Εδώ και 3 εβδομάδες οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο παραγωγής τροφίμων “Discodeoro”της πόλης San Martin στην Αργεντινή έχουν καταλάβει το εργοστάσιό τους, το οποίο έκλεισε μετά από «οικονομική κατάρρευση», και το έχουν θέσει ξανά σε λειτουργία. Δημιούργησαν μια συνέλευση βάσης, καταργώντας τους διαχωρισμούς και τις διαιρέσεις μεταξύ των διαφορετικών θέσεων, για τη λήψη των αποφάσεων οριζόντια και αντι-ιεραρχικά. Παρά τις απειλές του ιδιοκτήτη και των τσιρακιών του για ανακατάληψη του χώρου με τη χρήση βίας, μέχρι στιγμής λόγω της στήριξης της κοινότητας και της διεθνούς συμπαράστασης έχουν καταφέρει να μην υποκύψουν. Αυτοί τη στιγμή το εργοστάσιο επαναλειτουργεί δουλεύοντας σε αυτό πάνω από 20 οικογένειες. Οι εργαζόμενοι/ες στο“Discodeoro”απευθύνουν έκκληση για οικονομική ενίσχυση και αλληλεγγύη του αγώνα τους σε διεθνή κλίμακα.
false false false MicrosoftInternetExplorer4
Δελτίο Τύπου των εργαζομένων του “Discodeoro” που βρίσκεται στο SanAndrés, (Gral. SanMartín)
Αγαπητοί γείτονες: σας παρακαλούμε να μας συγχωρέσετε αν σας ενοχλούμε, αλλά δυστυχώς βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Εμείς οι εργαζόμενοι του “Discodeoro” βρεθήκαμε χωρίς δουλειά λόγω του ότι ο ιδιοκτήτης της, S.G. Castillo, άδειασε σταδιακά το εργοστάσιο, εξαπατώντας οικονομικά και αφήνοντας στο δρόμο 15 οικογένειες. Μας χρωστά μισθούς των τελευταίων 5 μηνών, χωρίς να υπολογίσουμε μη καταβεβλημένες προσωρινές οφειλές, οι οποίες ωστόσο είχαν παρακρατηθεί.
Εμείς οι εργαζόμενοι επιθυμούμε να διατηρήσουμε την εργασία μας και για αυτό το λόγο αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια κολεκτίβα. Έχουμε και τις γνώσεις και τον ενθουσιασμό που απαιτείται για ένα τέτοιο εγχείρημα. Δουλέψαμε στην επιχείρηση για πάνω από 30 χρόνια. Αυτό που συνέβη δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την οικονομική κρίση. Πρόκειται για μια νομική κρίση. Γιατί δε γίνονται έρευνες για τις οικονομικές ομάδες που εξαπατούν και βάζουν λουκέτο σε επιχειρήσεις;
Αγαπητοί γείτονες ζητάμε την αλληλεγγύη σας. Έχουμε ανάγκη τη στήριξή σας τώρα που θα ξανανοίξουμε το εργοστάσιο. Μπορείτε να μας βοηθήσετε αγοράζοντας τα προϊόντα μας.
Κάνουμε σχέδια: το εργοστάσιο έχει τη δυνατότητα για παροχή 70 θέσεων εργασίας και μπορούμε να βασιστούμε στις σχολικές καντίνες και τα κέντρα της κοινότητας. Βρισκόμαστε σε διαδικασία παρουσίασης του σχεδίου μας στην κοινότητα και αγωνιζόμαστε για να μην κλείσει η επιχείρηση τροφίμων, ενόσω υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε και για αυτό έχουμε ανάγκη από τη βοήθειά σας.
Εργαζόμενοι στην “DISCODEORO” (CórdobaEsq. Int. Alvear)
Για περισσότερες πληροφορίες: www.socderesistenciasm.blogspot.com
Ανακοίνωση της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας, του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης και του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα (όλα Θεσσαλονίκης) για την επίθεση στο Στέκι Μεταναστών
Image scaled down
Το βράδυ της Τρίτης 24/2, γύρω στις 10 και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ανοιχτή εκδήλωση του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης με θέμα τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα στο Στέκι Μεταναστών στην Αθήνα, στα Εξάρχεια, άγνωστος πέταξε μια χειροβομβίδα και κατόπιν εξαφανίστηκε. Όσοι βρίσκονταν στο εσωτερικό της αίθουσας, ακούσαν ένα χτύπημα στο παράθυρο και αμέσως μετά μια ισχυρή έκρηξη. Ο δράστης προσπάθησε να πετάξει τη χειροβομβίδα μέσα στην αίθουσα όπου πραγματοποιόταν η εκδήλωση σπάζοντας το τζάμι.
Ευτυχώς, το τζάμι δεν έσπασε με αποτέλεσμα η χειροβομβίδα να πέσει στο παρτέρι πουβρισκόταν κάτω από το παράθυρο και να εκραγεί προκαλώντας μόνο υλικές ζημιές, σε αντίθεση με την προφανή και σαφέστατη πρόθεση του δράστη να προκαλέσει μακελειό..
Θεωρούμε ότι η δολοφονική επίθεση της 24ης Φεβρουαρίου δεν στρέφεται μόνο κατά του Στεκιού Μεταναστών, του Δικτύου, του Συνδέσμου Αντιρρησιών και των άλλων κινηματικών συλλογικοτήτων που λειτουργούν στο κτίριο της Τσαμαδού 13.
Με «σιδηρού βραχίονα» τις φασιστικές παρακρατικές συμμορίες, το κράτος και το πολιτικό σύστημα, η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, η πλειονότητα των ΜΜΕ και οι ποικίλοι θιασώτες «του νόμου και της τάξης» προσπαθούν να συκοφαντήσουν, να εκφοβίσουν και να καταστείλουν το κίνημα που βγαίνει από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ένα κίνημα μαζικό, μαχητικό και πολύμορφο, που διαχέεται στους εργαζόμενους, τους «απασχολήσιμους» και τη νεολαία, ντόπια και μεταναστευτική, ένα κίνημα που στέκεται όρθιο απέναντι στα ΜΑΤ και τα χημικά, πραγματοποιεί δεκάδες καταλήψεις και παρεμβάσεις αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Επιμένουμε ότι η κρατική και φασιστική τρομοκρατία πηγαίνουν χέρι χέρι, ότι συναντιούνται στους παρακρατικούς μηχανισμούς και κέντρα. Γι’ αυτό η ατιμωρησία των αστυνομικών της «ζαρντινιέρας», η στυγνή δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι τόνοι χημικών στους διαδηλωτές του Δεκέμβρη, αλλά και στους αγωνιζόμενους Κρητικούς αγρότες, οι δολοφονικές καταδιώξεις μεταναστών από αστυνομικούς στο Τμήμα Αλλοδαπών της Π. Ράλλη αλλά και στο Αιγαίο και τον Έβρο, η αστυνομική βαρβαρότητα απέναντι στους κατοίκους της Λευκίμμης στην Κέρκυρα, οι συνεχιζόμενες προφυλακίσεις πολλών διαδηλωτών της εξέγερσης και η δίωξη ορισμένων από αυτούς με τον τρομονόμο πάνε χέρι χέρι με τη δολοφονική επίθεση του Χρυσαυγίτη Περίανδρου κατά του αγωνιστή Δημήτρη Κουσουρή και των συντρόφων του, τις αλλεπάλληλες φασιστικές επιθέσεις σε μετανάστες, αριστερούς και αναρχικούς, στέκια και καταλήψεις, τη μαφιόζικη δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα, τη συνεχή κοινή δράση αστυνομικών και φασιστών. Γι’ αυτό οι ποικίλοι κρατικοί αξιωματούχοι και τηλεεισαγγελείς ουρλιάζουν για το πανεπιστημιακό άσυλο και τη «διάλυση του κράτους», για την «τρομοκρατία των Εξαρχείων» και την «ασφάλεια των πολιτών», αλλά σιωπούν για τη λεηλασία των ζωών μας, την εργοδοτική ασυδοσία, την κρατική καταστολή και τη φασιστική παρακρατική τρομοκρατία.
Αυτοί που ευθύνονται για την κρίση, τις απολύσεις, την ακρίβεια, την ανεργία και το δουλεμπόριο εργαζομένων δεν μπορούν να μιλούν για «ασφάλεια» και «πλιάτσικο», είναι τρομοκράτες και δολοφόνοι.
Δηλώνουμε ότι ο αγώνας μας ενάντια στην κρατική, κυβερνητική και φασιστική τρομοκρατία συνεχίζεται και δυναμώνει. Με μαζικούς, ενωτικούς και μαχητικούς αγώνες αντιτασσόμαστε στο σύστημα της βαρβαρότητας, διεκδικούμε μια ζωή που να μας αξίζει.
Εντάξυ το ξέρω δεν γράφω συχνά για μουσική σε αυτό το blog.. Αλλα με ενθουσίασε αυτό το βίντεο που το έβαλε ο καλός μου dr0fn0thing στο http://insti2te.wordpress.com . Ρίξτε μια ματιά στο βίντεο .. απλά τα σπάει ... αν κάποιος βρίσκεται στην πόλη μας (Βερολίνο) αύριο η mz sunday luv κάνει ένα dj set στο Tacheles περάστε μια βόλτα..
Το περασμένο Σάββατο πραγματοποιήθηκε διαδήλωση 30.000 ατόμων στο Μιλάνο ενάντια στους αντί μεταναστευτικούς νόμους που έχει επιβάλει η φασιστική κυβέρνηση του Μπερλουσκόνη. Οι νόμοι επικυρώθηκαν με την πρόφαση της δημόσιας ασφάλειας.
Το Ιταλικό κοινοβούλιο πέρασε ρυθμίσεις που επιτρέπουν σε γιατρούς να καταδίδουν μετανάστες που δεν έχουν χαρτιά, επιτρέπει στην αστυνομία να συλλαμβάνει και να στοιβάζει μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμα και χωρίς να υπάρχει καμία εγκληματική πράξη, ενώ δίνει την δυνατότητα στην τοπική αυτοδιοίκηση και τους δήμους να οργανώνουν περιπολίες από ομάδες «εθελοντών της ασφάλειας», που σκοπός τους θα είναι να αποτρέψουν τον βιασμό Ιταλίδων από τα «ανθρωπόμορφα μεταναστευτικά τέρατα».
Οι νέοι νόμοι παρατείνουν τον χρόνο σύλληψης και εγκλεισμού στα στρατόπεδα από δύο στους έξι μήνες.
Η πορεία που πραγματοποιήθηκε ενάντια στην κρατική βία που στρέφεται ενάντια σε γυναίκες, Ιταλούς και μετανάστες είχε κεντρικό πανό «ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΕΙΔΟΥΜΕ»
Χτες το βράδυ 24/2/09 στις 10:05 «άγνωστοι» πέταξαν χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών που βρίσκεται στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια (στον ίδιο χώρο στεγάζονται και τα γραφεία του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα). Εκείνη την ώρα το Στέκι ήταν γεμάτο κόσμο μιας και είχε ανοιχτή εκδήλωση ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης και συνεδρίαζε το συντονιστικό της οργάνωσης μας. Η επίθεση δεν είχε θύματα από καθαρή τύχη δεδομένου ότι η χειροβομβίδα δεν μπόρεσε να σπάσει το διπλό τζάμι του παραθύρου, έκανε γκελ, και τελικά έσκασε στη ζαρντινιέρα που βρίσκεται μπροστά στο κτίριο.
Η χτεσινή φασιστική παρακρατική δολοφονική επίθεση εντάσσεται στη γενική προσπάθεια καθεστωτικής αντεπίθεσης μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Όλο το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε την όξυνση της κρατικής και παρακρατικής βίας καθώς και μια εκστρατεία μαύρης προπαγάνδας ενάντια στους χώρους αντίστασης («η άκρα Αριστερά είναι υπεύθυνη για τη βία»). Οι «άγνωστοι» που πέταξαν τη χειροβομβίδα δεν στρέφονται μόνο εναντίον μας, αλλά ενάντια συνολικά στο ανταγωνιστικό κίνημα, σε όσους και όσες εξεγέρθηκαν το Δεκέμβρη, σε όσες και όσους αρνούνται έμπρακτα τη δικτατορία των αγορών και τη «δημοκρατία» του ροπάλου.
Είναι μάλλον περιττό να πούμε ότι δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω, είναι μάλλον περιττό να δηλώσουμε ότι το παρακράτος θα πάρει την απάντηση που του αξίζει
Δικαστήριο του Βερολίνου επιβεβαίωσε σε δεύτερο βαθμό την απόλυση της ταμία ενός σούπερ μάρκετ έπειτα από υπηρεσία 31 ετών για υπεξαίρεση του ποσού του 1,30 ευρώ, σε μια υπόθεση που έχει δημιουργήσει κίνημα αλληλεγγύης στη Γερμανία.
Η Μπάρμπαρα Ε. κατηγορείται από τον εργοδότη της, την αλυσίδα Kaiser, ότι χρησιμοποίησε προς όφελός της δύο κουπόνια αξίας 48 και 82 λεπτών του ευρώ που δόθηκαν σε αντάλλαγμα για την επιστροφή άδειων μπουκαλιών και ξεχάστηκαν από έναν πελάτη σε κατάστημα της αλυσίδας στο ανατολικό Βερολίνο.
Απολύθηκε χωρίς προειδοποίηση τον Ιανουάριο του 2008. Μητέρα τριών παιδιών και γιαγιά η 50χρονη έχει γίνει γνωστή στην Γερμανία με το όνομα «Έμελι». Μια επιτροπή υποστήριξής της έχει συσταθεί και πολλές πολιτικές προσωπικότητες και συνδικαλιστές έχουν πάρει το μέρος της.
Το Εργατικό Δικαστήριο του Βερολίνου-Βραδεμβούργου έκρινε σε δεύτερο βαθμό ότι η απόλυση ήταν δικαιολογημένη, καθώς τα γεγονότα επιβεβαιώθηκαν από μαρτυρίες και τα δεδομένα του ταμείου.
«Η ιδιοκτησία του εργοδότη δεν βρίσκεται στη διάθεση των μισθωτών , όποιο και αν είναι το ποσόν και ακόμη και σε περίπτωση σημαντικής αρχαιότητας του υπαλλήλου» σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης του δικαστηρίου, που κάνει λόγο για «ανεπανόρθωτη απώλεια εμπιστοσύνης» ανάμεσα σε εργοδότη και υπάλληλο.
Η Συνομοσπονδία των Γερμανικών Συνδικάτων (DGB) κατήγγειλε την απόφαση ως «επίθεση με κανόνια εναντίον σπουργιτιών».
Η ταμίας, η οποία εργάζεται εδώ και 31 χρόνια για την ίδια αλυσίδα σούπερ μάρκετ, που τελούσε υπό την ιδιοκτησία του κράτους επί Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και αγοράστηκε από την επιχείρηση Kaiser μετά την επανένωση, δηλώνει ότι η συμμετοχή της στις απεργίες έπαιξε ρόλο στην απόλυσή της.
Μεγάλη κινητοποίηση ετοιμάζουν αυτόνομες ομάδες , χώροι και η συνέλευση wir bleiben alle (μένουμε μαζί) στις 14/3 στο Βερολίνο. Στο Βερολίνο όλα τα προηγούμενα χρόνια έχει ξεκινήσει μια λυσαλέα επίθεση του κράτους ενάντια στους αυτόνομους χώρους , κάτι που έχει φυσικά προκαλέσει και την μεγάλη κινητοποίηση των αυτόνομων ομάδων της πόλης. Στο globalnewswire θα δημοσιεύσουμε φωτογραφίες και γενικότερα νέα από τις εξελίξεις εκεί.
Δεκάδες καταυλισμούς των Ρομά διαλύουν οι Αρχές στη Ρώμη εν μέσω δημόσιας κατακραυγής για αλλεπάλληλους βιασμούς που αποδίδονται σε μετανάστες και εντείνουν τους φόβους για ρατσιστική έξαρση στην Ιταλία. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι ετοιμάζει νέα, αμφιλεγόμενα μέτρα για την εγκληματικότητα και την παράνομη μετανάστευση... και εντείνουν τους φόβους για ρατσιστική έξαρση στην Ιταλία. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι ετοιμάζει νέα μέτρα για την εγκληματικότητα και την παράνομη μετανάστευση... Ο δήμαρχος της Ρώμης Τζιάνι Αλεμάνο, ο πρώτος πρώην νεοφασίστας δήμαρχος της ιταλικής πρωτεύουσας που εξελέγη με «όπλο» την ασφάλεια, επέβλεψε την κατεδάφιση 30 καταυλισμών αθίγγανων της Ρουμανίας. Στην Ιταλία έχουν καταγραφεί τρεις περιπτώσεις βιασμών της τελευταίες ημέρες και συνολικά δέκα από τις αρχές του 2009. Στο τελευταίο κρούσμα που ξεχύλησε την οργή των Ιταλών, ένα 14χρονο κορίτσι κακοποιήθηκε σεξουαλικά σε πάρκο της Ρώμης από δύο άνδρες που φέρεται να προέρχονται από την ανατολική Ευρώπη.
Σε πολλά δημοτικά διαμερίσματα της Ρώμης υποβλήθηκαν προτάσεις για περιπολίες αυτόνομες, οργανωμένες από ομάδες πολιτών, με κίνδυνο ωστόσο να ξεκινήσει μία ανεξέλεγκτη αυτοδικία. Παρά τις αντιδράσεις, ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών Ρομπέρτο Μαρόνι -προερχόμενος από τις τάξεις της ξενόφοβης Λέγκας του Βορρά- δήλωσε ότι θα προωθήσει επείγουσα νομοθεσία για το σχηματισμό «ομάδων άοπλων πολιτών» σε περιοχές υψηλού κινδύνου, που θα «συνδράμουν την αστυνομία ενημερώνοντάς την για γεγονότα πιθανώς επιζήμια για τη δημόσια ασφάλεια». Το νομοθετικό διάταγμα θα ορίζει επίσης ότι οι δράστες σεξουαλικών επιθέσεων θα φυλακίζονται συστηματικά, χωρίς δυνατότητα κατ' οίκον περιορισμού μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Ακόμη θα αυξηθούν τα κονδύλια για τον εξοπλισμό και τις αμοιβές αστυνομικών και καραμπινιέρων. Ταυτόχρονα, ο υπουργός Ρομπέρτο Καλντερόλι, επίσης από τη Λέγκα του Βορρά, επανέφερε πρόταση που είχε καταθέσει το 2005 προκαλώντας σάλο για χειρουργικό ευνουχισμό των βιαστών. Οι επικριτές αναφέρουν ότι τα μέτρα που πρωοθεί η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι θα νομιμοποιήσουν την ξενοφοβία και τα κρούσματα αυτοδικίας. Την Κυριακή ομάδα 20 μασκοφόρων εισέβαλε σε κατάστημα και ξυλοκόπησε άγρια με ρόπαλα τέσσερις Ρουμάνους μετανάστες, οι οποίοι ουδεμιά σχέση είχαν με περιπτώσεις βιασμών. Ο γενικός γραμματέας του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος Βάλτερ Βελτρόνι ζητά «να σταματήσουν τα διαφημιστικά σποτ και να αναλάβει η κυβέρνηση ουσιαστικές πρωτοβουλίες». Σύμφωνα με τα πρώτα στατιστικά στοιχεία, οι αλλοδαποί ευθύνονται μόνο για ποσοστό 10% των βιαστών. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους (90%) οι βιασμοί διαπράττονται από Ιταλούς, συχνά μέσα στο φαινομενικά ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον. Παρά ταύτα, η ανησυχία στις κοινότητες των ξένων που εργάζονται στην Ιταλία είναι εμφανής. Υπάρχει φόβος ότι μεμονωμένα συμβάντα, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και τη μείωση των θέσεων εργασίας, ενδέχεται να προκαλέσουν κύμα ξενοφοβίας. Για πρώτη φορά Ρουμάνοι απασχολούμενοι στον ιταλικό βορρά δημιούργησαν «Σύλλογο Έντιμων Μεταναστών» και από τη συχνότητα της RAI ζήτησαν από τους συμπατριώτες τους «να απομονώσουν κάθε μετανάστη που συμπεριφέρεται βίαια και δεν επιθυμεί να κερδίσει το ψωμί του αποκλεισιτκά και μόνο με τη δουλειά».
Τουλάχιστον 19 μέλη της ομάδας χωρίς στέγη τραυματίστηκαν και 79 συνελήφθηκαν χτες κατά την διάρκεια της κατάληψης του δημαρχείου της Μαούα στην Βραζιλία.
Η κατάληψη πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στην εκδίωξη καταληψιών από ένα εγκατελημενο χώρο. Τουλάχιστον ένας από τους καταληψίες της δημαρχίας πυροβολήθηκε εν ψυχρό και ένας άλλος νοσηλεύεται με σοβαρά τραύματα.
Στις 19 του μήνα 200 οικογένειες υποστηριζόμενες από το κίνημα των δίχως στέγη διαδήλωσαν για το δικαίωμα στην στέγη καταλαμβάνοντας την δημαρχία. Όλοι είναι κάτοικοι της περιοχής που είχαν προχώρηση στην κατάληψη ενός άδειου οικοπέδου που δεν είχε καμία χρήση εκτός του να φιλοξενεί πτώματα από διάφορα εγκλήματα των συμμοριών, πορνεία, και διακίνηση ναρκωτικών.
Ο συντονισμός και η οργάνωση της κατάληψης έγινε από το κίνημα των δίχως στέγη τον Σεπτέμβρη του 2008 και τον πρώτο καιρό επιδιώχθηκε να βρεθεί ένας δρόμος διαλόγου μεταξύ των καταληψιών και της δημαρχίας που είχε σαν αποτέλεσμα να αρχίσει ένας διάλογος για την παροχή νερού στην περιοχή.
οι δίαυλοι επικοινωνίας κόπηκαν όταν άλλαξε ο δήμαρχος ο οποίος με την βοήθεια των τοπικών δικαστηρίων αποφάσισε να οικειοποιηθεί το οικόπεδο
«Μην απομένοντας εναλλακτικές λύσεις για τις οικογένειες ξεκινήσαμε ένα αγώνα για το δικαίωμά μας στη στέγη, στην ζωή με αξιοπρέπεια . προχωρήσαμε σε ειρηνική κατάληψη της δημαρχίας και περιμέναμε την αρχή των διαπραγματεύσεων για να αποσυρθούμε με τον ίδιο τρόπο αργότερα. Αντί αυτού αντιμετωπίσαμε την θηριωδία της αστυνομίας που πυροβόλησε εν ψυχρό και συνέλαβε συντρόφους που αργότερα απελευθερώθηκαν.
Η λογική της βίας που υιοθέτησε η δημαρχία δείχνει ξεκάθαρα το πραγματικό της πρόσωπο, αλλά δεν πρόκετε να μας αποτρέψει από το να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για μια ζωή στοιχειωδώς ανθρώπινη. Θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική δικαίωση’.
Το να γράφουμε σήμερα εξετάσεις φαίνεται κανονικό. Κανονικό φαντάζει επίσης το να κλεινόμαστε σε τέσσερις τοίχους και να στοιβάζουμε γνώσεις αδιάφορα, ναυποτασσόμαστε σε κάποια αυθεντία, να αποδεχόμαστε τον ανταγωνισμό με τους φίλους και τους διπλανούς μας, να αγχωνόμαστε για το πότε θα τελειώσουμε την σχολή κτλ .. Κανονικό μοιάζει επίσης το να ξυπνάμε το πρωί μέσα στη πλήξη για να πάμε στο σχολείο ή στη σχολή, το να χτυπάμε κάρτα στη δουλειά και να καλημερίζουμε το αφεντικό μας, το να ψάχνουμε την ευτυχία στα ψώνια και την ομορφιά στα περιοδικά μόδας, το να επιλέγουμε ¨ελεύθερα¨ κανάλι στην τηλεόραση, το να περπατάμε στους δρόμους παρέα με οπλισμένους αστυνομικούς και κάμερες...
Αυτή η κανονικότητα και η κάθε κανονικότητα που υποβιβάζει την ζωή σε μια αυτοματοποιημένη διαδικασία αυτοσυντήρησης διαταράχθηκε μέσα στη θύελλα του Δεκέμβρη. Για πολλές μέρες οι δρόμοι και οι πλατείες αντί να είναι γεμάτες με καταναλωτές κουρασμένους από τις βαριές τους σακούλες και μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα με νευρωτικούς οδηγούς, ξεχείλιζαν από ανθρώπους οπλισμένους με οργή αλλά και πάθος για ελευθερία, που φώναζαν, έγραφαν συνθήματα και επιτίθονταν στα σύμβολα της καταπίεσης και της νεκρής κανονικότητας. Οι μαθητές και οι μαθήτριες πήγαιναν στα σχολεία τους για να τα καταλάβουν και για να συνεννοηθούν για το πώς θα κατεβούν στην επόμενη διαδήλωση, στα δημαρχεία πια δεν σύχναζαν συμβουλάτορες και διεφθαρμένοι αντιπρόσωποι, αλλά κάτοικοι που έπαιρναν αποφάσεις ως ίσοι για τη συνέχιση του αγώνα και οι υποκριτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες είχαν αντικατασταθεί από συνελεύσεις εργαζομένων που έπαιρναν την τύχη τους στα χέρια τους. Εργαζόμενοι σε καφετέριες, μετανάστες από την Αλβανία, μαθήτριες από την κηφισιά, αναρχικοί από τα εξάρχεια, άνεργες, αριστεροί φοιτητές, καθαρίστριες, σουρεαλιστές ποιητές, μπαλαρίνες, οργισμένοι γονείς, εξαρτημένοι από ουσίες (και πολλοί άλλοι εξίσου ακατανόητοι συνδυασμοί) εξεγέρθηκαν για όλα αυτά που τους ενώνουν, για όλα αυτά που τους συνθλίβουν την δημιουργικότητα και την αξιοπρέπεια.
Οι θεματοφύλακες της τάξης αυτού του κόσμου προσπάθησαν με πολλούς τρόπους να επιτύχουν την επιστροφή στην κανονικότητα και να πείσουν πως όλα αυτά δεν ήταν παρά ένα ξέσπασμα, ένα πυροτέχνημα, κάτι που θα περάσει γρήγορα και ανώδυνα. Πρώτα τα ΜΜΕ προσπάθησαν να απονοηματοδοτήσουν τον αγώνα, έπειτα ήρθε ο κατασταλτικός βούρδουλας, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις, αντιτρομοκρατικός νόμος, μετά ήρθαν τα χριστούγεννα όπου όλες και όλοι έπρεπε να νιώσουμε την ¨ευτυχία¨ των ημερών και να ξεχυθούμε στους ναούς της κατανάλωσης, έπειτα το κράτος εμφανίστηκε πιο άγριο, παντοδύναμο και δολοφονικό, μετά μας θύμισαν πως οι εχθροί μας βρίσκονται κάπου μακριά στην Τουρκία, μετά παρουσίασαν την εξέγερση σαν μία νεανική μόδα και τελικά ήρθαν οι εξετάσεις να προσπαθήσουν να αποτελειώσουν ό,τι απέμεινε από τη διεκδίκηση μιας άλλης ζωής.
Αμ δε. Αυτό που δεν μπορούν να αντιληφθούν είναι πως πια έχουν αναβαθμιστεί τα αντανακλαστικά και οι τρόποι δράσεις των ανθρώπων που θέλουν να σκέφτονται, να δρουν και να ζουν ελεύθερα. Πλέον, για τα πάρκα στήνονται οδοφράγματα και οι κάτοικοι προσπαθούν να εισβάλλουν στα δημαρχεία, καταλαμβάνονται δημόσια κτίρια και γίνονται συγκρούσεις ως απάντηση στην δολοφονική επίθεση σε συνδικαλίστρια καθαρίστρια, καταλαμβάνουμε τη λυρική σκηνή και χορεύουμε εξεγερμένα μπαλέτα, αντί για ρεβεγίον κάνουμε “ρεμπελιόν” με τις κρατούμενες-ους στα κολαστήρια του κράτους που καλούνται σωφρονιστικά ιδρύματα, καταλαμβάνουμε τα ταμεία νοσοκομείων και οι ιατρικές υπηρεσίες παρέχονται δωρεάν, ενώ οι καταλήψεις σε δημαρχεία και λοιπά δημόσια κτίρια αποτελούν κεκτημένο. Το ατομικό έχει υπερκεραστεί από το συλλογικό και βιώνουμε διαρκώς πρωτόγνωρες καταστάσεις η μία τόσο διαφορετική από την άλλη που όμως πορεύονται αρμονικά όλες μαζί προς την κοινωνική απελευθέρωση, στο μακρύ δρόμο προς την ουτοπία. Έχουν δημιουργηθεί ανοιχτές και λαϊκές συνελεύσεις σε γειτονιές, αυτοοργανωμένες συνελεύσεις σε χώρους εργασίας, συνελεύσεις καλλιτεχνών, αλληλεγγύης στους συλληφθέντες κ.α. που καλούν τους ανθρώπους να συμμετάσχουν σε διαδικασίες ισότιμες, χωρίς ηγεσίες, οι οποίες προσπαθούν να πάνε τον αγώνα ακόμα ένα βήμα μπροστά.Όσοι και όσες έχασαν την εξεγερσιακή έκρηξη αλλά επιθυμούν να έχουν ανοιχτό το μυαλό και την καρδιά γεμάτη, έχουν ακόμα την ευκαιρία να συμμετάσχουν στα διαφορετικά εγχειρήματα που ξεπηδούν κάθε μέρα από διαφορετικές μεριές.
Οι φοιτητές και φοιτήτριες μπροστά σε όλα αυτά τα γεγονότα έκαναν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν τόσα χρόνια. Η πλειοψηφία δεν ένιωσε πως συνέβη κάτι που την αφορά και συνέχισε την μεταξύ καφετέριας και μπάρ καθημερινότητα, εγκλωβισμένη στα ατομικά της προβλήματα, νιώθοντας βέβαια την τεράστια απουσία νοήματος στη ζωή όταν οι καταναγκασμοί περιορίζονται με την σχολή να είναι κλειστή. Το αγωνιζόμενο κομμάτι έδειξε μικρή διάθεση πρωτοτυπίας και πειραματισμού χρησιμοποιώντας τα γνωστά αλλά σημαντικά μέσα αγώνα, χωρίς να μπορεί να ακολουθήσει το πρωτόγνωρο ρεύμα του Δεκέμβρη και να δημιουργήσει νέα γεγονότα. Θλιβερή κατάληξη (αλλά ίσως αναγκαίο κακό) ήταν πως το βασικό ζήτημα αγώνα που μπήκε μετά τον Δεκέμβρη στον φοιτητικό κόσμο ήταν η διασφάλιση μιας ομαλής εξεταστικής, ενώ ως συνήθως δεν τέθηκαν ζητήματα συνολικότερης αμφισβήτησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και πειραματισμού με άλλες μεθόδους στο τώρα.
Εξεταστική λοιπόν:
Οι εξετάσεις δεν είναι παρά μια αντανάκλαση των καταπιεστικών κοινωνικών σχέσεων στο χώρο της εκπαίδευσης. Όπως στην εργασία παραχωρούμε την ελευθερία μας στο αφεντικό μας και όπως επιτρέπουμε σε μια πολιτική αριστοκρατία να διαχειρίζεται τα κοινά σύμφωνα με τις ορέξεις της, έτσι ακριβώς έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα φροντίσει να δημιουργήσει υπηκόους κατάλληλους για αυτή τη κοινωνική πραγματικότητα. Για αυτό το λόγο και μόνο η απόκτηση γνώσεων και η εξέλιξη των ικανοτήτων μας έχει μετατραπεί από μία απολαυστική περιπέτεια σε ένα μίζερο καθήκον το οποίο βιώνουμε για πολλά χρόνια της ζωής μας. Αυτή η αυταρχική εκπαίδευση είναι που κυρίως οδήγησε τους μαθητές και τις μαθήτριες στο να καταλάβουν τα σχολεία τους, να βγουν στους δρόμους, και να πετροβολήσουν αστυνομικά τμήματα. Από την άλλη, γνωρίζουμε καλά πως μπορούμε να κατακτάμε την γνώση αλληλέγγυα μέσα από ελεύθερες διαδικασίες, χωρίς καταναγκασμούς και εξουσίες, όπως μας δείχνουν αρκετά παραδείγματα ελευθεριακών σχολείων στον κόσμο, οι εκπαιδευτικές μέθοδοι ιθαγενικών και αγροτικών κινημάτων σε πολλές χώρες, αλλά και η απλή καθημερινή μας εμπειρία.
Αυτό που μένει δεν είναι παρά οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας να βγουν από το κατασταλτικό ψυγείο, να αποτινάξουν όλες τις πλάνες και τους ανταγωνισμούς που μας παράχωσε η κάθε εξουσία και να αρχίσουν να χτίζουν τα πολλά διαφορετικά μονοπάτια προς την ελευθερία. Ελευθερία ατομική και συλλογική, για τον καθένα και για όλους, η οποία μπορεί να ανθίσει μόνο πάνω στα συντρίμμια του κόσμου της εξουσίας και της βαρβαρότητας.
“Οι επιθυμίες μας είναι η πραγματικότητα”, Μάης του ‘68
“Παράτα τα θρανία και τα αμφιθέατρα, να ’ρθεις στην παραλία να κάνουμε έρωτα” ( Γνωστό άσμα)
ΑλληλεγγYη στους φυλακισμένους, στους διωκόμενους και στους τραυματίες της εξέγερσης
Κάποιοι εξεγερμένοι από τον επιταχυντή ελευθερονίων
Ένα πρόσφατο άρθρο της grain.org που ανιχνεύει τις τελευταίες εξελίξεις των τεχνικών της Γενετικής Μηχανικής, υποδεικνύοντας τον τρόπο με το οποίο αυτές ετοιμάζονται να παρουσιαστούν ως εξελιγμένες μορφές Γενετικής Τροποποίησης, χωρίς τα μειονεκτήματα των προγενέστερων..
Τα τελευταία χρόνια, τα βιοτεχνολογικά εργαστήρια και η αντίστοιχη βιομηχανία έχει αναπτύξει δυο νέες τεχνικές – τα τεχνητά μικροχρωμοσώματα και τα τροποποιημένα οργανίδια – οι οποίες, όπως ισχυρίζεται η βιοτεχνολογική βιομηχανία, θα επιτρέψει να ξεπεραστούν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ως τώρα με τους γ.τ.ο., ιδιαίτερα την χαμηλή αποδοτικότητα τους και την γενετική επιμόλυνση. Ωστόσο, βασικές αρχές βιολογίας και τα μαθηματικά δείχνουν ότι, αντίθετα από ότι ισχυρίζεται η βιομηχανία, η νέα τεχνολογία δεν θα αποτρέψει την γενετική επιμόλυνση φυτών. Στη πραγματικότητα, με την σύγκλιση αυτών των δυο τεχνολογιών, προβάλει η τρομακτική πιθανότητα ότι η επιμόλυνση θα φτάσει σε ένα νέο επίπεδο τοξικότητας, και θα υφίσταται όχι μόνο εντός οργανισμών του ίδιου είδους αλλά και μεταξύ ειδών διαφορετικών μεταξύ τους όπως μεταξύ φυτών και βακτηρίων ή φυτών και μυκήτων.
Από το ξεκίνημα της η Γενετική Μηχανική αντιμετώπισε δυο μεγάλα εμπόδια. Πρώτον, υπάρχει το ευρέως πια αποδεκτό γεγονός ότι η θεωρία πως κάθε γονίδιο είναι υπεύθυνο για ένα μόνο χαρακτηριστικό του οργανισμού (ένα γονίδιο-ένα γνώρισμα), αν ισχύει καν, θα ισχύει μόνο για λίγα γονίδια. Όσο περισσότερα μαθαίνονται για την λειτουργία των κυττάρων και οργανισμών, τόσο περισσότερο ευέλικτη και πολλαπλή φαίνεται να είναι η σχέση μεταξύ των γονιδίων και των λειτουργιών τους. Δεύτερον, Υπάρχει μια περίπλοκη και δυναμική αυτό-ρυθμιστική ικανότητα των χρωμοσωμάτων και των γονιδιωμάτων, η οποία τα κάνει να αποβάλλουν, διαγράφουν ή να “αποσιωπούν” γενετικό υλικό το οποίο δεν είναι κομμάτι της κανονικής δομής τους. Οι μεταλλάξεις συμβαίνουν ευρέως στην φύση, και πολύ συχνά, το ίδιο το γενετικό υλικό ενεργοποιεί μηχανισμούς που τις “διορθώνουν” ή διαγράφουν. Το αποτέλεσμα αυτού είναι μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα μορφής και λειτουργίας από πλευράς οργανισμών.
Τρεις σημαντικά πρακτικά αποτελέσματα προκύπτουν από αυτό: πολλαπλές και απρόβλεπτες παρενέργειες λόγω της γενετικής τροποποίησης, ένα πολύ χαμηλό ποσοστό επιτυχημένης και σταθερής “έκφρασης” των γενετικά τροποποιημένων χαρακτηριστικών και μια σημαντική δυσκολία απόδοσης χαρακτηριστικών, μέσω γενετικής τροποποίησης, τα οποία εμπλέκουν πολλά γονίδια ταυτόχρονα. Η βιοτεχνολογική βιομηχανία επιλήφθηκε του πρώτου προβλήματος με το να μη απελευθερώνει γενετικά τροποποιημένους (γ.τ.) οργανισμούς με εμφανώς βλαβερές παρενέργειες και με το να τις αρνείται όταν αυτές συνέβαιναν στο εργαστήριο ή στο χωράφι, καθώς και σε ζώα ή ανθρώπους. Η βιομηχανία επιμελώς έχει αποφύγει να αναφέρει πως λιγότερο από το 1% των προσπαθειών της στη γενετική μηχανική παρουσιάζουν κάποια επιτυχία. Είναι απρόθυμοι επίσης να παραδεχτούν πως καμιά από τις αρχικές υποσχέσεις της βιοτεχνολογίας- ότι θα έκανε όλα τα φυτά ικανά να δεσμεύουν άζωτο και να απορροφούν φώσφορο [ΣτΜ: απαραίτητα θρεπτικά συστατικά-λιπάσματα], ότι θα δημιουργούσε φυτά ανθεκτικά στην ξηρασία, στα άλατα και τα βαρά μέταλλα, και το ότι θα δημιουργούσε νέα εμβόλια- δεν πραγματοποιήθηκε. Σημαντικός παράγοντας για την εξήγηση των παραπάνω αποτυχιών είναι πως όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ή προϊόντα προϋποθέτουν συμπλέγματα γονιδίων. Αντιθέτως, όλα τα μέχρι τώρα βιοτεχνολογικά προϊόντα βασίζονται στη δράση ενός μόνο γονιδίου κάθε φορά (φυτά ανθεκτικά σε ζιζανιοκτόνα ή φυτά που παράγουν την τοξίνη Bt είναι δυο καλά παραδείγματα).
Πέρα από το να βλάπτουν την δημόσια εικόνα της βιομηχανίας, αυτές οι αποτυχίες είχαν σοβαρό πρακτικό αντίκτυπο καθώς μειώνουν τις αποδόσεις και περιορίζουν τα δυνητικά της κέρδη. Χωρίς έκπληξη, η βιομηχανία αναζήτησε νέες προσεγγίσεις ώστε να υπερβεί αυτά τα προβλήματα. Οι βιοτεχνολόγοι και η αντίστοιχη βιομηχανία ισχυρίζονται πως πραγματοποίησαν μια σημαντική ανακάλυψη: πως είναι τώρα ικανοί να δημιουργήσουν μικρά τεχνητά χρωμοσώματα τα οποία φέρουν πολλαπλά γονίδια και γίνονται πλήρως λειτουργικά με το που εισέρχονται στο κύτταρο. Λόγω του μεγέθους τους αυτά τα τεχνητά χρωμοσώματα ονομάζονται “μινιχρωμοσώματα”. Υποστηρίζεται πως θα κάνουν δυνατή την μηχανική πολλαπλών χαρακτηριστικών και θα μειώσουν δραματικά τις παρενέργειες καθώς δεν θα διαταράσσουν το καθαυτού γενετικό υλικό των οργανισμών που θα τροποποιούνται.
Μια δεύτερη σημαντική εξέλιξη έχει επίσης πραγματοποιηθεί, με λιγότερη ωστόσο δημοσιοποίηση: η γενετική τροποποίηση κυτταρικών οργανιδίων, όπως οι χλωροπλάστες και τα μιτοχόνδρια. Καθώς υπάρχουν έως και εκατοντάδες οργανίδια ανά κύτταρο, η τεχνική αυτή θα μπορούσε να επιτρέψει μια πολύ δυνατότερη έκφραση των γ.τ. χαρακτηριστικών. Καθώς τα γ.τ. οργανίδια δεν μεταφέρονται με την γύρη, η βιομηχανία υποστηρίζει πως η γενετική επιμόλυνση μπορεί έτσι να αποφευχθεί.
Υπάρχουν πολλά ακόμα που δεν γνωρίζουμε. Νεώτερες έρευνες φανερώνουν ένα αξιοσημείωτο ποσοστό πολυπλοκότητας του δικτύου αλληλεπίδρασης μεταξύ γενετικού υλικού, ακέραιων οργανισμών και περιβάλλοντος, εγείροντας ερωτήματα για το πόσο αποδοτικές θα είναι αυτές οι νέες τεχνολογίες. Ωστόσο, από μια εμπορική οπτική, είναι αλήθεια ότι ακόμη και αν λειτουργήσουν μερικώς, θα ανοίξει για τις επιχειρήσεις ένα νέο μεγάλο πεδίο προϊόντων και πατέντων. Κι αυτό γιατί επεκτείνει το φάσμα των “εφευρέσεων” που μπορούν να πατενταριστούν, πέρα από τα γονίδια και τα χαρακτηριστικά, στα χρωμοσώματα και σε ολοκληρωμένες φυσιολογικές διαδικασίες.
Τι είναι τα τεχνητά μινιχρωμοσώματα; Τα τεχνητά μινιχρωμοσώματα είναι μικρά χρωμοσώματα [ΣτΜ: χρωμόσωματα όνομάζονται τα στοιχεία της πυρηνικής ουσίας των κυττάρων που αποτελούν τον υλικό φορέα της κληρονομικότητας] που δημιουργούνται με την ενσωμάτωση γονιδίων σε ένα μόριο DNA το οποίο αρχικά εμπεριέχει μόνο τα στοιχεία που ρυθμίζουν την αναπαραγωγή-αντιγραφή των χρωμοσωμάτων (τελομερή), αυτά που θέτουν σε εφαρμογή την αναπαραγωγή-αντιγραφή και αυτά που διασφαλίζουν την σωστή διανομή των χρωμοσωμάτων στα νέα κύτταρα (κεντρομερή). Πολλαπλά γονίδια μπορούν να προστεθούν σε αυτές τις δυο βασικές μονάδες και, για να τα καταστήσουν ενεργά, δεν είναι ανάγκη να συμπεριληφθεί το ρυθμιστικό DNA το οποίο αποτελεί πάνω από το 90% των περισσότερων φυσικών χρωμοσωμάτων. Προς το παρόν, τα μεγαλύτερα τεχνητά μινιχρωμοσώματα φέρουν από δώδεκα μέχρι είκοσι γονίδια, ωστόσο θεωρητικά δεν υπάρχει όριο στον αριθμό γονιδίων που μπορεί να συμπεριληφθεί σε ένα τεχνητό χρωμόσωμα. Τεχνητά μινιχρωμοσώματα μπορούν να κατασκευαστούν και να εισαχθούν σε οποιοδήποτε είδος, από ζύμες και βακτήρια, μέχρι ανώτερα φυτά, θηλαστικά και ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, οι μεγαλύτερες πρόοδοι έχουν γίνει αρχικά στην ανάπτυξη τεχνητών χρωμοσωμάτων για ζώα και ανθρώπους απ’ ότι για άλλα είδη, αλλά πρόσφατα η αντίστοιχη τεχνολογία για φυτά, ζύμες και βακτήρια έχει επίσης αναπτυχθεί.
Μινιχρωμοσώματα υπάρχουν και στη φύση και απαντιούνται ευρέως μεταξύ διάφορων ειδών και φυσικών βασιλείων. Μπορούν να υπάρχουν στο πυρήνα, καθώς και στα οργανίδια των κύτταρων υπεύθυνα για τη φωτοσύνθεση, την επεξεργασία ενέργειας και άλλες βασικές ζωτικές λειτουργίες. Χαρακτηρίζονται από απουσία ρυθμιστικού DNA και μπορούν να υπάρχουν σε υψηλά μεταβλητούς αριθμούς αντιγράφων μέσα στο ίδιο κύτταρο. Ο ρόλος και η λειτουργία των φυσικών χρωμοσωμάτων είναι ελάχιστα κατανοητά, μπορεί ωστόσο να είναι σημαντικά στις διαδικασίες προσαρμογής ενός οργανισμού σε διαφορετικά και μεταβλητά περιβάλλοντα και συνθήκες.
Ένα χαρακτηριστικό των φυσικών και τεχνητών μινιχρωμοσωμάτων που τράβηξε την προσοχή των βιοτεχνολόγων είναι το ότι δείχνουν να είναι πιο “ανεξάρτητα” από το υπόλοιπο γενετικό υλικό, σε σχέση με τα μεγαλύτερα χρωμοσώματα του πυρήνα. Αυτό σημαίνει πως η έκφραση τους δείχνει να επηρεάζεται ή να επηρεάζει ελάχιστα την συμπεριφορά των άλλων χρωμοσωμάτων. Όταν εισάγονται ξένα γονίδια, το γενετικό υλικό των τεχνητών μινιχρωμοσωμάτων δεν “αποσιωπείται” ή “διαγράφεται”, όπως συχνά συμβαίνει με γονίδια που εισέρχονται σε ήδη υπάρχοντα χρωμοσώματα. Αφού εισαχθούν στο κύτταρο, τα τεχνητά μινιχρωμοσώματα, παραμένουν φυσικώς ανεξάρτητα από άλλα χρωμοσώματα και γενετικό υλικό. Δεν ενσωματώνονται στο ήδη υπάρχων DNA, γι’ αυτό και δεν του προκαλούν μεταλλάξεις. Η βιομηχανία και τα εργαστήρια που αναπτύσσουν και χρησιμοποιούν αυτή τη τεχνολογία υποστηρίζουν έτσι πως με τα μινιχρωμοσώματα θα αποφευχθούν οι επιπλοκές της γενετικής τροποποίησης καθώς δεν υπάρχει διατάραξη του γενετικού υλικού.
Τι είναι τα τροποποιημένα οργανίδια; Τα οργανίδια-ή αλλιώς πλαστίδια- είναι μικρές κατασκευές που βρίσκονται μέσα στα κύτταρα φυτών και ζώων. Είναι σημεία όπου πραγματοποιούνται βασικές διαδικασίες, όπως η φωτοσύνθεση και η κυτταρική αναπνοή. Περιλαμβάνουν τους χλωροπλάστες, τα ριβοσώματα και τα μιτοχόνδρια. Υπάρχουν πολλά αντίτυπα ανά κύτταρο, το καθένα με το δικό του DNA. Αν ένα ξένο γονίδιο ή ένα τεχνητό χρωμόσωμα εισαχθεί σε κάποιο οργανίδιο, το κύτταρο το πολλαπλασιάζει, παράγοντας νέα κύτταρα με πολλάπλά αντίγραφα του εισαχθέντος γονιδίου. Κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες που μπορούν να προκληθούν, τα φυτικά κύτταρα μπορούν επίσης να αυξήσουν τον αριθμό αντιγράφων των οργανιδίων τους. Με αυτό τον τρόπο τα γ.τ. οργανίδια έχουν την δυνατότητα να διασφαλίσουν πολλαπλά αντίγραφα από το εισαχθέν DNA, συνεπώς και ένα υψηλό επίπεδο έκφρασης των τροποποιημένων γονιδίων, θεωρητικά πολύ υψηλότερο από αυτό των μινιχρωμοσωμάτων.
Παρόλο που προσπάθειες για την τροποποίηση των οργανιδίων-ιδιαίτερα των χλωροπλαστών- πραγματοποιούνται την τελευταία δεκαετία, αυτή έχει επιτευχθεί μόνο σε μερικά είδη. Γίνεται ακόμη με τον “παλιό” τρόπο, εισάγοντας ξένα γονίδια στο οργανίδιο, γι’ αυτό και αντιμετωπίζει ακόμα τους σοβαρούς περιορισμούς αυτής της μεθόδου τροποποίησης.
Τι μπορεί να γίνει με αυτές τις τεχνολογίες; Η βιοτεχνολογική βιομηχανία περιμένει με τη χρήση των μινιχρωμοσωμάτων να υπερβεί κάποια από τα σημαντικότερα εμπόδια που συναντά. Πρώτον, θα καταστεί δυνατό να εισάγουν πολλαπλά γονίδια σε ένα κύτταρο αναμένοντας την επίτευξη, μέσω γενετικής μηχανικής, της έκφρασης πολλαπλών χαρακτηριστικών (ωστόσο μένει ακόμα να αποδειχθεί αν αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί: τα πολλαπλά χαρακτηριστικά είναι επίσης και περίπλοκα, γι’ αυτό η παρουσία πολλαπλών γονιδίων δεν εγγυάται και την έκφραση πολλαπλών χαρακτηριστικών). Τα μινιχρωμοσώματα θα κάνουν δυνατή και τη δημιουργία του “πακέτου γονιδίων”: πολλά από τα τωρινά μονά γονίδια σε γ.τ. ποικιλίες θα μπορούσαν να συσσωρευτούν σε μια ποικιλία, παρέχοντας νέα ευκαιρία για κέρδη. Το “πακέτο γονιδίων” είναι ήδη πραγματοποιήσιμο από εταιρείες όπως η Monsanto και η Syngenta. Ο απαιτούμενος χρόνος και χρήμα ωστόσο το κάνει, προς το παρόν, ελάχιστα επικερδές. Δεύτερον, τα τεχνητά μινιχρωμοσώματα θα κάνουν την γενετική μηχανική πιο αποδοτική με το να μειώσουν τις επιπλοκές που καθιστούν τους τροποποιημένους οργανισμούς μη εφικτούς. Τρίτον, θα ξεπεράσουν πολλούς φυσικούς μηχανισμούς γενετικού ελέγχου και αυτορύθμισης των οργανισμών οπότε τα τροποποιημένα γονίδια θα αποκτήσουν υψηλότερα και πιο σταθερά επίπεδα έκφρασης.
Αν πιστέψουμε την βιομηχανία, τα τεχνητά μινιχρωμοσώματα θα κάνουν δυνατή την μηχανική πολλαπλών γονιδίων, κάτι που θα καταστήσει δυνατή τη παραγωγή οποιασδήποτε ουσίας μέσω της γενετικής τροποποίησης. Τι σημαίνει αυτό για το μέλλον της γενετικής μηχανικής; Η βιομηχανία παρουσιάζει δυο εκδοχές. Όταν μιλάει έχοντας υπόψη την δημόσια εικόνα της, παρουσιάζει την νέα τεχνική ως μια αποτελεσματική και ασφαλής τεχνολογία η οποία –για ακόμα μια φορά- θα σώσει τον κόσμο από την πείνα και τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Η Daphne Preuss, μια κορυφαία επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Σικάγο, η οποία τώρα είναι πρόεδρος της εταιρείας Chromatin πραγματοποίησε παρουσιάσεις για το Ίδρυμα Bill Gates και τα Ηνωμένα Έθνη σχετικά με το πώς αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να σημάνει μια καινούργια αρχή για την γεωργία της Αφρικής. Ωστόσο, όταν συζητούνται οι πιθανές εφαρμογές αυτής της νέας τεχνολογίας οι οποίες μπορούν να πατεντοποιηθούν, η βιοτεχνολογική βιομηχανία προσεγγίζει την γενετική τροποποίηση φυτών για την παραγωγή τροφής σαν δευτερεύων θέμα, ο κυρίως στόχος είναι η παραγωγή φαρμάκων μέσω τροποποιημένων φυτών, το λεγόμενο “Pharming”. Οι εταιρείες θέλουν να δημιουργήσουν γ.τ. φυτά που θα παράγουν φάρμακα, ανθρώπινες και ζωικές πρωτεΐνες, αγροκάυσιμα, καθώς και συγκεκριμένες βιομηχανικές πρώτες ύλες, περιλαμβάνοντας τοξικές ουσίες. Άλλες πιθανές φαρμογές περιλαμβάνουν “την παραγωγή θρεπτικών ουσιών με φαρμακευτική δράση (nutraceuticals), πρόσθετα τροφίμων, υδατάνθρακες, RNA, λιπίδια, καύσιμα, χρωστικές, βιταμίνες, αρωματικές ουσίες, εμβόλια, αντισώματα, ορμόνες και άλλα σχετικά”.
Η ιδέα της χρήσης φυτών για την παραγωγή φαρμάκων είναι πολύ ενδιαφέρουσα για την βιομηχανία για δυο λόγους: τα φυτά μπορούν να είναι πιο αποδοτικά σε σχέση με τα ζώα ή τα βακτήρια, χρησιμοποιώντας λιγότερες εισροές για την επίτευξη μεγαλύτερης παραγωγής, ενώ είναι πιο εύκολο τα παραγόμενα φάρμακα να χορηγούνται δια στόματος σε ανθρώπους και ζώα. Ωστόσο, άλλοι τύποι οργανισμών δεν έχουν απορριφθεί. Τα βακτήρια παραμένουν ενδιαφέρων στόχος, επειδή είναι πιο εύκολο να τροποποιηθούν και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ευκολότερα για την παραγωγή ουσιών υψηλής αξίας σε μικρές ποσότητες, συναντούν, παρά ταύτα, νομικά προβλήματα. Άλλοι οργανισμοί που δοκιμάζονται ως προς την τροποποίηση για την παραγωγή φαρμάκων είναι οι προνύμφες εντόμων και τα βρύα.
Η εφαρμογές των μινιχρωμοσωμάτων δεν σταματούν εδώ. Εκτός από το να υπόσχονται υψηλότερες σοδειές, την δέσμευση αζώτου [ΣτΜ: από τα φυτά, ως απαραίτητο συστατικό θρέψης], τη αντίσταση σε άλατα, την ξηρασία, τα βαρέα μέταλλα, τους ιούς, τα έντομα, τις ασθένειες και την κλιματική αλλαγή- και όλα τα παραπάνω σε συνδυασμούς- οι εταιρείες επιμένουν ότι οι πατενταρισμένες εφαρμογές τους έχουν την ικανότητα να διαμορφώσουν κατά βούληση την αρχιτεκτονική και φυσιολογία των φυτών, συμπεριλαμβάνοντας την διαδικασία της φωτοσύνθεσης. Σύμφωνα με τη σχετική πατέντα WIPO 2007/030510, μπορεί να επιτευχθεί “η αντίσταση η ανθεκτικότητα σε ξηρασία, ζέστη, ψύχος, παγετό, εκτεταμένη υγρασία, αλατότητα, μηχανικές καταπονήσεις, ακραία οξύτητα, αλκαλικότητα, τοξίνες, υπέρυθρη ακτινοβολία, ιονίζουσες ακτινοβολίες ή το στρες οξείδωσης, η αύξηση παραγωγής σε ποιότητα ή ποσότητα, η βελτίωση ή μεταβολή απορρόφησης θρεπτικών ουσιών, η βελτίωση ή μεταβολή της μεταβολικής αποδοτικότητας, η βελτίωση ή μεταβολή των θρεπτικών συστατικών, η μεταβολή των φυτικών ιστών προς χρήση ως τρόφιμα, ζωοτροφή, χρήση ως ίνες ή μεταποίηση, η φυσική εμφάνιση, η αρσενική γονιμότητα, η αποξήρανση, η ικανότητα όρθιας στάσης, η γονιμότητα, η ποσότητα και ποιότητα αμύλου, ελαίου, πρωτεϊνών, η σύνθεση αμινοξέων, η παραγωγή τροποποιημένων χημικών, η τροποποίηση φαρμακευτικών ή θρεπτικών-φαρμακευτικών ιδιοτήτων, η τροποποίηση βιοθεραπευτικών ιδιοτήτων, η αύξηση βιομάζας, η τροποποίηση του ρυθμού ανάπτυξης, η τροποποίηση φυσικής κατάστασης, η τροποποίηση βιοδιάσπασης, η τροποποίησης δέσμευσης CO2, η εμφάνιση δραστηριότητας ως βιολογικοί δείκτες, η τροποποίηση της χωνευτικότητας από ανθρώπους και ζώα, η τροποποίηση, αλλεργικότητας, η τροποποίηση των χαρακτηριστικών ζευγαρώματος, η τροποποίηση της διασποράς γύρης, η βελτίωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος, η τροποποίηση δέσμευσης αζώτου. Όπως φαίνεται, υπάρχει μια ευρεία γκάμα μεταλλάξεων βιολογικά πιθανών και η βιομηχανία θα ορίσει τις προτεραιότητες της βλέποντας πρώτα ποιες γενετικές τροποποιήσεις είναι πιο κερδοφόρες.
Η γενετική μηχανική οργανιδίων προσφέρει ακόμα μια σειρά πλεονεκτημάτων για τη βιοτεχνολογική βιομηχανία, ιδιαίτερα μέσω της τροποποίησης των χλωρωπλαστών των φυτών. Το σημαντικότερο από αυτά είναι τα κατά πολύ υψηλότερα επίπεδα παραγωγικότητας άσχετα ποια ουσία τα παράγει το τροποποιημένο φυτό.
Αν, λόγου χάρη, κάθε κύτταρο έχει δεκάδες χλωροπλάστες και κάθε χλωροπλάστης έχει περίπου 200 αντίγραφα του ξένου DNA, η δυνατότητα παραγωγής της τροποποιημένης ουσίας θα μπορούσε, θεωρητικά τουλάχιστον, να είναι πολλαπλάσια απ’ ότι με την χρήση των τωρινών τεχνικών. Οι δοκιμές πράγματι έχουν αποδείξει αυτή την “υπερ-έκφραση” των διαγονιδίων.
Μια δεύτερη σημαντική υπόσχεση για την βιομηχανία είναι η σταθερή μετάβαση στην επόμενη γενιά του ξένου DNA. Τα οργανίδια μεταφέρονται μέσω της λεγόμενης μητρικής κληρονομιάς ως ακριβή αντίγραφα. Ένα θηλυκό ζώο θα μεταφέρει ακριβή αντίγραφα σε όλους τους απογόνους του και ένα φυτό σε όλα τα σπόρια που θα παράγει, χωρίς αλλαγές από την μια γενιά στην επόμενη. Η βιομηχανία υποστηρίζει πως αυτό εγγυάται την σταθερότητα των γ.τ. χαρακτηριστικών από γενιά σε γενιά. Υποστηρίζουν επίσης πως, μιας και τα κύτταρα γύρης δεν φέρουν τα γ.τ. οργανίδια, δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να μεταφερθούν τυχαία σε άλλους οργανισμούς. Με άλλα λόγια, ισχυρίζονται ότι τα γ.τ. οργανίδια θα είναι ένα δυνατό εργαλείο βιοασφάλειας για την πρόληψη της γενετικής επιμόλυνσης.
Μια εμφανώς δυναμική εξέλιξη θα ήταν ο συνδυασμός αυτών των δυο νέων τεχνικών. Οι διαφορετικές ερευνητικές ομάδες που αναπτύσσουν αυτές τις δύο νέες τεχνικές δεν φαίνεται να έχουν πολύ σχέση μεταξύ τους, κάποιες μεγάλες βιοτεχνολογικές εταιρείες ωστόσο δουλεύουν σκληρά για τον συνδυασμό και κοινή χρήση τους, σε φυτά. Η Bayer έχει υπάρξει πολύ ενεργή μέσω της Icon Genetics α.ε. Ισχυρίζονται ήδη πως έχουν μεγάλη επιτυχία στα τροποποιημένα πλαστίδια, και κατέχουν τουλάχιστον μια πατέντα σχετικά με τα μινιχρωμοσώματα. Η Monsanto, η οποία ήταν και η πρώτη εταιρεία που τροποποίησε χλωροπλάστες, έχει χρηματοδοτήσει έρευνα πάνω στα μινιχρωμοσώματα στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι και έχει υπογράψει μια αδειοδοτική συμφωνία με την Chromatin α.ε., ενα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο νέο πεδίο, για την χρήση της τεχνολογίας μινιχρωμοσωμάτων. Η Syngenta δουλεύει επίσης πάνω στις δυο νέες τεχνολογίες, παρόλο που δείχνει να είναι λιγότερο δραστήρια από τις προηγούμενες δύο.
Τι θα προκύψει απ’ όλα αυτά; Τα τεχνητά μινιχρωμοσώματα και τα γ.τ. πλαστίδια εξελίσσονται ταχύτατα, ειδικά για τις φτικές ποικιλίες, και κάποιες από τις εφαρμογές στο πεδίο είναι ήδη διαθέσιμες. Το αντίκτυπο τους, ανεξάρτητα ή σε συνδυασμό μεταξύ τους, μπορεί εύκολα να είναι τεράστιο. Η παραγωγή οποιοδήποτε τύπου μορίου και χημικού είναι τώρα προσβάσιμη και υπόσχεται κερδη, κάτι που για πολλές βιοτεχνολογικές εταιρείες παραείναι δελεαστικό για να το παραβλέψουν. Φαίνεται αναπόφευκτο πως στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα υπάρχουν διάφορες γ.τ. ποικιλίες που θα καλλιεργούνται για την παραγωγή τοξικών ουσιών. Λόγω της πιθανής εφαρμογής τους στα αγροκαύσιμα και τις πρωτογενείς βιομηχανικές ύλες, η καλλιέργεια τέτοιων ουσιαστικά τοξικών ποικιλιών θα καλύπτει μεγάλες εκτάσεις. Επειδή οι βιοτεχνολογικές εταιρείες υποστηρίζουν ότι η τεχνολογία των τροποποιημένων οργανιδίων περιορίζουν την γενετική επιμόλυνση, θα επιχειρήσουν την εισαγωγή των νέων ποικιλιών στο χωράφι χωρίς τις απαραίτητες δοκιμές ή νομοθετικές ρυθμίσεις.
Αυτές οι νέες τεχνολογίες είναι κάθε άλλο παρά ασφαλείς. Μπορεί να αληθεύει πως τα τροποποιημένα πλαστίδια δεν μεταφέρονται διαμέσου της γύρης στο 99% των περιπτώσεων, ωστόσο λαμβάνοντας υπόψη τον τεράστιο αριθμό των κόκκων γύρης που κάθε φυτό μπορεί να παράγει, το υπόλοιπο 1% μπορεί να δημιουργήσει ευρεία επιμόλυνση. Τα τοξικά γονίδια θα διασπείρονται με αργότερους ρυθμούς από τα τωρινά γ.τ. γονίδια, δεν θα παύουν παρ’ όλα αυτά να διασπείρονται.
Υπάρχει ακόμα μια οδός γενετικής επιμόλυνσης με τεχνητά χρωμοσώματα. Η ευρεία μεταφορά μέσω βακτηρίων. Τα βακτήρια είναι ικανά να δέχονται DNA από άλλα βακτήρια και να το μεταφέρουν κατόπιν σε άλλα βακτήρια, μικρο-οργανισμούς και φυτά. Το παθογόνο Agrobacterium tumefaciens χρησιμοποιείται στην γενετική μηχανική καθώς είναι ιδιαίτερα ικανό στο να μεταφέρει DNA, αλλά και όλα τα άλλα βακτήρια μπορούν να κάνουν το ίδιο. Τα τεχνητά μινιχρωμοσώματα μοιράζονται τα ίδια σημαντικά χαρακτηριστικά με το βακτηριδιακό DNA, και πρέπει να αναμένεται πως τα βακτήρια θα είναι ικανά να ενσωματώσουν κάποια από τα γ.τ. γονίδια και να το μεταφέρουν σε άλλα βακτήρια, μικρο-οργανισμούς και φυτά. Έτσι, τα τεχνητά μινιχρωμοσώματα μπορούν να παράγουν νέες μορφές επιμόλυνσης μεταξύ ειδών και, το πιο ανησυχητικό, μεταξύ φυσικών βασιλείων.
Η βιομηχανία γνωρίζει και άλλους πιθανούς κινδύνους. Η Icon Genetics της Bayer, επισημαίνει σε μια από τις πατενταρισμένες εφαρμογές της πως οι διαγονιδιακοί χλωροπλάστες όχι μόνο θα οδηγήσουν στη παραγωγή διάφορων φαρμάκων και χημικών, αλλά και πως η υπερπαραγωγή αυτών των ουσιών μπορεί να αποβεί πολύ τοξική για τα φυτά, ώστε να διακυβεύεται η ανάπτυξη και επιβίωση τους. Αντί να διακρίνουν σε αυτό το γεγονός έναν καλό λόγο να μην αναπτύξουν αυτή την τεχνολογία, η Icon Genetics το χρησιμοποιεί ως δικαιολογία για την πρωόθηση διάφορων μορφών της τεχνολογίας εξολοθρευτής [ΣτΜ: τεχνολογία που επιτρέπει τον έλεγχο ενός φυτού, όπως το αν θα αναπτυχθεί, αν θα παράγει καρπό κτλ]. Αναπτύσσουν έτσι φυτά με γονίδια που θα ελέγχουν την έκφραση άλλων γονιδίων σχεδόν σε κάθε στάδιο της ανάπτυξης τους. Ο έλεγχος αυτός μπορεί να γίνει με την εξωτερική εφαρμογή ποικίλων ουσιών όπως DNA, RNA, λακτόζης, τετρακυκλινών, αραβινόζης, αιθανόλης, στεροειδών, ιόντων χαλκού κ.α. Αν γίνει αποδεκτή μια τέτοια τεχνολογία τίποτα δεν θα εμποδίσει την βιομηχανία να τη χρησιμοποιήσει για την παραγωγή σπόρων με τεχνολογία-εξολοθρευτή.
Δεν πρέπει να παραβλέπεται επίσης πως και οι δυο νέες τεχνολογίες θα διευρύνουν το φάσμα των “εφευρέσεων” που μπορούν να πατενταριστούν. Το πατεντάρισμα γονιδίων θα επεκταθεί και στο πατεντάρισμα χρωμοσωμάτων, οργανιδίων και ολόκληρων φυσιολογικών διεργασιών. Έχοντας υπόψη τις ευρείς εν δυνάμει εφαρμογές των μινιχρωμοσωμάτων και των τροποποιημένων πλαστιδίων, οι πατέντες και η διεκδίκηση θα πολλαπλασιαστούν ραγδαία και επιθετικά. Σε σχετικές ιστοσελίδες του εργαστηρίου το Δρ. H. Daniell στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα δηλώνεται ότι “η τεχνολογία γενετικής μηχανικής χλωρωπλαστών του Δρ Daniell προστατεύεται από περισσότερες από 90 αμερικάνικες και διεθνείς πατέντες. Η βιομηχανία δεν υστερεί σε αυτό. Σε μια λίστα με πατέντες που δημοσιεύτηκε στο MolecularFarming.com, τα δυο τρίτα αυτών που σχετίζονται με το “pharming” βρίσκονται στα χέρια μεγάλων βιοτεχνολογικών εταιρειών.
Απαιτείται επειγόντως η παρακολούθηση αυτών των νέων εξελίξεων και η ενδυνάμωση της κοινωνικής αντίστασης σε αυτήν και κάθε άλλη μορφή γενετικής τροποποίησης. Μακράν από το να λύνουν τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει μέχρι τώρα η γενετική μηχανική, τα τεχνητά μινιχρωμοσώματα και τα τροποποιημένα οργανίδια δημιουργούν νέους κινδύνους, επιτείνουν τον βιομηχανικό συγκεντρωτισμό και εταιρειακό έλεγχο, και ανοίγουν τον δρόμο για σοβαρά και πιθανώς μη διορθώσιμα πλήγματα σε κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη
Σχεδόν έντεκα χρόνια από την ημέρα που λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του, ο Δ. Κουσουρής βρέθηκε χθες για δεύτερη φορά δίπλα στον Αντ. Ανδρουτσόπουλο, γνωστό και ως «Περίανδρο», τον άνθρωπο που πρωτόδικα καταδικάστηκε σε κάθειρξη 21 ετών για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του, αλλά και δύο φίλων του.
Τον άκουσε μάλιστα, κατά την έναρξη της διαδικασίας στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο, να λέει: «Αρνούμαι παντελώς κάθε κατηγορία και δηλώνω ευθαρσώς ότι είμαι αθώος. Βρέθηκα στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων δύο ώρες νωρίτερα, όχι όμως στον συγκεκριμένο χώρο. Ουδεμία ανάμιξη έχω με τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι».
Ολα ξεκίνησαν στις 16 Ιουνίου 1998, όταν στον ίδιο τόπο συνέπεσαν δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις. Στη μία συμμετείχαν περισσότεροι από 100 εκπαιδευτικοί και φοιτητές που συμπαραστέκονταν στους διαδηλωτές, οι οποίοι είχαν συλληφθεί για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις. Από την άλλη, μια ομάδα περίπου δέκα μελών της «Χρυσής Αυγής», που είχε σπεύσει προς συμπαράσταση ομοϊδεατών τους, οι οποίοι επρόκειτο να δικαστούν.
Το μεσημέρι οι Δ. Κουσουρής, Ηλ. Φωτιάδης -τότε φοιτητές- και Ιωάν. Καραμπατσόλης, αδιόριστος καθηγητής, κάθισαν για καφέ απέναντι από τα δικαστήρια. Τότε, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, «τα μέλη της "Χρυσής Αυγής", μόλις τους εντόπισαν κρατώντας από ένα ρόπαλο ο καθένας, προχωρώντας ο ένας πίσω από τον άλλον με ταχύτατο βήμα, επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, χτυπώντας τους με πρωτοφανή αγριότητα και βιαιότητα κυρίως στο κεφάλι. Η επίθεση των περισσότερων εντοπίστηκε στον Δ. Κουσουρή, ο οποίος δέχτηκε ισχυρότατα χτυπήματα και δεν μπόρεσε να αντιδράσει καθόλου. Απομακρύνθηκαν από αυτόν μόνο όταν πίστεψαν ότι τον είχαν αποτελειώσει». Αργότερα, ο Δ. Κουσουρής αναγνώρισε από φωτογραφία, που δημοσίευσε η «Ε»τον Αντ. Ανδρουτσόπουλο, στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» ως τον αρχηγό της ομάδας των ροπαλοφόρων.
Από τις πρώτες πρωινές ώρες, η αίθουσα του δικαστηρίου και ο χώρος έξω από αυτή είχε γεμίσει από φίλους και συναδέλφους των τριών θυμάτων, ενώ μπορούσε κανείς να διακρίνει -λόγω εμφάνισης- κάποια μέλη της «Χρυσής Αυγής».
Πρώτος κατέθεσε ο Δ. Κουσουρής, ο οποίος εξαιτίας των σοβαρών τραυμάτων στο κεφάλι είχε νοσηλευτεί για έναν μήνα στην Εντατική. Αν και δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει ποιοι τον χτύπησαν, καθώς όπως υποστήριξε «με το πρώτο χτύπημα έχασα τις αισθήσεις μου», είπε ότι είδε ανθρώπους οπλισμένους και παρατεταγμένους σε φάλαγγα, ανάμεσά τους και τον κατηγορούμενο. «Ηταν ο αρχηγός της ομάδας που μας χτύπησε. Μας έδειξε και είπε "Αυτοί είναι"! Ηταν η υπόδειξη για να μας χτυπήσουν».
Στο «ψυχρό και παγερό βλέμμα του κατηγορουμένου» αναφέρθηκε ο Ιωάν. Καραμπατσόλης, αναγνωρίζοντάς τον ως έναν από αυτούς που χτυπούσαν τον ήδη αιμόφυρτο φοιτητή. «Περικύκλωσαν τον Κουσουρή και τον χτύπαγαν με ξύλα. Πήρα μια καρέκλα και την πέταξα για να τους αποσπάσω την προσοχή. Τότε, μέσα από τον κύκλο, βγήκε ο κατηγορούμενος κρατώντας ένα ξύλο και με έβρισε. Αρχισα να τρέχω, αλλά με πρόλαβαν και με χτύπησαν. Εβαλα τα χέρια στο κεφάλι μου, για να προστατευτώ και δεν κατάφερα να δω ποιοι ήταν», κατέθεσε.
Οσο για τον Ηλ. Φωτιάδη, υποστήριξε ότι «με χτύπησαν στο κεφάλι, αλλά πρόλαβα να τρέξω. Δεν θυμάμαι το πρόσωπο του Ανδρουτσόπουλου, μόνο έναν με ανοιχτή μπλούζα και τον σωματότυπό του».
Το Σάββατο 14 πάνω από 4000 αντιφασίστες/ριες διαδήλωσαν στη Δρέσδη ενάντια σε πορεία που διοργανώνουν κάθε χρόνο Γερμανοί νεοναζί την μέρα του βομβαρδισμού της πόλης από τους Άγγλους και τους Αμερικάνους. Η πορεία με κεντρικό σύνθημα no pasaran κατευθύνθηκε προς την πορεία των νεοναζί με σκοπό να μπλοκάρει το δρομολόγιο της άλλα εμποδίστηκε από τα μπλόκα των μπάτσων ενώ στο τέλος της πορείας πετάχτηκαν αρκετές πέτρες και μπουκάλια στους μπάτσους και καταστράφηκαν κάποια αστυνομικά βανάκια.
Παράλληλα έγινε και συγκέντρωση-πορεία με συμμετοχή περίπου 8000 ατόμων που είχε καλεστεί από την αριστερά,τους πράσινους και επιτροπές κατοίκων,οι οποιοι φέτος επέλεξαν να μην εμποδίσουν με κάποιο τρόπο την πορεία των νεοναζί.
Η Δρέσδη είναι ένα από τα προπύργια των νεοναζί στην πρώην ανατολική γερμάνια,όπου οι επιθέσεις σε μετανάστες,αριστερούς και αυτόνομους είναι σχεδόν καθημερινές.
Μέτα το τέλος της πορείας,νεοναζι επιτέθηκαν σε λεωφορείο με αριστερούς και μέλη συνδικάτων που γύριζαν από την Δρέσδη,όταν οι τελευταίοι σταμάτησαν σε μαγαζί στην εθνική οδο.Οι νεοναζί τραυμάτισαν δυο άτομα που δεν πρόλαβαν να απομακρυνθούν από το χώρο.
Η Γουαδελούπη, ένα υπερπόντιο διαμέρισμα της Γαλλίας και τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει παραλύσει εδώ και ένα μήνα από μια γενική απεργία. Αιτία των πολυήμερων, μαζικών και μαχητικών απεργιακών κινητοποιήσεων είναι η αύξηση των τιμών και η άνιση διανομή του πλούτου . Τις τελευταίες ημέρες οι ταραχές επεκτάθηκαν και στις γειτονικές νήσους Μαρτινίκα και Αντίλες ενώ εκφράζονται φόβοι ότι οι διαμαρτυρίες μπορεί να πυροδοτήσουν ανάλογες κινητοποιήσεις και στην ηπειρωτική Γαλλία. «Η Γουαδελούπη είναι δική μας, δεν ανήκει σ’ αυτούς (τους λευκούς)», είναι ένα από τα συνθήματα που ακούγονται αυτές τις ημέρες στη νήσο, καθώς οι απεργοί στήνουν οδοφράγματα και αξιώνουν βελτιωμένο επίπεδο διαβίωσης, συγκρίνοντας την κακή οικονομική τους κατάσταση με αυτήν της ισχυρής λευκής μειοψηφίας. Σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικού αξιωματούχου, η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων και συνέλαβε περίπου 50 άτομα, αφού δέχθηκε επίθεση με πέτρες την ώρα που προσπαθούσε να διαλύσει τα οδοφράγματα. Το αεροδρόμιο της Γουαδελούπης έκλεισε, χθες, αφού λεηλατήθηκε κατά τη διάρκεια της νύχτας και οι υπάλληλοι δεν έκαναν την εμφάνισή τους το πρωί. Συμμορίες λεηλάτησαν επίσης καταστήματα, έσπασαν βιτρίνες, πυρπόλησαν αυτοκίνητα και τουλάχιστον δύο μαγαζιά.
Εδώ και κάποιους μήνες έχει ξεκινήσει μία ομάδα εργασίας του PGA infopoint Athens στο we.riseup.net/pga ένα wiki εργασιας του Ευρωπαϊκού PGA. Όποιος/α θέλει να συμμετέχει σε μεταφράσεις και στην διαδικασία του infopoint μπορεί να ανοίξει ένα λογαριασμό στο we.riseup.net και να κάνει join στην ομάδα εργασίας εκεί.
Λίγα λόγια για το we.riseup.net
Ξεκίνησε εδώ και 8 μήνες περίπου και αποτελεί ακόμα ένα εργαλείο υπό κατασκευή. Ο στόχος του we.riseup.net είναι να δοθεί η δυνατότητα σε ομάδες και ακτιβιστές να δουλεύουν πιο εύκολα όπως φυσικά η διευκόλυνση της ευρύτερης επικοινωνίας με δίκτυα και ακτιβιστές από ολόκληρο τον κόσμο.
και για το riseup.net
Το riseup.net είναι μια συλλογικότητα ανθρώπων που ξεκίνησε το 1999 και παρέχει ηλεκτρονικές υπηρεσίες σε ακτιβιστές.
Του Michael Schmidt (ZACF, Νότια Αφρική) με τη βοήθεια του Jack Grancharoff, (1) βετεράνου Βούλγαρου αναρχικού. Διορθώσεις και επιμέλεια στην αγγλική γλώσσα Will Firth. Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», Αύγουστος 2008.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο αναρχισμός ήταν ήδη περιχαρακωμένος ως μαζικό κίνημα στην Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία και την Πολωνία – αν και αναρχικοί είχαν ήδη δραστηριοποιηθεί στις εξεγέρσεις του 1873 στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη εναντίον της Αυστρο-ουγγρικής κυριαρχίας. Αλλά ήταν πρωταρχικά στη Βουλγαρία και στη γειτονική της Μακεδονία που εμφανίστηκε μια αξιοσημείωτη βάση αναρχικής οργάνωσης, εν μέσω των “παιχνιδιών” μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Αυτό το κίνημα, το οποίο έχει ελάχιστα (ή και καθόλου) ερευνηθεί και αξιολογηθεί μέχρι σήμερα, όχι μόνο αναμείχθηκε σε αιματηρούς εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και ένοπλη αντίσταση ενάντια στο φασισμό και το σταλινισμό, αλλά ανέπτυξε ένα αξιοσημείωτο πολυποίκιλο και ανθεκτικό μαζικό κίνημα, το οποίο υιοθέτησε την πολυσυζητημένη “Πλατφόρμα” των εξόριστων στο Παρίσι (2) Ουκρανών μαχνοβιτών που την τράβηξε ως μαγνήτης. Για τους λόγους αυτούς, είναι ζωτικής σημασίας το αναγεννημένο αναρχικό κομμουνιστικό κίνημα της νέας χιλιετίας να επενεξετάσει (ή να ανακαλύψει) την κληρονομιά των Βαλκανίων.
Το κείμενο που ακολουθεί, και το οποίο αρχίζει από το 1919, είναι μέρος αποσπάσματος από τη δίτομη εργασία για τον αναρχισμό και συνδικαλισμό, με τίτλο “Αντι-εξουσία”, γραμμένο από τον Lucien van der Walt και μένα, μια παγκόσμια ιστορία και θεωρία του κινήματος, η οποία αναμένεται να εκδοθεί σε μορφή βιβλίου από την ΑΚPress στις ΗΠΑ το 2008.
Η Ομοσπονδία Αναρχικών Κομμουνιστών Βουλγαρίας (FAKB)
Στο θερμό χρόνο του 1919, στο αποκορύφωμα της παγκόσμιας εργατικής εξέγερσης ενάντια στον καπιταλισμό, οι Βούλγαροι αναρχοσυνδικαλιστές (οι πρώτες ομάδες των οποίων σχηματίστηκαν το 1910) καθώς και ο πυρήνας της παλαιάς Μακεδονικής Βουλγαρικής Αναρχικής Ομοσπονδίας (οργάνωση η οποία ιδρύθηκε το 1909) απηύθυνε έκκληση για επανοργάνωση του κινήματος.
Ως αποτέλεσμα, η Ομοσπονδία Αναρχικών Κομμουνιστών Βουλγαρίας (FAKB) ιδρύθηκε σε ένα συνέδριο τις εργασίες του οποίου άνοιξε ο αναρχικός αντάρτης Mikhail Gerdzhikov (1877-1947), ο οποίος ήταν από τους ιδρυτές της Μακεδονικής Παράνομης Επαναστατικής Επιτροπής (MTRK) το 1898 και διοικητής της ένοπλης πτέρυγάς της κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Ίλιντεν το 1903 (γνωστής ως Μακεδονικής Εξέγερσης). Οι δυνάμεις του, που αριθμούσαν περίπου 2.000 άσχημα εξοπλισμένους άνδρες, κατάφεραν να νικήσουν το τουρκικό στράτευμα των 10.000 και καλά εξοπλισμένων στρατιωτών, απελευθερώνοντας μια μεγάλη περιοχή στα βουνά Στράντζα της Θράκης με κέντρο την Κομμούνα του Τσέρεβο (ή Βασιλικό) – μια εξέγερση που ήταν από τους σημαντικούς παράγοντες της πτώσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το ιδρυτικό συνέδριο της FAKB παρακολούθησαν 150 εκπρόσωποι αναρχικών ομάδων, αλλά όχι αυτών που ήσαν παράνομες. Η FAKB οργανώθηκε με τη μορφή παράνομης (υπόγειας) Ομοσπονδίας, αποτελούμενης από τέσσερις περιφερειακές αναρχικές κομμουνιστικές ενώσεις οι οποίες με τη σειρά τους διαιρούνταν σε ομάδες μελέτης, συνδικαλιστικές ομάδες και ομάδες κρούσης. Μέλος της οργάνωσης γινόταν κάποιος που ήταν ήδη δραστήριος αναρχικός.
Η δημόσια δραστηριότητα της Ομοσπονδίας περιελάμβανε προπαγανδιστικές περιοδείες σε όλες σχεδόν τις πόλεις και τα χωριά.
Η FAKB σταμάτησε την έκδοση τη εφημερίδας “Rabotnicheska Misl” (“Εργατική Σκέψη”) και υιοθέτησε ως εκφραστικό της όργανο την “Probuda” (“Αφύπνιση” ή “Ξύπνημα”) που κυκλοφορούσε ήδη από τον Gerdzhikov, ενώ αποφασίστηκε ότι κάθε ομάδα ή οργάνωση-μέλος της μπορούσε να έχει το δικό της όργανο.
Σύμφωνα με τον Grancharoff: “Ο αναρχισμός κατάφερε να γίνει ένα λαϊκό κίνημα και εισχώρησε σε αρκετά κοινωνικά στρώματα, από τους εργάτες, τη νεολαία και τους φοιτητές μέχρι τους δασκάλους και τους δημόσιους υπαλλήλους. Οι υπόγειες παράνομες δραστηριότητες του κινήματος συνεχίστηκαν”.
Έτσι, η FAKB βοήθησε στην ίδρυση και εργάστηκε μέσα σε αυτές, ανάμεσα σε άλλες, οργανώσεις όπως η Βουλγάρικη Ομοσπονδία Αναρχικών Φοιτητών (BONSF) καθώς και ομοσπονδίες αναρχικών καλλιτεχνών, συγγραφέων, διανοουμένων, γιατρών και μηχανικών, αλλά και την Ομοσπονδία Αναρχικής Νεολαίας (FAM), η οποία είχε παραρτήματα σε πόλεις και χωριά και όλα τα μεγάλα σχολεία. Έτσι βλέπουμε ότι η FAKB αποτελείτο από συνδικαλιστές, ένοπλους αντάρτες, τμήματα επαγγελματιών και νεολαία, αποκτώντας δηλαδή πολυποίκιλο χαρακτήρα στη βουλγάρικη κοινωνία.
Κατά τη διάρκεια της απεργίας στα μέσα συγκοινωνίας του 1919-1920, οι αναρχικοί σχεδίαζαν να οπλίσουν τους εργαζόμενους, αλλά η απεργία προδόθηκε από τα αριστερά πολιτικά κόμματα και συντρίφτηκε άγρια, ενώ απαγορεύτηκε και η κυκλοφορία της “Probuda”.
Ένας από τους πλέον δραστήριους αγωνιστές της FAKB ήταν ο Georgi Sheytanov (1896-1925) (3) – που αναφέρεται ως Sheitanoff από τον Grancharoff – ο οποίος καταγόταν από την πόλη Γιαμπόλ, στην ανατολική Βουλγαρία, έγινε αναρχικός στην εφηβική του ηλικία και αναγκάστηκε να καταφύγει εξόριστος στη Γαλλία σε ηλικία 17 χρόνων μετά την απόδρασή του από τη φυλακή όπου κρατείτο επειδή πυρπόλησε το τοπικό δικαστήριο με όλα τα αρχεία και τους φακέλους. Ο Sheytanov επέστρεψε στη Βουλγαρία για να οργανώσει την παράνομη δουλειά το 1914, συνελήφθη εκ νέου και βασανίστηκε, αλλά απέδρασε ξανά και ταξίδεψε στη Μόσχα όπου έγινε μάρτυρας της Επανάστασης του 1917. Επέστρεψε στη Βουλγαρία το 1918, αφού πρώτα κατάφερε να αποφύγει την εκτέλεσή του από τους λευκοφρουρούς στην Ουκρανία. Στη Βουλγαρία, ο Sheytanov αναμείχθηκε ξανά στο αναρχικό κίνημα και δημοσίευσε την περίφημη “Έκκληση προς τους Αναρχικούς” καθώς και το “Μανιφέστο προς τους Επαναστάτες”, μια αναρχική κριτική του μπολσεβικισμού.
Το 1920, η σοσιαλδημοκρατική Βουλγαρική Αγροτική Ένωση (BZS) υπό την ηγεσία του Αλεξάντερ Σταμπολίσκι έγινε η πρώτη σοσιαλιστική κυβέρνηση της Βουλγαρίας, ως μέρος της συνταγματικής μοναρχίας του τσάρου Μπόρις Γ’, δημιουργώντας προϋποθέσεις για εκτεταμένη μαζική λαϊκή δράση. Αλλά όπως και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και οι φρουρές του Νόσκε στη Γερμανία, η BZS συγκρότησε την “Πορτοκαλί Φρουρά” ως απεργοσπαστική δύναμη.
Την ίδια περίοδο, ανασυγκροτήθηκε και η βουλγαρόφιλη δεξιά πτέρυγα της εθνικιστικής Εσωτερικής Επαναστατικής Οργάνωσης Μακεδονίας (VMRO) και άρχισε να προπαγανδίζει την επιστροφή της Μακεδονίας στη Βουλγαρία.
Το Βουλγάρικο Κομμουνιστικό Κόμμα (BKP), το οποίο συγκροτήθηκε από τη σοσιαλδημοκρατική φράξια Tesni που κινείτο προς τις θέσεις των μπολσεβίκων, άρχισε επίσης να αναπτύσσεται, για να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα κόμματα στην Ευρώπη, αλλά εξακολουθούσε να αναπτύσσει ρεφορμιστικές τακτικές ενώ συμμετείχε και στο Κοινοβούλιο.
Όταν απαγορεύτηκε η “Probuda”, αντικαταστάθηκε από το όργανο της FAKB τον “Αναρχικό” που εκδιδόταν στην πόλη Kyustendil, νοτιοδυτικά της Σόφιας. Στο μεταξύ, ο Sheytanov κυκλοφόρησε την “Εξέγερση” παράνομα, ενώ επανεμφανίστηκε και η “Rabotnicheska Misl”, αρχικά ως περιοδικό. Αλλά μετά μετονομάστηκε και πήρε το όνομα της παλαιάς εφημερίδας του Gerdzhikov “Svobodno Obshtestvo” (“Ελεύθερη Κοινωνία”).
Το 1921 σε ηλικία 15 χρόνων, ένας άλλος σημαντικός αγωνιστής, ο Georgi Grigoriev (1906-1996) (4) έγινε μέλος της FAKB. Αρκετά χρόνια αργότερα θα γράψει την επίσημη ιστορία αυτού που ονομαζόταν Μακεδονική Εξέγερση (5) με το ψευδώνυμο Georges Balkanski.
Το φασιστικό πραξικόπημα του 1923 και τα επακόλουθά του
Τον Γενάρη του 1923, η FAKB συγκάλεσε το 5ο Ετήσιο Συνέδριό της – που ήταν το πρώτο νόμιμο, αν και ακόμα παράνομη – στην πλατεία του Γιαμπόλ, στο οποίο συμμετείχαν 104 εκπρόσωποι και 350 παρατηρητές από 89 οργανώσεις, σύμφωνα με τον Grancharoff. Η ημερήσια διάταξη περιελάμβανε τη συζήτηση της εσωτερικής και εξωτερικής κατάστασης, το ζήτημα της οργάνωσης, την αγροτιά, το διεθνισμό, τη μεταβατική περίοδο, τη δικτατορία του προλεταριάτου, την προπαγάνδα, τις κολεκτίβες και το συνδικαλισμό. Οι εκπρόσωποι ανέφεραν ότι η εργατική τάξη στο Γιαμπόλ, στο Kyustendil, το Ραντομίρ (δυτικά της Σόφιας), το κεντρικό χωριό Νόβα Ζαγόρα, την πόλη Χάσκοβο στο νότο, το Κιλιφάρεβο και το Ντελέμπετς, ήταν σχεδόν όλη συνδεδεμένη με το αναρχικό κίνημα και ότι μεγάλοι πρόοδοι γίνονταν στη Σόφια, στην πόλη Πλόβντιβ στο νότο, στο λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας Μπουργκάς, στη Ρούσσε και άλλα κέντρα της χώρας.
Το δημόσιο συνέδριο στο Γιαμπόλ ήταν τόσο εντυπωσιακό που η κυκλοφορία των αναρχικών εφημερίδων ανέβηκε κατακόρυφα. Αλλά η δημοτικότητα αυτή βρισκόταν πάντα στο στόχαστρο της αντίδρασης που σχεδίασε πραξικόπημα και έπεισε την κυβέρνηση της BZS να ψηφίσει έναν “αντιληστρικό” νόμο που στόχευε κατευθείαν στους αναρχικούς.
Τον Μάρτη του 1923 ο Σταμπολίκσι υπέγραψε Σύμφωνο με τη Γιουγκοσλαβία αναγνωρίζοντας τα νέα σύνορα και συμφωνώντας να καταστείλει την VMRO. Στις 26 Μάρτη μια αναρχική διαδήλωση στο Γιαμπόλ ενάντια στον αφοπλισμό του λαού κάτω από τον “αντιληστρικό” νόμο προσέφερε στην ακροδεξιά τη δικαιολογία για το μακελειό που θα ακολουθούσε. Σύμφωνα με τον Grancharoff, ο στρατιωτικός διοικητής της πόλης αυτής απαγόρευσε τις αναρχικές συγκεντρώσεις και έστειλε στρατεύματα στην κεντρική πλατεία, αλλά ένας αναρχικός αγκιτάτορας στάθηκε μπροστά τους και άρχισε να αγορεύει. Ο στρατός άνοιξε πυρ και ο ομιλητής και αρκετοί άλλοι τραυματίστηκαν.
Ξέσπασε τότε μια άγρια μάχη ανάμεσα στους αναρχικούς και το στρατό που κράτησε επί δίωρο και έληξε μόνο όταν ο στρατιωτικός διοικητής της πόλης έφερε ενισχύσεις πυροβολικού από μια γειτονική πόλη. Ο στρατός αιχμαλώτισε 26 αναρχικούς που εκτελέστηκαν την ίδια νύχτα στο στρατόπεδο της πόλης. Γύρω στους 30 με 40 αναρχικούς, μαζί με τον σημαντικό οργανωτή Τοντόρ Ντάρζεφ, σκοτώθηκαν στη μάχη. Αλλά από τους 26, ο φοιτητής Ομπρετένοφ τραυματίστηκε, προσποιήθηκε τον νεκρό και κατάφερε να διαφύγει σιγά-σιγά, ειδοποιώντας άλλους.
Το επόμενο πρωί ο στρατός επιτέθηκε σε όλα τα αναρχικά κέντρα της Σόφιας και συνέλαβε όσους βρέθηκαν εκεί.
Στις 9 Ιούνη, σε μια εθνικιστική αντίδραση στο Βουλγαρο-γιουγκοσλαβικό Σύμφωνο, φασίστες αξιωματικοί που ανήκαν στην Στρατιωτική Ένωση και υποστηρίζονταν από τον τσάρο και τη VMRO, έκαναν πραξικόπημα ενάντια στην κυβέρνηση της BZS και σκότωσαν τον Σταμπολίκσι. Στο Κιλιφάρεβο οι αναρχικοί με τους κομμουνιστές και τους αγροτιστές απέκρουσαν από κοινού επιθέσεις του στρατού επί αρκετές μέρες και κατέλαβαν για λίγο την πόλη Ντρένοβο και αρκετές άλλες πόλεις στους πρόποδες των βουνών.
Η νέα κυβέρνηση ήταν ένας συνασπισμός ακροδεξιών δυνάμεων που υποστηριζόταν από το Narodrisak, κόμμα του μεγάλου κεφαλαίου, με αρχηγό τον περιβόητο φασίστα καθηγητή Αλεξάντρ Τσάνκοφ, ο οποίος έδωσε στην ακροδεξιά πτέρυγα της VMRO τον πλήρη έλεγχο του βουλγάρικου τμήματος της Μακεδονίας (η αριστερή πτέρυγα της VMRO που είχε διαλυθεί την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ανασυγκροτήθηκε στη Βιέννη το 1926 ως Ενωμένη VMRO, αλλά χωρίς πλέον αναρχικούς στους κόλπους της, κινούνταν ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα Βουλγαρίας και Ελλάδας).
Ο Grancharoff γράφει ότι “η χώρα μεταβλήθηκε σε σφαγείο”, με ίσως 30.000-35.000 εργάτες και αγρότες δολοφονημένους από τις ακροδεξιές δυνάμεις στο διάστημα 1923-1931 – κάτι ανάλογο με την περίοδο της δικτατορίας του Γκατλιέρι στην Αργεντινή. Τα κινήματα των αναρχικών, των κομμουνιστών και των αγροτών αναγκάστηκαν να περάσουν στην παρανομία και σημαντικοί αναρχικοί αγωνιστές, όπως ο Νικόλα Ντράγκνεφ, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Μερικοί αναρχικοί κατέφυγαν στην εξορία, όπου άρχισαν την κυκλοφορία της “Rabotnicheska Misl” στο Σικάγο. Άλλοι συγκρότησαν μάχιμα αποσπάσματα γνωστά ως cheti και αναμείχθηκαν σε κάποιες προσπάθειες απόπειρας εξέγερσης με μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος το 1923, αλλά και σε μια αναπόφευκτη αντάρτικη δράση. Ο Grancharoff λέει ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα αρχικά δεν πήρε μέρος στον αγώνα ενάντια στον φασισμό, υιοθετώντας τη γραμμή ότι ήταν ο αγώνας “ανάμεσα σε δύο μπουρζουαζίες” –το λαό και το κράτος! Παρακινημένο από τη Μόσχα, το Κόμμα άρχισε την εξέγερση, αλλά επειδή προσπάθησε να υποκαταστήσει τη μαζική δράση οι προσπάθειές του αποδείχθηκαν αποτυχημένες.
Το 1923, ο Sheytanov κυκλοφόρησε την παράνομη εφημερίδα “Protest” και αργότερα, το 1924, κατάφερε να κυκλοφορήσει μια νόμιμη εφημερίδα την “Zov” (“Το Κάλεσμα”), η οποία έγινε δημοφιλής στους ακαδημαϊκούς κύκλους, ενώ την ίδια περίοδο ο ίδιος κυκλοφορούσε και την παράνομη “Acratia”.
Το Ενωμένο Μέτωπο και η αντάρτικη δράση
Πιστεύοντας ότι ήταν η σωστή στιγμή να ενώσει τη βάση των εργατών ενάντια στο φασισμό, ο Sheytanov απέκτησε επαφές με τους κομμουνιστές, τους αριστερούς αγροτιστές και τους Μακεδόνες φεντεραλιστές, όπως ο Τοντόρ Πανίτσα, κυκλοφορώντας τη “λογοτεχνική” επιθεώρηση ”Plamlak” (“Η Φλόγα”) για να προωθήσει την ιδέα αυτή. Αλλά όταν ιδρύθηκε το Ενωμένο Μέτωπο μετά από ντιρεκτίβες της Κομιντέρν (Κομμουνιστική Διεθνής), το αναρχικό κίνημα - που κατευθυνόταν από την FAKB - το χαρακτήρισε εξουσιαστικό και αρνήθηκε να πάρει μέρος. Ο Grancharoff παραθέτει ένα σταλινικό έργο (“Η ανάδυση, η ανάπτυξη και η ενστάλαξη του οπορτουνισμού στο βουλγάρικο εργατικό κίνημα” - 1986) ως πηγή του ώστε να σχολιάσει ότι:
“Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι αναρχικοί δεν αποδέχθηκαν τη Σοβιετική Ένωση ως σοσιαλιστική χώρα. Και το επιχείρημά τους ήταν ακαταμάχητο: Στη Ρωσία, όπως και παντού στον κόσμο, υπάρχει καπιταλισμός. Είναι βλακώδες να νομίζουμε ότι ο δεύτερος μπορεί να υπάρχει χωρίς να τον υπερασπίζεται μια κυβέρνηση η οποία (ακόμα και) στη Ρωσία αναφέρεται ως προλεταριακή”.
Η ύπαρξη ενός μεγάλου και οργανωμένου και ιδεολογικού αναρχικού κομμουνιστικού και αναρχοσυνδικαλιστικού εργατικού κινήματος με βαθιές προσβάσεις και στην εργατική τάξη και στη διανόηση εξηγεί, επίσης, το γιατί - αντίθετα από ό,τι στην Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία όπου αρκετοί αναρχικοί βοήθησαν τα κομμουνιστικά κόμματα της περιόδου - ελάχιστοι Βούλγαροι αναρχικοί προσελκύθηκαν στην μπολσεβίκικη αντίληψη περί Επανάστασης.
Η βομβιστική ενέργεια στον καθεδρικό ναό St. Nedelya της Σόφιας, από κοινή ομάδα ριζοσπαστών μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος και της BZS – σε απάντηση στην φυλάκιση και εκτέλεση αρκετών ηγετικών στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος – είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 11 στρατηγών, του αρχηγού της αστυνομίας και του δημάρχου της πόλης και 140 άλλων ατόμων. Ωστόσο, είχε επίσης ως αποτέλεσμα και ένα άγριο κύμα τρομοκρατίας ενάντια στην αριστερά, με 3.000 συλλήψεις και 3 εκτελέσεις.
Η FAKB, το Κομμουνιστικό Κόμμα και η BZS ενοποίησαν τα μάχιμα αποσπάσματά τους σε ένα κοινό σώμα, αλλά αναγκάστηκαν γρήγορα να διαχωριστούν σε μικρότερες ομάδες κρούσης.
Ειδικές αστυνομικές δυνάμεις αναζητούσαν τον Sheytanov και, τελικά, συνέλαβαν τον ίδιο με την συντρόφισσά του στον αγώνα, νεαρή ηθοποιό Μαρία Σιράκοβα (6), που εκτελέστηκαν μαζί με 12 άλλα άτομα στο σιδηροδρομικό σταθμό Μπέλοβο στις 2 Ιούνη 1925.
Η καταστολή ανάγκασε, επίσης, μεγάλο αριθμό αναρχικών, όπως ο Grigoriev, να εγκαταλείψουν τη χώρα, καταφεύγοντας αρχικά στη Γιουγκοσλαβία και μετά στη Γαλλία, όπου συγκροτήθηκαν σημαντικές ομάδες Βούλγαρων αναρχικών στην Τουλούζη, το Παρίσι και την Beziers. Οι ομάδες αυτές συγκρότησαν επιτροπή βοήθειας και υποστήριξης των φυλακισμένων αναρχικών στη Βουλγαρία και κατάρτισαν και ένα επαναστατικό πρόγραμμα για την FAKB.
Επηρεασμένη από την όλη συζήτηση στη Γαλλία για την Πλατφόρμα των Μάχνο και άλλων (το 1926) - όπου κάποιος Βούλγαρος εκπρόσωπος γνωστός ως “Πάβελ” (μάλλον ο Grigoriev) ήταν ανάμεσα σε αυτούς που συγκρότησαν την βραχύβια πλατφορμιστική διεθνή με το όνομα Αναρχική Κομμουνιστική Διεθνής (το 1927) – η FAKB υιοθέτησε την Πλατφόρμα ως το Πρόγραμμά της.
Ο συνδικαλισμός της Vlassovden και η «εκτίναξη» του αναρχισμού
Στο μεταξύ, ο αναρχοσυνδικαλιστής Μανόλ Βάσσεβ Νικόλοφ και μια ομάδα αναρχικών κομμουνιστών από το Χάσκοβο, έκαναν οργανωτική δουλειά ανάμεσα στους αγρότες στις καπνοκαλλιέργειες της περιοχής τους, μέσω των παλαιών παραδοσιακών αλληλοβοηθητικών συνεργατικών που ονομάζονταν Vlassovden (από το όνομα μιας παλαιάς παγανιστικής γιορτής). Το 1930 είχαν επιτυχία καθώς κατάφεραν να συγκεντρώσουν στο Χάσκοβο 600 εκπροσώπους αγροτών από όλη τη χώρα όπου ιδρύθηκε η Συνομοσπονδία Vlassovden, η οποία μερικές φορές ονομαζόταν και Ένωση Vlassovden. Τα αιτήματα που έθετε η συνομοσπονδία αυτή ήταν μεν ριζοσπαστικά, αλλά όχι επαναστατικά, δηλαδή μείωση των άμεσων και έμμεσων φόρων, σπάσιμο των αγροτικών καρτέλ, ελεύθερη ιατρική περίθαλψη για τους αγρότες, ασφάλιση και συνταξιοδότηση των εργατών γης και κοινοτική αυτονομία. Αλλά ο συνδικαλισμός της Vlassovden εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά και το 1931 η συνομοσπονδία είχε 130 τμήματα.
Στο μεταξύ, η πολιτική κατάσταση είχε αλλάξει. Το 1930, ο Grigoriev επέστρεψε στη Βουλγαρία επωφελούμενος από μια αμνηστία και οργάνωσε έναν παράνομο πυρήνα της FAKB στη Σόφια. Τον ίδιο χρόνο, ιδρύθηκε από αξιωματικούς μια παραστρατιωτική φασιστική οργάνωση που ονομαζόταν Zveno (Σύνδεσμος) επηρεασμένη από το πρότυπο του Μουσολίνι και συνδέθηκε στενά με τη Στρατιωτική Ένωση.
Το 1931 άρχισε το κίνημα για την ελεύθερη έκφραση που καθοδηγήθηκε από τους αναρχικούς καθώς και το κίνημα για χορήγηση αμνηστίας σε όσους ήσαν πολιτικοί κρατούμενοι, ενώ η ακροδεξιά κυβέρνηση εκδιώχθηκε καθώς ηττήθηκε εκλογικά από ένα “Λαϊκό Μπλοκ” αποτελούμενο από φιλελεύθερους, κομμουνιστές και τους αγροτιστές της BZS.
Πριν από τις εκλογές, την Πρωτομαγιά η αστυνομία επιτέθηκε σε μια αναρχική φοιτητική συγκέντρωση και συνέλαβε 11 φοιτητές. Η αναρχική νεολαία BOSF που διοργάνωσε τη συγκέντρωση, απαιτούσε κατάργηση της θρησκευτικής εκπαίδευσης και σταμάτημα της στρατολόγησης μέσα στα πανεπιστήμια, ζητώντας την απομάκρυνση από αυτά των παπάδων και των στρατιωτικών καθώς και την κατάργηση της φορολογίας.
Αλλά το τέλος του φασιστικού καθεστώτος ακολούθησε μια μεγάλη και συστηματική αναρχική οργανωτική και εκδοτική δραστηριότητα έτσι που το αναρχικό κίνημα έγινε η τρίτη μεγάλη δύναμη της γενικότερης αριστεράς, μετά το Κομμουνιστικό Κόμμα και την BZS.
Τον ίδιο χρόνο (1931), σύμφωνα με μια μελέτη, υπήρχαν 40 αναρχοσυνδικαλιστικές ομάδες οι οποίες ήταν συνενωμένες ομοσπονδιακά στην Αναρχοσυνδικαλιστική Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (ASNCL), ενώ η Βολγάρικη Ομοσπονδία Αυτόνομων Συνδικάτων (BFAU) έγινε το βουλγάρικο τμήμα της IWW (7). Το 1932 η FAKB συγκάλεσε ένα παράνομο συνέδριο στο δάσος Λόβετς, όπου προήδρευσε ο Grigoriev, και το οποίο είχε ως στόχο την επανενοποίηση του κινήματος. Η “Rabotnicheska Misl” έγινε και πάλι το εκφραστικό όργανο της Ομοσπονδίας. Πάντως, παρά την αριστερή φύση του “Λαϊκού Μπλοκ” το αναρχικό κίνημα εξακολουθούσε να είναι αντικείμενο διώξεων, καθώς οι πυροβολισμοί, οι συλλήψεις και οι φυλακίσεις ήσαν κοινά χαρακτηριστικά.Το φασιστικό πραξικόπημα του 1934 και τα επακόλουθά του
Το 1934 οι ηγέτες της Zveno, συνταγματάρχες Κίμον Γκεοργκίεφ και Νταμιάν Βέλτσεφ, έκαναν πραξικόπημα και δημιούργησαν ένα εξουσιαστικό καθεστώς με τον Γκεοργκίεφ ως πρωθυπουργό, θέτοντας εκτός νόμου όλα τα πολιτικά κόμματα, μετατρέποντας σε συνεργατικές τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ANSCL, BFAU και Συνομοσπονδία Vlassovden (κατάσταση από την οποία η τελευταία δεν επανέκαμψε ποτέ) και κήρυξαν τον πόλεμο στο Κομμουνιστικό Κόμμα και την FAKB.
Επίσης, το 1934 η ακροδεξιά VMRO, σε συνεργασία με τους Κροάτες φασίστες Ustase, δολοφόνησε τον βασιλιά Αλέξανδρο της Γιουγκοσλαβίας καθώς και τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Λουίς Μπαρτού, στη Μασσαλία,. Η διεθνής κατακραυγή ανάγκασε το καθεστώς της Zveno να πάρει κατασταλτικά μέτρα ενάντια στην VMRO. Το καθεστώς απαγόρευσε αναρχικές εφημερίδες όπως την “Svobodno Obshtestvo”, αλλά εμφανίστηκε η εφημερίδα “Νέος Κόσμος” από τον Πέταρ Λοζάνοφ, ενώ η εφημερίδα “Compass” κατάφερε να παραμείνει σε κυκλοφορία.
Το 1935 εκδηλώθηκε αντιπραξικόπημα του τσάρου, εκδιώχθηκε ο Γκεοργκίεφ και ανήλθε στην εξουσία ο μοναρχικός ηγέτης της Zveno στρατηγός Ζλάτο Πάντσεφ, αλλά όμως αντικαταστάθηκε γρήγορα από μια μη πολιτική μοναρχική δικτατορία. Αλλά τα αναρχικά, κομμουνιστικά και αγροτιστικά κινήματα εξακολούθησαν να δρουν στην παρανομία καθώς ο Τύπος τους εξακολουθούσε να βρίσκεται υπό απαγόρευση, ενώ η φιλοκομμουνιστική Ενωμένη VMRO κατέρρευσε το 1936.
Ένα παράδειγμα τυπικού Βούλγαρου αναρχικού εκείνη την περίοδο, μπορεί να βρει κανείς στα αρχεία της αστυνομίας (τα οποία συνενώθηκαν αργότερα κάτω από τη σοβιετική κατοχή) και αφορά αυτό του ανθρακωρύχου, εργάτη γης και μηχανικού Αλεξάντερ Μεθόδιεφ Νάκοφ (1919-1962) (8), ο οποίος προερχόταν από φτωχή οικογένεια του χωριού Kosatcha της επαρχίας Πέρνικ. Ο Νάκοφ έγινε αναρχικός το 1937, συγκροτώντας μια αναρχοσυνδικαλιστική ομάδα στο εργοστάσιο Machinostroitel του Πέρνικ όπου εργαζόταν, ενώ αργότερα βρέθηκε κρατούμενος σε φασιστική φυλακή και σε σοβιετικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η σταλινική αστυνομία τον περιέγραψε ως ¨φανατικό αναρχικό”, αλλά επίσης ως “πολύ καλό εργάτη” με “γενικά πολύ καλό πολιτικό υπόβαθρο”, πολυδιαβασμένο και εσπεραντιστή.
Με το ξέσπασμα της Ισπανικής Επανάστασης, το 1936, 30 περίπου Βούλγαροι αναρχικοί, συμπεριλαμβανομένου και του Grigoriev, έσπευσαν να πολεμήσουν μέσα από τις πολιτοφυλακές. Επίσης, ο Grigoriev εκπροσώπησε την FAKB στο συνέδριο των CNT/FAI τον Νοέμβρη του ίδιου χρόνου στην ελεύθερη Ισπανία.
Οι επαναστατικές προκλήσεις της εποχής και ο φασισμός ανάγκασαν το διασκορπισμένο αναρχικό κίνημα να ανασυνταχτεί εκ νέου μέσα από ένα άλλο συνέδριο της FAKB (το τελευταίο πριν τον πόλεμο) που συνήλθε στη Βίτοσα τον Αύγουστο του 1936. Ακόμα, παρά τις πολλές φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι αναρχικοί κατάφεραν να κυκλοφορήσουν σε μικρογραφημένη μορφή την εφημερίδα “Khleb I Svoboda” (“Ψωμί και Ελευθερία”) στο διάστημα 1936-1939.
Το 1938 το Κομμουνιστικό Κόμμα προσπάθησε να απευθυνθεί σε ένα μεγαλύτερο κοινό αλλάζοντάς το όνομά του σε Βουλγάρικο Εργατικό Κόμμα (BRP), μέχρι που εναγκαλίστηκε πλήρως το σταλινισμό το 1948.
Το 1939 ο Grigoriev επέστρεψε στη Βουλγαρία, αλλά συνελήφθη και τα χρόνια του πολέμου ήταν κρατούμενος σε διάφορες φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Περίπου 200 άτομα ξανακατέλαβαν το κοινωνικό κέντρο COX18, το βιβλιοπωλείο Calusca και το Αρχείο Primo Moroni στο Μιλάνο, όπου στις 22/1/2009, ξαφνικά το πρωί, είχε εισβάλει η αστυνομία και με βίαιο τρόπο είχε τότε βγάλει έξω τους ακτιβιστές του κοινωνικού κέντρου που το κρατούσαν το squatt για περισσότερα από 33 χρόνια.
Τα νέα από τα ιταλικά ιντυμήντια είναι εδώ:
http://lombardia.indymedia.org/node/13804 Το Σάββατο 28/2/2009 θα γίνει μια διαδήλωση στο Μιλάνο για την υπεράσπιση της αυτοδιαχείρισης (autogestione) των κοινωνικών χώρων:
To land and autonomy αποτελεί μια ανοιχτή προσπάθεια , έναν χώρο διάδοσης ιδεών και όχι δογμάτων. Στην εποχή του τέλους των ιδεολογιών και της πολιτικής , μεγαλύτερος εχθρός του ανταγωνιστικού κινήματος είναι αυτοί που καταλαβαίνουν ότι τα εργαλεία τους είναι σκουργιασμένα. Η κυριαρχία δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο σύμμαχο στο έργο της, από τους εχθρούς της κριτικής σκέψης , όσων επικαλούνται την απόλυτη αλήθεια.