II συνάντηση των ζαπατιστικών λαών με τους λαούς του κόσμου, Τσιάπας, Μεξικό

“Δεν είναι εύκολο να ονειρευόμαστε αλλά αξίζει πολύ τον κόπο”, ανακοίνωσαν οι ζαπατίστας στη δεύτερη συνάντηση των ζαπατιστικών λαών με τους λαούς του κόσμου που πραγματοποιήθηκε στην Τσιάπας τις 10 τελευταίες μέρες του περασμένου Ιούλη. Χοροί, τραγούδια, θεατρικές παραστάσεις, ο ζαπατιστικός και εθνικός ύμνος και φυσικά η μουσική της μαρίμπα συνόδευσαν τις πολιτικές και πολιτιστικές δραστηριοτήτες που πραγματοποιήθηκαν στα τρία καρακόλες του Οβεντίκ, της Μορέλια και της Ρεαλιδάδ. “Είμαστε εδώ για να συναντηθούμε μαζί σας. Με ειλικρίνεια στην καρδιά αισθανόμαστε μεγάλη συγκίνηση. Για να είμαστε εδώ κάτι μας ενώνει, μας ενώνει η κατασκευή μιας νέας κοινωνίας όπου θα ζήσουμε με αξιοπρέπεια πέρνοντας την ιστορία στα δικά μας χέρια”.

“Εδώ συναντιόμαστε ένα πλήθος με διαφορετικές γλώσσες, χρώματα και πολιτισμούς. Αυτός είναι ο λόγος που βγαίνει από την καρδιά μας, τα φρούτα της δουλειάς μας, της θυσίας των συντρόφων μας, των συντροφισσών μας πριν από το 1994. Εδώ είμαστε, εδώ συνεχίζουμε, δεν παραδωθήκαμε, δεν ξεπουληθήκαμε, συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε. Είναι δύσκολο, μας κοστίζει πολύ να εξηγήσουμε, να αφηγηθούμε μια ζωή στην οποία μας συμπεριφέρονταν σαν ζώα. Συνεχίζουμε με το πρόσωπο καλυμμένο. Εμείς οι ζαπατίστας το μόνο που θέλουμε είναι μια δίκαιη ζωή που πριν δεν υπήρχε εδώ στην Τσιάπας”.

Για τους ζαπατιστικούς λαούς στην Τσιάπας υπάρχει ένα πριν και ένα μετά στην ιστορία του αγώνα τους. Ένα πριν από το 1994 και ένα μετά από αυτό τον χρόνο. Ένα πριν εκμετάλλευσης, ταπείνωσης, άνισης μεταχείρισης, περιφρόνησης, σκλαβιάς, φυλάκισης, απειλών, εξαπάτησης, καταστολής. Και ένα μετά. Ένα μετά αντίστασης, δημιουργίας, οργάνωσης, εξέλιξης, ελευθερίας, δικαιωμάτων, αυτονομίας, αξιοπρέπειας.

“Στις καρδιές μας κρατάμε φυλαγμένα πολλά βάσανα, πολύ πόνο. Οι πρόγονοί μας έκλαιγαν πικρά, δεν είχαν δικαίωμα στη ζωή. Πριν βαδίζαμε στο σκοτάδι. Αλλά όχι πια. Με νόμο ή χωρίς νόμο εκπληρώνουμε τα αιτήματα των λαών μας”. Και έτσι, στη διάρκεια της συνάντησης, μέλη της Παράνομης Ιθαγενικής Επαναστατικής Επιτροπής του EZLN, αυτόνομες αρχές, Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης, βάσεις υποστήριξης του EZLN από τους 38 αυτόνομους δήμους των πέντε Καρακόλες μας πρόσφεραν μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της δουλειάς τους για την αυτονομία και για τον τρόπο οργάνωσής τους σε επίπεδο κοινότητας, αυτόνομων δήμων και καρακόλες.

Αυτό που ήταν ένα όνειρο σήμερα για τους ζαπατιστικούς λαούς είναι πραγματικότητα. Οι συμμετέχοντες σε αυτή τη συνάντηση είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε πως δουλεύουν οι ζαπατιστικοί λαοί στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας, την οργανωτική δουλειά των αρχών των αυτόνομων δήμων και των Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης, την οργάνωση των γυναικών μέσα στο κίνημα, τις συλλογικές εργασίες που αναπτύσουν στις περιοχές τους, τα προβλήματα σε σχέση με την γη και πως επιλύνονται.

“Μαζί περπατάμε οι ηλικιωμένοι και οι ηλικιωμένες, τα παιδιά και οι νέες, όπως οι πρόγονοί μας, οι πολεμιστές, έτσι συνεχίζουμε τον αγώνα για να γράψουμε την αξιοπρεπή ιστορία μας χωρίς να μας νοιάζει το αίμα και η κούραση. Βαδίζουμε σταθερά για την Ανθρωπότητα και Ενάντια στον Νεοφιλελευθερισμό. Εμείς δουλεύουμε ενάντια στην νεοφιλελεύθερη πολιτική δημιουργώντας την αυτονομία μας χωρίς να ζητήσουμε άδεια. Η οργάνωση είναι αυτό που αξίζει, δεν καταστρέφεται ούτε στη φυλακή ούτε με τον θάνατο. Εδώ δεν υπάρχει τελειότητα, τα λάθη σημαίνουν ότι δημιουργούμε”.

Στη συνάντηση συμμετείχαν – σαν ειδικοί καλεσμένοι – οργανώσεις μέλη της Vía Campesina. Αντιπρόσωποι του Αγροτικού Συνδέσμου από τη Νότιο Κορέα; της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συνδικάτων από την Ινδονησία; της Συνέλευσης των Φτωχών από την Ταϋλάνδη; της Εθνικής Επιτροπής Αγροτικού Συντονισμού από την Ινδία; του Κινήματος Χωρίς Γη από τη Βραζιλία; της Αγροτικής Ένωσης από το Κεμπέκ, Καναδά; Του Εθνικού Συνασπισμού Αγροτών από τις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ άλλων, που άκουσαν με προσοχή την παρουσίαση της οργανωτικής δουλειάς των ζαπατίστας και μοιράστηκαν επίσης μέρος από τους δικούς τους αγώνες.

“Για εμάς το ζαπατιστικό κίνημα είναι ένα παράδειγμα ότι ναι είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε μια ζωή διαφορετική”, είπε στη συνάντηση η αντιπρόσωπος του Κινήματος Χωρίς Γη της Βραζιλίας. Σε εκείνη την χώρα το 46% της γης βρίσκεται στα χέρια του 1% των κατοίκων. Η ιστορία της Νότιας Κορέας θα μπορούσε να είναι η ιστορία μιας λατινοαμερικάνικης χώρας: εισβολές, εκδιώξεις και πάντα αυτοί που περισσότερα χάνουν είναι οι φτωχοί αγρότες. “Όταν ονειρευόμαστε μόνοι”, παρατήρησε ο κορεάνος αντιπρόσωπος, “μένει μόνο σαν όνειρο. Μόνο όταν ονειρευόμαστε μαζί γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα”. Στην Ινδία οι αγρότες επίσης υποφέρουν εκδιώξεις, οι γη πουλιέται σε πολυεθνικές και από το 1992 αυτοκτόνησαν περίπου 150 χιλιάδες αγρότες λόγω των συνθηκών ζωής.

Για τους ζαπατιστικούς λαούς η γη είναι το πιο σημαντικό. “Οι ρίζες μας και η ιστορία μας ζει σε αυτή τη γη. Η γη είναι η πολιτιστική κληρονομιά των προγόνων μας. Της ζητάμε το απαραίτητο για να ζήσουμε και την προσέχουμε. Μας έδιωξαν από τα εδάφη μας, οι ισπανοί εισβολείς προσπάθησαν να μας εξαφανίσουν. Σήμερα είναι τα παιδιά και τα εγγόνια των κατακτητών που συνεχίζουν το έργο τους. Δεν τα κατάφεραν. Εδώ συνεχίζουμε τον αγώνα. Ο στρατηγός μας ο Εμιλιάνο Ζαπάτα αγωνίστηκε ενάντια στον Πορφίριο Δίας και έκανε την μεξικανική επανάσταση. Έτσι μοιράστηκε η γη στους φτωχούς αγρότες και έγινε το Άρθρο 27 του Συντάγματος μας που λέει ότι αυτή η γη είναι του λαού και δεν μπορεί να πουληθεί. Και τώρα η τροποποίηση αυτού του Άρθρου γίνεται για να ιδιωτικοποιήσουν την γη, για να μας ξεγελάσουν και για να έρθουν οι πολυεθνικές με τα μεταλλαγμένα τους. Δεν θα το επιτρέψουμε και δεν δεχόμαστε τις απειλές εκτοπισμού από τη μεριά της κυβέρνησης. Έτσι θέλουν να μας χωρίσουν εμάς τους ιθαγενικούς λαούς και να καταστρέψουν την συνύπαρξη και την κοινοτική αρμονία. Το πνεύμα του Ζαπάτα ζει στις καρδιές των κοινοτήτων μας. Η συνέλευση είναι το μέγιστο όργανο των κοινοτήτων, ο φύλακας της γης μας”.

Στην Ινδονησία οι αγρότισσες έχουν μια ζωή σκληρή όπως οι συντρόφισσες ζαπατίστας. Ξυπνάνε νωρίς το πρωί, κουβαλάνε ξύλα για την κουζίνα, δουλεύουν στον κάμπο μαζί με τους άντρες. Όμως αφαιρούν την γη από τους φτωχούς αγρότες μέσω νεοφιλελεύθερων σχεδίων και με την είσοδο των μεταλλαγμένων στη χώρα από τις 3 χιλιάδες 500 ποικιλίες ρυζιού που υπήρχαν σήμερα απομένουν μόνο 10. “Χωρίς τις γυναίκες ο αγώνας μένει στη μέση και δεν έχει ποιότητα”, είπε η αντιπρόσωπος του Κινήματος Χωρίς Γη. “Εμείς είμαστε στο πλευρό των συντροφισσών ζαπατίστας ενάντια στην διπλή καταπίεση του κεφαλαίου και της φαλλοκρατίας. Πλέον δεν είμαστε αόρατες, περπατάμε σταθερά και δυνατά στον αγώνα”.

“Αργά”, είπαν οι ζαπατίστας, “αλλά στα σίγουρα βαδίζουμε. Σας ευχαριστούμε για την αλληλέγγυα υποστήριξή σας και ήδη σας είπαμε τι δημιουργήσαμε με αυτή τη βοήθεια. Σαφές είναι ότι όπως και να έχει εμείς θα το κάναμε. Εδώ πλεον δεν διατάζει η κυβέρνηση, είναι οι λαοί που διατάζουν. Μην μας ξεχνάτε, μην μας χάνετε από τα μάτια σας, εσείς είσαστε οι φύλακές μας. Περάστε το μήνυμα στον κόσμο που δεν είναι εδώ. Πρέπει να καταστρέψουμε το σύστημα για να δημιουργήσουμε. Εμείς εμπιστευόμαστε τους φτωχούς λαούς”.

Η κούραση συγκεντρώνεται στο κλείσιμο της μακράς συνάντησης. Η επόμενη συνάντηση ανακοινώνεται. Η τρίτη συνάντηση των ζαπατιστικών λαών με τους λαούς του κόσμου “η Comandanta Ραμόνα και ο αγώνας των γυναικών ζαπατίστας” που θα πραγματοποιηθεί τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη που έρχεται στο καρακόλ της Γκαρούτσα.