον κόσμο οι φοιτητές αγωνίζονται για να αποκτήσουν χειραφετημένη εκπαίδευση ή για να την προασπίσουν, ώστε οι άνθρωποι να είναι σε θέση να βλέπυν το κοινωνικό τους περιβάλλον με κριτική ματιά. Φυσικά οι κυβερνήσεις και οι φορείς τις οικονομίας δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να παράσχουν τέτοιου είδους εκπαίδευση. Άνθρωποι που είναι ικανοί να συλλαμβάνουν κριτικά το περιβάλλον τους είναι πλέον απίθανο να επηρεαστούν ή να χειραγωγηθούν. Γι’ αυτό το λόγο είναι στο χέρι των ανθρώπων να διασφαλίσουν ότι ένα τέτοιο ελεύθερο και χειραφετημένο εκπαιδευτικό σύστημα θα υλοποιηθεί. Είναι δικό μας συμφέρον και ενδιαφέρον ως ενεργοί πολίτες του κόσμου ετούτου!

Δε θα πρέπει να ανεχθούμε το γεγονός ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα υποβιβάζονται σε εταιρίες που ‘’παράγουν’’ ανθρώπινο κεφάλαιο για την αγορά εργασίας. Δεν είμαστε ‘’πρώτη ύλη’’ αλλά ανθρώπινα όντα και πολίτες! Όλοι αυτοί είναι οι λόγοι που απορρίπτουμε την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Παιδείας παγκοσμίως. Δεν είναι σύμφωνη με μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία.

Η Εκπαίδευση πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους, και όχι να είναι προσδεμένη στην εποχή η τις οικονομικές συνθήκες. Η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης είναι μέρος μιας διεθνούς διαδικασίας διαμορφωμένης από ‘’νέο-φιλελεύθερες’’ ιδεολογίες (βλέπε WTO [GATS], και τον προωθούμενο ανταγωνισμό μεταξύ των γεωγραφικών περιφερειών) και τη διψά για κέρδος. Η Μακράς διάρκειας μάθηση για τη ζωή είναι καλύτερη από μια απλή κατάρτιση για την αγορά εργασίας. Με αυτό το Κάλεσμα στοχεύουμε να υπεραμυνθούμε της ιδέας αυτής και να ενθαρρύνουμε συντονισμένες διεθνείς διαμαρτυρίες!!

Εργαλεία συντονισμού.

Υπάρχει ένα group στο facebook.com με περισσότερα από 3,000 μέλη από όλο τον κόσμο:

“International Students Movement for Free and Emancipating Education” (http://www.facebook.com/group.php?gid=24722765003) . Πρέπει να δικτυωθούμε .

Παραδέχομαι πως ένα δίκτυο όπου κάθε μήνυμα είναι ανιχνεύσιμο πραγματικά δεν είναι και η καλύτερη πλατφόρμα. Όμως απλώς υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι στο facebook πράγμα που το καθιστά ένα καλό μέρος να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά και να διαδώσουμε συνειδητοποίηση.

Υπάρχει επίσης μια mailing list: https://lists.riseup.net/www/info/international_students_movement

Με αυτή τη λίστα σπουδαστές από διάφορες χώρες μπορούν να ενημερώνουν άλλους σπουδαστές για τον αγώνα τους. Γνωστοποιήστε στους σπουδαστές από άλλες ηπείρους τον τρόπο με τον οποίο τα σπουδαστικά και φοιτητικά κινήματα στην περιοχή σας ενεργούν απέναντι στις εξελίξεις αυτές. Επίσης έχουμε μια ιστοσελίδα με ένα online forum: emancipating-education-for-all.org

Διεθνής Ημέρα Δράσης 5 Νοεμβρίου 2008

Διάφορες επαρχίες κατά μήκος του Καναδά οργανώνουν μια ‘’Ημέρα Δράσης εναντια στα Εκπαιδευτικά Δίδακτρα’’ στις 5 Νοέμβριου. Γιατί να μη τη μετατρέψουμε σε μια Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στην Εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης’’ ; Είμαστε χιλιάδες ακτιβιστών σε ολόκληρο τον κόσμο και δυνητικά όλο και περισσότερες κοινωνίες καθίστανται περισσότερο πλούσιες από ότι ποτέ πριν. Επομένως η ελεύθερη και χειραφετημένη εκπαίδευση για όλους δεν πρέπει να παραμείνει απλώς ένα όραμα. Πάρα πολύ λίγοι άνθρωποι βλέπουν ότι υπάρχουν και άλλα άτομα που αγωνίζονται ενάντια ακριβώς στις ίδιες δυνάμεις. Αυτή η Ημέρα Δράσης στοχεύει στο να διαδώσει τη συνειδητοποίηση και να προωθήσει την παγκόσμια προοπτική του αγώνα. Με αυτό το διεθνές Κάλεσμα οι υποστηρικτές προτείνουν τα ακόλουθα: Οι περισσότεροι από εσάς που διαβάζετε το κείμενο αυτό είστε μέλη κάποιας σπουδαστικής κίνησης κάπου στον πλανήτη. Ελάτε σε επαφή με άλλους ακτιβιστές και συζητήστε το Κάλεσμα αυτό. Εάν αποφασίσετε ότι θέλετε να συμμετάσχετε, τότε οργανώστε ανθρώπους για ένα συγκεκριμένο είδος διαμαρτυρίας (το τι ακριβώς θα πράξετε στη διαμαρτυρία- μικρότερο ή μεγαλύτερο- είναι αποκλειστικά πάνω σας! ) . Βγάλτε φωτογραφίες και βίντεο του γεγονότος και στείλτε τις σε αυτή τη mailing list (international_students_movement@lists.riseup.net) μαζί με μια μικρή περιγραφή του τι συνέβη σε αυτή τη διαμαρτυρία. Δέκα ημέρες αργότερα (στις 15 Νοεμβρίου) μπορούμε να αρχίσουμε να φτιάχνουμε ένα μικρό βιβλιαράκι που θα συνοψίζει όλες τις διαμαρτυρίες που έλαβαν χώρα εκείνη την ημέρα, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να σταλθεί σε όσες ομάδες επιδείξουν ενδιαφέρον. Αυτές μπορούν να το ανατυπώσουν και να το διανείμουν στην περιοχή τους!

Εγκαθιδρυμένες σπουδαστικές οργανώσεις μπορούν επίσης να δημοσιεύσουν συνεντεύξεις τύπου για να φέρουν το μήνυμα σε ένα ευρύτερο κοινό.

Αυτή η Διεθνής Ημέρα Δράσης ευελπιστούμε πως θα είναι μονάχα η αρχή. Όταν θα διαθέτουμε μια βάσιμη υποδομή και ικανοποιητικό αριθμό ανθρώπων από όλο τον κόσμο αναμεμιγμένους, θα μπορούμε να σχεδιάσουμε περαιτέρω βήματα και δράσεις!!


Με αυτό το κάλεσμα προσκαλούμε όλες τις οργανώσεις σπουδαστών και πανεπιστημιακού προσωπικού να ενωθούν μαζί μας και να αγωνιστούν για ελεύθερη και χειραφετημένη δημόσια εκπαίδευση. Παρακαλούμε βοηθείστε μας να προπαγανδίσουμε αυτό το Κάλεσμα, μιλήστε σε άλλους για αυτό και αναμιχτείτε.

Ας οργανωθούμε και ας ενωθούμε στον αγώνα μας

Ελεύθερη και Χειραφετημένη Δημόσια Εκπαίδευση.
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
ανταπόκριση από τον Pathak Lal Golder (Bangladesh Krishok Federation(BKF)

Συγκέντρωση / Διαδήλωση πραγματοποίησε στις 21 οκτωβρίου , η Δημοκρατική Αριστερή συμμαχία στην πρωτεύουσα του Bangladesh Dhaka ενάντια στις τυφλές επιθέσεις ισλαμιστών στο αεροδρόμιο της πόλης.

Η διαδήλωση έγινε κυρίως ως κίνηση αντίδρασης για την συμβολική επίθεση σε άγαλμα πολιτιστικής αξίας κοντά στο αεροδρόμιο της πόλης από τους ισλαμιστές. Μεταξύ άλλων τονίστικε πως μια τέτοια επίθεση είχε ως στόχο τον απελευθερωτικό πόλεμο και αγώνα του λαού στην χώρα , όπως επίσης να τους θίξει ηθικά και πολιτισμικά. Η απαίτηση της διαδήλωσης ήταν να ξανατοποθετηθεί το άγαλμα και να τοποθετηθεί η κυβέρνηση για το γεγονός , που με την σιωπή της ευνοεί τους ισλαμιστές , ίσως προετοιμάζοντας τους ως παραστρατιωτική δύναμη στην χώρα.

δημοσιεύω και κάποιες φωτογραφίες παρακάτω





Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Έποχές της δεκαετίας του 80 θύμισε διαδήλωση στην Σκάλα Λακωνίας με τους αγανακτησμένους πολίτες να κατεβαίνουν στο δρόμο. Περίπου 200 άτομα διαδήλωσαν σήμερα στην Σκάλα Λακωνίας ενάντια στα καταστρεπτικά σχέδια της κυβέρνησης για την κατασκευή έργου απόσπασης νερού από τον ποταμό Βασιλοπόταμο.

Μια διαδήλωση που οργανώθηκε από την τοπική πρωτοβουλία πολιτών δίχως την κομματική ηγεμονία και καπέλωμα. Όπως έχουμε γράψει και σε πολλά προηγούμενα άρθρα ένα τέτοιο έργο εκτός από την υποβάθμιση της περιοχής εξασφαλίζει και μια τεράστια περιβαλοντική καταστροφή για την περιοχή της Λακωνίας.

αναδημοσίευση από άλλο σχετικό μπλογκ http://leimonitis.blogspot.com

''Μόνο το μαύρο χρώμα κυριάρχησε στην σημερινή κινητοποίηση των Σκαλιωτών, έδωσε έντονα την παρουσία του για να διαμαρτυρηθεί στην εκτέλεση του έργου μεταφοράς του νερού του Βασιλιποτάμου. ΟΧΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΜΑΣ, βροντοφώναξαν οι πολίτες της Σκάλας, ΟΧΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΜΙΖΑΣ τόνιζαν συνεχώς οι φωνές των αγροτών της Σκάλας.''

και φωτογραφίες





Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Το κοινωνικό κέντρο Πεκάρνα στο Μάριμπορ της Σλοβενίας , εδώ και 14 χρόνια είναι ένα από τα σύμβολα της πόλης. Το κοινωνικό κέντρο Πεκάρνα φιλοξενεί πάνω από 40 ομάδες και εγχειρήματα. Έκτος άλλων φιλοξενεί και διάφορες ακτιβιστικές συλλογικότητες της πόλης , όπως και συναντήσεις διεθνής ακτιβιστών. Μία από αυτές ήταν και του Peoples Global Action , για όσους παρακολουθούν την ανοιχτή διαδικασία του , το περασμένο μάρτη.

Στο όνομα της εμπορευματοποίησης και καταστροφής των λίγων κοινωνικών εγχειρημάτων στην Σλοβενία , οι αρχές της πόλης έγκρίνουν σχετική απόφαση για ”ανακαίνηση” των κτηρίων και την μεταμόρφωση τους σε εμπορικό κέντρο. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στα αγγλικά εδώ
Αναρτήθηκε από Autonome Bird

­

Ο Μπραντ Γουίλ (στη φωτογραφία) πυροβολήθηκε στην Οαχάκα, στο δρόμο, όταν κινηματογραφούσε την επίθεση των μεξικάνων παραστρατιωτικών εναντίον των διαδηλωτών - είχαν προηγηθεί ακόμα 17 δολοφονίες σε εκείνο το όργιο καταστολής της εξέγερσης των δασκάλων. Ενώ από την πρώτη στιγμή είχαν διατυπωθεί σοβαρές καταγγελίες ότι ο θάνατός του επήλθε από τη δράση παραστρατιωτικών και αστυνομικών - είχαν μάλιστα γίνει αρχικά και τρεις συλλήψεις - οι μεξικάνικες αρχές φτάσαν σήμερα να κατηγορούν και να συλλάβουν δυο ακτιβιστές της APPO (οργάνωση που πρωτοστάτησε στην εξέγερση), για το θάνατό του! Είχε προηγηθεί σειρά "διαρροών" προς τον Τύπο από την εισαγγελία... Η οικογένεια του Μπραντ Γουίλ χαρακτήρισε "κάλπικες" τις κατηγορίες
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Στην συνάντηση του Peoples Global Action που έγινε το περασμένο καλοκαίρι στην Αλεξανδρούπολη , μια σειρά άτομα από διάφορες χώρες ξεκίνησαν νέο εγχείρημα wiki για την καταστολή. Ένα χρήσιμο εργαλείο κυρίως για μεταφράσεις καλεσμάτων αλληλεγγύης , αλλά και καταγραφής των πολιτικών κρατουμένων στις διάφορες χώρες. Όποιος/όποια ενδιαφέρεται το εγχείρημα είναι ανοιχτό

join at http://www.autistici.org/antirepression/wiki/doku.php
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Έδω και κάποια χρόνια ένα δυναμικό ατόμων είχε την ιδέα να ξεκινήσει μια λίστα ηλεκτρονικού ταχυδρομίου άμεσης αντιπληροφόρησης και επικοινωνίας autonomous_anticapitalist_network@lists.riseup.net. Τρία χρόνια μετά , αν κάνουμε μια σύντομη αποτίμηση της συγκεκριμένης λίστας ηλεκτρονικού ταχυδρομίου, αποτέλεσε ένα δίαυλο δικτύωσης , αντιπληροφόρησης και επικοινωνίας ένος αξιόλογου κομματιού ομάδων και ατόμων. Στην προσπάθεια να εμπλουτιστεί και να προχωρήσει σε μια πιο πανελλαδική κάλυψη , γράφω αυτό το μικρό post ως κάλεσμα στον καθένα/μια που θα ήθελε να εγγραφεί στην λίστα ή απλά να στέλνει τα νέα του. Αν λοιπόν κάποιος ενδιαφέρετε ας στείλει ένα email με θέμα subscribe στην ακόλουθη διεύθυνση autonomous_gr@resist.ca

in solidarity

vl
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
για την αφίσα που του τα λεγε όπως πρέπει...
«Προσβάλλεται η εκκλησία, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου»! Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος τσαντίστηκε με αφίσα που έχει βγάλει η κατάληψη Φάμπρικα-ΥΦΑΝΕΤ και ήδη απειλεί με μηνύσεις. Την υπόθεση δε, διερευνά ο εισαγγελέας Μητρουλιάς.

Τώρα, αν ο Ανθιμος θεωρεί πως προσβάλλονται «τα ήθη και τα έθιμα», ας του εξηγήσει κάποιος πως δεν αποτελεί έθιμο - και σίγουρα όχι ήθος... - να κλέβουν οι παπάδες, να μη φορολογούνται, να έχουν προνομιακή μεταχείριση. Κακή πρακτική αιώνων αποτελεί, και όποιος το λέει αξίζει χίλια μπράβο.

Αναρτήθηκε από Autonome Bird


Καλά νέα μας έρχονται από την παγκόσμια διαδικασία του Peoples Global Action. 'Υστερα από αρκετό χρόνο απουσίας της παγκόσμιας διαδικασίας του PGA , η κατάσταση αλλάζει.

Ένα μικρο ξεκίνημα για ανταλλαγή ακτιβιστών από την Ασία στην Λατινική Αμερική. Ένας ακτιβιστής του KRRS από την Ινδία βρίσκετε ήδη στην Γενεύη , με τελικό προορισμό την Βολιβία και το Εκουαδόρ. Στόχος του είναι να μάθει Ισπανικά και να επισκεφτεί κοινωνικά κινήματα της λατινικής Αμερικής. Αυτή η κίνηση είναι μία πρώτη απόπειρα , ακολουθώντας τις αποφάσεις της παγκόσμιας συνάντησης του έλαβε μέρος στο Haridwar, όπου εκεί βγήκε το συμπέρασμα ότι είναι σημαντικό να αναπτυχθούν δομές και ανταλλαγές ακτιβιστών μεταξύ διαφορετικών κινημάτων. Όλα τα νέα και ανταποκρίσεις από το ταξίδι θα δημοσιευτούν στις λίστες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου καθώς και στην σελίδα της παγκόσμιας διαδικασίας του PGA.


we are everywhere!
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Εισαγωγική Σημείωση



Οι “Σημειώσεις για το Ζήτημα των Μεταναστών” γράφτηκαν από τον Guy Debord το 1985 για τον Mezioud Ouldamer, ο οποίος εργαζόταν στο βιβλίο του ‘O Εφιάλτης των Μεταναστών στην Αποσύνθεση της Γαλλίας’ (Ed. Gerard Lebovici). Δημοσιεύτηκαν στη συλλογή Guy Debord: Oeuvres [Quarto Gallimard, 2006], καθώς και στο Guy Debord: Correspondance, Vol. 6, January 1979 - December 1987 [Librairie Artheme Fayard].



Το κείμενο μεταφράστηκε από τα γαλλικά στα αγγλικά από τον Wes Wallace το Σεπτέμβρη του 2006. Το Μάη του 2007 μεταφράστηκε εκ νέου στα αγγλικά από τον Bill Brown.



H ελληνική μετάφραση χρησιμοποίησε και τις δύο αγγλικές μεταφράσεις και συμπεριέλαβε τις περισσότερες σημειώσεις τους. Προστέθηκαν κάποιες επιπλέον σημειώσεις.



Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι

Μάιος 2007





Guy Debord

Σημειώσεις για το “Ζήτημα των Μεταναστών” (1985)



Όλα είναι ψεύτικα στo “ζήτημα των μεταναστών”, όπως συμβαίνει με κάθε ζήτημα που τίθεται ανοιχτά στη σημερινή κοινωνία, και για τους ίδιους λόγους: Το ζήτημα εγείρεται από την οικονομία (δηλαδή την ψευδο-οικονομική αυταπάτη), και συζητιέται από το θέαμα.



Η συζήτηση του θέματος περιορίζεται σε ανοησίες. Πρέπει να κρατήσουμε ή να αποβάλουμε τους μετανάστες; (Φυσικά, ο αληθινός μετανάστης δεν είναι ο μόνιμος κάτοικος ξένης προέλευσης, αλλά εκείνος που γίνεται αντιληπτός και αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως διαφορετικό και προορισμένο να παραμείνει διαφορετικός. Πολλοί μετανάστες, ή τα παιδιά τους, έχουν γαλλική ιθαγένεια· πολλοί Πολωνοί ή Ισπανοί υπήκοοι κατέληξαν να χάσουν τον εαυτό τους μέσα στη μάζα ενός γαλλικού πληθυσμού που ήταν διαφορετικός). Όπως συμβαίνει και με τα πυρηνικά απόβλητα ή με το πετρέλαιο που χύνεται στον ωκεανό, οι μετανάστες αποτελούν προϊόν της σύγχρονης καπιταλιστικής διαχείρισης – με τη διαφορά ότι τα “όρια ανοχής” στην περίπτωση των μεταναστών καθορίζονται πιο γρήγορα και πιο “επιστημονικά” – και, όπως τα πυρηνικά απόβλητα και το χυμένο πετρέλαιο, έτσι και οι μετανάστες θα παραμείνουν μαζί μας για αιώνες, χιλιετίες, για πάντα. Θα παραμείνουν, διότι ήταν πολύ ευκολότερο να εξαφανιστούν οι Εβραίοι από τη Γερμανία την εποχή του Χίτλερ παρά να εξαφανιστούν οι Μαγκρεμπίνοι (i) και άλλοι από εδώ σήμερα: κι αυτό γιατί στη Γαλλία δεν υπάρχει ούτε ναζιστικό κόμμα ούτε ο μύθος μιας γηγενούς φυλής!



Πρέπει να τους αφομοιώσουμε ή να “σεβαστούμε τις πολιτιστικές διαφορές τους”; Άτοπη, ψεύτικη επιλογή! Δεν μπορούμε πια να αφομοιώσουμε κανέναν: ούτε τους νέους ανθρώπους, ούτε τους Γάλλους εργάτες, ούτε καν τους επαρχιώτες ή τις παλιές εθνικές μειονότητες (Κορσικανούς, Βρετόνους, κ.λ.π.) διότι το Παρίσι, μια ερειπωμένη πόλη, έχει χάσει τον ιστορικό του ρόλο, που ήταν να διαμορφώνει τους Γάλλους. Τι είναι ο συγκεντρωτισμός χωρίς [μια] πρωτεύουσα; Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δε δημιούργησαν Γερμανούς μεταξύ των απελαθέντων Ευρωπαίων. Η διάχυση του συγκεντρωμένου θεάματος μπορεί να ενοποιήσει μόνο θεατές. Κάνουμε γαργάρες με την πλούσια έκφραση της “πολιτιστικής ποικιλίας”, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα καθαρά διαφημιστική. Ποιες κουλτούρες; Δεν απέμεινε πια ούτε μία. Ούτε χριστιανική, ούτε μουσουλμανική, ούτε σοσιαλιστική, ούτε επιστημονική. Ας μη μιλάμε για νεκρούς. Αν κοιτάξουμε έστω για μια στιγμή τα στοιχεία και την πραγματικότητα, δεν έχει μείνει πια τίποτα εκτός από την παγκόσμια-θεαματική (Αμερικανική) κατάρρευση κάθε κουλτούρας.



Πάνω απ’ όλα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αφομοιωθούν μέσω της ψήφου. Οι Γάλλοι είναι ψηφοφόροι και δεν είναι πια τίποτα άλλο (το ένα κόμμα ταυτίζεται με το άλλο· η μια προεκλογική υπόσχεση ταυτίζεται με την αντίθετή της· και πιο πρόσφατα, τα πολιτικά προγράμματα – που όλοι γνωρίζουν ότι δε θα εφαρμοστούν – έχουν πάψει να είναι έστω και απατηλά, καθώς δεν αναφέρονται πια σε κανένα σημαντικό ζήτημα. Ποιος ψήφισε για την εξαφάνιση του ψωμιού;(ii). Μια ιστορική απόδειξη ότι η ψήφος δε σημαίνει τίποτα, ακόμα και για τους Γάλλους, είναι αυτό το αποκαλυπτικό νούμερο (αναμφίβολα διαστρεβλωμένο προς τα κάτω): το 25% των “πολιτών” στην ηλικιακή ομάδα των 18-25 ετών δεν είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, λόγω απλής απέχθειας. Προσθέστε σε αυτούς εκείνους που είναι εγγεγραμμένοι αλλά απέχουν από την ψηφοφορία.



Κάποιοι προβάλλουν το κριτήριο της “ευχέρειας στη γαλλική γλώσσα”. Καταγέλαστο. Μήπως οι σημερινοί Γάλλοι μιλάνε γαλλικά; Είναι γαλλικά αυτά που μιλάνε οι σημερινοί αναλφάβητοι, ή ο Fabius (“Bonjour les dégats!”), ή η Françoise Castro (Ça t’habite ou ça t’effleure?”) ή ο Β.Η. Lévy;(iii) Ακόμα και αν δεν υπήρχε έστω και ένας μετανάστης, μήπως δεν κατευθυνόμαστε ξεκάθαρα προς την απώλεια κάθε διαλεκτικού συλλογισμού και κάθε έναρθρης γλώσσας; Τι τραγούδια ακούνε οι νέοι σήμερα; Ποιες απείρως πιο γελοίες σέκτες από το Ισλάμ και τον Καθολικισμό έχουν κατακτήσει τόσο εύκολα ένα ορισμένο ποσοστό των σημερινών υψηλά εκπαιδευμένων ηλιθίων μας (Sun Myung Moon (iv), κ.λ.π.); Και ας μην αναφερθούμε στους σοβαρά καθυστερημένους διανοητικά ή αυτιστικούς ανθρώπους, τους οποίους αυτές οι σέκτες δε στρατολογούν επειδή δεν υπάρχει οικονομικό συμφέρον από την εκμετάλλευσή τους· κατά συνέπεια, τους αφήνουν στα χέρια των δημόσιων αρχών.



Έχουμε γίνει Αμερικανοί. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι βιώνουμε όλα τα άθλια προβλήματα των ΗΠΑ, από τα ναρκωτικά μέχρι τη μαφία, από το φαστ φουντ [fast food – αγγλικά στο πρωτότυπο] μέχρι τον πολλαπλασιασμό των μειονοτήτων. Για παράδειγμα, μολονότι η Ισπανία και η Ιταλία έχουν αμερικανοποιηθεί επιφανειακά και ως ένα αρκετά μεγάλο βάθος, δεν είναι εθνοτικά αναμιγμένες. Με αυτήν την έννοια, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό Ευρωπαϊκές (όπως ακριβώς η Αλγερία είναι Βορειοαφρικανική). Εδώ [στη Γαλλία], έχουμε τα προβλήματα της Αμερικής χωρίς να διαθέτουμε τη δύναμή της. Δεν είναι βέβαιο ότι το αμερικανικό χωνευτήρι [melting pot – αγγλικά στο πρωτότυπο] θα συνεχίσει να λειτουργεί για πολύ ακόμα (με τους Chicanos(v), για παράδειγμα, οι οποίοι μιλάνε διαφορετική γλώσσα). Αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε για μια στιγμή εδώ. Κι αυτό διότι οι ΗΠΑ αποτελούν το κατασκευαστικό κέντρο του σύγχρονου τρόπου ζωής, την καρδιά του θεάματος που επεκτείνει τους σφυγμούς της μέχρι τη Μόσχα και το Πεκίνο, και αυτό το θέαμα δεν μπορεί να επιτρέψει την παραμικρή αυτονομία στους κατά τόπους υπεργολάβους του (εφόσον γίνει κατανοητό αυτό, αποκαλύπτει δυστυχώς ένα πολύ λιγότερο επιφανειακό είδος υποταγής από εκείνη την οποία θα ήθελαν να καταστρέψουν ή να μεταρρυθμίσουν οι συνήθεις κριτικοί του “ιμπεριαλισμού”). Εδώ [στη Γαλλία], δεν είμαστε πια τίποτα: είμαστε οι αποικιοποιημένοι που δεν έμαθαν πώς να επαναστατούν, είμαστε εκείνοι που λένε συνεχώς ναι(vi) στο θέαμα και στην αλλοτρίωση. Τι προφάσεις ανακαλύπτουμε ξαφνικά και πάλι στη Γαλλία καθώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αυξανόμενη παρουσία μεταναστών κάθε χρώματος! Λες και κάποιος κλέβει κάτι το οποίο εξακολουθούσε να είναι δικό μας! Και τι θα μπορούσε να είναι αυτό; Τι πιστεύουμε ή, μάλλον, τι εξακολουθούμε να προφασιζόμαστε ότι πιστεύουμε; Δεν είναι παρά η έπαρση στις σπάνιες διακοπές των απόλυτων σκλάβων που διαμαρτύρονται ότι οι ξένοι απειλούν την ανεξαρτησία τους!



Ο κίνδυνος του απαρτχάιντ; Είναι σε μεγάλο βαθμό υπαρκτός. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για κάτι παραπάνω από απλό κίνδυνο, καθώς υπάρχει ήδη μοιραία (με τη λογική των γκέτο, τις φυλετικές συγκρούσεις και, κάποια μέρα, τα λουτρά αίματος). Μια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση είναι σαφώς λιγότερο ικανή να καλωσορίσει, χωρίς πολύ μεγάλες δυσκολίες, ένα μεγάλο αριθμό μεταναστών απ’ ό,τι μια συνεκτική και σχετικά ευτυχισμένη κοινωνία. Το 1973, είχαμε ήδη παρατηρήσει την εντυπωσιακή αναλογία ανάμεσα στην εξέλιξη της τεχνικής και των τρόπων σκέψης:



«Το περιβάλλον, το οποίο αναπλάθεται συνεχώς ολοένα και πιο βεβιασμένα με σκοπό τον κατασταλτικό έλεγχο και το κέρδος, γίνεται ταυτόχρονα όλο και πιο εύθραυστο και παρακινεί όλο και περισσότερο στο βανδαλισμό. Στο θεαματικό του στάδιο, ο καπιταλισμός αναδημιουργεί καθετί άχρηστο και παράγει εμπρηστές. Έτσι, το σκηνικό του γίνεται παντού εξίσου εύφλεκτο με ένα σχολείο στη Γαλλία»(vii).



Με την παρουσία των μεταναστών (που έχει ήδη εξυπηρετήσει κάποιους συνδικαλιστές, οι οποίοι έχουν καταγγείλει ορισμένες απεργίες εργατών τις οποίες δεν μπορούσαν να ελέγξουν ως “θρησκευτικούς πολέμους”), μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι οι υπάρχουσες εξουσίες θα προωθήσουν την ανάπτυξη σε μεγάλη κλίμακα των μικρών πειραμάτων αναμετρήσεων που έχουμε δει να σκηνοθετούνται από πραγματικούς ή ψεύτικους “τρομοκράτες” ή από υποστηρικτές αντίπαλων ποδοσφαιρικών ομάδων (και όχι μόνο από Άγγλους οπαδούς).



Αλλά είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί όλοι οι πολιτικοί (συμπεριλαμβανομένων των ηγετών του Εθνικού Μετώπου(viii) ) επιχειρούν να ελαχιστοποιήσουν τη σοβαρότητα του “προβλήματος των μεταναστών”. Όλα όσα θέλουν να συντηρήσουν τους απαγορεύουν να αντιμετωπίσουν άμεσα και στο πραγματικό του περιεχόμενο έστω και ένα πρόβλημα. Ενώ κάποιοι προφασίζονται ότι πρόκειται απλώς για ένα ζήτημα επιβολής μιας “αντι-ρατσιστικής καλής θέλησης”, άλλοι προσποιούνται ότι το ζήτημα είναι η αναγνώριση του μετριοπαθούς δικαιώματος σε μια “δίκαιη ξενοφοβία”. Και όλοι συμφωνούν να αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα σαν να ήταν το πλέον φλέγον, σχεδόν το μοναδικό, μεταξύ των τρομακτικών προβλημάτων που η κοινωνία δεν πρόκειται να ξεπεράσει. Το γκέτο του καινούριου θεαματικού απαρτχάιντ (όχι η τοπική, φολκλορική εκδοχή της Νότιας Αφρικής) βρίσκεται ήδη εδώ, στη σύγχρονη Γαλλία: η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού βρίσκεται περίκλειστη και αποκτηνωμένη μέσα σε αυτό· και θα συνέχιζε να υπάρχει ακόμα και αν δεν υπήρχε έστω και ένας μετανάστης. Ποιος αποφάσισε να κατασκευάσει την Sarcelles και την Les Minguettes (ix), να καταστρέψει το Παρίσι και τη Λυών; Οπωσδήποτε, κανείς δεν μπορεί να πει ότι κανένας μετανάστης δε συμμετείχε σε αυτό το αξιοκαταφρόνητο έργο. Ωστόσο, εκτελούσαν ακριβώς τις διαταγές που τους δίνονταν: αυτή είναι η συνήθης δυστυχία του μισθωτού εργάτη [salariat](x).



Πόσοι de facto ξένοι υπάρχουν σήμερα στη Γαλλία; (Και όχι μόνο με βάση το νομικό καθεστώς τους, το χρώμα του δέρματος ή τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους). Είναι προφανές ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί ώστε θα έπρεπε κάποιος, αντίθετα, να ρωτήσει: πόσοι Γάλλοι έχουν μείνει, και πού βρίσκονται; (Και τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει σήμερα έναν Γάλλο;). Γνωρίζουμε ότι ο ρυθμός των γεννήσεων πέφτει. Δεν είναι φυσιολογικό κάτι τέτοιο; Οι Γάλλοι δεν μπορούν πια να ανεχτούν τα παιδιά τους. Τα στέλνουν στο σχολείο μόλις γίνουν τριών ετών, και μέχρι τα δεκαέξι τουλάχιστον, προκειμένου να μάθουν τον αναλφαβητισμό. Και, προτού τα παιδιά φτάσουν στην ηλικία των τριών ετών, ολοένα και περισσότεροι [γονείς] τα βρίσκουν “ανυπόφορα” και τα χτυπάνε βίαια. Τα παιδιά απολαμβάνουν ακόμα αγάπη στην Ισπανία, την Ιταλία, την Αλγερία, καθώς και μεταξύ των Τσιγγάνων. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει συχνά στη Γαλλία σήμερα. Ούτε τα διαμερίσματα ούτε οι δρόμοι των πόλεων είναι κατάλληλοι για τα παιδιά (από εκεί προέρχεται η κυνική καμπάνια των πολεοδόμων της κυβέρνησης σχετικά με το θέμα τού “ανοίγματος της πόλης στα παιδιά”). Από την άλλη, η αντισύλληψη είναι ευρέως διαδεδομένη και η έκτρωση είναι διαθέσιμη. Σχεδόν όλα τα παιδιά στη Γαλλία σήμερα ήταν επιθυμητά. Αλλά όχι ελεύθερα! Ο ψηφοφόρος-καταναλωτής δεν ξέρει τι θέλει. “Επιλέγει” κάτι που δεν επιθυμεί. Η διανοητική του δομή δε διαθέτει πια τη συνοχή που θα του επέτρεπε να θυμηθεί ότι είχε επιθυμήσει κάτι τη στιγμή κατά την οποία βρίσκει τον εαυτό του απογοητευμένο από την εμπειρία αυτού ακριβώς του πράγματος.



Στο θέαμα, η ταξική κοινωνία επιδίωξε συστηματικά να εξαλείψει την ιστορία. Και τώρα, κάποιοι παριστάνουν ότι θλίβονται για το ειδικό αποτέλεσμα της παρουσίας τόσο πολλών μεταναστών, επειδή έτσι η Γαλλία “εξαφανίζεται”! Κωμικό. Η Γαλλία εξαφανίζεται για εντελώς διαφορετικούς λόγους, και με λιγότερο ή περισσότερο γοργούς ρυθμούς σχεδόν σε όλα τα πεδία.



Οι μετανάστες έχουν απόλυτο δικαίωμα να ζουν στη Γαλλία. Αντιπροσωπεύουν την αποστέρηση, και η αποστέρηση είναι παρούσα στη Γαλλία, είναι εξαιρετικά διαδεδομένη εδώ και σχεδόν οικουμενική. Οι μετανάστες έχουν χάσει τη χώρα και την κουλτούρα τους, όπως είναι ευρέως γνωστό, χωρίς να είναι σε θέση να βρουν άλλες. Οι Γάλλοι βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, και αυτό δεν αποτελεί μεγαλύτερο μυστικό.



Καθώς ολόκληρος ο πλανήτης ανάγεται εξίσου στην αθλιότητα ενός νέου περιβάλλοντος και μιας καθαρά ψευδούς κατανόησης των πάντων, αποτελεί απερισκεψία εκ μέρους των Γάλλων – που αποδέχτηκαν αυτή την εξέλιξη χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση (με εξαίρεση το 1968) – να ισχυρίζονται πως αισθάνονται ότι δε βρίσκονται πια στο σπίτι τους εξαιτίας των μεταναστών! Έχουν λόγους να μην αισθάνονται πια ότι βρίσκονται στο σπίτι τους, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή, σε αυτόν τον καινούριο φρικτό κόσμο της αλλοτρίωσης, δεν υπάρχουν παρά μόνο μετανάστες.



Θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζουν στην επιφάνεια της Γης, ακόμα και σε αυτόν τον τόπο, όταν η Γαλλία θα έχει εξαφανιστεί. Το εθνολογικό μίγμα που θα επικρατήσει δεν μπορεί να προβλεφθεί, και το ίδιο ισχύει για τις κουλτούρες τους, ακόμα και για τις γλώσσες τους. Μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι το κεντρικό και βαθιά ποιοτικό ερώτημα θα είναι το εξής: θα μπορέσουν αυτοί οι μελλοντικοί άνθρωποι να κυριαρχήσουν, μέσω μιας απελευθερωτικής πρακτικής, επί της σημερινής τεχνικής, που αποτελεί, σε παγκόσμιο επίπεδο, μια τεχνική της επίφασης και της αποστέρησης; Ή, αντίθετα, θα κυριαρχηθούν από αυτή με έναν τρόπο που θα είναι ακόμα πιο ιεραρχικός και υποδουλωτικός απ’ ό,τι σήμερα; Θα πρέπει κανείς να είναι προετοιμασμένος για το χειρότερο, και να παλεύει για το καλύτερο. Η Γαλλία είναι σίγουρα αξιοθρήνητη. Αλλά οι θρήνοι είναι μάταιοι.







ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ



(i) Το Μαγκρέμπ (Maghreb – αραβική λέξη που σημαίνει κυριολεκτικά “o τόπος όπου δύει ο ήλιος”, δηλαδή “η Δύση”) είναι η περιοχή της Αφρικής βόρεια της Σαχάρας και δυτικά του Νείλου. Περιλαμβάνει το Μαρόκο, την Αλγερία, την Τυνησία και τη Μαυριτανία. Στη Γαλλία ζουν σήμερα πάνω από δυόμισι εκατομμύρια Μαγκρεμπίνοι, ιδίως από την Αλγερία, καθώς επίσης πολύ περισσότεροι Γάλλοι με καταγωγή από το Μαγκρέμπ [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



(ii) Βλ. το δοκίμιο του Debord για το “μετριασμό της πείνας” (1985) [Σημείωση του Bill Brown].

Το δοκίμιο βρίσκεται εδώ: http://www.notbored.org/abat-faim.html [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



(iii) O σοσιαλιστής πολιτικός Laurent Fabius ήταν πρωθυπουργός της Γαλλίας όταν γράφονταν αυτές οι σημειώσεις. Η παραγωγός κινηματογράφου Françoise Castro ήταν η σύζυγός του. Ο Bernard-Henri Lévy ήταν ο ιδρυτής της σχολής των “Νέων Φιλοσόφων” που αποκήρυξε το μαρξισμό και το σοσιαλισμό σαν αντίδραση ενάντια στις εξεγέρσεις του 1968. Οι εκφράσεις που παρατίθενται μεταφράζονται κυριολεκτικά “Γεια σας ζημιές!” και “Σε στοιχειώνει ή σε αγγίζει επιφανειακά;”[Σημείωση του Wallace].



(iv) Sun Myung Moon (1920-): Κορεάτης ιδρυτής της θρησκευτικής οργάνωσης της “Εκκλησίας της Ενοποίησης”. Ο Moon ίδρυσε την οργάνωση στη Σεούλ της Ν. Κορέας το 1954 και μετέφερε την έδρα της στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1972. Αυτοαποκαλείται ‘μεσσίας’ και ‘σωτήρας της ανθρωπότητας’. Υπήρξε (μεταξύ άλλων) θερμός υποστηρικτής του Νίξον, βασικός χρηματοδότης του Ρήγκαν και ιδρυτής της συντηρητικής εφημερίδας Washington Times [Σημείωση του Brown, με προσθήκες από την ελληνική μετάφραση].



(v) Chicanos: Αμερικανοί μεξικανικής καταγωγής. Ο όρος Chicanos χρησιμοποιήθηκε αρχικά υποτιμητικά για τους Μεξικανούς μετανάστες που κατέφθαναν στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα και, γενικότερα, για τους περιθωριοποιημένους που αντιμετωπίζονταν ως ξένοι. Τη δεκαετία του 1960, Μεξικανοί-Αμερικανοί ακτιβιστές επανοικειοποιήθηκαν τον όρο και αυτοπροσδιορίστηκαν ως Chicanos για να υποδηλώσουν την πολιτιστική τους κληρονομιά αλλά και την πολιτική τους ταυτότητα στον αγώνα τους ενάντια στις διακρίσεις σε βάρος των Μεξικανών Αμερικανών. Οι Chicanos χρησιμοποιούν την ισπανική γλώσσα [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



(vi) Beni-oui-oui: Μισο-αραβική, μισο-γαλλική περιφρονητική έκφραση που χρησιμοποιούν οι Αλγερινοί μετανάστες στη Γαλλία. Χρονολογείται γύρω στα 1866 και σημαίνει “εκείνοι που λένε πάντα ναι”. [Σημείωση του Brown, τροποποιημένη].



(vii) Το απόσπασμα αυτό εμφανίζεται στην κινηματογραφική εκδοχή τής Κοινωνίας του Θεάματος [Σημείωση του Brown].



(viii) Ακροδεξιό, εθνικιστικό κόμμα που ιδρύθηκε από τον Jean-Marie Le Pen το 1972 [Σημείωση του Brown].



(ix) Οι Sarcelles και Les Minguettes είναι προάστια του Παρισιού που περιλαμβάνουν τεράστια κτιριακά συγκροτήματα με διαμερίσματα, τα οποία χτίστηκαν στο πλαίσιο στεγαστικών προγραμμάτων κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 [Σημειώσεις του Brown και του Wallace, συνδυασμένες και τροποποιημένες στην ελληνική μετάφραση].



(x) ‘Salariat’: ο όρος αποτελεί νεολογισμό που συνδυάζει το μισθό (salary) και το προλεταριάτο (proletariat). Μπορεί να αποδοθεί ως “το προλεταριάτο των μισθωτών εργατών” [Σημείωση του Brown].
Αναρτήθηκε από Autonome Bird
Visit the Site
MARVEL and SPIDER-MAN: TM & 2007 Marvel Characters, Inc. Motion Picture © 2007 Columbia Pictures Industries, Inc. All Rights Reserved. 2007 Sony Pictures Digital Inc. All rights reserved. blogger templates