Friday, September 19, 2008
στις
6:17 AM
|
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του περιοδικού blackout στην Θεσσαλονίκη τον Οκτώβρη του 2007 , κατά την διάρκεια της συνάντησης του PGA στην κατάληψη ΔΕΛΤΑ. Ο Ν. συμμετείχε στην STAMP collective/διοργανωτή της 4ης συνόδου του Peoples Global Action που έλαβε μέρος στην Γαλλία και στις πανευρωπαϊκες μέρες αποκεντρωμένης Δράσης τον Απρίλιο του 2008 , καθώς και σε μια σειρά συναντήσεις και δράσεις του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης. Ο Ν. είναι ένας πολύ καλός φίλος και χαιρόμαστε να φιλοξενήσουμε μία συνέντευξη του στο globalnewswire. Την συνέντευξη θα την βρείτε και στο προσωπικό μου blog - http://autonomous-land.blogspot.com καθώς και στην ιστοσελίδα του περιοδικού blackout.
enjoy
vlanto (at) riseup.net
BO: πες µας για την ιστορία της κατάληψης Des Tanneries, πότε ξεκίνησε µε ποιους στόχους και πως εξελίχθηκε.
Nicolu: Η κατάληψη Des Tanneries ξεκίνησε πριν 10 χρόνια, το 1998 στην Dijon στη Γαλλία.O χώρος ήταν ένα µεγάλο παλιό εργοστάσιο παραγωγής κρέατος εγκαταλελειµµένο για περίπου 20 χρόνια. Εκείνη την εποχή υπήρχε στην Dijon ένα σχετικά δυναµικό αναδυόµενο αναρχικό κίνηµα µε µια ευρεία ποικιλία οµάδων και δράσεων. Ωστόσο υπήρχε µόνο ένα αναρχικό κέντρο στο οποίο πραγµατοποιούνταν συνελεύσεις, λαϊκές κουζίνες και εκδηλώσεις αλλά ήταν ένας µικρός χώρος. Εκείνη την εποχή µερικοί από εµάς ταξίδεψαν σε άλλες χώρες (Ελβετία, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία) επισκέφτηκαν αυτόνοµους χώρους και καταλήψεις από τις οποίες εµπνεύστηκαν, επηρεάσθηκαν και θέλησαν επιστρέφοντας να διευρύνουν τις αναρχικές πολιτικές δραστηριότητες στην Dijon. Βέβαια είχαµε µικρή εµπειρία από καταλήψεις καθώς οι περισσότερες σε σύντοµο χρονικό διάστηµα εκκενώνονταν. Η τελευταία εκκενώθηκε µετά από µια πορεία ενάντια στην εθνική επέτειο της 4 Ιουλίου όταν πολλά αµάξια κάηκαν τα McDonalds καταστράφηκαν και οι µπάτσοι τις επόµενες µερες εκκένωσαν την κατάληψη που είχαµε και βρεθήκαµε σε αδιέξοδο. Ωστόσο είπαµε ότι θα προσπαθήσουµε πάλι και αρχίσαµε να ψάχνουµε. Η Dijon είναι µια µπουρζουάδικη πόλη µε βιοµηχανική και ιστορική παράδοση έτσι δεν είχε πολλά άδεια κτήρια. Τελικά βρήκαµε αυτό το παλιό εργοστάσιο το οποίο το καταλάβαµε στην αρχή προσωρινά µόνο για συναυλίες και για µεγάλα φεστιβάλ αλλά ο δήµος µας απείλησε µε εκκένωση και έτσι αποφασίσαµε να το υπερασπιστούµε και να το καταλάβουµε σε µόνιµη βάση. Μερικοί από εµάς ξεκίνησαν να µένουν δηµιουργώντας στεγαστική κολεκτίβα και έπειτα ανοίξαµε το χώρο για διάφορες πολιτικές δραστηριότητες. Έτσι στεγάστηκαν διάφορες πολιτικές οµάδες. Ο στόχος ήταν να φτιάξουµε έναν χώρο και µε πολιτιστικές δραστηριότητες αλλά κυρίως µε πολιτικές δραστηριότητες. Αυτό το επισηµαίνω διότι στην Γαλλία υπάρχουν αρκετές καλλιτεχνικές καταλήψεις χωρίς σαφή αντικαπιταλιστικά ή αντικρατικά χαρακτηριστικά αλλά απλά και µόνο για να στεγάσουν καλλιτεχνικές ευαισθησίες, έτσι πολύ εύκολα έρχονται σε διαπραγµατεύσεις µε τις αρχές. Για µας από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι η κατάληψη Des Tanneries θα είναι µια πολιτική κατάληψη στην οποία θα πραγµατοποιούνται και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ο ιδιοκτήτης του εργοστάσιου είναι ο δήµος και στην αρχή ήρθε το δηµοτικό συµβούλιο για να δει τι γίνεται αλλά δεν ήξερε τι να κάνει καθώς πολύς κόσµος είχε µαζευτεί στη κατάληψη και είχε φτιάξει οδοφράγµατα στους γύρω δρόµους. Έτσι µένοντας έκπληκτοι από την µαζικότητα µας άφησαν ανενόχλητους για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Ωστόσο έλεγαν ότι θα µας εκκενώσουν το συντοµότερο δυνατό. Αυτό άρχισαν να το επιδιώκουν πριν από τέσσερα χρόνια και εµείς ως απάντηση οργανώναµε κάθε µήνα πορείες και καταλαµβάναµε συµβολικά άλλα δηµοτικά κτήρια ακόµα και το δηµαρχείο. Ταυτόχρονα ενηµερώναµε και καλούσαµε σε υποστήριξη άλλες οµάδες από όλη τη Γαλλία. Αλληλεγγύη και υποστήριξη µας έδειξαν σύντροφοι και από πολλές χώρες κυρίως από Ελβετία Γερµανία και Βέλγιο. Τελικά ο δήµος εκτίµησε ότι θα του κόστιζε σε δηµοτικότητα µια πιθανή εκκένωση και προσωρινά µας άφησε. Εδώ πρέπει να σηµειώσω ότι πριν τρία χρόνια όταν ήταν προεκλογική περίοδος µε έναν ανεξήγητο τρόπο άναψε φωτιά σε επτά διαφορετικά σηµεία του κτηρίου και καταστράφηκε µεγάλο µέρος της κατάληψης µέσα σε µια νύχτα. Όµως σύντοµα το επισκευάσαµε και οργανώσαµε µεγάλες πορείες που κατευθύνθηκαν εναντίον του δηµαρχείο και η πόλη βρέθηκε σε µεγάλη αναστάτωση. Τελικά κατάλαβαν και οι δεξιοί και οι σοσιαλιστές ότι εάν ήθελαν να εκλέγουν δεν θα έπρεπε να πειράξουν την κατάληψη Des Tanneries. Έτσι αυτήν την στιγµή η κατάληψη δεν βρίσκεται σε κίνδυνο καθώς µέχρι τις επόµενες εκλογές έχουν υποσχεθεί ότι δεν θα µας ενοχλήσουν. Ωστόσο πρέπει να πω ότι η κατάληψη είναι απόλυτα παράνοµη δεν έχουµε έρθει σε κανενός είδους διαπραγµάτευση και αυτό είναι σηµαντικό καθώς τα τελευταία χρόνια έχει διεξαχθεί µεγάλη συζήτηση στο εσωτερικό των καταλήψεων για το εάν θα διαπραγµατευτούν µε τις αρχές ή όχι. Έτσι και σε εµάς µας ειπώθηκε ότι µπορείτε να κρατήσετε το χώρο αρκεί να λάβετε µια σειρά από µέτρα προστασίας, πυρασφάλειας, να επισκευάσετε τα επικίνδυνα σηµεία και να τεθούν κάποιοι ως νόµιµοι εκπρόσωποι του χώρου. Εµείς ξέρουµε όµως κυρίως από την γερµανική εµπειρία ότι η διαδικασία των διαπραγµατεύσεων και της νοµιµοποίησης οδηγεί στην ποινικοποίηση και εγκληµατικοποίηση όσων καταλήψεων αρνούνται να διαπραγµατευτούν. Έτσι σε όλες τις παρεµβάσεις µας και σε όσες συζητήσεις βρεθήκαµε µε τον δήµο διακηρύτταµε την πλήρη αυτονοµία µας και ότι δεν θέλουµε να διαχωριστούµε από άλλες καταλήψεις που δεν διαπραγµατεύονται. Τελειώνοντας την ιστορία της διαµάχης µε τον δήµο πρέπει να πω ότι παρόλο που µας διαβεβαίωσαν ότι δεν θα µας ενοχλήσουν εµείς ξέραµε ότι η περιοχή στην οποία βρίσκεται η κατάληψη είναι µια από τις αναδυόµενες για επενδύσεις περιοχές της πόλης και διάφορες ιδιωτικές εταιρίες ενδιαφέρονται να αγοράσουν από τον δήµο το Des Tanneries. Αυτό είναι σηµαντικό καθώς σε µια παρόµοια κατάληψη στη Grenoble παρόλο που υπήρξε σθεναρή αντίσταση των καταληψιών (για δυο µήνες ήταν ανεβασµένος κόσµος στην ταράτσα του κτηρίου και οι µπάτσοι προσπαθούσαν να τους κατεβάσουν) ωστόσο το κτήριο είχε πουληθεί τα κονδύλια έτρεχαν και οι καταληψίες δεν είχαν φροντίσει να αποτρέψουν την αγοροπωλησία, έτσι µετά ήταν πολύ δύσκολο να το υπερασπιστούν. Έτσι διαρκώς προσπαθούµε να περνούµε πληροφορίες για πιθανές διαπραγµατεύσεις του δήµου µε επιχειρηµατίες. Μάθαµε λοιπόν ότι µια µεγάλη ιατρική εταιρεία ενδιαφέρεται να κλείσει όλα τα µικρά κέντρα υγείας και νοσοκοµεία που έχει διασπαρµένα στην ευρύτερη περιοχή της Dijon και να χτίσει ένα νέο υπερπολυτελές µεγάλο νοσοκοµείο στο χώρο του Des Tanneries. Την ηµέρα λοιπόν που ήταν να συζητηθεί η αγοροπωλησία στο δηµοτικό συµβούλιο οργανώσαµε µια πανευρωπαϊκή καµπανιά εναντίωσης και ο δήµος δέχτηκε µηνύµατα και e-mail διαµαρτυρίας από πολλές χώρες. Έπειτα αιφνιδιαστικά περίπου 60 άτοµα καταλάβαµε το δηµοτικό συµβούλιο την ώρα της συνεδρίασης και δηλώσαµε ότι δεν θα φύγουµε εάν δε µας διασφαλιστεί ρητά ότι θα ακυρωθεί η αγοροπωλησία. Ταυτόχρονα αρκετές εκατοντάδες κόσµου συγκεντρώθηκε έξω από το δηµαρχείο και το δηµοτικό συµβούλιο αναγκάστηκε προσωρινά να ακυρώσει την αγοροπωλησία. Τους επόµενους τρεις µήνες ακολούθησαν µια σειρά από ποικίλες δράσεις µε αποκορύφωµα την κατάληψη του πάρκου που βρίσκεται µπροστά από το δηµοτικό συµβούλιο. Αρχικά φτιάξαµε στα δέντρα του πάρκου 15 δεντρόσπιτα, έπειτα µαζεύτηκε κόσµος και ο δήµαρχος ζήτησε την επέµβαση της αστυνοµίας αλλά αυτοί δεν ήξεραν πως να µας κατεβάσουν. Τέλος ακολούθησε µια µαζική πορεία µε µερικές χιλιάδες διαδηλωτές την ηµέρα των εκλογών και ο νέος δήµαρχος µας διαβεβαίωσε ότι έως τις επόµενες εκλογές το 2011 δεν θα µας πειράξουν και δεν θα πούλησαν το Des Tanneries σε κανένα ιδιώτη. Έτσι πετύχαµε µια µικρή νίκη.
BO: Για να σχηµατίσουµε µια πιο γενική πολιτική εικόνα της κατάστασης στη Γαλλία πες µας µερικά λόγια για την κατάσταση των ριζοσπαστικών κινηµάτων (αναρχικών, αυτόνοµων, αριστεριστών) τις σχέσεις και αλληλεπιδράσεις που έχουν µε κοινωνικά κινήµατα όπως των µεταναστών στα γκέτο ή των φοιτητών.
Nicolu: Στη Γαλλία µέχρι τα µέσα της δεκαετίας του 90, όταν άρχισε να αναδύεται το κίνηµα ενάντια στην παγκοσµιοποίηση ήταν πολύ διάσηµη η οργάνωση ATTAC, η οποία είναι η σοσιαλδηµοκρατική έκφραση της «κοινωνίας των πολιτών» και η οποία έθετε ως στόχο της αλλαγή του καπιταλισµού από τα µέσα. Πίσω από την ATTAC ενεπλάκησαν διάφορες οµάδες και δίκτυα µε ποιο διάσηµο το δίκτυο του οποίου επικεφαλής ήταν ο Μποβέ και τα ποια πραγµατοποιούσαν άµεσες δράσης πολιτικής ανυπακοής ενάντια π.χ. σε γενετικά τροποποιηµένες καλλιέργειες. Επίσης υπάρχει ένα ισχυρό τροτσκιστικό κίνηµα και τα παραδοσιακά µεγάλα συνδικάτα της CGT CFDT, τα οποία όσο περνάν τα χρόνια γίνονται όλο και πιο ρεφορµιστικά και κλείνουν αντεργατικές συµφωνίες µε τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις. Μπορεί να κηρύσσουν απεργίες αλλά θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο των διαδηλώσεων και όποτε κρίνουν σταµατάν τις κινητοποιήσεις. Τέλος υπάρχει και ο αναρχικός – αυτόνοµος χώρος ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει δοµήσει µια σειρά από δίκτυα βάσης. Ένα από αυτά στο οποίο συµµετέχει και η κατάληψη Des Tanneries είναι το αντικαπιταλιστικό δίκτυο Sans-Titre οι απαρχές του οποίου πηγαίνουν δέκα χρόνια πίσω όταν γεννήθηκε και η PGA και ξεκίνησαν τα παγκόσµια ραντεβού. Ο στόχος του ήταν να συνδέσει διάφορους αυτόνοµους χώρους και τοπικούς αγώνες. Συναντιόµασταν κάθε δυο µήνες σε διαφορετικά µέρη στη Γαλλία σε συναντήσεις που διαρκούσαν 4-5 µερες και περιελάµβαναν θεωρητικές αναλύσεις και συντονισµό δράσεων όπως π.χ. την οργάνωση του no border camp στο Στρασβούργο το 2002. Μετά την περίοδο της αντιπαγκοσµιοποίησης και ιδίως τα τελευταία τρία χρόνια άλλαξε η δυναµική του αναρχικού χώρου. Αυτό συνέβαινε ιδίως µετά την εξέγερση στα γκέτο το 2005 όταν έγιναν διάσηµα σε όλη την Ευρώπη τα µαζικά καψίµατα αυτοκίνητων αλλά δεν ήταν µόνο αυτό, καταστράφηκαν super market, αστυνοµικά τµήµατα, πρακτορεία ευρέσεως εργασίας, κρατικά κτήρια. Έως τότε ήταν πολύ ασθενείς οι επαφές µεταξύ των πολιτικών χώρων και του αναρχικού συµπεριλαµβανόµενου µε τους µετανάστες. Αλλά συνειδητοποιήσαµε ότι κάτι πολύ σηµαντικό συνέβαινε στα προάστια και επιδιώξαµε να έρθουµε σε στενότερη επαφή και να υποστηρίξουµε τους µετανάστες ιδίως όσους συλλαµβάνονταν. Έτσι δραστηριοποιηθήκαµε κυρίως σε δράσεις αλληλεγγύης. Έπειτα ακολουθεί το φοιτητικό κίνηµα - το antiCPE κίνηµα, το οποίο στην αρχή έµοιαζε σαν ένα ακόµα κλασσικό φοιτητικό κίνηµα το οποίο µιλούσε µόνο για συντεχνιακά ζητήµατα ενάντια στο νέο νόµο. Όµως γρήγορα ξέφυγε από τον έλεγχο των παραδοσιακών φοιτητικών παρατάξεων και κοµµάτων άρχισε να µιλάει ευρύτερα για κοινωνικά ζητήµατα όπως η επισφάλεια και οι καταλήψεις των πανεπιστήµιων απέκτησαν περισσότερο αυτόνοµα χαρακτηριστικά. Μετά από πολλά χρόνια η στρατηγική ιδέα πίσω από τις δράσεις ήταν το µπλοκάρισµα της οικονοµίας, έτσι ενεπλάκησαν και αναρχικοί οι οποίοι ενίσχυσαν αυτές τις δράσεις όπως ήταν κλείσιµο δρόµων, καταλήψεις σε σταθµούς µεταφοράς, σε σταθµούς µετρό, σε ταχυδροµεία, σε σιδηροδροµικούς σταθµούς. Νοµίζω ότι το φοιτητικό κίνηµα σίγουρα επηρεάστηκε από τις προηγούµενες δράσεις των µεταναστών στα προάστια ιδίως όσον αφορά το επίπεδο της βίας καθώς µετά από πολλά χρόνια οι δράσεις ξέφυγαν από τις παραδοσιακές ειρηνικές πορείες και τις διαπραγµατεύσεις µε τις αρχές. Επίσης υπήρξε σύνδεση µε τους µετανάστες καθώς ούτως ή άλλως ένα βασικό κοµµάτι των φοιτητών είναι µετανάστες, έτσι στις φοιτητικές πορείες έρχονταν µετανάστες από τα προάστια για να πάρουν εκδίκηση στο κέντρο της πόλης. Εκεί λοιπόν υπήρξαν πολύ ενδιαφέρουσες αλληλοεπιδράσεις µεταξύ αναρχικών – µεταναστών - φοιτητών ιδίως στις τακτικές αντιπαράθεσης µε την αστυνοµία. Μετά λοιπόν την εξέγερση στα προάστια και το antiCPE κίνηµα ακολουθεί µια άνθηση και ριζική αλλαγή στο αναρχικό κίνηµα καθώς προσπαθεί να βγει έξω από το «γκέτο» του, να αποκτήσει ορατότητα και να συνδεθεί οργανικά, πολιτικά, πολιτιστικά µε κοινωνικούς χώρους. Έτσι κατά τη προεκλογική περίοδο τον τελευταίο χρόνο πολλές δράσεις και συγκρούσεις συνδιοργανώθηκαν από αναρχικούς και µετανάστες όπως πορείες, καταλήψεις σε κυβερνητικά κτίρια, καψίµατα οχηµάτων στο κέντρο των πόλεων και όχι στα προάστια. Τα media φυσικά παρουσίασαν τις δράσεις ως απολιτίκ και αποσιωπούσαν τα πολιτικά χαρακτηριστικά. Για µας λοιπόν ήταν πολύ σηµαντικά αυτά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια ιδίως όσον αφορά το επίπεδο των επαφών και αλληλοεπιδράσεων µεταξύ των διαφόρων πολιτικών και κοινωνικών κινηµάτων
BO: Πες µας τώρα για τις δοµές τους αναρχικού - αυτόνοµου χώρου στη Γαλλία και για τις βασικές θεµατικές της πολιτικής ατζέντας των οµάδων
Nicolu: Όσον αφορά τους αναρχικούς, υπάρχουν οι παραδοσιακές αναρχικές οµοσπονδίες όπως η CNT, η αναρχοκοµουνιστική ελευθεριακή οµοσπονδία αλλά οι περισσότεροι σύντροφοι οργανώνεται σε αυτόνοµες οµάδες µε µεγάλη ποικιλία πολιτικών θεµάτων. Μερικές φορές δηµιουργούνται δίκτυα αυτόνοµων οµάδων όπως το Sans – Titre µε συγκεκριµένες θεµατικές όπως το δίκτυο ενάντια στον κοινωνικό έλεγχο, στα βιοµετρικά δεδοµένα τη καταγραφή του dna, στις νέες κατασταλτικές τεχνολογίες. Επίσης υπάρχουν πολλές οµάδες, µέσα σε αυτές συγκαταλέγεται και το Des Tanneries, οι οποίες τα τελευταία δέκα χρόνια επιδιώκουν τη δηµιουργία δοµών επικοινωνίας µε έµφαση στη σχέσεις. Ετσι θέτουν στην πολιτική τους ατζέντα ζητήµατα όπως η πατριαρχία, το φύλο, επίσης υπάρχουν πολλές αναρχοφεµινιστικές – λεσβιακές καταλήψεις στην Γαλλία. Επίσης υπάρχει το δίκτυο του hacklab που ασχολείται µε ζήτηµα όπως το ελεύθερο λογισµικό, τα πνευµατικά δικαιώµατα, η εξέλιξη των linux ενάντια στους νέους νόµους ελέγχου του internet. Κάποιοι από τους αυτόνοµους χώρους και τις καταλήψεις εµπλέκονται σε ζητήµατα µεταναστών χωρίς χαρτιά και σε καµπάνιες ενάντια στο χτίσιµο νέων φυλακών για νεαρά άτοµα (13-18 ετών). Εδώ και 30 χρόνια τέτοιες ειδικές φυλακές ήταν ανύπαρκτες, αλλά τώρα ο Σαρκοζύ θέλει να τις επανιδρύσει. Υπήρξε ένα είδος άτυπου δικτύου το οποίο ανέλαβε δράση σε διαφορετικές πόλεις. Παράδειγµα εµείς καταλάβαµε το µέρος όπου θα χτίζονταν οι «φυλακές για παιδιά» και πραγµατοποιήσαµε ποικίλες δράσεις. Την ίδια περίοδο σε άλλες πόλεις όπως στη Λυών ή στην Τουλούζη πραγµατοποιήθηκαν σαµποτάζ και καταστροφές στα εργοτάξια. Αυτές οι δράσεις ακόµα συνεχίζονται. Ένα άλλο ζήτηµα είναι αυτό των νέων τεχνολογιών: νανοτεχνολογία, βιοτεχνολογία και βιοµετρική, και πως αυτές χρησιµοποιούνται για τον κοινωνικό έλεγχο. Κόσµος στην Grenobl δραστηριοποιήθηκε ενάντια στην ίδρυση και κατασκευή ενός µεγάλου κέντρου ερευνών, του “Mina Tech”, του πρώτου στην Ευρώπη εξειδικευµένου στην νανοτεχνολογία. Τυπώθηκαν και µοιράστηκαν ενηµερωτικά φυλλάδια σε όλη την πόλη, καταλήφθηκαν εργοτάξια, σαµποταρίστηκαν συνέδρια που προωθούσαν το κέντρο ερευνών. Επίσης στην ίδια πόλη, υπήρξε ένας µεγάλος αγώνας για την προστασία των ελεύθερων δηµόσιων χώρων και εναντία στην κατασκευή ενός γηπέδου ποδοσφαίρου. Για πολλές µέρες πλήθος κόσµου συµµετείχε σε διάφορες ενέργειες. Από µαζικά πικνίκ µέχρι και «κατάληψη δέντρων». Αυτή η µάχη µπορεί να χάθηκε αλλά το δηµοτικό συµβούλιο θα ξέρει την επόµενη φορά ποιους θα έχει απέναντί του. Επίσης αυτός ο αγώνας συνέπεσε µε τον αγώνα ενάντια στην κατασκευή του κέντρου ερευνών νέων τεχνολογιών και έτσι αρκετός κόσµος µπήκε στην διαδικασία να σκεφτεί για το ποιοι τελικά αποφασίζουν για τις ζωές µας, από ποιους και για ποιους αναπτύσσεται η πόλη. Αυτοί οι αγώνες απέδειξαν ό,τι η αντίσταση στα αστικά υπερ-σχέδια και ο µαζικός αγώνας είναι ακόµα εφικτά. Ακόµα και εάν χάσαµε δηµιουργήσαµε µια αίσθηση ελπίδας… Νοµίζω πως αυτές οι καµπάνιες για τις φυλακές καθώς και οι αντίστοιχες για τις νέες τεχνολογίες και την βιοµετρική συνδέονται και µε τον τρόπο που αντιστεκόµαστε, προσπαθούµε να αποτρέψουµε την βιοµετρία, τις κάµερες επιτήρησης, το φακέλωµα µε dna και όλα αυτά που πιθανόν θα βρούµε µπροστά µας τα επόµενα 5 χρόνια. Όλα αυτά µέχρι τώρα αφορούσαν κυρίως τους ακτιβιστές αλλά στο εξής θα αφορούν τον καθένα και την καθεµιά. Προσπαθούµε να οργανώσουµε αγώνες ώστε να προλάβουµε αυτή την εξέλιξη. Προσπαθούµε να έρθουµε σε επαφή µε ανθρώπους σε γειτονιές σε µια κατεύθυνση συνολικής άρνησης των τεχνολογιών ελέγχου. Υπάρχουν οµάδες στην Γαλλία που προσπαθούν να σταµατήσουν την εγκατάσταση µηχανών βιοµετρικού ελέγχου στα λύκεια. Η χρήση βιοµετρικών δεδοµένων χρησιµοποιείται µόνο στα λύκεια και στις φυλακές. Η καταστροφή µιας τέτοιας µηχανής µε σφυριά προκάλεσε αρκετή ένταση και πολλές συζητήσεις. Συµβούλια µαθητών και σύλλογοι γονέων άρχισαν να ασχολούνται µε το θέµα και να βλέπουν πίσω από αυτό την ανάπτυξη ένα νέου είδους ολοκληρωτισµού. Για πολλούς ανθρώπους η καταστροφή των βιοµετρικών µηχανών συνδέθηκε νοερά µε την γαλλική παράδοση αντίστασης στον ολοκληρωτισµό.
Ένα άλλο ζήτηµα µε το οποίο ασχοληθήκαµε ήταν ο αγώνας ενάντια στο γενετικό φακέλωµα. Η γενετική καταγραφή σε κρατική βάση δεδοµένων επεκτείνεται σε όλο και περισσότερο κόσµο. Στην αρχή έγινε αποδεκτή γιατί αφορούσε µόνο βιαστές ανηλίκων αλλά έπειτα από έξι µήνες επεκτάθηκε σε κάθε είδους εγκληµατική πράξη εκτός από οικονοµικά εγκλήµατα. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης όταν σου ζητάνε να δώσεις γενετικό υλικό δεν µπορείς να αρνηθείς, σε υποχρεώνουν µε άσκηση σωµατικής βίας. Στην Γαλλία το σώµα θεωρείται ιδιωτική περιουσία, οπότε έχεις το δικαίωµα να αρνηθείς να παραχωρήσεις το γενετικό σου κώδικα. Είναι βέβαια παράνοµο να αρνηθείς αλλά δεν µπορούν να σε υποχρεώσουν. Μπορεί αυτό να σηµαίνει φυλάκιση ή κάποιο υψηλό πρόστιµο. Αυτό που εµείς προσπαθούµε να κάνουµε είναι, όποτε έχουµε κάποιον συλληφθέντα να αρνείται να δώσει το DNA του στην αστυνοµία. Προσπαθούµε αυτό να αποτελεί µια πολιτική πρακτική την οποία θα ακολουθούν όλο και περισσότεροι. Με αυτό τον τρόπο θέλουµε να µπλοκάρουµε το δικονοµικό σύστηµα µε µαζικές αρνήσεις αλλά και µαζική αλληλεγγύη. Μέχρι στιγµής είχαµε µικρές επιτυχίες. Η πρώτη δίκη ενός ατόµου, που συνελήφθη σε διαδήλωση, για άρνηση παραχώρησης γενετικού υλικού, έτυχε δυνατής υποστήριξης µε αποτέλεσµα το συγκεκριµένο άτοµο να χρειαστεί µόνο να πληρώσει πρόστιµο µερικών εκατοντάδων ευρώ. Προσπαθούµε να ενηµερώνουµε τον κόσµο στην Γαλλία ότι έχει δικαίωµα να αρνηθεί, αποτρέποντας έτσι το όλο και αυξανόµενο γενετικό φακέλωµα του πληθυσµού.
BO: τι συµβαίνει µε το κίνηµα καταλήψεων
Nicolu: Το κίνηµα καταλήψεων στην Γαλλία γίνεται όλο και δυνατότερο µε περισσότερες πολιτικές καταλήψεις. Το µέγεθος των κατειληµµένων χώρων ποικίλει. Οι λειτουργίες που στεγάζονται σε τέτοιους χώρους ποικίλουν επίσης, βιβλιοθήκες, χώροι συναντήσεων, αυτοδιαχειριζόµενοι κήποι, νοµική υποστήριξη και ενηµέρωση για συλληφθέντες, χώροι αντιπληροφόρησης, εργαστήρια κτλ. Γενικά το µοντέλο είναι πάνω κάτω κοινό µε άλλες ευρωπαϊκές καταλήψεις. Οι χώροι αυτοί συνήθως αποτελούνται από ανθρώπους που προσπαθούν να πειραµατιστούν τόσο σε επίπεδο καθηµερινότητας όσο και να αναπτύξουν πολιτική δράση. Υπάρχουν αρκετοί αυτόνοµοι χώροι και στην ύπαιθρο όπου εκεί σύντροφοι πειραµατίζονται στην οικολογική διαβίωση και σε αντικαπιταλιστικές µορφές ζωής. Έτσι δεν έχουµε ένα κίνηµα που ασχολείται αποκλειστικά µε την εξεγερτική και συγκρουσιακή δράση. Στο Des Tanneries προσπαθούµε να τα κάνουµε και τα δύο. Πιστεύουµε πως όταν υπάρχει σε εξέλιξη ένα µαζικό κίνηµα αυτοί οι χώροι µπορούν να αποτελούν σηµεία συνάντησης, ανταλλαγής ιδεών, εµπλοκής σε άµεσες δράσεις και οργάνωσης αγώνα. Όπως στην Grenobl, το καταληψιακό κίνηµα ζυµώθηκε µε τους αγώνες ενάντια στις νέες τεχνολογίες, µε τους αγώνες για στέγαση, µε τους αγώνες ενάντια στις φυλακές αλλά και αλληλεγγύης στους µετανάστες. Γνωρίζουµε την σηµαντικότητα του να εµπλεκόµαστε σε κοινωνικούς αγώνες από την άλλη όµως δεν υπάρχει µια κουλτούρα αντίστασης για τις ίδιες τις καταλήψεις, όπως συµβαίνει αλλού, όταν σε περιπτώσεις εκκενώσεις οι καταληψίες αµύνονται της επιλογής τους και µάχονται µε την αστυνοµία. Για εµάς το Des Tanneries είναι µια πρόκληση να δηµιουργήσουµε µια τέτοια κουλτούρα αντίστασης. Την ιδέα δηλαδή ότι το να παλεύεις για τον χώρο σου, κερδίσεις δεν κερδίσεις, αφήνει µια παρακαταθήκη που την επόµενη φορά θα την λάβουν υπόψη τους, γιατί αυτό σηµαίνει αγώνας. Βέβαια προσπαθούµε να βρούµε ευέλικτες µορφές αντίστασης και όχι απλά όταν έρθει το χαρτί της έξωσης να οχυρωθούµε στο κτίριο και να περιµένουµε τους µπάτσους. Αυτό είναι κουραστικό και δεν εµπλέκει και άλλους ανθρώπόυς στην αντίσταση. Φυσικά και οχυρώνουµε το κτίριο αλλά δεν καθόµαστε µέσα σε αυτό, οργανώνουµε εκδηλώσεις, βγαίνουµε στην πόλη µε άµεσες δράσεις και παρεµβάσεις. Προσπαθούµε να δηµιουργήσουµε συµµάχους παρά να βαριόµαστε µόνοι µας στο κτίριο.
BO: τι συµβαίνει σήµερα µε τις κινητοποιήσεις ενάντια στους νέους νόµους για το ασφαλιστικό
Nicolu: Στη Γαλλία υπάρχει µεγάλη παράδοση στους εργασιακούς αγώνες και πολύ συχνά γίνονται απεργίες και πορείες. Όµως τα µεγάλα τα συνδικάτα τα τελευταία χρόνια έρχονται σε διαπραγµατεύσεις µε την κυβέρνηση. Έτσι σήµερα η κυβέρνηση προσπαθεί να µειώσει τις συντάξεις, να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης και να εξισώσει προς τα κάτω τις συντάξεις των δηµόσιων υπαλλήλων µε αυτές των ιδιωτικών. Αυτό προσπαθεί να το κάνει τα τελευταία 12 χρόνια αλλά πάντα αποτυχαίνει. Όταν ξεκίνησε για πρώτη φορά το 1995 υπήρξε ως απάντηση ένα µεγάλα κίνηµα το µεγαλύτερο µέχρι το anti-CPE κίνηµα και για δυο µήνες είχε παραλύσει όλη η χώρα καθώς κυρίως στις δηµόσιες µεταφορές πραγµατοποιήθηκε καθολική απεργία και ήταν µια πολύ καλή κινηµατική περίοδος. Από τότε λοιπόν παρόλο που πιέζει η ευρωπαϊκή ένωση όλες οι κυβερνήσεις φοβούνται να αγγίξουν τα ασφαλιστικά και εργασιακά κεκτηµένα. Σήµερα λοιπόν προσπαθεί ξανά η νέα κυβέρνηση να επιτεθεί αλλά µε πιο έξυπνο τρόπο. Είµαι λίγο σκεπτικός για το πώς θα αντιδράσει ο κόσµος, την προηγούµενη εβδοµάδα έγινε η πρώτη γενική απεργία όµως νοµίζω ότι τα µεγάλα συνδικάτα είναι έτοιµα να συµβιβαστούν. Βέβαια είµαστε σε αναµονή για νέες φοιτητικές κινητοποιήσεις καθώς ένας νέος νόµος θέλει να µετατρέψει τα πανεπιστήµια σε αυτόνοµα ιδρύµατα τα οποία θα βρίσκουν µόνα τους οικονοµικούς πόρους οπότε σίγουρα θα συνεργασθούν µε ιδιωτικές εταιρίες βιοµηχανίες κτλ,. Επίσης στην Γαλλία εξακολουθεί να υπάρχει ισχυρό κράτος πρόνοιας που σου εξασφαλίζει τα προς το ζειν ακόµα και εάν δεν δουλεύεις, έτσι υπάρχουν πάνω από ένα εκατοµµύριο γάλλοι οι οποίοι χωρίς να εργάζονται ζουν µε το βασικό εισόδηµα. Εάν λοιπόν κατάρρευση το κράτος πρόνοιας η κυβέρνηση το ξέρει πολύ καλά ότι θα υπάρξει µεγάλη αναταραχή. Έτσι ο Σαρκοζύ αποφάσισει ότι όλοι όσοι κατοικούν στη Γαλλία πρέπει να δουλεύουν και για να πάρεις το κοινωνικό εισόδηµα θα πρέπει πλέον αν αρχίσεις να κανείς µια οποιαδήποτε σκατοδουλειά. Έτσι λοιπόν ενδεχοµένως το επόµενο διάστηµα αυτές οι τρεις µεταρρυθµίσεις πυροδοτήσουν νέες κινητοποιήσεις
BO: η δικιά σου οµάδα και γενικότερα οι αναρχικοί πως εµπλέκεται σε αυτούς τους αγώνες
Nicolu: θα µιλήσω κυρίως για το αντι-CPE κίνηµα. Στην αρχή δεν είχαµε καµία εµπλοκή, το βλέπαµε ως εάν ενδιαφέρον κίνηµα αλλά στη κατάληψη Des Tanneries δεν υπάρχουν πολλοί φοιτητές. Ως πρώτη κίνηση στήσαµε κουζίνα µέσα στο πανεπιστήµιο ωστόσο δεν θέλαµε να εµπλεκόµαστε στις συνελεύσεις και να βγάζουµε αναρχικό λόγο. Κυρίως δραστηριοποιηθήκαµε µαζί µε άλλο κόσµο σε δράσεις αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και σε παράλληλες συµβολικές άµεσες δράσεις στις πορείες όπως µεταστροφές διαφηµίσεων, καταλήψεις µεταφορικών σταθµών, ταχυδροµείων ή µπαίναµε σε κτήρια εταιριών, σε γραφεία ευρέσεως εργασίας, σε κοµµατικά γραφεία και βγάζαµε όλα τα έπιπλα έξω στο δρόµο. Η ιδέα ήταν ότι δε θέλαµε να προπαγανδίσουµε τον αναρχικό λόγο µέσα στις φοιτητικές διαδικασίες αλλά να δώσουµε ριζοσπαστικά παραδείγµατα στο δρόµο. Βέβαια σε άλλες µεγαλύτερες πόλεις όπως στο Παρίσι αυτόνοµος κόσµος επέλεξε να κάνει ξεχωριστές καταλήψεις τις οποίες ενίσχυσαν όχι µόνο αναρχικοί αλλά και επισφαλείς εργαζόµενοι, µετανάστες χωρίς χαρτιά.
BO: τέλος πες µας πιο είναι το σκεπτικό πίσω από το κάλεσµα των αυτόνοµων χωρών στο Des Tanneries και για την διοργάνωση της πανευρωπαϊκής ηµέρας δράσης
Nicolu: Η ιδέα είναι να συναντηθεί κόσµος που βρίσκεται σε παρόµοιες δοµές, να ανταλλάξει εµπειρίες, εργαλεία, τακτικές και σκεπτικά. Κάτι παρόµοιο είχε γίνει τα προηγούµενα χρόνια σε επίπεδο Γαλλίας και βοήθησε πολύ στο να γίνουν νέες καταλήψεις. Το συγκεκριµένο κάλεσµα προέκυψε µετά τις δράσεις αλληλεγγύης στην κατάληψη Ungdomhuset στην Κοπενχάγη, είδαµε λοιπόν ότι υπήρξε µια ιδιαίτερη δυναµική και ενδιαφέρον για αυτές τις δοµές. Ταυτόχρονα ξέρουµε ότι πανευρωπαϊκά πολλές καταλήψεις βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής όπως πολλές ιστορικές καταλήψεις στην Βαρκελώνη, στην Γενεύη, το Kopi στο Βερολίνο κ.α. Σαν να υπάρχει µια συγκεκριµένη στρατηγική της ευρωπαϊκής ένωσης να εκκενωθούν όλες οι καταλήψεις καθώς θεωρείται ότι βρίσκονται πίσω από βιαία γεγονότα. Έτσι λοιπόν θεωρούµε ότι εάν δεν κάνουµε κάτι δυνατό τώρα ενδεχοµένως τα επόµενα χρόνια βήµα, βήµα να εξαφανιστούν όλες οι καταλήψεις πανευρωπαϊκά. Με συντρόφους λοιπόν από την Βαρκελώνη, την Γενεύη και το Αµβούργο σκεφτήκαµε αυτό το κάλεσµα για µια αποκεντρωµένη πανευρωπαϊκή ηµέρα δράσης και ορατότητας των καταλήψεων και των αυτόνοµων χωρών την επόµενη άνοιξη. Εµείς δεν βλέπουµε τις καταλήψεις ως αυτοσκοπό αλλά ως ένα εργαλείο για να εντείνουµε την αντιπαράθεση µε τις καπιταλιστικές δοµές έτσι προτείνουµε και οι δράσεις να έχουν µια ευρεία γκάµα. Έως τώρα πολλές καταλήψεις έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσµα και ελπίζουµε να συµβεί κάτι σηµαντικό.
enjoy
vlanto (at) riseup.net
BO: πες µας για την ιστορία της κατάληψης Des Tanneries, πότε ξεκίνησε µε ποιους στόχους και πως εξελίχθηκε.
Nicolu: Η κατάληψη Des Tanneries ξεκίνησε πριν 10 χρόνια, το 1998 στην Dijon στη Γαλλία.O χώρος ήταν ένα µεγάλο παλιό εργοστάσιο παραγωγής κρέατος εγκαταλελειµµένο για περίπου 20 χρόνια. Εκείνη την εποχή υπήρχε στην Dijon ένα σχετικά δυναµικό αναδυόµενο αναρχικό κίνηµα µε µια ευρεία ποικιλία οµάδων και δράσεων. Ωστόσο υπήρχε µόνο ένα αναρχικό κέντρο στο οποίο πραγµατοποιούνταν συνελεύσεις, λαϊκές κουζίνες και εκδηλώσεις αλλά ήταν ένας µικρός χώρος. Εκείνη την εποχή µερικοί από εµάς ταξίδεψαν σε άλλες χώρες (Ελβετία, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία) επισκέφτηκαν αυτόνοµους χώρους και καταλήψεις από τις οποίες εµπνεύστηκαν, επηρεάσθηκαν και θέλησαν επιστρέφοντας να διευρύνουν τις αναρχικές πολιτικές δραστηριότητες στην Dijon. Βέβαια είχαµε µικρή εµπειρία από καταλήψεις καθώς οι περισσότερες σε σύντοµο χρονικό διάστηµα εκκενώνονταν. Η τελευταία εκκενώθηκε µετά από µια πορεία ενάντια στην εθνική επέτειο της 4 Ιουλίου όταν πολλά αµάξια κάηκαν τα McDonalds καταστράφηκαν και οι µπάτσοι τις επόµενες µερες εκκένωσαν την κατάληψη που είχαµε και βρεθήκαµε σε αδιέξοδο. Ωστόσο είπαµε ότι θα προσπαθήσουµε πάλι και αρχίσαµε να ψάχνουµε. Η Dijon είναι µια µπουρζουάδικη πόλη µε βιοµηχανική και ιστορική παράδοση έτσι δεν είχε πολλά άδεια κτήρια. Τελικά βρήκαµε αυτό το παλιό εργοστάσιο το οποίο το καταλάβαµε στην αρχή προσωρινά µόνο για συναυλίες και για µεγάλα φεστιβάλ αλλά ο δήµος µας απείλησε µε εκκένωση και έτσι αποφασίσαµε να το υπερασπιστούµε και να το καταλάβουµε σε µόνιµη βάση. Μερικοί από εµάς ξεκίνησαν να µένουν δηµιουργώντας στεγαστική κολεκτίβα και έπειτα ανοίξαµε το χώρο για διάφορες πολιτικές δραστηριότητες. Έτσι στεγάστηκαν διάφορες πολιτικές οµάδες. Ο στόχος ήταν να φτιάξουµε έναν χώρο και µε πολιτιστικές δραστηριότητες αλλά κυρίως µε πολιτικές δραστηριότητες. Αυτό το επισηµαίνω διότι στην Γαλλία υπάρχουν αρκετές καλλιτεχνικές καταλήψεις χωρίς σαφή αντικαπιταλιστικά ή αντικρατικά χαρακτηριστικά αλλά απλά και µόνο για να στεγάσουν καλλιτεχνικές ευαισθησίες, έτσι πολύ εύκολα έρχονται σε διαπραγµατεύσεις µε τις αρχές. Για µας από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι η κατάληψη Des Tanneries θα είναι µια πολιτική κατάληψη στην οποία θα πραγµατοποιούνται και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ο ιδιοκτήτης του εργοστάσιου είναι ο δήµος και στην αρχή ήρθε το δηµοτικό συµβούλιο για να δει τι γίνεται αλλά δεν ήξερε τι να κάνει καθώς πολύς κόσµος είχε µαζευτεί στη κατάληψη και είχε φτιάξει οδοφράγµατα στους γύρω δρόµους. Έτσι µένοντας έκπληκτοι από την µαζικότητα µας άφησαν ανενόχλητους για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Ωστόσο έλεγαν ότι θα µας εκκενώσουν το συντοµότερο δυνατό. Αυτό άρχισαν να το επιδιώκουν πριν από τέσσερα χρόνια και εµείς ως απάντηση οργανώναµε κάθε µήνα πορείες και καταλαµβάναµε συµβολικά άλλα δηµοτικά κτήρια ακόµα και το δηµαρχείο. Ταυτόχρονα ενηµερώναµε και καλούσαµε σε υποστήριξη άλλες οµάδες από όλη τη Γαλλία. Αλληλεγγύη και υποστήριξη µας έδειξαν σύντροφοι και από πολλές χώρες κυρίως από Ελβετία Γερµανία και Βέλγιο. Τελικά ο δήµος εκτίµησε ότι θα του κόστιζε σε δηµοτικότητα µια πιθανή εκκένωση και προσωρινά µας άφησε. Εδώ πρέπει να σηµειώσω ότι πριν τρία χρόνια όταν ήταν προεκλογική περίοδος µε έναν ανεξήγητο τρόπο άναψε φωτιά σε επτά διαφορετικά σηµεία του κτηρίου και καταστράφηκε µεγάλο µέρος της κατάληψης µέσα σε µια νύχτα. Όµως σύντοµα το επισκευάσαµε και οργανώσαµε µεγάλες πορείες που κατευθύνθηκαν εναντίον του δηµαρχείο και η πόλη βρέθηκε σε µεγάλη αναστάτωση. Τελικά κατάλαβαν και οι δεξιοί και οι σοσιαλιστές ότι εάν ήθελαν να εκλέγουν δεν θα έπρεπε να πειράξουν την κατάληψη Des Tanneries. Έτσι αυτήν την στιγµή η κατάληψη δεν βρίσκεται σε κίνδυνο καθώς µέχρι τις επόµενες εκλογές έχουν υποσχεθεί ότι δεν θα µας ενοχλήσουν. Ωστόσο πρέπει να πω ότι η κατάληψη είναι απόλυτα παράνοµη δεν έχουµε έρθει σε κανενός είδους διαπραγµάτευση και αυτό είναι σηµαντικό καθώς τα τελευταία χρόνια έχει διεξαχθεί µεγάλη συζήτηση στο εσωτερικό των καταλήψεων για το εάν θα διαπραγµατευτούν µε τις αρχές ή όχι. Έτσι και σε εµάς µας ειπώθηκε ότι µπορείτε να κρατήσετε το χώρο αρκεί να λάβετε µια σειρά από µέτρα προστασίας, πυρασφάλειας, να επισκευάσετε τα επικίνδυνα σηµεία και να τεθούν κάποιοι ως νόµιµοι εκπρόσωποι του χώρου. Εµείς ξέρουµε όµως κυρίως από την γερµανική εµπειρία ότι η διαδικασία των διαπραγµατεύσεων και της νοµιµοποίησης οδηγεί στην ποινικοποίηση και εγκληµατικοποίηση όσων καταλήψεων αρνούνται να διαπραγµατευτούν. Έτσι σε όλες τις παρεµβάσεις µας και σε όσες συζητήσεις βρεθήκαµε µε τον δήµο διακηρύτταµε την πλήρη αυτονοµία µας και ότι δεν θέλουµε να διαχωριστούµε από άλλες καταλήψεις που δεν διαπραγµατεύονται. Τελειώνοντας την ιστορία της διαµάχης µε τον δήµο πρέπει να πω ότι παρόλο που µας διαβεβαίωσαν ότι δεν θα µας ενοχλήσουν εµείς ξέραµε ότι η περιοχή στην οποία βρίσκεται η κατάληψη είναι µια από τις αναδυόµενες για επενδύσεις περιοχές της πόλης και διάφορες ιδιωτικές εταιρίες ενδιαφέρονται να αγοράσουν από τον δήµο το Des Tanneries. Αυτό είναι σηµαντικό καθώς σε µια παρόµοια κατάληψη στη Grenoble παρόλο που υπήρξε σθεναρή αντίσταση των καταληψιών (για δυο µήνες ήταν ανεβασµένος κόσµος στην ταράτσα του κτηρίου και οι µπάτσοι προσπαθούσαν να τους κατεβάσουν) ωστόσο το κτήριο είχε πουληθεί τα κονδύλια έτρεχαν και οι καταληψίες δεν είχαν φροντίσει να αποτρέψουν την αγοροπωλησία, έτσι µετά ήταν πολύ δύσκολο να το υπερασπιστούν. Έτσι διαρκώς προσπαθούµε να περνούµε πληροφορίες για πιθανές διαπραγµατεύσεις του δήµου µε επιχειρηµατίες. Μάθαµε λοιπόν ότι µια µεγάλη ιατρική εταιρεία ενδιαφέρεται να κλείσει όλα τα µικρά κέντρα υγείας και νοσοκοµεία που έχει διασπαρµένα στην ευρύτερη περιοχή της Dijon και να χτίσει ένα νέο υπερπολυτελές µεγάλο νοσοκοµείο στο χώρο του Des Tanneries. Την ηµέρα λοιπόν που ήταν να συζητηθεί η αγοροπωλησία στο δηµοτικό συµβούλιο οργανώσαµε µια πανευρωπαϊκή καµπανιά εναντίωσης και ο δήµος δέχτηκε µηνύµατα και e-mail διαµαρτυρίας από πολλές χώρες. Έπειτα αιφνιδιαστικά περίπου 60 άτοµα καταλάβαµε το δηµοτικό συµβούλιο την ώρα της συνεδρίασης και δηλώσαµε ότι δεν θα φύγουµε εάν δε µας διασφαλιστεί ρητά ότι θα ακυρωθεί η αγοροπωλησία. Ταυτόχρονα αρκετές εκατοντάδες κόσµου συγκεντρώθηκε έξω από το δηµαρχείο και το δηµοτικό συµβούλιο αναγκάστηκε προσωρινά να ακυρώσει την αγοροπωλησία. Τους επόµενους τρεις µήνες ακολούθησαν µια σειρά από ποικίλες δράσεις µε αποκορύφωµα την κατάληψη του πάρκου που βρίσκεται µπροστά από το δηµοτικό συµβούλιο. Αρχικά φτιάξαµε στα δέντρα του πάρκου 15 δεντρόσπιτα, έπειτα µαζεύτηκε κόσµος και ο δήµαρχος ζήτησε την επέµβαση της αστυνοµίας αλλά αυτοί δεν ήξεραν πως να µας κατεβάσουν. Τέλος ακολούθησε µια µαζική πορεία µε µερικές χιλιάδες διαδηλωτές την ηµέρα των εκλογών και ο νέος δήµαρχος µας διαβεβαίωσε ότι έως τις επόµενες εκλογές το 2011 δεν θα µας πειράξουν και δεν θα πούλησαν το Des Tanneries σε κανένα ιδιώτη. Έτσι πετύχαµε µια µικρή νίκη.
BO: Για να σχηµατίσουµε µια πιο γενική πολιτική εικόνα της κατάστασης στη Γαλλία πες µας µερικά λόγια για την κατάσταση των ριζοσπαστικών κινηµάτων (αναρχικών, αυτόνοµων, αριστεριστών) τις σχέσεις και αλληλεπιδράσεις που έχουν µε κοινωνικά κινήµατα όπως των µεταναστών στα γκέτο ή των φοιτητών.
Nicolu: Στη Γαλλία µέχρι τα µέσα της δεκαετίας του 90, όταν άρχισε να αναδύεται το κίνηµα ενάντια στην παγκοσµιοποίηση ήταν πολύ διάσηµη η οργάνωση ATTAC, η οποία είναι η σοσιαλδηµοκρατική έκφραση της «κοινωνίας των πολιτών» και η οποία έθετε ως στόχο της αλλαγή του καπιταλισµού από τα µέσα. Πίσω από την ATTAC ενεπλάκησαν διάφορες οµάδες και δίκτυα µε ποιο διάσηµο το δίκτυο του οποίου επικεφαλής ήταν ο Μποβέ και τα ποια πραγµατοποιούσαν άµεσες δράσης πολιτικής ανυπακοής ενάντια π.χ. σε γενετικά τροποποιηµένες καλλιέργειες. Επίσης υπάρχει ένα ισχυρό τροτσκιστικό κίνηµα και τα παραδοσιακά µεγάλα συνδικάτα της CGT CFDT, τα οποία όσο περνάν τα χρόνια γίνονται όλο και πιο ρεφορµιστικά και κλείνουν αντεργατικές συµφωνίες µε τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις. Μπορεί να κηρύσσουν απεργίες αλλά θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο των διαδηλώσεων και όποτε κρίνουν σταµατάν τις κινητοποιήσεις. Τέλος υπάρχει και ο αναρχικός – αυτόνοµος χώρος ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει δοµήσει µια σειρά από δίκτυα βάσης. Ένα από αυτά στο οποίο συµµετέχει και η κατάληψη Des Tanneries είναι το αντικαπιταλιστικό δίκτυο Sans-Titre οι απαρχές του οποίου πηγαίνουν δέκα χρόνια πίσω όταν γεννήθηκε και η PGA και ξεκίνησαν τα παγκόσµια ραντεβού. Ο στόχος του ήταν να συνδέσει διάφορους αυτόνοµους χώρους και τοπικούς αγώνες. Συναντιόµασταν κάθε δυο µήνες σε διαφορετικά µέρη στη Γαλλία σε συναντήσεις που διαρκούσαν 4-5 µερες και περιελάµβαναν θεωρητικές αναλύσεις και συντονισµό δράσεων όπως π.χ. την οργάνωση του no border camp στο Στρασβούργο το 2002. Μετά την περίοδο της αντιπαγκοσµιοποίησης και ιδίως τα τελευταία τρία χρόνια άλλαξε η δυναµική του αναρχικού χώρου. Αυτό συνέβαινε ιδίως µετά την εξέγερση στα γκέτο το 2005 όταν έγιναν διάσηµα σε όλη την Ευρώπη τα µαζικά καψίµατα αυτοκίνητων αλλά δεν ήταν µόνο αυτό, καταστράφηκαν super market, αστυνοµικά τµήµατα, πρακτορεία ευρέσεως εργασίας, κρατικά κτήρια. Έως τότε ήταν πολύ ασθενείς οι επαφές µεταξύ των πολιτικών χώρων και του αναρχικού συµπεριλαµβανόµενου µε τους µετανάστες. Αλλά συνειδητοποιήσαµε ότι κάτι πολύ σηµαντικό συνέβαινε στα προάστια και επιδιώξαµε να έρθουµε σε στενότερη επαφή και να υποστηρίξουµε τους µετανάστες ιδίως όσους συλλαµβάνονταν. Έτσι δραστηριοποιηθήκαµε κυρίως σε δράσεις αλληλεγγύης. Έπειτα ακολουθεί το φοιτητικό κίνηµα - το antiCPE κίνηµα, το οποίο στην αρχή έµοιαζε σαν ένα ακόµα κλασσικό φοιτητικό κίνηµα το οποίο µιλούσε µόνο για συντεχνιακά ζητήµατα ενάντια στο νέο νόµο. Όµως γρήγορα ξέφυγε από τον έλεγχο των παραδοσιακών φοιτητικών παρατάξεων και κοµµάτων άρχισε να µιλάει ευρύτερα για κοινωνικά ζητήµατα όπως η επισφάλεια και οι καταλήψεις των πανεπιστήµιων απέκτησαν περισσότερο αυτόνοµα χαρακτηριστικά. Μετά από πολλά χρόνια η στρατηγική ιδέα πίσω από τις δράσεις ήταν το µπλοκάρισµα της οικονοµίας, έτσι ενεπλάκησαν και αναρχικοί οι οποίοι ενίσχυσαν αυτές τις δράσεις όπως ήταν κλείσιµο δρόµων, καταλήψεις σε σταθµούς µεταφοράς, σε σταθµούς µετρό, σε ταχυδροµεία, σε σιδηροδροµικούς σταθµούς. Νοµίζω ότι το φοιτητικό κίνηµα σίγουρα επηρεάστηκε από τις προηγούµενες δράσεις των µεταναστών στα προάστια ιδίως όσον αφορά το επίπεδο της βίας καθώς µετά από πολλά χρόνια οι δράσεις ξέφυγαν από τις παραδοσιακές ειρηνικές πορείες και τις διαπραγµατεύσεις µε τις αρχές. Επίσης υπήρξε σύνδεση µε τους µετανάστες καθώς ούτως ή άλλως ένα βασικό κοµµάτι των φοιτητών είναι µετανάστες, έτσι στις φοιτητικές πορείες έρχονταν µετανάστες από τα προάστια για να πάρουν εκδίκηση στο κέντρο της πόλης. Εκεί λοιπόν υπήρξαν πολύ ενδιαφέρουσες αλληλοεπιδράσεις µεταξύ αναρχικών – µεταναστών - φοιτητών ιδίως στις τακτικές αντιπαράθεσης µε την αστυνοµία. Μετά λοιπόν την εξέγερση στα προάστια και το antiCPE κίνηµα ακολουθεί µια άνθηση και ριζική αλλαγή στο αναρχικό κίνηµα καθώς προσπαθεί να βγει έξω από το «γκέτο» του, να αποκτήσει ορατότητα και να συνδεθεί οργανικά, πολιτικά, πολιτιστικά µε κοινωνικούς χώρους. Έτσι κατά τη προεκλογική περίοδο τον τελευταίο χρόνο πολλές δράσεις και συγκρούσεις συνδιοργανώθηκαν από αναρχικούς και µετανάστες όπως πορείες, καταλήψεις σε κυβερνητικά κτίρια, καψίµατα οχηµάτων στο κέντρο των πόλεων και όχι στα προάστια. Τα media φυσικά παρουσίασαν τις δράσεις ως απολιτίκ και αποσιωπούσαν τα πολιτικά χαρακτηριστικά. Για µας λοιπόν ήταν πολύ σηµαντικά αυτά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια ιδίως όσον αφορά το επίπεδο των επαφών και αλληλοεπιδράσεων µεταξύ των διαφόρων πολιτικών και κοινωνικών κινηµάτων
BO: Πες µας τώρα για τις δοµές τους αναρχικού - αυτόνοµου χώρου στη Γαλλία και για τις βασικές θεµατικές της πολιτικής ατζέντας των οµάδων
Nicolu: Όσον αφορά τους αναρχικούς, υπάρχουν οι παραδοσιακές αναρχικές οµοσπονδίες όπως η CNT, η αναρχοκοµουνιστική ελευθεριακή οµοσπονδία αλλά οι περισσότεροι σύντροφοι οργανώνεται σε αυτόνοµες οµάδες µε µεγάλη ποικιλία πολιτικών θεµάτων. Μερικές φορές δηµιουργούνται δίκτυα αυτόνοµων οµάδων όπως το Sans – Titre µε συγκεκριµένες θεµατικές όπως το δίκτυο ενάντια στον κοινωνικό έλεγχο, στα βιοµετρικά δεδοµένα τη καταγραφή του dna, στις νέες κατασταλτικές τεχνολογίες. Επίσης υπάρχουν πολλές οµάδες, µέσα σε αυτές συγκαταλέγεται και το Des Tanneries, οι οποίες τα τελευταία δέκα χρόνια επιδιώκουν τη δηµιουργία δοµών επικοινωνίας µε έµφαση στη σχέσεις. Ετσι θέτουν στην πολιτική τους ατζέντα ζητήµατα όπως η πατριαρχία, το φύλο, επίσης υπάρχουν πολλές αναρχοφεµινιστικές – λεσβιακές καταλήψεις στην Γαλλία. Επίσης υπάρχει το δίκτυο του hacklab που ασχολείται µε ζήτηµα όπως το ελεύθερο λογισµικό, τα πνευµατικά δικαιώµατα, η εξέλιξη των linux ενάντια στους νέους νόµους ελέγχου του internet. Κάποιοι από τους αυτόνοµους χώρους και τις καταλήψεις εµπλέκονται σε ζητήµατα µεταναστών χωρίς χαρτιά και σε καµπάνιες ενάντια στο χτίσιµο νέων φυλακών για νεαρά άτοµα (13-18 ετών). Εδώ και 30 χρόνια τέτοιες ειδικές φυλακές ήταν ανύπαρκτες, αλλά τώρα ο Σαρκοζύ θέλει να τις επανιδρύσει. Υπήρξε ένα είδος άτυπου δικτύου το οποίο ανέλαβε δράση σε διαφορετικές πόλεις. Παράδειγµα εµείς καταλάβαµε το µέρος όπου θα χτίζονταν οι «φυλακές για παιδιά» και πραγµατοποιήσαµε ποικίλες δράσεις. Την ίδια περίοδο σε άλλες πόλεις όπως στη Λυών ή στην Τουλούζη πραγµατοποιήθηκαν σαµποτάζ και καταστροφές στα εργοτάξια. Αυτές οι δράσεις ακόµα συνεχίζονται. Ένα άλλο ζήτηµα είναι αυτό των νέων τεχνολογιών: νανοτεχνολογία, βιοτεχνολογία και βιοµετρική, και πως αυτές χρησιµοποιούνται για τον κοινωνικό έλεγχο. Κόσµος στην Grenobl δραστηριοποιήθηκε ενάντια στην ίδρυση και κατασκευή ενός µεγάλου κέντρου ερευνών, του “Mina Tech”, του πρώτου στην Ευρώπη εξειδικευµένου στην νανοτεχνολογία. Τυπώθηκαν και µοιράστηκαν ενηµερωτικά φυλλάδια σε όλη την πόλη, καταλήφθηκαν εργοτάξια, σαµποταρίστηκαν συνέδρια που προωθούσαν το κέντρο ερευνών. Επίσης στην ίδια πόλη, υπήρξε ένας µεγάλος αγώνας για την προστασία των ελεύθερων δηµόσιων χώρων και εναντία στην κατασκευή ενός γηπέδου ποδοσφαίρου. Για πολλές µέρες πλήθος κόσµου συµµετείχε σε διάφορες ενέργειες. Από µαζικά πικνίκ µέχρι και «κατάληψη δέντρων». Αυτή η µάχη µπορεί να χάθηκε αλλά το δηµοτικό συµβούλιο θα ξέρει την επόµενη φορά ποιους θα έχει απέναντί του. Επίσης αυτός ο αγώνας συνέπεσε µε τον αγώνα ενάντια στην κατασκευή του κέντρου ερευνών νέων τεχνολογιών και έτσι αρκετός κόσµος µπήκε στην διαδικασία να σκεφτεί για το ποιοι τελικά αποφασίζουν για τις ζωές µας, από ποιους και για ποιους αναπτύσσεται η πόλη. Αυτοί οι αγώνες απέδειξαν ό,τι η αντίσταση στα αστικά υπερ-σχέδια και ο µαζικός αγώνας είναι ακόµα εφικτά. Ακόµα και εάν χάσαµε δηµιουργήσαµε µια αίσθηση ελπίδας… Νοµίζω πως αυτές οι καµπάνιες για τις φυλακές καθώς και οι αντίστοιχες για τις νέες τεχνολογίες και την βιοµετρική συνδέονται και µε τον τρόπο που αντιστεκόµαστε, προσπαθούµε να αποτρέψουµε την βιοµετρία, τις κάµερες επιτήρησης, το φακέλωµα µε dna και όλα αυτά που πιθανόν θα βρούµε µπροστά µας τα επόµενα 5 χρόνια. Όλα αυτά µέχρι τώρα αφορούσαν κυρίως τους ακτιβιστές αλλά στο εξής θα αφορούν τον καθένα και την καθεµιά. Προσπαθούµε να οργανώσουµε αγώνες ώστε να προλάβουµε αυτή την εξέλιξη. Προσπαθούµε να έρθουµε σε επαφή µε ανθρώπους σε γειτονιές σε µια κατεύθυνση συνολικής άρνησης των τεχνολογιών ελέγχου. Υπάρχουν οµάδες στην Γαλλία που προσπαθούν να σταµατήσουν την εγκατάσταση µηχανών βιοµετρικού ελέγχου στα λύκεια. Η χρήση βιοµετρικών δεδοµένων χρησιµοποιείται µόνο στα λύκεια και στις φυλακές. Η καταστροφή µιας τέτοιας µηχανής µε σφυριά προκάλεσε αρκετή ένταση και πολλές συζητήσεις. Συµβούλια µαθητών και σύλλογοι γονέων άρχισαν να ασχολούνται µε το θέµα και να βλέπουν πίσω από αυτό την ανάπτυξη ένα νέου είδους ολοκληρωτισµού. Για πολλούς ανθρώπους η καταστροφή των βιοµετρικών µηχανών συνδέθηκε νοερά µε την γαλλική παράδοση αντίστασης στον ολοκληρωτισµό.
Ένα άλλο ζήτηµα µε το οποίο ασχοληθήκαµε ήταν ο αγώνας ενάντια στο γενετικό φακέλωµα. Η γενετική καταγραφή σε κρατική βάση δεδοµένων επεκτείνεται σε όλο και περισσότερο κόσµο. Στην αρχή έγινε αποδεκτή γιατί αφορούσε µόνο βιαστές ανηλίκων αλλά έπειτα από έξι µήνες επεκτάθηκε σε κάθε είδους εγκληµατική πράξη εκτός από οικονοµικά εγκλήµατα. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης όταν σου ζητάνε να δώσεις γενετικό υλικό δεν µπορείς να αρνηθείς, σε υποχρεώνουν µε άσκηση σωµατικής βίας. Στην Γαλλία το σώµα θεωρείται ιδιωτική περιουσία, οπότε έχεις το δικαίωµα να αρνηθείς να παραχωρήσεις το γενετικό σου κώδικα. Είναι βέβαια παράνοµο να αρνηθείς αλλά δεν µπορούν να σε υποχρεώσουν. Μπορεί αυτό να σηµαίνει φυλάκιση ή κάποιο υψηλό πρόστιµο. Αυτό που εµείς προσπαθούµε να κάνουµε είναι, όποτε έχουµε κάποιον συλληφθέντα να αρνείται να δώσει το DNA του στην αστυνοµία. Προσπαθούµε αυτό να αποτελεί µια πολιτική πρακτική την οποία θα ακολουθούν όλο και περισσότεροι. Με αυτό τον τρόπο θέλουµε να µπλοκάρουµε το δικονοµικό σύστηµα µε µαζικές αρνήσεις αλλά και µαζική αλληλεγγύη. Μέχρι στιγµής είχαµε µικρές επιτυχίες. Η πρώτη δίκη ενός ατόµου, που συνελήφθη σε διαδήλωση, για άρνηση παραχώρησης γενετικού υλικού, έτυχε δυνατής υποστήριξης µε αποτέλεσµα το συγκεκριµένο άτοµο να χρειαστεί µόνο να πληρώσει πρόστιµο µερικών εκατοντάδων ευρώ. Προσπαθούµε να ενηµερώνουµε τον κόσµο στην Γαλλία ότι έχει δικαίωµα να αρνηθεί, αποτρέποντας έτσι το όλο και αυξανόµενο γενετικό φακέλωµα του πληθυσµού.
BO: τι συµβαίνει µε το κίνηµα καταλήψεων
Nicolu: Το κίνηµα καταλήψεων στην Γαλλία γίνεται όλο και δυνατότερο µε περισσότερες πολιτικές καταλήψεις. Το µέγεθος των κατειληµµένων χώρων ποικίλει. Οι λειτουργίες που στεγάζονται σε τέτοιους χώρους ποικίλουν επίσης, βιβλιοθήκες, χώροι συναντήσεων, αυτοδιαχειριζόµενοι κήποι, νοµική υποστήριξη και ενηµέρωση για συλληφθέντες, χώροι αντιπληροφόρησης, εργαστήρια κτλ. Γενικά το µοντέλο είναι πάνω κάτω κοινό µε άλλες ευρωπαϊκές καταλήψεις. Οι χώροι αυτοί συνήθως αποτελούνται από ανθρώπους που προσπαθούν να πειραµατιστούν τόσο σε επίπεδο καθηµερινότητας όσο και να αναπτύξουν πολιτική δράση. Υπάρχουν αρκετοί αυτόνοµοι χώροι και στην ύπαιθρο όπου εκεί σύντροφοι πειραµατίζονται στην οικολογική διαβίωση και σε αντικαπιταλιστικές µορφές ζωής. Έτσι δεν έχουµε ένα κίνηµα που ασχολείται αποκλειστικά µε την εξεγερτική και συγκρουσιακή δράση. Στο Des Tanneries προσπαθούµε να τα κάνουµε και τα δύο. Πιστεύουµε πως όταν υπάρχει σε εξέλιξη ένα µαζικό κίνηµα αυτοί οι χώροι µπορούν να αποτελούν σηµεία συνάντησης, ανταλλαγής ιδεών, εµπλοκής σε άµεσες δράσεις και οργάνωσης αγώνα. Όπως στην Grenobl, το καταληψιακό κίνηµα ζυµώθηκε µε τους αγώνες ενάντια στις νέες τεχνολογίες, µε τους αγώνες για στέγαση, µε τους αγώνες ενάντια στις φυλακές αλλά και αλληλεγγύης στους µετανάστες. Γνωρίζουµε την σηµαντικότητα του να εµπλεκόµαστε σε κοινωνικούς αγώνες από την άλλη όµως δεν υπάρχει µια κουλτούρα αντίστασης για τις ίδιες τις καταλήψεις, όπως συµβαίνει αλλού, όταν σε περιπτώσεις εκκενώσεις οι καταληψίες αµύνονται της επιλογής τους και µάχονται µε την αστυνοµία. Για εµάς το Des Tanneries είναι µια πρόκληση να δηµιουργήσουµε µια τέτοια κουλτούρα αντίστασης. Την ιδέα δηλαδή ότι το να παλεύεις για τον χώρο σου, κερδίσεις δεν κερδίσεις, αφήνει µια παρακαταθήκη που την επόµενη φορά θα την λάβουν υπόψη τους, γιατί αυτό σηµαίνει αγώνας. Βέβαια προσπαθούµε να βρούµε ευέλικτες µορφές αντίστασης και όχι απλά όταν έρθει το χαρτί της έξωσης να οχυρωθούµε στο κτίριο και να περιµένουµε τους µπάτσους. Αυτό είναι κουραστικό και δεν εµπλέκει και άλλους ανθρώπόυς στην αντίσταση. Φυσικά και οχυρώνουµε το κτίριο αλλά δεν καθόµαστε µέσα σε αυτό, οργανώνουµε εκδηλώσεις, βγαίνουµε στην πόλη µε άµεσες δράσεις και παρεµβάσεις. Προσπαθούµε να δηµιουργήσουµε συµµάχους παρά να βαριόµαστε µόνοι µας στο κτίριο.
BO: τι συµβαίνει σήµερα µε τις κινητοποιήσεις ενάντια στους νέους νόµους για το ασφαλιστικό
Nicolu: Στη Γαλλία υπάρχει µεγάλη παράδοση στους εργασιακούς αγώνες και πολύ συχνά γίνονται απεργίες και πορείες. Όµως τα µεγάλα τα συνδικάτα τα τελευταία χρόνια έρχονται σε διαπραγµατεύσεις µε την κυβέρνηση. Έτσι σήµερα η κυβέρνηση προσπαθεί να µειώσει τις συντάξεις, να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης και να εξισώσει προς τα κάτω τις συντάξεις των δηµόσιων υπαλλήλων µε αυτές των ιδιωτικών. Αυτό προσπαθεί να το κάνει τα τελευταία 12 χρόνια αλλά πάντα αποτυχαίνει. Όταν ξεκίνησε για πρώτη φορά το 1995 υπήρξε ως απάντηση ένα µεγάλα κίνηµα το µεγαλύτερο µέχρι το anti-CPE κίνηµα και για δυο µήνες είχε παραλύσει όλη η χώρα καθώς κυρίως στις δηµόσιες µεταφορές πραγµατοποιήθηκε καθολική απεργία και ήταν µια πολύ καλή κινηµατική περίοδος. Από τότε λοιπόν παρόλο που πιέζει η ευρωπαϊκή ένωση όλες οι κυβερνήσεις φοβούνται να αγγίξουν τα ασφαλιστικά και εργασιακά κεκτηµένα. Σήµερα λοιπόν προσπαθεί ξανά η νέα κυβέρνηση να επιτεθεί αλλά µε πιο έξυπνο τρόπο. Είµαι λίγο σκεπτικός για το πώς θα αντιδράσει ο κόσµος, την προηγούµενη εβδοµάδα έγινε η πρώτη γενική απεργία όµως νοµίζω ότι τα µεγάλα συνδικάτα είναι έτοιµα να συµβιβαστούν. Βέβαια είµαστε σε αναµονή για νέες φοιτητικές κινητοποιήσεις καθώς ένας νέος νόµος θέλει να µετατρέψει τα πανεπιστήµια σε αυτόνοµα ιδρύµατα τα οποία θα βρίσκουν µόνα τους οικονοµικούς πόρους οπότε σίγουρα θα συνεργασθούν µε ιδιωτικές εταιρίες βιοµηχανίες κτλ,. Επίσης στην Γαλλία εξακολουθεί να υπάρχει ισχυρό κράτος πρόνοιας που σου εξασφαλίζει τα προς το ζειν ακόµα και εάν δεν δουλεύεις, έτσι υπάρχουν πάνω από ένα εκατοµµύριο γάλλοι οι οποίοι χωρίς να εργάζονται ζουν µε το βασικό εισόδηµα. Εάν λοιπόν κατάρρευση το κράτος πρόνοιας η κυβέρνηση το ξέρει πολύ καλά ότι θα υπάρξει µεγάλη αναταραχή. Έτσι ο Σαρκοζύ αποφάσισει ότι όλοι όσοι κατοικούν στη Γαλλία πρέπει να δουλεύουν και για να πάρεις το κοινωνικό εισόδηµα θα πρέπει πλέον αν αρχίσεις να κανείς µια οποιαδήποτε σκατοδουλειά. Έτσι λοιπόν ενδεχοµένως το επόµενο διάστηµα αυτές οι τρεις µεταρρυθµίσεις πυροδοτήσουν νέες κινητοποιήσεις
BO: η δικιά σου οµάδα και γενικότερα οι αναρχικοί πως εµπλέκεται σε αυτούς τους αγώνες
Nicolu: θα µιλήσω κυρίως για το αντι-CPE κίνηµα. Στην αρχή δεν είχαµε καµία εµπλοκή, το βλέπαµε ως εάν ενδιαφέρον κίνηµα αλλά στη κατάληψη Des Tanneries δεν υπάρχουν πολλοί φοιτητές. Ως πρώτη κίνηση στήσαµε κουζίνα µέσα στο πανεπιστήµιο ωστόσο δεν θέλαµε να εµπλεκόµαστε στις συνελεύσεις και να βγάζουµε αναρχικό λόγο. Κυρίως δραστηριοποιηθήκαµε µαζί µε άλλο κόσµο σε δράσεις αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και σε παράλληλες συµβολικές άµεσες δράσεις στις πορείες όπως µεταστροφές διαφηµίσεων, καταλήψεις µεταφορικών σταθµών, ταχυδροµείων ή µπαίναµε σε κτήρια εταιριών, σε γραφεία ευρέσεως εργασίας, σε κοµµατικά γραφεία και βγάζαµε όλα τα έπιπλα έξω στο δρόµο. Η ιδέα ήταν ότι δε θέλαµε να προπαγανδίσουµε τον αναρχικό λόγο µέσα στις φοιτητικές διαδικασίες αλλά να δώσουµε ριζοσπαστικά παραδείγµατα στο δρόµο. Βέβαια σε άλλες µεγαλύτερες πόλεις όπως στο Παρίσι αυτόνοµος κόσµος επέλεξε να κάνει ξεχωριστές καταλήψεις τις οποίες ενίσχυσαν όχι µόνο αναρχικοί αλλά και επισφαλείς εργαζόµενοι, µετανάστες χωρίς χαρτιά.
BO: τέλος πες µας πιο είναι το σκεπτικό πίσω από το κάλεσµα των αυτόνοµων χωρών στο Des Tanneries και για την διοργάνωση της πανευρωπαϊκής ηµέρας δράσης
Nicolu: Η ιδέα είναι να συναντηθεί κόσµος που βρίσκεται σε παρόµοιες δοµές, να ανταλλάξει εµπειρίες, εργαλεία, τακτικές και σκεπτικά. Κάτι παρόµοιο είχε γίνει τα προηγούµενα χρόνια σε επίπεδο Γαλλίας και βοήθησε πολύ στο να γίνουν νέες καταλήψεις. Το συγκεκριµένο κάλεσµα προέκυψε µετά τις δράσεις αλληλεγγύης στην κατάληψη Ungdomhuset στην Κοπενχάγη, είδαµε λοιπόν ότι υπήρξε µια ιδιαίτερη δυναµική και ενδιαφέρον για αυτές τις δοµές. Ταυτόχρονα ξέρουµε ότι πανευρωπαϊκά πολλές καταλήψεις βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής όπως πολλές ιστορικές καταλήψεις στην Βαρκελώνη, στην Γενεύη, το Kopi στο Βερολίνο κ.α. Σαν να υπάρχει µια συγκεκριµένη στρατηγική της ευρωπαϊκής ένωσης να εκκενωθούν όλες οι καταλήψεις καθώς θεωρείται ότι βρίσκονται πίσω από βιαία γεγονότα. Έτσι λοιπόν θεωρούµε ότι εάν δεν κάνουµε κάτι δυνατό τώρα ενδεχοµένως τα επόµενα χρόνια βήµα, βήµα να εξαφανιστούν όλες οι καταλήψεις πανευρωπαϊκά. Με συντρόφους λοιπόν από την Βαρκελώνη, την Γενεύη και το Αµβούργο σκεφτήκαµε αυτό το κάλεσµα για µια αποκεντρωµένη πανευρωπαϊκή ηµέρα δράσης και ορατότητας των καταλήψεων και των αυτόνοµων χωρών την επόµενη άνοιξη. Εµείς δεν βλέπουµε τις καταλήψεις ως αυτοσκοπό αλλά ως ένα εργαλείο για να εντείνουµε την αντιπαράθεση µε τις καπιταλιστικές δοµές έτσι προτείνουµε και οι δράσεις να έχουν µια ευρεία γκάµα. Έως τώρα πολλές καταλήψεις έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσµα και ελπίζουµε να συµβεί κάτι σηµαντικό.
Αναρτήθηκε από
Autonome Bird
0 σχόλια:
Post a Comment